บทที่ 135 อยากได้งั้นเหรอ ? เอาไปสิ !
เป่ยเฟิงค่อนข้างไม่แยแสมันมากนัก มันแค่สมบัติระดับ 2 เท่านั้นเอง … ยังมีเนื้อปลามังกรที่เป็นสมบัติระดับ 5 อยู่ในบ้านของเขาตั้งเยอะแยะ มันจึงทำให้โสมต้นนี้ไม่มีค่ากับเขาเลยแม้แต่น้อย !
"เขาโชคดีจริง ๆ ! ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ได้ต้นสวรรค์กำเนิด แต่เขาก็มาไม่เสียเที่ยวแล้ว" ชายชราคนหนึ่งถอนหายใจออกมาเมื่อมองไปที่โสมน้ำแข็งพันปีในมือของเป่ยเฟิงด้วยความอิจฉา
"เจ้าหนู แกเต็มใจที่จะขายโสมพันปีนี้ไหม ฉันให้ 100 ล้านหยวน สนใจหรือเปล่า ?" เทียเฉินเรน ถามอย่างจริงจัง
"โทษที โสมนี้มันเป็นสมบัติหายาก ฉันเลยจะเก็บมันเอาไว้กับตัวเองดีกว่า" เป่ยเฟิงส่ายหัว
เทียเฉินเรนมองไปด้วยความผิดหวัง หากเป็นเขา เขาก็ไม่ยอมขายสมบัติชิ้นนี้เช่นกัน
"ตุ้บ !"
ผู้เชี่ยวชาญระดับเจียงแห่งวิวัฒนาการจากตระกูลซูในมณฑลวูโจว กวัดแกว่งดาบที่ยาว 1.5-1.6 เมตรไปมากับต้นไม้ พวกเขาดูเหมือนพยายามที่จะทำแบบเป่ยเฟิง
"เหนียวมาก !" ซูยองวูอ้าปากด้วยความตกใจ แรงที่เขาใช้ฟันไปก่อนหน้านี้ใช้พลังของเขาไปถึง 80-90 % หรือก็คือใช้พลังไปหลายพันจินในเมื่อครู่นี้ !
แม้แต่เหล็กหนา 2-3 ซม. ก็ไม่สามารถที่จะทนต่อแรงฟันนี้ได้ ! แต่ความเหนียวของต้นไม้นี้มันไกลเกินกว่าความคิดของซูยองวู !
ในขณะเดียวกันผู้ที่สังเกตการกระทำของซูยองก็แสดงออกด้วยความตกใจบนหน้า 'อาวุธที่อยู่ในมือไอ้เด็กเวรนั่นมันพิเศษอย่างมาก ! มันสามารถตัดต้นไม้แปลก ๆ นี้ได้ด้วยการใช้แรงเพียงนิดเดียวเท่านั้น !'
ชายทั้งสองคนมองหน้ากัน ในสายตาของพวกเขาเต็มไปด้วยความโลภในขณะที่มองไปยังหอกในมือของเป่ยเฟิง
"หื้ม ! พวกแกทั้งสองคนอยากได้หอกของฉัน ?" เป่ยเฟิงเก็บโสมพันปี แล้วพูดออกมาอย่างเย็นชาเมื่อเขารู้สึกได้ถึงสายตาที่เต็มไปด้วยความโลภของคนตรงหน้า
ชายทั้งสองคนดูคล้ายกันมาก อีกทั้งพวกเขายังเป็นผู้เชี่ยวชาญระดับเจียงแห่งวิวัฒนาการขั้นแรก เทคนิคการฝึกฝนของเขาเหมือนกันและอีกทั้งพวกเขายังเป็นพี่น้องฝาแฝดกัน ! เมื่อใดก็ตามที่พวกเขาร่วมมือกัน พวกเขาสามารถเอาชนะได้แม้แต่ผู้ที่อยู่ระดับเจียงแห่งวิวัฒนาการระดับกลาง !
"ดูเหมือนว่าเราสองพี่น้องจะไม่ได้แสดงพลังมานานแล้ว ทุกคนคงลืมไปแล้วว่าพวกเราแข็งแกร่งแค่ไหนกัน !"
