บทที่ 116 ราชามังกรหิมะหยกดำ !
เปงเปงกลืนน้ำลายเมื่อมองไปที่ปลามังกรน้ำแข็งในทะเลสาบ เสียงในใจของเขามันดังออกมาเต็มไปด้วยความคิดชั่วร้าย 'จับพวกมันมากินซักตัวสิ ! ไม่มีใครอยู่ที่นี่ พวกมันไม่มีทางรู้หรอกว่าแกกินมันไป !'
เปงเปงยังคงให้อาหารพวกมันอยู่ในขณะที่กำลังต่อสู้กับจิตใจตัวเอง
หลังจากต่อสู้กับจิตใจเป็นเวลานาน เปงเปงก็ถอนหายใจออกมาก่อนจะส่ายหัว 'แม้ว่าฉันจะตกอยู่ในสภาพแบบนี้ แต่ฉันก็ไม่ต้องการที่จะดูถูกตัวเอง'
หลังจากต่อสู้กับจิตใจเสร็จแล้วเปงเปงก็มุ่งไปที่การให้อาหารพวกปลามังกรน้ำแข็งต่อ
ปลามังกรน้ำแข็งพวกนี้มันคือสัตว์อสูรที่เคยมีข่าวลือว่าพวกมันมีสายเลือดของมังกรน้ำแข็งอยู่ในสายเลือดพวกมัน นอกจากนี้เนื้อพวกมันยังมีคุณค่าและพลังในการรักษาชั้นเยี่ยม เคยมีคนบอกว่าไม่ว่าอาการบาดเจ็บที่ซ่อนไว้จะลึกแค่ไหนมันก็สามารถรักษามันได้ ใครจะไปรู้ บางทีแม้แต่ความเสียหายในตันเทียนของเขามันก็อาจจะรักษาได้ ! แต่เปงเปงก็ไม่เต็มใจที่จะทำตัวเป็นโจร
ในขณะที่เขายังให้อาหารพวกมันอยู่ ก็ได้มีคลื่นขนาดใหญ่ปรากฏบนพื้นผิวทะเลสาบ
เมื่อเห็นคลื่นขนาดใหญ่ เปงเปงก็รีบถอยห่างออกมาทันที น้ำในทะเลสาบมันไม่ใช่สิ่งที่เขาจะสัมผัสมันได้
มันจะเป็นโศกนาฏกรรมแน่นอนถ้าเกิดว่าหางของปลาสะบัดน้ำมาโดนเขา ในเวลานั้นเขาไม่มีเวลาแม้แต่จะร้องไห้แน่นอน
"เอ๊ะ ? เกิดอะไรขึ้น ?" เปงเปงยืนอยู่ไกล ๆ จากทะเลสาบ จากนั้นเขาก็ขว้างอาหารออกไปในขณะที่รู้สึกแปลก ๆ !
ปลาในทะเลสาบพวกมันอยู่ในอาการตกใจ พวกมันไม่ได้สนใจอาหารเลยแม้แต่น้อย พวกมันว่ายวนไปมาราวกับรับรู้ว่าศัตรูธรรมชาติของพวกมันกำลังมา ในความวุ่นวายนั่นก็มีบางตัวที่ได้กระโดดไปตรงที่เปงเปงยืนอยู่
"ปา ปา !"
ปลามังกรน้ำแข็งสองตัวพวกมันกระโดดขึ้นมาจากน้ำแล้วพุ่งไปอยู่ตรงหน้าเปงเปง
คลื่นเล็ก ๆ ปรากฏบนผิวน้ำ ก่อนที่จะมีเงาขนาดมหึมาโผล่ขึ้นมา !
"ปัง !"
'มะ มะ มันตัวบัดซบอะไรกัน ?' เปงเปงสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ แล้วโยนถุงอาหารทิ้งพร้อมกับสีหน้าที่เต็มไปด้วยความตกใจ
มันมีสัตว์ขนาดมหึมาอยู่ในทะเลสาบ ทั้งตัวมันเป็นสีดำ นอกจากนี้เกล็ดของมันได้สะท้อนแสงออกมาดูน่ากลัวอย่างมาก สิ่งมีชีวิตตัวนี้มันมีความใหญ่ถึงหนึ่งในสามของทะเลสาบ มันได้ปรากฏตัวออกมาเมื่อครู่นี้ !
เปงเปงรีบวิ่งเข้าไปในมุมมืดในขณะที่มองสัตว์อสูรที่อยู่ในน้ำ
คลื่นขนาดใหญ่กระเด็นสูงขึ้นมาจากการเคลื่อนไหวของสัตว์ยักษ์ตัวนี้ น้ำสาดกระเด็นไปทั่วทะเลสาบรวมถึงจุดที่เปงเปงหลบซ่อนอยู่ พื้นดินรอบ ๆ เริ่มแข็งตัวเป็นน้ำแข็งทันที !
