บทที่ 115 ปลามังกรน้ำแข็ง !
เป่ยเฟิงเก็บเสื้อผ้าชุดใหม่จากเครื่องซักผ้าแล้วไปอาบน้ำ
ร่างกายของเขามีการเปลี่ยนแปลงในช่วงหลายวันมานี้ จากร่างที่ผอมแห้งในตอนแรกกลายมาเป็นสมบูรณ์แบบแล้ว
ความสูงตอนนี้ประมาณ 1.8 เมตรมันเป็นผลมาจากการฝึกเมื่อไม่กี่วันมานี้
ใบหน้าของเขาธรรมดาอย่างมาก แต่เมื่อเทียบกับดวงตาที่ลึกลับและมีเสน่ห์แล้ว เป่ยเฟิงคิดว่าหน้าตาเขามันไม่น่าจดจำซักนิด
ในตอนนี้ลานกว้างถูกอาบไปด้วยแสงจันทร์ เป่ยเฟิงได้ยืนอยู่ข้าง ๆ บ่อน้ำโบราณแล้วเรียกเบ็ดหยกขาวออกมา
คราวนี้ใช้เขาใช้เนื้อซาราแมนเดอร์เป็นเหยื่อแล้วหย่อนมันลงไปในบ่อ
จริง ๆ แล้วเป่ยเฟิงนี้มีทางเลือกมากมายในการตกปลา ถึงจะไม่รู้ว่าอีกโลกที่ระบบบอกมันมีจำนวนมากแค่ไหน แต่เขาก็รู้ว่าแต่ละโลกมันมีความแตกต่างกันอยู่มาก !
และเพราะนิสัยและความต้องการของเหยื่อในแต่ละโลกมันแตกต่างกัน มันจึงเป็นเหตุให้เป่ยเฟิงกลับมามือเปล่าบ่อยมาก
และเพราะเขาไม่มีทักษะการตกปลามากนักรวมทั้งไม่รู้ว่าเป้าหมายจะเป็นอะไร เขาจึงใช้เนื้อเพียงเล็กน้อยเท่านั้นเพื่อเพิ่มโอกาสในการตกได้ไม่ว่ามันจะเป็นอะไรก็ตาม
****
ลึกลงไปในโลก เทือกเขาขนาดใหญ่ที่สูงประมาณ 1 หมื่นเมตร มันมีต้นไม้โบราณที่ดูแล้วมีอายุพันปีอยู่ตรงยอดเขาที่ทะลุชั้นเมฆอยู่ !
ในบางครั้งมันจะมีเรือบินประหลาดรวมทั้งสัตว์มีปีกที่บินผ่านภูเขาไป นอกจากนี้ภูเขาแห่งนี้ยังถูกตั้งเป็นที่ตั้งของนิกายขนาดใหญ่ที่ชื่อว่า "ฟ้าเขียว" โดยนิกายนี้ใช้ภูเขานี้เป็นที่ตั้งเพื่อขยายอาณาเขตของจนเองไปถึงหมื่นลี้ !
ที่อยู่ตรงเชิงเขามีเมืองที่ตั้งตระหง่าและสวยงามอยู่ เมืองโบราณแห่งนี้มีประวัติอันยาวนานมาก เพียงแค่มองไปในตัวเมืองก็สามารถบอกได้เลยว่ามันมีความหรูหรามากแค่ไหน
"แกมันไอ้ขยะ 3 ปีแล้วที่ตันเทียนแกถูกทำลาย แต่แกก็ยังมีความหวังอยู่อีก ? เฮ้ ไอ้อัจฉริยะ ถ้าฉันเป็นแกนี้คงตายไปยังดีกว่าตั้งนานแล้ว แต่ทำไมแกยังกล้าอยู่ภูเขาลูกนี้อีก ?"
