Gamers of the Underworld - ตอนที่ 4 เกมเมอร์ตาย!
"สวัสดี! เอ๊ะ? ทำไมฉันใช้อีโมจิภาษาญี่ปุ่นไม่ได้?" อยู่ดีๆก็อบลินหญิงหน้าตาน่าเกลียด ดวงตากลมโต จมูกโด่ง ก็ถามขึ้นมาอย่างตกใจ
"แน่นอนอยู่แล้ว เกมนี้เป็นเกมโลกเสมือนจริงเขาใช้เซนเซอร์จับการเคลื่อนไหวแทนเม้าส์และคีย์บอร์ด ดูลิ้นของฉันสิ ลุ..ลุลุ..ลุลุลุ เห็นไหม มันสามารถเคลื่อนไหวได้อย่างอิสระ มีเกมไหนสามารถทำแบบนี้ได้อีกไหม?" ก็อบลินชายที่ยืนอยู่ข้างๆขยับลิ้นให้ก็อบลินหญิงดูทันที
"เราควรทำยังไงต่อดี? เกมนี้มีระบบฝึกสอนผู้เล่นใหม่ไหม?"ก็อบลินอีกตัวถาม
"น่าจะมีนะ พวกเขาต้องมีภารกิจให้พวกเราทำ? พวกเราสารถเดินไปไหนมาได้อย่างอิสระไหม?"
"เขาเป็นดันเจี้ยนลอร์ดงั้นรึ? เจ้าปีศาจเชอร์ล็อก? ว้าว ดูโมเดลของเขาสิ มันเจ๋งมาก!"
"พวกเราสามารถเลือกอาชีพเป็นปีศาจได้หรือไม่?"
"ตอนนี้ยังเป็นแค่เบต้าเทสอยู่ พวกเขาเลยมีอาชีพแค่ก็อบลินละมั้ง บนเว็บไซต์เกมเขียนว่าถ้าเกมนี้เปิดอย่างเป็นทางการเมื่อไรจะมีอาชีพให้เลือกมากมาย!"
"มีอนิเมชั่นเปิดเกมไหม?"
…
ห้องโถงหลักของดันเจี้ยนกลายเป็นห้องพูดคุยของก็อบลินนับร้อยทันทีขณะเกมเมอร์บางส่วนต่างเดินไปรอบๆด้วยความสงสัย พวกเขาจับนู่นจับนี่ไปทั่ว เชอร์ล็อกได้ปิดทางออกดันเจี้ยนทั้งหมดแล้ว ดันเจี้ยนของเขาไม่ได้ใหญ่มาก แม้พวกเขาจะเดินไปรอบๆก็ไม่มีที่ให้ไปอยู่ดี
"เงียบ! คนรับใช้จากต่างโลกของข้า! ข้าคือลอร์ดปีศาจเชอร์ล็อก ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปพวกเจ้าถือว่าเป็นพลเมืองของ ดันเจี้ยนอาณาจักรนิรันดร์ ภารกิจของพวกเจ้าคือทำให้อาณาจักรนี้เป็นดันเจี้ยนที่ยอดเยี่ยมที่สุดในใต้พิภพ!"
หลังจากพูดจบ เขาได้สั่งให้บรูเตรียมภารกิจที่เหมาะสมให้กับพวกเกมเมอร์
การสื่อสารระหว่างดันเจี้ยนลอร์ดและคนใช้นั้นสามารถใช้ดันเจี้ยนคอร์เป็นตัวกลางได้ เชอร์ล็อกสามารถมอบหมายภารกิจจากที่ไหนก็ได้ผ่านดันเจี้ยนคอร์ หรือเขาจะสั่งภารกิจโดยตรงด้วยตัวเองก็ได้
เมื่อบรูเตรียมภารกิจเสร็จ แผ่นภารกิจก็ปรากฎขึ้นที่ด้านหน้าของเหล่าเกมเกมอร์
"ขุดแร่จากไดมอนด์ซีน? ภารกิจเริ่มต้นคือการขุดแร่?"
"ฉันเองก็ได้รับภารกิจนั้นเหมือนกัน! ของรางวัลเป็นสิบเหรียญเงิน!"
"ไดมอนด์ซีนอยู่ตรงไหน?"
