บทที่ 14 ดอกไม้ที่บานทั้งร้อยดอกจากคืนที่เต็มไปด้วยความวุ่นวาย !
ทุก ๆ การเคลื่อนไหวของบริษัทชิงเฉิง ทำให้เกิดความสับสนวุ่นวายในฟอรัมอินเทอร์เน็ต
"บริษัทชิงเฉิง คิดจะสร้างกระแสผ่านอินเทอร์เน็ตใช่ไหม ?"
ชาวเน็ตที่ใช้ชื่อ "ฉันไม่ใช่โลลิ" โพสต์
"ไม่น่าใช่ … ทำไมเขาต้องสร้างกระแสให้กับร้านอาหารส่วนตัวนี้ด้วย ?" อีกคนที่ใช้ชื่อว่า "แพนด้า" ตอบ
"เฮ้ ไม่ใช่ว่ามันเป็นไปไม่ได้ ! บริษัทใหญ่แบบนี้ไม่ใช่พวกคนโง่ การทำบางอย่างที่ดูปกติสำหรับเราบางทีมันอาจจะมีอะไรลึกซึ้งซ่อนอยู่ก็ได้" ผู้ใช้ที่เรียกว่า "เลดี้ไวท์ขาวที่ไม่ใช่สีขาว" ตอบอย่างมีเหตุผล
เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นกับทุก ๆ ฟอรัมในเครือข่ายชิงเฉิง ซึ้งถูกผู้ดูแลตั้งหัวข้อไว้ว่า หัวข้อที่ร้อนแรงที่สุดในตอนนี้
"ร้านนี้มีกฏแบบนี้จริง ๆ ดิ ไร้สาระ ! ใครมันจะไปทำธุรกิจแบบนี้ได้ ?" ชายเน็ตคนหนึ่งบ่น
"บางทีเขาอาจมีอะไรโดดเด่นกว่าร้านอื่น ๆ ก็ได้ …" ผู้ใช้คนอื่นตอบด้วยความไม่พอใจ
"เฮ้พวกนาย มีใครได้ไปลองหรือยัง ?" มีคนโพสต์ข้อความสีฟ้า
จู่ ๆ ก็มีข้อความนี้โผล่ขึ้นมาในฉับพลัน
หวังจุน อายุ 28 ปี มาจากครอบครัวมีอันจะกิน เขาสามารถใช้ชีวิตได้อย่างสบายโดยไม่ต้องทำงานอะไรเลย เขามีงานอดิเรกเพียงอย่างเดียวในชีวิตของเขา นั่นก็คือการกิน !
ช่วงเวลาที่เขาได้เรียนรู้เกี่ยวกับอาหารอร่อยใหม่ ๆ ในเมือง เขาจะพยายามเพื่อที่จะได้กินพวกมันให้ได้ เมื่อเขาได้ยินร้านอาหารส่วนตัวที่ถูกแนะนำโดยบริษัทชิงเฉิง ทำให้เขารู้สึกตื่นเต้นอย่างมาก แต่เมื่อเขาอ่านบทสนทนาเกี่ยวกับหัวข้อนี้ทำให้เขารู้ทันทีว่าคนพวกนี้พลาดประเด็นสำคัญไปทั้งหมดเลย ดังนั้นเขาจึงอยากรู้ว่ามีใครได้ไปลองร้านอาหารนี้ว่ามันอร่อยหรือยัง
เมื่อเห็นว่าไม่มีใครตอบ หวังจุนก็รู้สึกโมโหเล็กน้อย
แต่ในเวลาไม่ถึง 20 วินาทีก็ได้มีหัวข้อใหม่เด้งขึ้นมาทันที ครั้งนี้ทุกคนกำลังสแปมเรื่องเดียวกันนั่นก็คือ : "ไอ้พวกคนรวยงี่เง่า !"
