บทที่ 132 พายุที่กำลังก่อตัว !
"ใครเป็นคนโพสต์ข้อความลงไป ! บอกมาซะดี ๆ ก่อนที่จะมีปัญหาไปกว่านี้ !"
หัวหน้าตำรวจเคาะนิ้วบนโต๊ะในขณะที่กำลังสอบสวนกลุ่มคนตรงหน้าด้วยใบหน้ามืดครึม
ความวุ่นวายเล็ก ๆ ปรากฏขึ้นมา ทุกคนเริ่มมองหน้ากันไปมา หลังจากนั้นเจ้าหน้าที่หนุ่มคนเดิมก็ยืนขึ้นแล้วพูดออกมา "ผมเป็นคนโพสต์เองครับ ผมไม่ทราบว่ามันจะเกิดผลลัพธ์แบบนี้ มันเกินความตั้งใจของผมครับ"
"ดี ออกไปได้ ไม่ต้องมาทำงานอีกในวันพรุ่งนี้ !"
หัวหน้าตำรวจโกรธอย่างมาก
สำหรับไอ้งี่เง่านี่ ที่เขาให้มันไปด้วยเมื่อคืนเพียงเพราะว่ามันเป็นหลานชายของเบื้องบน แต่มันกลับทำให้เกิดเรื่องใหญ่โตแทน
ทันทีที่มันโพสต์ข้อความลงไป ทั้งสถานีแทบจะระเบิดจากสายจำนวนมากที่โทรเข้ามา !
หัวหน้าแผนกความมั่นคงเป็นสายแรกที่โทรมาตำหนิ สถานีของพวกเขาถูกถอนตัวจากเหตุการณ์ครั้งนี้ทันที และนอกจากนี้พื้นที่ทั้งหมดก็ถูกปิดกั้นแม้แต่พลเรือนธรรมดาก็ไม่สามารถก้าวเข้าไปแม้แต่ก้าวเดียวในพื้นที่ !
มีคำสั่งเดียวที่เหลือไว้ให้พวกเขานั่นก็คือการเป็นหมาเฝ้ายาม งานของพวกเขาคือกำจัดทุกอย่างที่เบื้องบนสั่งมา !
เขาเป็นถึงหัวหน้าสถานีตำรวจท้องที่ เมื่อไหร่กันที่เขาได้รับการปฏิบัติแบบนี้ ? แต่ว่าคนพวกนี้กลับมีอำนาจมากกว่าเขาอยู่มาก มันไม่มีทางที่เขาจะต่อต้านได้ !
วันต่อมาได้มีคนจากตระกูลใหญ่และบริษัทขนาดใหญ่มาถึงเมืองชิงเฉิง พวกเขาให้คนจากสถานีตำรวจพาไปยังสถานที่เกิดเหตุ
แผนกรักษาความปลอดภัยพิเศษได้รวบรวมกลุ่มคนและมุ่งหน้าไปยังหมู่บ้านชิงหลิงโดยมีผู้ที่อยู่ระดับเจียงวิวัฒนาการ 2 คนนำทาง
ทุกเมืองจะมีกองกำลังอยู่ 2 กองนั่นคือแสงและความมืด ตำรวจคือแสง ส่วนเงามืดคือคนที่มีความสามารถพิเศษ พวกเขาถูกพิจารณาว่าเป็นทหารรับจ้างที่ได้รับการว่าจ้างจากรัฐแทน
ทุกครั้งที่เกิดเรื่องที่ไม่สามารถแก้ไขได้ด้วยวิธีปกติ คนพวกนี้จะถูกเรียกตัวมาทันที หากสามารถแก้ไขได้พวกเขาก็จะได้รับสิ่งตอบแทนตามความยากของภารกิจที่ได้รับ
งานหลักของพวกเขาคือการจับตาดูคนจากตระกูลใหญ่และไม่ให้พวกเขาสร้างความหายนะ
คนของหมู่บ้านชิงหลิงก็เหมือนกับทุกวัน แต่ว่าวันนี้มันกลับมีรถยนต์ราคาแพงจำนวนมากเข้ามาจอดอยู่หน้าหมู่บ้าน
"วันนี้มันมีอะไรกัน ? ทำไมคนใหญ่คนโตถึงมานี้กัน ?"
