บทที่ 148 ดูบ้าน
ก่อนที่จะมีใครรู้สึกตัว เป่ยเฟิงก็ได้ปรากฏตัวตรงหน้าจินซอง ใบหน้าเขาเต็มไปด้วยความโกรธในขณะที่เขาใช้มือตบไปบนหน้าจินซอง จากนั้นเขาก็ปรากฏตัวอีกครั้งแล้วทำแบบเดียวกันกับเมื่อครู่
"ปัง !" จินซองฟุบตัวลงกับพื้น ตาของเขาเปิดกว้างและใบหน้าที่เต็มไปด้วยไม่เชื่อ ไอ้เด็กเวรนี้ .. มันกล้า ?
"หื้ม ดูดีแหะ" เป่ยเฟิงพยักหน้าอย่างพึงพอใจในขณะที่ประเมินผลงานตัวเอง ก่อนหน้านี้มีหน้าเพียงด้านเดียวที่บวม แต่ตอนนี้มันบวมทั้งสองข้างแล้ว ดู ๆ แล้วดูดีไม่น้อย จินซองลุกขึ้นมาพร้อมกับถุยน้ำลายเอาฟันที่แตกออกมา
"พ่อ ! ฆ่ามัน ! ฆ่าไอ้เด็กบัดซบนี้ให้ผม !" จินซองลุกขึ้นมาและตะโกนออกมาด้วยความโกรธ
มุมปากของจิน ซันจิวกระตุกอย่างแรงในขณะที่มองหน้าลูกชายโง่ ๆ ของเขา หลังจากนั้นเขาก็จัดการตบหน้าลูกชายเขาแทน
จินซองเกือบจะบ้า เขามองไปที่พ่อด้วยความไม่เข้าใจ "พ่อ ! ทำไมถึงมาทำผมแทน ? ผมเป็นลูกพ่อนะ !"
"หุบปาก !" จิน ซันจิวตะโกน ทำให้จินซองเงียบทันที เขาไม่เคยเห็นพ่อโกรธเขามาก่อน เขาได้แต่นั่งลงไม่กล้าเปิดปาก สิ่งที่เขาทำได้อย่างเดียวคือมองไปยังเป่ยเฟิง
"สหายเต๋า ขอโทษที่ทำให้นายต้องมาดูฉากน่าอับอาย สงสัยชายชราคนนี้จะอบรมเด็กคนนี้ไม่ดีพอ ฉันหวังว่าสหายเต๋าจะไม่เอาเรื่องกับเด็กคนนี้" ภายใต้สายตาที่น่าตกใจของชูวและพวกที่เหลือ จิน ซันจิวเดินไปหาเป่ยเฟิงและคำนับเจียมตัวขอโทษเขา
ใบหน้าของเป่ยเฟิงไม่ได้เปลี่ยนแปลงแม้แต่น้อย ขณะเดียวกันเขาก็ถามด้วยน่าเสียงเย็นชา "นายรู้ว่าฉันเป็นใคร ?"
"ชายชราคนนี้โชคดีพอที่ได้เห็นทักษะและพลังของสหายเต๋าในถ้ำใต้ดินเมื่อไม่กี่วันมานี้"
ทุกครั้งที่จิน ซันจิวคิดถึงชายหนุ่มที่กล้าเผชิญหน้ากับงูยักษ์เขาจะสั่นสะท้านอย่างมาก หากเป็นเขาที่ต่อให้ฝึกฝนและมีชีวิตอยู่มานานได้ไปยืนอยู่ตรงนั้น เขาก็ยังคงไม่มีความสามารถพอที่จะทำอะไรมันได้ !
และเพราะแบบนั้นจึงทำให้เขากลัวอย่างมากเมื่อนึกถึงชายหนุ่มคนนั่น ไหนจะความจริงอีกข้อคือเป่ยเฟิงได้ถูกชักชวนเข้าไปอยู่ในกลุ่มของเตาซึ ตานเจีย มันยิ่งทำให้เขาน่ากลัวมากขึ้น !
คนเหล่านี้เป็นผู้มีอำนาจในภูมิภาคตะวันตกเฉียงใต้ของจีน ! แม้ว่าพวกเขาจะต้องอยู่ภายใต้การควบคุมของรัฐบาล แต่มันก็ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะควบคุมพวกเขาเช่นกัน !
"ดี ในเมื่อสหายเต๋าเป็นคนขอร้อง ฉันจะปล่อยเขาไปวันนี้ แต่ถ้ามีครั้งต่อไป … อย่าโทษฉันที่จะต้องกำจัดไอ้เศษหญ้า !" เป่ยเฟิงพูดอย่างเย็นชาในขณะที่เขามองไปยังจินซอง หลังจากนั้นเขาก็หันกลับไปแล้วเดินเข้าไปในบ้าน
หัวใจของจิน ซันจิวสั่นสะท้าน เขารู้สึกได้ถึงจิตสังหารของเป่ยเฟิงได้อย่างชัดเจนรวมทั้งเข้าใจความหมายที่เขาต้องการจะบอก "อย่ากังวลสหายเต๋า หากมีครั้งต่อไปชายชราคนนี้จะตบไอ้เด็กเวรนี้ให้ตายเอง !"