"ฉันควรจะได้ขุดแร่ด้วย ทำไมฉันถึงได้ภารกิจแบกหินล่ะ? ฉันอยากขุดแร่มากกว่า!"
…
พวกก๊อบลินที่ได้รับภารกิจขุดแร่จะได้รับอีเต้อยี่สิบชิ้นสำหรับขุดแร่ ขณะที่ก็อบลินส่วนใหญ่จะได้รับภารกิจให้แบกแร่มาที่ร้านตีเหล็ก แร่เหล่านั้นจะถูกหลอมเป็นโลหะและเอาไปทำเป็นเครื่องมือต่างๆรวมถึงอาวุธชุดเกราะ!
ดันเจี้ยนจะเป็นดันเจี้ยนได้ยังไงถ้าไม่มีอาวุธเลยสักชนิด?
เพราะดันเจี้ยนนี้ถูกทิ้งร้างและไร้การพัฒนามาหลายปี พื้นที่รอบๆจึงเต็มไปด้วยสิ่งมีชีวิตใต้พิภพที่แสนอันตราย แม้แต่เชอร์ล็อกเองก็ยากที่จะรับมือพวกมันโดยเฉพาะสัตว์เวท
จำนวนสัตว์เวทมีน้อยมาก แต่พวกมันแข็งแกร่งกว่าสัตว์ธรรมดามาก ตัวอย่างสัตว์วิเศษคือ แมงมุมยักษ์, เถาวัลย์เพชฆาต และ หมาป่าโลกันต์ ถ้าในระหว่างที่เขากำลังทำการขยายดันเจี้ยนแล้วสัตว์เวทเหล่านี้บุกเข้ามาคงเป็นปัญหาสำหรับเขา ดังนั้นเหล่าคนรับใช้ของเขาต้องมีอาวุธที่เหมาะสมเพื่อต่อกรกับศัตรูที่ไม่ได้รับเชิญ
สัตว์เวทเหล่านี้สามารถใช้เป็นอาหารสำหรับพวกก็อบลิน เชอร์ล็อกไม่สามารถขึ้นที่พื้นผิวโลกเพื่อซื้ออาหารให้พวกก็อบลินตลอดเวลา เขาไม่อยากใช้ใบวาร์ปราคาแพง
พฤติกรรมและภาษาของก็อบลินจากโลกอื่นแปลกมาก พวกเขาตั้งชื่อให้กับตัวเอง ตรวจเช็คร่างกายและหน้าตาที่น่าเกลียดของพวกเขาตลอดเวลา พวกเขามีความอยากรู้อยากเห็นสูงมาก และกล้าหาญ ก็อบลินจำนวนมากมาทักทายเขา คุกเข่าคำนับ หรือแม้กระทั่งเล่าเรื่องตลกให้เขาฟัง!
ปกติเมื่อก็อบลินที่ต่ำต้อยพวกนี้พบปีศาจชั้นสูงเช่นเขามักจะหวาดกลัว แต่ก็อบลินจากต่างโลกไม่กลัวเชอร์ล็อก พวกเขาดูเหมือนจะไม่กลัวความตายด้วยซ้ำ!
เขาเห็นก็อบลินบางคนเอามือเข้าไปในเตาไฟก่อนที่จะถูกโยนออกมาโดยช่างตีเหล็ก มันเป็นข้อพิสูจน์ได้อย่างดีว่าก็อบลินพวกนี้ไม่กลัวตาย
เชอร์ล็อกไม่สนใจพฤติกรรมแปลกๆ ของพวกเขา เพราะก็อบลินเหล่านี้ทำงานได้อย่างมีประสิทธิภาพและมีพลังที่แข็งแกร่ง!