ซูฉางฉิงยิ้มอย่างช้า ๆ ในขณะที่คิดถึงข้ออ้างที่จะขโมยหอกและโสมพันปีไปจากเป่ยเฟิง ไอ้เด็กโง่นี้เป็นใครมาจากไหนก็ไม่รู้ มันไม่ใช้เรื่องยากที่จะจัดการมัน !
คนอื่น ๆ ก็ก้าวถอยหลังออกไป พวกเขากำลังรอดูการแสดงชั้นยอดอย่างตั้งใจ พวกเขาไม่คิดเลยว่าฝาแฝดพวกนี้จะเป็นคนพวกแรกที่ทดสอบคนแปลกหน้าคนนี้
"ในเมื่อแกต้องการหอกของฉัน ก็ตามที่แกพูดไป ในเมื่อแกอยากได้มัน ก็เอาไปสิ !" เป่ยเฟิงยิ้มเบา ๆ
ฝาแฝดเกือบสะดุดเมื่อได้ยินคำพูดของเขาในขณะที่พวกเขากำลังเตรียมที่จะโจมตีออกไป คำพูดของเป่ยเฟิงมันทำให้พวกเขารู้สึกสงสัยมากขึ้น 'เป็นไปได้ไหมว่าไอ้เด็กนี้มันแค่ขึ้ผึ้งที่แกล้งเหมือนหอกเงิน ? [1] แล้วความกดดันจากเลือดและพลังฉีของมันก็เป็นของปลอมเหมือนกัน ?'
โดยไม่ได้ให้เวลาฝาแฝดคิดมากนัก เป่ยเฟิงเอนตัวไปข้างหลังพร้อมกับง้างหอกเหนือหัวก่อนจะปาออกไปราวกับการแข่งขันการขว้างหอกในโอลิมปิก ! ฝาแฝดรู้สึกเบลอเล็กน้อยก่อนจะรู้สึกตัวว่าหอกได้มาถึงพวกเขาแล้ว !
ซูฉางฉิงยื่นมือไปจับเย็นสุดขั้วพร้อมกับใบหน้าโง่ ๆ ของเขา
"แกร๊ก !"
"อ่า บัดซบ ! น้องรอง ช่วยฉันด้วย เร็ว !"
นิ้วมือของเขาที่จับเย็นสุดขั้วรู้สึกได้ถึงพลังมหาศาลที่พุ่งเข้ามาอย่างฉับพลัน หลังจากนั้นก็มีเสียงดังเหมือนการแตกหักของกระดูกดังออกมา
ซูฉางเทียนเมื่อได้ยินเสียงกรีดร้องของพี่ชาย เขาส่งพลังฉีไปที่ฝ่ามือทันที ในพริบตาขนาดของมือเขาก็ใหญ่กว่าคนปกติถึง 2 เท่า ! [คนที่ฟันต้นไม้กับ 2 พี่น้องคนละคนกันนะครับ คนข้างบนที่ฟันต้นมามาจากตระกูลซู ‘Su’ ส่วน 2 พี่น้องมาจากซู ‘Xu’ ภาษาจีนจะออกเสียงคล้ายกัน]
จากนั้นก็ส่งพลังไปที่ฝ่ามือทำให้มันร้อนเหมือนกับเหล็กที่เพิ่งหลอมเสร็จ มันส่งควันสีขาวพุ่งกระจายออกมาอย่างต่อเนื่อง !
เขาใช้มือของเขากระแทกเข้ากับหอก แรงกระแทกครั้งนี้มันสามารถทำให้แผ่นเหล็กธรรมดายุบจนแทบจะฉีกขาดได้เลยทีเดียว !
แต่การปะทะของเขากับเย็นสุดขั้วมันเหมือนกับความพยายามของตั๊กแตนที่พยายามใช้กรงเล็บของมันปะทะกับเหล็ก !