เมื่อเห็นเป่ยเฟิงปิดประตู เขารีบคำนับและพูดต่อ มันไม่สำคัญว่าเป่ยเฟิงจะได้ยินหรือไม่ ขณะเดียวกันเขาก็พาชูวและพวกที่เหลือรีบออกมาจากบ้านด้วยความรีบร้อน
จินซองร้องไห้ด้วยแก้มที่บวมอย่างขมขื่นในขณะที่เดินออกมาจากบ้าน เขารู้สึกผิดหวังอย่างมาก เขามาที่นี่เพื่อแก้แค้น แต่นอกจากจะแก้แค้นไม่ได้แล้วเขายังถูกตบโดยศัตรูและพ่อของตัวเอง !
"แกไม่พอใจ ?" จิน ซันจิวที่เดินอยู่ข้างหน้าถาม
จินซองเงยหน้ามองไปยังแผ่นหลังของพ่อเขา "ผมไม่พอใจ ! ผมไม่เข้าใจว่าทำไมพ่อไม่จัดการไอ้เศษขยะบัดซบนั่น !"
"ถ้าฉันไม่เลือกที่จะยอมแพ้ก่อน พวกเราคงตายก่อนหมดแล้วในตอนนี้" จิน ซันจิวพูดออกมาทำให้จินซอง ชูว และพวกที่เหลือแสดงใบหน้าที่เต็มไปด้วยความสับสน
"นายท่าน คุณเป็นผู้เชี่ยวชาญระดับเจียงแห่งวิวัฒนาการ มันจะเป็นไปได้ …"
ชูวพูดออกมาด้วยความสับสน
"เจียงแห่งวิวัฒนาการแบ่งออกเป็นหลายระดับ สำหรับขั้นของมัน แม้ว่าการก้าวไประดับต่อไปนี้เล็กน้อยแค่ไหน แต่ความแข็งแกร่งของมันต่างกันเกือบสิบเท่าได้ " จิน ซันจิวอธิบาย "มันยังเร็วเกินไปที่พวกนายจะรู้เรื่องนี้ จำเอาไว้ว่าผู้ชายคนนั้นถ้าเป็นไปได้อย่าไปยุ่งด้วยเด็ดขาด !"
เมื่อได้ยินดังนั้น การแสดงออกของจินซองก็เปลี่ยนไปทันที "งั้นก็หมายความว่าผมก็แก้แค้นมันไม่ได้อีกแล้ว ?"
"ป้าป !"
"ไอ้บัดซบ ! แกคิดจะก่อปัญหาให้กับพ่อแกคนนี้อีกนานแค่ไหน ! กลับไปแล้วแกต้องไปปิดประตูฝึกตนซะ ! แกจะไม่ได้ออกมาจากบ้านจนกว่าแกจะก้าวไปยังครึ่งก้าววิวัฒนาการ !"
จิน ซันจิวโกรธอย่างมากเมื่อได้ยินคำพูดของจินซอง เขาใช้ฝ่ามือตบไปที่หน้าของจินซองอีกครั้ง ไอ้นรกเลือดเอ้ย พ่อแกคนนี้ใช้เวลาไปกว่าครึ่งวันเพื่ออธิบายเรื่องนี้ให้แกเข้าใจ แต่แกยังกล้าคิดที่จะแก้แค้น !
ชูวและพวกที่เหลือฉลาดพอ พวกเขาปิดปากเงียบทันที แม้ว่าจิน ซันจิวจะอธิบายเพียงนิดเดียว แต่พวกเขาก็เข้าใจได้ว่าชายหนุ่มคนนั้นต้องแข็งแกร่งกว่าจิน ซันจิว !
เป่ยเฟิงกลับมาที่ลานกว้าง เขาไม่ได้คิดอะไรมากนักเกี่ยวกับตระกูลจินที่มาวันนี้ ตรง ๆ เลยก็คือเขาไม่กลัวว่าตระกูลจินจะกลับมาแก้แค้นแม้แต่น้อย !
"บอส บ้านพร้อมแล้ว บอสต้องการมาดูด้วยตัวเองหรือไม่ ?"