แม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้รับเงินเดือนและไม่ได้รับอาหาร พวกเขาก็ขุดหรือขนแร่กันอย่างกระตือรือร้น ร่องรอยของความเฉื่อยชาไม่ปรากฎออกมาให้เห็นแม้แต่น้อย
หลังจากทำภารกิจเสร็จแล้วพวกเขาก็เดินมาหาเชอร์ล็อกเพื่อรับของรางวัลเป็นเหรียญทองแดงสิบเหรียญ พวกเขานับเงินและเก็บลงกระเป๋าอย่างระมัดระวัง
ก็อบลินผู้ที่ทำภารกิจการขุดเสร็จแล้วก็ส่งที่ขุดแร่กลับไปให้เชอร์ล็อก ก็อบลินตัวอื่นๆที่พึ่งได้รับภารกิจขุดแร่ก็จะมารับที่ขุดแร่ไป
เชอร์ล็อกเคยไปเยี่ยมดันเจี้ยนที่อื่น ก็อบลินที่ทำงานมักจะเฉื่อยชาและขึ้เกียจไม่เหมือนก็อบลินจากต่างโลก แม้ว่าจะได้รับเงินเดือนตรงเวลาและได้รับอาหารอร่อยๆ พวกเขาก็ยังคงหาทางอู้งานอยู่เสมอ ดังนั้นจึงต้องมีออร์คเพื่อเป็นหัวหน้างานคอยคุม
หากไม่ได้รับเงินเดือนหรืออาหารก็อบลินก็จะหนีไป
แม้ว่าก็อบลินจากต่างโลกจะแปลก แต่การที่พวกเขาขยันและกระตือรือร้นก็เป็นเรื่องดี เขาสามารถประหยัดหินเวทไปได้เยอะ
"ท่านลอร์ดเชอร์ล็อก ในเมื่อตอนนี้เป็นช่วงเบต้าเทส ข้าคิดว่าพวกเราควรปรับแต่งเนื้อหาเกมเพิ่มเติมและประกาศมันบนหน้าเว็บไซต์เกม! เช่นแผนที่เกม, สัตว์อสูรต่างๆ, ดินแดนใหม่ที่จะเปิดให้ทุกคนเข้าไปผจญภัย!" บรูแนะนำกับเชอร์ล็อก
เชอร์ล็อกไม่เข้าใจเรื่องแผนที่เกม, สัตว์อสูรหรือเปิดดินแดนใหม่เท่าไรนัก
บรูเห็นท่าทีที่สับสนของเชอร์ล็อก จึงอธิบายออกมาทันที "อย่างที่ท่านเห็น ก็อบลินจากต่างโลกนั้นต่างจากก็อบลินในโลกของท่านมาก พูดง่ายๆพวกเขาคิดว่าโลกนี้เป็นเหมือนสนามเด็กเล่น การขุดแร่เป็นงานที่หนักสำหรับก็อบลินในโลกนี้ แต่สำหรับก็อบลินจากต่างโลกมันเป็นรูปแบบหนึ่งของความบันเทิง พวกเขาพึ่งเริ่มใช้ชีวิตใหม่ในโลกนี้ ดังนั้นความกระตือรือร้นและประสิทธิภาพในการทำงานของพวกเขาจึงสูงมาก พวกเขาไม่ต้องการเงินเดือนและอาหาร แต่พวกเขาต้องการกิจกรรมใหม่ๆในเกม!"
"งั้นก็ต้องสร้างสถานที่ใหม่ๆที่สามารถให้ความสนุกสนานกับพวกเขาได้ เหมือนดันเจี้ยนอื่นๆที่มีบ่อโคลน ลานประลอง ใช่ไหม?"