เด็กหนุ่มที่สวมชุดสีขาวยืนพร้อมกับพวกผู้ติดตามของเขา พวกเขาเย้าะเย้ยเด็กหนุ่มที่ผอมแห่งด้วยเสียงดัง
เด็กหนุ่มที่ถูกทำร้ายคนนี้ เขาสวมชุดสีเทาซึ้งดูเหมือนจะไม่ได้ซักมานานแล้ว เขาไม่ตอบคำถามเยาะเย้ยจากเจ้าคนชุดขาวเลย เขาทำเพียงยืนอย่างเงียบ ๆ แต่ไหล่ของเขาสั่นเล็กน้อยในความอัปยศครั้งนี้
เปงเปง เล็บของเข้าจิกเข้าไปในเนื้อแล้วสาบานในใจว่าซักวันหนึ่งเขาจะทำให้ไอ้พวกหัวเราะเยาะเขาเสียใจ !
เมื่อสามปีก่อน เปงเปงได้เข้ามาเป็นศิษย์สายนอกของนิกายฟ้าเขียว เขาเป็นอัจฉริยะอันดับหนึ่งในรุ่นนั่น แต่เนื่องจากเขาถูกบุคคลชั่วร้ายบุกรุกมาทำลายตันเทียนของเขา สามปีมานี้ไม่ว่าเขาจะพยายามดูดซับพลังงานแค่ไหน แต่มันก็ไม่มีแม้เส้นพลังฉีเส้นเดียวที่เข้าไปในร่างของเขาเลย !
เพื่อนและผู้ติดตามรอบ ๆ เขาค่อย ๆ หายไปโดยทิ้งไว้แค่คำเยาะเย้ยและเสียงหัวเราะเยาะเขา มันราวกับว่าพวกมันได้เอาคืนกับสิ่งที่พวกมันทิ้งไว้หลายปีในการติดตามเขามานานแล้ว
คนพวกนี้ไม่ได้สนใจที่จะติดตามเปงเปงอีกต่อไปไม่ว่าจะเป็นเพื่อนหรือผู้ติดตามก็ตาม
เปงเปงยืนอย่างสงบแล้วหันไปทางคนใส่ชุดสีขาว และดูเหมือนอีกฝ่ายจะเลิกสนใจเปงเปงแล้ว "งานของแกคือการให้อาหารปลามังกรน้ำแข็ง แกต้องระวังด้วยเพราะปลาแต่ละตัวมันมีค่ามากกว่าชีวิตแกหลายเท่า !"
หลังจากหนุ่มชุดขาวบอกเสร็จแล้วเขาก็เดินจากไปพร้อมกับผู้ติดตามของเขา
ถึงแม้ผู้ติดตามจะมีชื่อว่าเป็นศิษย์ของนิกาย แต่ความจริงแล้วพวกเขาเป็นเพียงคนรับใช้ของนิกายฟ้าเขียวเท่านั้น
ในนิกายมันมีคนจำนวนมาก แต่อย่างไรก็ตามใครละที่จะยอมมาทำสิ่งต่าง ๆ เช่นทำอาหารหรือซักเสื้อผ้าแทนที่จะไปฝึกตน ใช่ไหมละ ? ดังนั้นนี้จึงเป็นงานของพวกศิษย์รับใช้
พวกศิษย์ส่วนใหญ่เป็นพวกเด็กกำพร้าที่ถูกนิกายนำตัวมา ที่เหลือจะเป็นพวกที่ไม่มีพรสวรรค์ในการฝึกตน แต่พวกเขาไม่เต็มใจที่จะยอมแพ้โชคชะตาของตัวเอง คนพวกนี้พยายามที่ทำงานในฐานะศิษย์รับใช้เพื่อที่จะหาโอกาศในการพัฒนาตัวเองมากกว่าเป็นคนธรรมดาในนิกาย