"หรูมาก ! รถแต่ละคันมันแพงมาก ราคาแต่ละคันน่าจะล้านดอลล่าได้ !"
"ดูพวกเขาทั้งหมดเหมือนจะมุ่งหน้าไปทางเดียวกัน มันน่าจะมีเรื่องใหญ่เกิดขึ้น ไป ไปดูพวกเขากัน !"
ฝูงชนกลุ่มเล็ก ๆ เริ่มเดินตามกลุ่มใหญ่ ไป แต่พวกเขาอยู่ห่าง ๆ เท่านั้น พวกเขาไม่กล้าพอที่จะเดินเข้าไปใกล้ ๆ
บริเวณรอบถ้ำถูกปิดล้อมด้วยเทปตำรวจโดยมีรัศมีถึง 1,000 เมตร ทุก ๆ สิบเมตรจะมีเจ้าหน้าที่ตำรวจยืนเฝ้าอยู่
"สวัสดีค่ะ ฉันเป็นนักข่าวจาก ชิงเฉิง เดลี มันเป็นความจริงหรือเปล่าที่มีต้นไม้โบราณอยู่ข้างใน ? มีคนถึง 2 คนที่ถูกฆ่าโดยมัน ?"
นักข่าวผลักไมโครโฟนไปที่นายตำรวจที่ยืนเฝ้ายามอยู่ เธอเป็นนักข่าวจากเมืองชิงเฉิง นี่เป็นเรื่องใหญ่มากมันจึงทำให้เธอต้องรีบมาที่นี่พร้อมกับทีมงานของเธอ !
การเลื่อนตำแหน่งมันจะไม่ใช่เรื่องยากอีกต่อไปหากว่าพวกเขาสามารถทำข่าวนี้ได้ !
"ขอโทษ ฉันไม่ได้รับอนุญาตให้ออกความคิดเห็น"
เจ้าหน้าที่ตอบอย่างไร้อารมณ์
"งั้น พวกเขาคงต้องเข้าไปสำรวจด้วยตัวเอง"
มีผู่สื่อข่าวอีกหลายคนอยู่รอบ ๆ พวกเขาเดินไปรอบ ๆ เจ้าหน้าที่ตำรวจก่อนจะพยายามข้ามเทปไป
"ไม่อนุญาตให้บุคคลที่ไม่ได้รับอนุญาตเข้าไป !"
เจ้าหน้าที่ตำรวจหลายคนกระโดดมาข้างหน้าสกัดกั้นนักข่าว
"เฮ้ ! พวกเราเป็นนักข่าว ! เรามีสิทธิ์ !"
พวกนักข่าวเริ่มโกรธ สถานะของพวกไม่ใช่ว่ามันต้องได้รับการตอบรับอย่างอบอุ่นทุกที่ที่พวกเขาไปงั้นเหรอ ?
"ถ้าฉันบอกว่าไม่มีใครได้รับอนุญาตก็ห้ามเข้าไป หากคุณยืนกรานที่จะเข้าไปก็บอกกับบริษัทของคุณได้เลยว่าเตรียมมาประกันตัวคุณออกจากสถานีได้ !"
เจ้าหน้าที่เริ่มมีอาการปวดหัว เขาได้รับคำสั่งมาจากหัวหน้า ดังนั้นเขาจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากบังคับพวกนี้
"เอ๊ะ ? เอ๊ะ ? แล้วทำไมคนพวกนั้นถึงผ่านไปได้ ?" นักข่าวชี้ไปที่กลุ่มคนที่เดินผ่านเทปไปไม่ไกล
"คนพวกนี้คือพวกมีอำนาจ !" เจ้าหน้าที่รู้สึกร้อนใบหน้าเล็กน้อย ก่อนจะพูดออกไป อย่างไรก็ตามเขาก็กลับมาทำหน้าที่ตามเดินอย่างรวดเร็ว
นักข่าวหลายคนตบหน้าผากด้วยความมึนงง เจ้าหน้าที่คนนี้ทำไมหน้าหนาได้ขนาดนี้ ? เขาไม่อายหรือยังไงที่พูดอะไรออกมาเมื่อกี้ !