"อ๊าา ได้โปรดรับเด็กหญิงตัวน้อยน่า ๆ คนนี้ไปด้วย ฉันสามารถอุ่นเตียงให้คุณได้นะ โอ้"
ตามที่คาดมีความคิดเห็นเกรียน ๆ ถูกผสมลงในสแปม [1]
"นี้เป็นร้านอาหารส่วนตัวที่ถูกแนะนำโดยบริษัทชิงเฉิง ราคาอาหารมื้อเดียวน่าจะเสียค่าใช้จ่ายตลอดทั้งเดือนเลยทีเดียว !" ชาวเน็ตบางคนอธิบาย
"มันคงไม่ใช่แบบนั้นหรอกมั่ง ?" หวังจุนตอบ
"นายอาสาจะเป็นคนแรกที่ไปลองไหมละ ? ถ้านายไปลองแล้วมาบอกพวกเราด้วยละกัน …" ชาวเน็ตบางคนไม่ได้มีเจตนาดีโพสต์โดยใช้ไอคอนหน้าปีศาจยิ้ม
หลังจากนั่นก็ได้เริ่มมีการแชร์ข้อความที่ถูกโพสด้วยบริษัทชิงเฉิงผ่านบัญชีโซเชียลมีเดียวของพวกเขา มีคนนับหมื่นนับแสนที่ทำตาม ดังนั้นมันจึงเป็นข้อความที่เหมือนไวรัสที่แผ่กระจายออกอย่างรวดเดียวจนคนรู้กันนับล้านคนเลยทีเดียว
ฉากที่เกิดขึ้นในฟอลัมนี้ มีคนนับไม่ถ้วนกำลังเดากันถึงรสชาติของร้านนี้
ภายในคืนเดียวบัญชี Weibo ของเป่ยเฟิงก็มีผู้ติดตามถึงแสนคน !
***********
สำหรับผู้ร้ายที่อยู่เบื้องหลังของความสับสนวุ่นวายในตอนนี้ เป่ยเฟิงไม่ได้รับรู้อะไรทั้งสิ้นเกี่ยวกับที่เกิดขึ้นในอินเทอร์เน็ต เขาตื่นแต่เช้าตรู่ก่อนพระอาทิตย์ขึ้นและตอนนี้เขาก็ยืนอยู่ตรงกลางภูเขาชิงหลิงแล้ว
ถึงแม้ว่าฤดูร้อนช่วงนี้จะเป็นช่วงที่ร้อนที่สุด แต่ก็ยังคงมีความชุ่มชื้นในบางทีอยู่ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในป่า ดังนั่นเมื่อถึงเวลาที่เป่ยเฟิงปีนขึ้นเขาเพื่อไปบนยอดหินย้อยขนาดยักษ์ที่ด้านข้างของภูเขา เท้าของเขาก็สัมผัสน้ำค้างไปด้วยเช่นกัน
เป่ยเฟิงก้าวเท้าสั้น ๆ เท่านั้น หลังจากที่เขาเริ่มฝึกการหายใจด้วยแสง ตามคาดที่เขาคิดว่าการเคลื่อนไหวของเขาคล่องแคล่วขึ้นมากหลังจากที่ได้ฝึกซ้อมเมื่อวาน
'สำหรับความซับซ้อนของการหายใจด้วยแสง ฉันต้องดูดซับพลังหยางมากขึ้นเพื่อที่จะเข้าใจพวกมันมากขึ้น ด้วยความแข็งแรงของร่างกายฉันในตอนนี้ มันน่าจะผ่านไปได้ ฉันหวังว่ามันจะราบรื่นนะสำหรับการฝึกวันนี้' เป่ยเฟิงคิดอย่างใจเย็น
ขั้นตอนการบ่มเพาะเป็นเรื่องที่ต้องค่อย ๆ ไป แต่เพราะว่าเขาฝึกฝนเคล็ดการหายใจด้วยแสง จึงทำให้เขาดูดซับแสงแรกของวันได้ มันจะทำให้ร่างกายแข็งแรงขึ้นได้ในช่วงสั้น ๆ หากเขาทำความเข้าใจพวกมันมากขึ้น แน่นอนว่าเขาต้องดูดซับพวกมันได้มากขึ้นแน่นอน !
ท้องฟ้าสว่างขึ้นเรื่อย ๆ หลังจากที่แสงแดดทะลุผ่านเมฆมาแล้ว เป่ยเฟิงรู้สึกได้ถึงดวงอาทิตย์ที่กำลังโผล่มา เขาทำสมาธิพร้อมเปิดดวงตาของเขาขึ้น ถึงเวลาสำหรับการฝึกเคล็ดการหายใจด้วยแสงแล้ว คราวนี้เขาต้องทำให้สำเร็จให้ได้
หลังจากที่แสงแดดทะลุเมฆมาแล้ว ทันใดนั่นได้มีแสงจากดวงอาทิตย์ทะลุผ่านไปที่เป่ยเฟิงทันที มันยิงเข้าไปตรงหัวของเขา ! เป่ยเฟิงค่อย ๆ ทำจิตใจให้สงบ แล้วหายใจเข้าลึก ๆ !
สำหรับความหนาแน่นที่เขาเคยดูดซับมันหนาเท่าเส้นผมเส้นเดียว แต่ตอนนี้มันได้หนาถึงสองเส้นด้วยกัน กล่าวอีกนัยก็คือเขาสามารถดูดซึมพลังงานหยางได้สองเท่าของการฝึกเมื่อวาน !