เชอร์ล็อกคิดอยู่สักพักหนึ่งและพบว่ามันจำเป็นจริงๆ เขารู้ว่าดันเจี้ยนลอร์ดคนอื่นๆก็สร้างแหล่งให้ความบันเทิงให้พวกก็อบลินมีความสุขเช่นกัน
"ท่านเริ่มมาถูกทางแล้ว แต่พวกเกมเมอร์ไม่ชอบเล่นโคลนหรือดูการต่อสู้ พวกเขาชอบความสนุกสนานที่สงบสุขกว่านั้น การผจญภัย!" บรูอธิบายถึงสิ่งที่เกมเมอร์จากต่างโลกชอบ
เกมเมอร์พวกนั้นไม่ชอบอยู่แต่ในดันเจี้ยน แต่พวกเขาชอบออกผจญในโลกที่เขาไม่รู้จัก ล่าสัตว์อสูร ยิ่งการต่อสู้รุนแรงและโหดร้ายเท่าไรพวกเขายิ่งสนุก แม้แต่ความตายก็ไม่สามารถหยุดพวกเขาได้พวกเขาพร้อมรวมกลุ่มกันสำรวจดินแดนใหม่ที่พวกเขาไม่รู้จัก ศัตรูที่ทรงพลังพวกเขาก็ไม่เกรงกลัว พวกเขาต้องการเพียงแค่เหรียญทองและอุปกรณ์ต่างๆในการดำเนินชีวิตเท่านั้น
มันไม่ใช่เรื่องยากเรื่อยเพราะการหากระดูกและหนังสัตว์จากใต้พิภพมาทำอุปกรณ์และอาวุธนั้นไม่ใช่เรื่องยาก ยิ่งหนังสัตว์ที่หามามีคุณภาพมากเท่าไร อุปกรณ์ที่ได้ก็มีคุณภาพมากขึ้นเท่านั้น โดยเฉพาะสิ่งของที่สร้างมาจากสัตว์เวท พวกมันสามารถขายได้ราคาสูงมาก
สำหรับเชอร์ล็อกอุปรณ์พวกนี้ก็เป็นได้แค่ขยะ ความน่าเกรงขามของปีศาจล้วนขึ้นอยู่กับพลังของตัวเองรวมถึงอุปกรณ์เวทมนต์ อาวุธและชุดเกราะเป็นเพียงของฟุ่มเฟือยสำหรับปีศาจเท่านั้น
หลังจากบรูอธิบายเสร็จ เชอร์ล็อกก็เข้าใจว่าเขาต้องเปิดพื้นที่ใหม่ที่มีพวกสัตว์อสูรและสมบัติ ถ้าเขาสามารถสร้างเขาวงกตหรือสัตว์อสูรระดับบอสได้ นั่นก็ยิ่งเป็นเรื่องดี จากนั้นเหล่าเกมเมอร์ก็สามารถไปผจญภัยในพื้นที่เหล่านั้นได้
เชอร์ล็อกต้องจัดเตรียมแผนที่ สารบัญสัตว์อสูร แม้ว่ามันจะลำบาก แต่ก็ไม่ยาก เชอร์ล็อกมีความตั้งใจที่จะสำรวจพื้นที่รอบๆ ของที่ได้จากสัตว์อสูรใต้โลกสามารถนำมาพัฒนาดันเจี้ยนได้ ไม่เร็วก็ช้าเขาต้องส่งพวกคนรับใช้ไปฆ่าพวกมันอยู่แล้ว เขารู้สึกยินดีมากที่ไม่ต้องเปลืองหินเวทของเขา ขณะเดียวกันก็ทำให้เหล่าก็อบลินสนุกสนาน
เชอร์ล็อกยอมรับข้อเสนอของบรู แต่ให้บรูไปจัดการเรื่องภารกิจและของรางวัล จากนั้นเขาก็เดินสำรวจดันเจี้ยนเพื่อหาพื้นที่ที่เหมาะสม ถ้ำแมงมุม
แมงมุมใต้พิภพเป็นสัตว์อสูรที่มีจำนวนมากและแพร่พันธุ์อย่างรวดเร็ว พวกมันแพร่กระจายไปทั่วใต้พิภพ ราชินีแมงมุมสามารถวางไข่ได้ถึงหนึ่งร้อยฟองในครั้งเดียว ยิ่งไปกว่านั้นแมงมุมชอบขุด รังของพวกมันราวกับเขาวงกต เชอร์ล็อกไม่คิดจะเสี่ยงเข้าไปลึกมากว่านี้
ยิ่งลึกลงไปในรังเท่าไรสัตว์อสูรต่างๆยิ่งอันตรายมากยิ้่งขึ้น ทั้งหนอนใต้พิภพ ทั้งเถาวัลย์เพชรฆาต
สิ่งมีชีวิตเหล่านี้ไม่ได้ทรงพลัง แต่พวกมันก็เป็นเรื่องท้าทายสำหรับพวกเกมเมอร์
เชอร์ล็อกได้เลือกพื้นที่ใหม่สำหรับเหล่าเกมเมอร์เรียบร้อย ในขณะที่เขากำลังจะกลับไปที่ดันเจี้ยน เขาได้ยินเสียงบรูพูดว่า "ท่านเชอร์ล็อก มีเกมเมอร์คนหนึ่งตาย"
เพจหลัก : Double gate TH
เรื่องอื่นๆ ที่คุณอาจชอบ