ทั้งคู่ถูกดันให้ถอยหลังอย่างควบคุมไม่ได้ ตอนนี้พื้นดินเต็มไปด้วยรอยเท้าลึก ๆ ของฝาแฝดที่น่าสงสารเนื่องจากพวกเขาไม่สามารถต้านแรงที่น่าสะพรึงกลัวนี้ได้
ฝาแฝดตอนนี้มีใบหน้าที่น่าเกลียดอย่างมาก พวกเขาอยู่ในสภาพที่แย่มากตอนนี้ พลังเลือดและฉีของพวกเขาไหลเวียนในร่างอย่างบ้าคลั่ง ไอน้ำสีขาวจำนวนมากพุ่งกระจายจนทำให้พื้นที่รอบ ๆ กลายเป็นหมอกย่อม ๆ "พี่ใหญ่ ฉันหยุดมันไม่ไหวแล้ว ! เราต้องปล่อยมันไป !" ซูฉางเทียนร้องโอดโอย
หลังจากนั่นทั้งคู่ก็พยักหน้าให้กัน ก่อนจะหลบไปข้าง ๆ พร้อมกับเสียง "ฟู่ !" นั่นคือเสียงที่มีเลือดไหลออกมาจากปากของพวกเขา
หากไม่มีสองพี่น้องที่หยุดหอกเล่มนี้ ตัวหอกมันคงพุ่งทะยานไปด้านหน้าด้วยด้วยความเร็วที่ไม่มีใครมองทันได้ แต่ว่าเพราะมันโดนขัดขวางไว้ ทำให้มันเจาะทะลุผ่านต้นไม้ไปไกลแค่ 2 เมตรเท่านั้น !
พวกเขาประมาณเกินไป หากพวกเขาไม่ปะทะกับตัวหอกพวกเขาอาจจะต่อสู้กับเป่ยเฟิงได้อย่างสูสี แต่พวกเขาเลือกที่จะปะทะอย่างโง่ ๆ กับหอก !
เย็นสุดขั้วหนักถึง 3,600 จิน ! นอกจากนี้เป่ยเฟิงได้ใช้พลังทั้งหมดของเขาจนไม่สามารถจินตนาการได้เลยว่าหอกมันจะพุ่งไปไกลแค่ไหนกัน !
"แกไม่ต้องการมันแล้ว ?" เป่ยเฟิงยิ้มอย่างเย็นชาในขณะที่เดินไปยังต้นไม้ขนาดใหญ่และดึงหอกออกมา
พี่น้องฝาแฝดเงียบพร้อมกันในเวลานี้ พวกเขาเช็ดเลือดออกจากปากด้วยแขนเสื้อพวกเขา พวกเขาไม่กล้าที่จะสบตากับเป่ยเฟิงจึงทำได้แค่ไอแห้ง ๆ ออกมา หลังจากที่ได้เห็นความอนาถของสองพี่น้อง คนที่เหลือก็รีบตัดความโลภของตัวเองทิ้งไปทันที
โดยไม่ชักช้า คนที่เหลือก็รีบว่งไปที่ใจกลางของถ้ำต่อทันที
มันมีทะเลสาบที่กว้างกว่า 1,000 เมตรต้อนรับพวกเขาเมื่อมาถึงใจกลางของถ้ำ มีกลุ่มคนอื่น ๆ กลุ่มยืนอยู่รอบ ๆ ทะเลสาบ
ที่กลางทะเลสาบมันมีเกาะเล็ก ๆ ขนาดไม่กี่สิบตารางเมตรพร้อมกับต้นไม้ที่สูง 2 เมตรอยู่บนเกาะ
ต้นไม้ไม่สูงมาก เปลือกของมันแตกและดูเก่าแก่อย่างมาก พวกมันเรียงกันเหมือนกับเกล็ดปลา กิ่งของพวกมันพันกันไปมาเหมือนกับใบหยกเขียวนับไม่ถ้วนที่พันรวมกันเป็นมงกุฏให้กับต้นไม้ต้นนี้ มันทำให้รู้สึกได้ถึงความเก่าแก่ที่แผ่ออกมาจากต้นไม้ราวกับว่าอยู่มานานมาก !
"ต้นสวรรค์กำเนิด !"
เสียงแปลกใจดังออกมาทุกทิศทางเนื่องจากมีคนจำนวนมากเดินมาถึงที่นี่ ทุกคนมาที่นี่ด้วยความหวังบางอย่าง แต่ก็ไม่มีใครเคยหวังเลยว่าต้นสวรรค์จะมีอยู่จริง !
"นั่นมันอะไร ? ผลไม้ ?"