เปงเปงหยิบถังขึ้นมาแล้วเดินไปยังคอกสัตว์
มันมีพวกยามเดินสบาย ๆ อยู่ไม่กี่คน พวกเขาเพียงแค่ยกตามองเปงเปงด้วยความรังเกียจก่อนจะทำธุระของพวกเขาต่อไป
บริเวณนี้เป็นหนึ่งในที่ให้อาหารของนิกายฟ้าเขียว มันเป็นที่ ๆ สัตว์อสูรส่วนใหญ่เดินไปมาแถวนี้ ส่วนมากมันจะเป็นสัตว์ที่รักสงบและเป็นมิตร ส่วนพวกสัตว์อสูรที่ดุร้ายมันจะถูกขังไว้ในพื้นที่พิเศษของนิกาย
เปงเปงเดินไปที่ห้องอาหารแล้วดึงอาหารของปลามังกรน้ำแข็งออกมา อาหารปลาชนิดนี้มันถูกทำขึ้นมาพิเศษหลังจากที่พยายามค้นคว้ามันมาเป็นเวลานาน มันก็ได้อาหารที่เหมาะที่สุดในการเลี้ยงปลามังกรน้ำแข็ง
ภูเขาลูกนี้มันไม่ได้หนาวตลอดทั้งปี อาจจะพูดได้เลยว่ามันร้อน แต่เปงเปงกลับใส่เสื้อหนา ๆ ไม่กี่ชิ้นราวกับกำลังเตรียมตัวเผชิญหน้ากับฤดูหนาว
การให้อาหารปลามังกรน้ำแข็งนั่นถือว่าเป็นงานที่หนักมากสำหรับศิษย์รับใช้
อย่างไรก็ตามค่าตอบแทนของมันก็สูงมากเช่นกัน ทุกครั้งที่ไปให้อาหารปลามังกรน้ำแข็ง พวกเขาจะได้รับหินวิญญาณครึ่งก้อน ถึงอย่างงั้นก็มีหลายคนไม่เต็มใจที่จะทำแบบนี้
เปงเปงแบกกระสอบขนาดใหญ่หนักกว่า 300 จิน ซึ้งเต็มไปด้วยอาหารของปลามังกรน้ำแข็งไว้บนหลังเขาแล้วเดินไปด้านล่างกำแพง
ด้านล่างนี้มันมีเส้นทางที่คดเคี้ยวอย่างมาก โดยทุก ๆ 50 เมตรมันจะมีหินแสงส่องนำทางอยู่ แต่ถึงจะมีหินแสงส่อง เปงเปงก็ไม่สามารถมองเห็นได้ว่าด้านล่างมันลึกแค่ไหนกัน
ยิ่งกว่านั่นเมื่อเดินไปเรื่อย ๆ ทางก็จะลาดชันลงมาก หากไม่ระวังให้ดีเขาอาจจะหลุดออกจากเส้นทางได้
คลื่นอากาศหนาวเย็นได้พัดมาทำร้ายเปงเปงในขณะที่เขาเดินไป เขาพยายามปรับความร้อนในร่างกายของเขาเพื่ออดทนกับมัน
หลังจากเดินมาเรื่อย ๆ เขาก็มาถึงปากถ้ำขนาดใหญ่แห่งหนึ่ง มันมีชั้นน้ำแข็งหนาเรียงรายอยู่ตรงถ้ำที่ไม่เคยละลายเลยมาพันกว่าปี !
เปงเปงห่อตัวเองราวกับเพนกวิน แต่เขาก็ไม่ได้หยุดเดินต่อไป เมื่อนึกถึงระดับการฝึกฝนปัจจุบันของเขาแล้ว ถ้าหากเขาใส่เสื้อผ้าให้หนากว่านี้มันเป็นไปได้ว่าเขาอาจจะเสียสมดุลแล้วตกลงไปด้านล่าง !