กลุ่มชาวบ้านจำนวนมากยืนเป็นวงล้อมอยู่รอบ ๆ พวกเขากำลังถกเถียงกันอย่างเมามันว่ามันมีอะไรอยู่ข้างใน
****
เป่ยเฟิงลงมาจากภูเขาหลังจากฝึกตอนเช้าตามปกติ เขากำลังเพลิดเพลินไปกับจานซาซิมิพร้อมกับชามเหล้าใบใหญ่ข้าง ๆ
กัดปลาที่อร่อยที่สุดในโลกพร้อมกับจิบเหล้าหอม ๆ ชีวิตสบาย ๆ แบบนี้แหละคือสิ่งที่คนปกติต้องการที่สุด
หลุมดำกับไม่รู้จักพอพวกมันลุกขึ้นมาหลังจากปลากินเนื้อมังกรเข้าไป มันกินเพียงไม่กี่คำก่อนจะนอนลงไปพร้อมกับลิ้นที่ยื่นออกมา
สุดท้ายเนื้อปลามังกรก็ยังมากเกินไปสำหรับพวกมัน ถึงเขาจะให้พวกมันเพียงเล็กน้อยแต่พลังงานในเนื้อมันก็มากเกินไปที่พวกมันจะรับได้
เป่ยเฟิงให้ยมฑูตเฝ้าบ้านและสั่งมันให้เฝ้าที่นี่และกำจัดผู้บุกรุกในขณะที่เขาไม่อยู่บ้าน
เขาเดินออกไปจากบ้านอย่างช้า ๆ ในขณะที่กำลังคิดว่าจะซื้อรถดีหรือไม่ มันคงจะดีไม่น้อยหากไปไหนได้ด้วยตัวเองได้ !
'เอ๊ะ ? เกิดอะไรขึ้น ? ทำไมมีตำรวจเยอะแยะ ?'
เป่ยเฟิงมองด้วยความตกใจ พื้นที่ขนาดใหญ่ด้านหน้ามันถูกปิดล้อมด้วยเทปจำนวนมาก นอกจากนี้ยัมีนักข่าวมากมายจับกลุ่มอยู่รอบ ๆ นี้
ซองเหวินและซองฉิงก็ยืนอยู่รอบ ๆ ด้วยเช่นกัน ใบหน้าของเขามันราวกับว่ากำลังท้องผูก ไม่เพียงแต่จะไม่ได้รับรากแล้วสุดท้ายพวกเขาก็ทำให้มีคนตายด้วยมือเขา ! หากว่าเขาไม่ยอมจ่าย 800,000 ถึง 1,000,000 หยวนเรื่องนี้คงจะเป็นไปได้ยากที่จะจบลง
"บัดซบ ! แกมาที่นี่ทำไม ?"
ซองฉิงตะโกนออกมาดัง ๆ เมื่อเห็นเป่ยเฟิง เขากำลังเอาความโกรธทั้งหมดไปลงที่เชา !
"บัดซบ ! แกไม่ได้โกหกเราใช่ไหม ? แกขุดรากจากที่นี่จริง ๆ ?"
ซองฉิงรู้สึกโกรธมาก เขาชี้ไปที่เป่ยเฟิงอย่างโกรธแค้น
"ใช่ ฉันเจอมันที่นี่แล้วก็จับมันขึ้นมาด้วยตัวเอง" เสียงของเป่ยเฟิงไม่สั่นไหวแม้แต่น้อย เขาตอบอย่างสงบแล้วมองด้วยความไม่สนใจ
ซองฉิงค่อย ๆ ก้าวถอยหลังอย่างกลัว แม้ว่าเป่ยเฟิงจะไม่ได้แสดงออกอย่างไม่เป็นมิตร แต่เขากลับรู้สึกถึงแรงกดดันบางอย่างที่ทำให้เขาต้องล้มลงไปโดยไม่รู้ตัว
แน่นอนว่าซองฉิงไม่รู้ว่าแรงกดดันนี้มันมาจากไหน มันคือความแตกต่างกันระหว่างคนธรรมดากับผู้ฝึกตน "ถ้าเป็นไปตามที่แกพูด ปู่ฉันจ้างคนงานมาขุดหารากที่นี่ และสุดท้ายก็มีคนตายโดนการถูกมันแทง !"