มีชายคนหนึ่งชี้ไปยังผลไม้สีแดงขนาดเล็กเท่ากำปั้นของเด็กทารกที่ซ่อนอยู่ในใบของต้นไม้
"สวรรค์ประทาน ! มันคือสมบัติที่เหมือนถูกสวรรค์ส่งมา ผลไม้นี้ไม่มีใครคิดมาก่อนเลยว่ามันจะมีอยู่จริง ! ผลไม้นี้หากผู้ที่อยู่ระดับเจียงแห่งวิวัฒนาการกินเข้าไป บางทีพวกเขาอาจจะสามารถไปถึงระดับต่อไปได้ บางทีความฝันที่จะไปถึงระดับเซียนเทียนจะไม่ใช้เรื่องเพ้อฝันอีกต่อไป !"
"ตระกูลหม่าของข้าไม่ต้องการต้นสวรรค์กำเนิดอีกต่อไป พวกเราแค่ต้องการผลของมันเท่านั้น !"
ชายชราตัวสูงเดินออกมาแล้วตะโกนอย่างเสียงดัง เขาสูงถึง 2 เมตรและเต็มไปด้วยมัดกล้ามบนร่างพร้อมกับกลิ่นอายที่น่ากลัวกระจายออกไปมาตัวเขา
ตระกูลหม่าเป็นตระกูลที่มีชื่อเสียงและเป็นที่รู้จักกันมานานในภูมิภาคตะวันตกเฉียงใต้ของประเทศ ในช่วงสงครามต่อต้านเมื่อหลายสิบปีก่อน ตระกูลของพวกเขาเป็นกองกำลังขนาดใหญ่ที่เป็นฝ่ายขับไล่พวกศัตรูออกไป พวกเขาเคยช่วยจักรพรรดิในการก่อตั้งประเทศจีนในอดีต มันทำให้พวกเขากลายเป็นมหาอำนาจในเขตภูมิภาคตะวันตกเฉียงใต้ของจีน !
"ฮ่า ฮ่า !"
เสียงหัวเราะดังออกมาจากฝูงชน ตระกูลหม่าแล้วไง ? บางทีพวกเขาอาจจะกลัวก็ได้ถ้าอยู่ข้างนอก แต่ตอนนี้ละ ? มันน่าแปลกใจจริง ๆ ที่พวกเขาไม่ได้เตะพวกคนของตระกูลหม่าออกไปจากถ้ำตั้งแต่ตอนแรก !
ไม่ว่าจะเป็นต้นสวรรค์กำเนิดหรือผลของมัน ไม่มีอะไรไม่สำคัญทั้งสิ้น !
"ใครเป็นคนหัวเราะ ? ยืนขึ้นมาถ้าแกยังมีลูกบอลอยู่ !" หม่ายุนเฟิงตะโกนไปด้วยความโกรธ
"ข้าเป็นคนหัวเราะเอง !"
"ข้าคงหัวเราะดังเกินไป ตระกูลหม่าพวกแกจะทำอะไรได้ ?"
"กลุ่มฉิงเฟิงของข้าไม่เคยกลัวอะไรทั้งนั่น !"
มีสามคนก้าวออกไปข้างหน้าอย่างไม่เกรงกลัว สองคนแรกยังไม่เท่าไหร่ พวกเขาเป็นกลุ่มของตระกูลใหญ่ พวกเขาไม่กลัวตระกูลหม่าเลยแม้แต่น้อย แต่เมื่อชายวัยกลางคนพร้อมกับดาบที่ยาว 3 จางบนหลังเดินออกมา หม่าหยุนเฟิงก็พบว่าตัวเองกำลังขี่เสือที่ไม่สามารถลงมาได้ !
กลุ่มฉิงเฟิงแต่ละรุ่นนั่นจะมีคนอยู่น้อยมาก แต่ถึงพวกเขาจะมีจำนวนน้อยกว่าตระกูลใหญ่ แต่ว่าทุกคนในกลุ่มน่ากลัวอย่างมาก !
ด้วยคนไม่กี่หมื่นคนในกลุ่มฉิงเฟิงรุ่นนี้ แต่พวกเขากลับมีพลังพอที่จะนั่งอยู่ใน 1 ใน 3 สุดยอดขั้วอำนาจของภูมิภาคตะวันตกเฉียงใต้ของจีน !
***
[1] สำนวนของจีนที่หมายถึงของปลอมที่พยายามทำให้เหมือนของจริง