"โฮกกก !"
เสียงคำรามดังออกมาก่อนที่สัตว์อสูรตัวนี้จะโผล่ออกมา มันทำให้เปงเปงรู้สึกเข่าอ่อนจนทรุดตัวลงด้วยความตกใจ !
และเมื่อเขามองมันดี ๆ แล้ว เปงเปงรู้สึกคุ้นเคยอย่างมาก 'บัดซบ ! อย่าบอกนะว่ามัน .. มันเป็นปลามังกรน้ำแข็งใช่ไหม ?'
เมื่อเห็นตัวมันเขาก็คิดว่ามันคือปลามังกรน้ำแข็งทันที และเมื่อดูใกล้ ๆ ก็จะเห็นว่าปลามังกรน้ำแข็งสีดำตัวนี้มันมีขนาดใหญ่กว่าปกติหลายเท่า !
แต่เมื่อมองไปที่หัวและเกล็ดของมัน เปงเปงก็ไม่สามารถบอกได้ว่ามันใช้จริง ๆ หรือเปล่า
แต่เขาได้ข้อสรุปว่ามันน่าจะเป็นปลามังกรน้ำแข็ง แต่ใครจะไปรู้นอกจากพระเจ้าได้ว่ามันอยู่มานานแค่ไหน บางทีพวกปลาในนี้อาจจะเป็นลูกหลานของพวกมันทั้งหมดก็ได้ !
'ปลามังกรน้ำแข็งตัวใหญ่นี้มันจะแลกหินจิตวิญญาณได้มากแค่ไหนกัน ?'
ดวงตาของเปงเปงส่องประกายราวกับกำลังภูเขาหินจิตวิญญาณ แค่ปลามังกรน้ำแข็งมันก็สามารถแลกได้หลายพันก้อนแล้ว แล้วไอ้ตัวใหญ่ขนาดนี้มัน … มันน่าจะให้พลังงานในการฝึกตนที่น่าตกใจมากแน่ ๆ ! บางทีมันอาจจะเป็นราคาที่แม้แต่สวรรค์ก็ยังไม่รู้ก็ได้ !
ในเวลาเดียวกันที่ปลามังกรน้ำแข็งขนาดใหญ่ก็เปล่งเสียงคำรามออกมา ในนิกายได้มีชายชราคนหนึ่งกำลังตีดาบอยู่ เขากำลังตีดาบด้วยค้อนขนาดใหญ่ที่หนักถึง 36 พันจินของเขา ! [36,000 จิน]
การเคลื่อนไหวของเขาทำให้ผู้พบเห็นเต็มไปด้วยความกลัว นอกจากนี้เสียงของมันก็สะท้อนไปถึงหัวใจของผู้ที่ฟัง
"แก๊ง !"
"แก๊ง !"
เขาหยุดชะงักเล็กน้อยหลังจากนั้นก็ลงแรงเป็นครั้งสุดท้ายเพื่อให้ตัวดาบใกล้เคียงกับอาวุธระดับพระเจ้ามากที่สุด !
ในตอนนั้นมันมีทั้งความตื่นเต้นและเกลียดชังปรากฏบนหน้าของเขา เขาพึมพำมันออกมาด้วยความโกรธแค้น "ราชามังกรหิมะหยกดำ ในที่สุดแกก็ปรากฏตัวออกมา ฮ่าฮ่าฮ่า !"
เสียงหัวเราะของเขาดังไปทั่วโรงเหล็ก และทันใดนั้นเขาก็หายตัวไป ความเร็วของเขาถึงจุดที่ไม่สามารถใช้ตามองได้ !
เมื่อ 50 ปีก่อนเขายังเป็นเพียงแค่ศิษย์รับใช้ที่ต่ำต้อยเท่านั้น เขาได้ตกหลุมรักศิษย์หญิงที่เป็นศิษย์สายนอกของนิกาย
และในวันนั้นเขาเป็นคนที่รับผิดชอบเรื่องการให้อาหารปลามังกรน้ำแข็ง มันเป็นงานที่ค่อนข้างอันตรายแต่เมื่อเขาไม่ยอมกลับมาซักที มันทำให้ศิษย์หญิงผู้นั้นลงไปตามเขาที่ทะเลสาบ แต่น่าเสียดาย ราชามังกรหิมะหยกดำได้ปรากฏตัวขึ้นมาในเวลานั้น มันกินกลืนกินเธอเข้าไป !