เสียงสุภาพของลึกลับที่ 4 ดังออกมาจากโทรศัพท์
"เอาเป็นพรุ่งนี้ นายมารับฉันที่นี่ตอนเช้าละกัน"
เป่ยเฟิงคิดเล็กน้อยก่อนจะตอบกลับ
หลังจากคุยเสร็จแล้ว เขาก็เดินไปยังบ่อน้ำและตรวจสอบปลามังกรหิมะ พวกมันกำลังว่ายน้ำอย่างสบายใจโดยไม่สนใจโลกและดูเหมือนจะไม่มีปัญหาอะไร
เดิมที่เป่ยเฟิงกังวลอย่างมากว่าพวกมันจะอยู่รอดในบ่อน้ำนี้ได้หรือไม่ แต่ดูเหมือนว่าพวกมันจะคุ้นเคยกับอุณหภูมิของน้ำแล้ว
เช้าวันต่อมาหลังจากที่เขากลับมาจากฝึกตอนเช้า ลึกลับที่ 4 ก็ได้รออยู่ด้านนอกบ้าน
"บอส เรามาตามคำสั่งของบอสแล้ว ผมพบบ้านที่สวยงามอย่างมากที่ภูเขาจิตวิญญาณน้ำเงินที่นอกเมืองชิงเฉิง อย่างไรก็ตามบ้านหลังนี้ไม่ใช่บ้านใหม่ เจ้าของบ้านบอกว่าเขากำลังจะย้ายออกไปอยู่ต่างประเทศ เขาจึงคิดจะขายบ้านหลังนี้"
ลึกลับที่ 4 อธิบาย
"หืม ขอเวลาฉันหน่อย" เป่ยเฟิงทำเสียงในลำคอขณะเดินเข้าไปในบ้านโดยไม่หันไปมอง
ลึกลับที่ 4 ไม่ได้แสดงความไม่พอใจต่อคำพูดของเป่ยเฟิง เขายังคงยืนอยู่ด้านนอกอย่างเชื่อฟัง ครึ่งชั่วโมงต่อมาเป่ยเฟิงก็ปรากฏตัวขึ้นมาอีกครั้งหลังจากอาบน้ำและกินอาหารเสร็จ
ทั้งสองเดินไปที่หมู่บ้านที่มีรถเมอร์เซเดสสีดำจอดรออยู่ จากนั้นขึ้นรถและออกไป
ภูเขาจิตวิญญาณสีน้ำเงินตั้งอยู่ที่เทือกเขานอกเมืองชิงเฉิง มันมีบ้านที่ถูกสร้างอยู่บนภูเขาแต่ละลูกมากมาย ! สำหรับค่าใช้จ่ายทั้งหมดที่ใช้ในการสร้างบ้านแต่ละหลังนั้นรวม ๆ กันแล้วไม่ต่ำกว่า 2 พันล้านหยวน !
มันมีบ้านทั้งหมด 199 หลังในเทือกเขาแห่งนี้ ราคาถูกที่สุดก็ยังมีมูลค่ามากกว่า 100 ล้านหยวน !
เทือกเขาทั้งหมดถูกพิจารณาว่าเป็นส่วนหนึ่งของบริษัทชิงเฉิง มันจึงมีทหารลาดตระเวนอยู่ตลอด 24 ชั่วโมง !
เป่ยเฟิงและลึกลับที่ 4 มาถึงจุดตรวจรักษาความปลอดภัยขนาดใหญ่ที่ทางเข้าเทือกเขา รถของพวกเขาถูกหยุดโดยเจ้าหน้าที่สองคน เจ้าหน้าที่ทั้งสองมองผ่านกระจกและสังเกตอย่างระมัดระวัง
ลึกลับที่ 4 โทรหาผู้ที่ขายบ้านหลังจากนั้นไม่กี่นาทีพวกเขาก็ได้อนุญาตให้ผ่านไปได้
เมอร์เซเดสสีดำแล่นไปตามถนนที่คดเคี้ยวบนเทือกเขา ถนนสายหลักมีทางแยกมากมายบนภูเขาแห่งนี้ โดยจากบนถนนจะมองเห็นบ้านหรูหราจำนวนมากที่อยู่บนยอดเขาแต่ละแห่ง
รถค่อย ๆ เปลี่ยนเลนไปด้านข้างอย่างช้า ๆ
จากระยะไกลเป่ยเฟิงมองเห็นบ้านสีขาวที่ดูสวยงามตั้งอยู่บนเชิงเขา
"คุณเจิ้ง นี่คือบอสของเรา เขามาที่นี่เพื่อดูบ้านหลังนี้ หากบอสของเราพอใจบ้านหลังนี้เราสามารถตกลงข้อเสนอกันได้เลยทันที"
รถหยุดที่ด้านนอกบ้าน ลึกลับที่ 4 รีบเดินมาเปิดประตูให้กับเป่ยเฟิง ก่อนจะเดินนำเขาไปแนะนำกับชายชราที่แต่งตัวด้วยชุดดั้งเดิมที่กำลังรออยู่ประตูบ้าน