เปงเปงไม่กล้าที่จะใช้ชีวิตเดิมพันเพื่อความอบอุ่นร่างกาย เขาแบกอาหารไว้บนหลังจากนั้นก็เดินเข้าไปในถ้ำ โดยทุก ๆ ก้าวที่เดินไปอุณหภูมิในถ้ำมันก็ลดลงไปเรื่อย ๆ
ในที่สุด ทะเลสาบน้ำแข็งก็ปรากฏตรงหน้าเขา มันมีความกว้างกว่า 100 เมตร โดยปกติแล้วน้ำในน้ำแข็งมันควรจะแข็งเนื่องจากอุณหภูมิที่หนาวเย็นของมัน แต่อย่างไรก็ตามมันกลับผิดปกติที่ว่าน้ำมันกลับไม่แข็งตัวราวกับว่าอุณหภูมิหนาวเย็นนี้ทำอะไรมันไม่ได้
เปงเปงรู้ความจริงอย่างหนึ่งก็คือจริง ๆ แล้วน้ำมันเย็นกว่าอุณหภูมิภายในถ้ำด้วยซ้ำ ! มีครั้งหนึ่งเคยมีศิษย์รับใช้งี่เง่าคนหนึ่งพยายามที่จะผลักเขาตกไปในน้ำเพราะอยากรู้ว่ามันเย็นแค่ไหน แต่สุดท้ายไอ้งี่เง่านั่นก็ตกลงไปแทน
เวลาเพียงแค่สามวินาที แต่มันก็เพียงพอให้ไอ้งี่เง่านั้นพยายามดึงมือเขาไปด้วย แต่มันก็แข็งตัวแล้วแตกหักอย่างรวดเร็วแล้วกลายเป็นเลือดเนื้อนับไม่ถ้วนลงพื้นแทน !
ทะเลสาบแห่งนี้หนาวเย็นเป็นพิเศษ นอกจากความสวยงามของมันแล้ว ไม่มีใครรู้ว่ามันลึกแค่ไหนเพราะไม่สามารถมองเห็นก้นทะเลสาบได้เลย !
"ซู้มม !"
เปงเปงเปิดกระสอบแล้วคว้าอาหารขนาดเท่านิ้วหัวแม้มือไว้ในกำมือก่อนจะสาดมันไปในทะเลสาบ ระลอกคลื่นเล็ก ๆ กระจายไปทั่วราวราวกับสาดอาหารไปทิ้งเฉย ๆ
ในไม่ช้า ก็มีการเคลื่อนไหวบางอย่างใต้น้ำ มันมีปลามังกรน้ำแข็งปรากฏตัวออกมา มันมีความยาวกว่าหนึ่งเมตร
ปลามังกรน้ำแข็งมันมีสีขาวเหมือนหิมะ มันไม่มีจุดด่างใด ๆ เลยบนร่างกายของมัน พวกมันดูเบาบางอย่างมาก นอกจากนี้หัวของมันยังใหญ่และดูดุร้ายมาก มันมีหนวดสองเส้นที่เหมือนหยกสีขาวลอยอยู่ข้างปากของพวกมัน ทำให้ตอนนี้มันราวกับมังกรที่กำลังแหวกว่ายอยู่ในก้อนเมฆ แน่นอนว่าปลาพวกนี้มันมีคุณค่าอย่างมาก อีกทั้งพวกมันยังมีกลิ่นอายของสัตว์ในตำนานปลดปล่อยออกมารอบตัวมัน
ปลามังกรน้ำแข็ง มันค่อย ๆ ปรากฏตัวออกมาทีละตัว ๆ เพื่อมากินอาหาร สำหรับโลกภายนอก ปลามังกรน้ำแข็ง 1 ตัวจะมีค่าเท่ากับหินวิญญาณ 1 พันก้อน นอกจากนี้ ต่อให้มันเป็นที่ต้องการมากแค่ไหนแต่มันก็ไม่สามารถหาซื้อได้ แต่ตอนนี้มันมีปลามังกรน้ำแข็งจำนวนมากอยู่ในทะเลสาบนี้ มันไม่สามารถนับได้เลยว่ามันมีกี่ตัว !