ทะเลสาบมันมีอุณหภูมิที่หนาวเย็นมาก แม้ว่ายันเจียนจะแข็งแกร่งแค่ไหน แต่เขาก็ไม่สามารถดำไปในทะเลสาบได้
เขาได้รอคอยมันมาเป็นเวลาถึง 50 ปี ! ตอนแรกยันเจียนคิดว่ามันจะไม่ปรากฏตัวออกมาอีกแล้ว แต่ทันใดนั้นความปรารถนาของเขาก็เป็นจริง ยันเจียนสามารถรู้สึกได้ถึงคลื่นขนาดใหญ่ที่สั่นสะเทือนออกมา !
เขารีบเคลื่อนไหวทันทีเมื่อรู้สึกถึงมัน ยันเจียนวิ่งไปยังถ้ำใต้ดินเพื่อที่จะฆ่าสัตว์อสูรตัวนี้ !
หลังจากคำรามเสร้จแล้ว ราชามังกรหิมะหยกดำมันก็หันหลังกลับไปกินอาหารที่อยู่บนผิวน้ำด้วยปากขนาดใหญ่ของมัน
ในขณะที่มันกินอาหารมันก็ได้เอาหนวดของมันเลื้อยไปที่ถุงกระสอบอาหารของปลามังกรน้ำแข็งที่เปงเปงทิ้งไว้ มันม้วนเข้ามาจากนั้นก็กลืนกินทั้งหมดลงไปในปากของมัน
หลังจากที่กินจนหมดแล้ว แต่ราชามังกรหิมะหยกดำมันก็ยังไม่พอใจ ปริมาณอาหารนี้มันไม่เพียงพอที่จะเติมซอกฟันมันด้วยซ้ำ !
หลังจากนั้นมันก็ค่อย ๆ หมุนตัวไปที่เปงเปงที่กำลังสั่นอยู่ตรงมุมถ้ำ
"จ๋อม !"
ทันใดนั่นเส้นไหมบาง ๆ ก็ปรากฏออกมาพร้อมกับชิ้นเนื้อที่ลอยอยู่บนตะขอ มันทำให้เกิดเสียงเบา ๆ ในทะเลสาบ
เมื่อเห็นเนื้อลอยอยู่ ราชามังกรหิมะหยกดำมันก็ไม่คิดอะไรมาก ถึงมันจะไม่เคยเห็นตะขอกับเส้นเอ็นมาก่อนแต่มันก็คิดว่าพวกมันไม่สามารถทำอันตรายกับมันได้ มันจึงกลืนกินเนื้อเข้าไปทันที ในขณะที่หนวดยาว ๆ สองอันของมันก็ยังคงแผ่ขยายไปที่เปงเปงที่กำลังหน้าซีดเหมือนกระดาษอยู่
"กร๊อดดด ?"
ราชามังกรหิมะหยกดำรู้สึกแปลก ๆ เหมือนมีแรงบางอย่างมาจับร่างมันไว้ มันรู้สึกถึงอันตรายบางอย่าง
เมื่อเวลาผ่านไปช้า ๆ ความแข็งแกร่งของมันก็ค่อย ๆ ลดลง ในไม่ช้าความแข็งแกร่งกว่า 90 % ของมันก็หายไป ! ในที่สุดมันก็เริ่มรู้สึกตัว มันรีบดำน้ำหนีเข้าไปในทะเลสาบทันที !
ราชามังกรหิมะหยกดำมันมีร่างกายที่ทรงพลังอย่างมาก แม้แต่แรงที่ถูกจำกัดโดยเบ็ดหยกขาวระดับ 2 ก็ไม่สามารถหยุดมันได้ !
เป่ยเฟิงตอนนี้มีใบหน้าที่น่าเกลียดมาก แม้ว่าเขาจะมองผ่านบ่อน้ำเขาก็ยังสามารถจินตนาการได้ว่าสัตว์อสูรตัวนี้มันมีขนาดใหญ่มากทีเดียว !
เมื่อรู้สึกได้ถึงแรงมหาศาลที่ดึงจากอีกฝั่ง เป่ยเฟิงก็ไม่มั่นใจแล้วว่าเขาจะตกมันขึ้นมาได้
แต่ว่าแรงนี้มันกลับอยู่ในขอบเขตที่เขาสามารถยื้อมันได้ เป่ยเฟิงรู้สึกว่าระบบน่าจะอัพเกรดมันด้วยถึงเขาจะไม่รู้ว่าน้ำหนักของ 'ปลา' ตัวนี้มันหนักแค่ไหนก็ตาม
หากเบ็ดไม้ไผ่สีม่วงระดับ 1 สามารถลดแรงได้ 10 % กล่าวอีกอย่างก็คือ หากมันหนัก 10 จิน จะเหลือ 1 จิน แต่มันจะลดลงไปก็ต่อเมื่ออยู่ในมือของเป่ยเฟิงเท่านั้น ! และตอนนี้เขามีคำถามเดียวที่อยากรู้ เบ็ดหยกขาวคันนี้มันสามารถลดแรงได้เท่าไหร่กัน … ?