ซองฉิงรู้สึกว่าทุกสิ่งทุกอย่างเป็นความผิดของเป่ยเฟิง หากเขาไม่บอกให้ปู่ของเขามาขุดหารากที่นี่ ทุกอย่างคงไม่เกิดขึ้น มันจะไม่มีคนตายที่นี่ !
"แล้วมีอะไรเกิดขึ้นกับฉันบ้างล่ะ ?" เป่ยเฟิงพูดอย่างเย็นชาก่อนจะเดินไปรอบ ๆ ฉันไม่ได้บอกให้มาขุดที่นี่ซักหน่อย แล้วอยู่ดี ๆ จะมาโทษฉันได้ยังไง ? ตลกน่า !
'โอ้ ? คนพวกนี้มีเลือดและพลังฉีแข็งแกร่งมาก !'
เป่ยเฟิงก้าวไปข้างหน้าและหรี่ตาลงเมื่อมองคนที่อยู่ในพื้นที่ที่ถูกปิดล้อม
มีไม่กี่คนที่อ่อนแอ แต่เมื่อพวกเขายืนอยู่ด้วยกัน พลังงานที่แผ่ออกมาจากตัวพวกเขามันก็เหมือนกับกองไฟที่อยู่ท่ามกลามแสงจันทร์ !
"ต้น … กำเนิดสวรรค์ ?"
มีคำพูดแตกต่างกันออกมา 2-3 คำที่เป่ยเฟิงได้ยิน เนื่องจากระยะทางมันไกลเขาจึงจับคำพูดได้ไม่กี่คำเท่านั้น แต่แค่นี้มันก็เพียงพอในการดึงดูดความสนใจของเขา
'เอ๊ะ ? เจ้าเด็กนั่นมาที่นี่ทำไม ?' วูซงจิงเดินเข้ามาในพื้นที่พร้อมกับกลุ่มผู้เชี่ยวชาญของตระกูลเนี่ย เขาสังเกตเห็นเป่ยเฟิงอยู่ใกล้ ๆ [1]
"เฮ้เด็กน้อย ที่นี่มันอันตราย นายรีบออกไปซะ" วูซงจิงเดินไปที่เป่ยเฟิงและพูดออกมา
'เอ๊ะ ?'
"อ่า เข้าใจแล้ว"
เป่ยเฟิงพยักหน้าให้กับเขา
แม้แต่ "ลุงวู" ที่มาพร้อมกับเนี่ยยุนครั้งสุดท้ายก็ยังมาที่นี่ และซองฉิงก็ยังบอกว่ามีรากที่สามารถฆ่าคนได้ไหนจะคำพูดว่า ต้นกำเนิดสวรรค์ เป่ยเฟิงเอาทั้งสองอย่างมารวมด้วยกันจากนั้นเขาก็คิดบางอย่างได้ด้วยความตื่นเต้น คนพวกนี้มีเลือดและพลังฉีที่แข็งแกร่งมากและดูเหมือนว่าพวกเขาจะมาที่นี่เพื่อต้นสวรรค์กำเนิด !
'ใครจะไปคิดว่าดาวเคราะห์แบบโลกจะมีสมบัติจากธรรมชาติด้วย ? หืม .. ถึงมันจะไม่แปลกที่มันอาจจะมีสมบัติอยู่บนโลก แต่ฉันอยากรู้ว่าสมบัติที่เรียกว่าต้นสวรรค์กำเนิดมันคืออะไร !'
เป่ยเฟิงตัดสินใจที่จะเข้าไปเกี่ยวกับเรื่องนี้ เพราะเขาไม่ได้รู้สึกว่าคนเหล่านี้จะมีพลังมากกว่าเขาเลย !
[1] วูซงจิน = วูบู้