แสงแดดจำนวนมากดูแล้วน่าจะอัดแน่นไปด้วยพลังงานกำลังถูกดูดซึมเข้าสู่ร่างกายมนุษย์โดยตรง
"กึก กึก !"
ช่วงเวลาที่แสงแดดกำลังซึมเข้าสู่ร่างกายของเป่ยเฟิง เขารู้สึกเหมือนร่างกายของเขากำลังถูกทำให้เป็นหิน ตอนนี้เขายืนแข็งเหมือนรูปปั้นหินที่ตั้งอยู่บนพื้นหิน !
แม้จะดูเหมือนว่าเขานิ่งสงบ แต่ความจริงจะได้ยินเสียงเลือดที่กำลังพรุ่งพล่านคล้ายกับมันมีชีวิตอยู่ ไหลไปทั่วหลอดเลือดของร่างกายเป่ยเฟิง !
หัวใจของเขาเต้นแรงอย่างมาก ทุกครั้งที่เลือดถูกส่งไปทั่วร่างกาย ที่นั่นจะมีเซลล์ขนาดเล็กจำนวนมากมายนับไม่ถ้วนดูดซับพลังภายในธาตุหยางของเขา ตอนนี้เลือดของเขาเหมือนถูกต้มให้เดือดเลยทีเดียว !
เมื่อเซลล์ตัวเล็ก ๆ ค่อย ๆ ดูดซึมจนมันไม่สามารถดูดซึมได้อีกต่อไปแล้ว มันก็จะแตกตัวแล้วสร้างเซลล์ใหม่ขึ้นมาทันที ! อย่างไรก็ตามเชลล์ที่ถูกสร้างใหม่นี้มันเต็มไปด้วยความมีชีวิตชีวา มันดูแข็งแรงกว่าเก่ามาก !
เซลล์ทั้งหมดในร่างกายของเป่ยเฟิง เต็มไปด้วยพลังงาน พวกมันดูมีความสุขและสบายใจมาก พวกมันดูเหมือนเป็นจิตวิญญาณที่แสนจะขึ้เล่นของพวกภูติซะด้วย !
"เอ๊ะ ? จบแล้ว ?" เป่ยเฟิงรู้สึกผิดหวังเล็กน้อยกลับพลังงานที่ถูกใช้ไปอย่างรวดเร็วนี้
ครั้งสุดท้ายเขาจำได้ว่ามีเหงื่อสีเทาเกิดขึ้นตามร่างกายของเขา มันดูเข้มอย่างมากจน เพราะเขาไม่ได้สังเกตมัน ทำให้เขาไม่รู้ว่าละเอียดเล็ก ๆ นี้มันคืออะไร
เป่ยเฟิงตรวจดูระบบตกปลาสวรรค์ในใจ เมื่อเขามองมัน นอกจากเคล็ดการหายใจด้วยแสงแล้วกับค่าประสบการณ์ 300 แล้วมันก็ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง
การจะได้รับคะแนนประสบการณ์ 300 คะแนนจาก 10,000 คะแนนเพื่อที่เลื่อนระดับเป็นชาวประมงระดับ 2 ค่อยข้างช้ามาก มันดูเหมือนพยายามดับไฟที่ไหม้บ้านด้วยน้ำหนึ่งถ้วย
"ฉันสงสัยว่าจะเกิดอะไรขึ้นถ้าฉันเลื่อนระดับได้ … อย่างไงก็ตามตอนนี้ความแข็งแกร่งทางร่างกายของฉันดูแย่มาก ๆ นอกเหนือจากพลังจิตใจแล้ว เมื่อเทียบกับความเร็วหรือความแข็งแกร่งทางร่างกายแล้ว มันน้อยกว่าคนปกติด้วยซ้ำ"
เป่ยเฟิงรู้สึกว่าร่างกายของเขามันน่าจะพัฒนาขึ้นบ้างหลังจากได้ดูดซึมพลังแสงแรกของวันเป็นเวลาติดต่อกัน 2 วัน แต่อย่างไงก็ตาม มันไม่มีการเปลี่ยนแปลงอะไรเกิดขึ้นเลย
ดังนั้นเป่ยเฟิงจึงตั้งทฤษฎีว่า ระบบตกปลาสวรรค์ จะแสดงจำนวนเลขเต็มเท่านั้น บางทีค่าความแข็งแกร่งของเขาที่เป็น 4 มันอาจจะเป็น 4.1 หรือ 4.2 .. ก็ได้
เห็นได้ชัดว่านี้เป็นสิ่งที่ระบบตกปลาสวรรค์มองข้ามไป ตำแหน่งทศนิยมจะแสดงเฉพาะตัวเลขสองหน้าหลักหรือจำนวนเต็มเท่านั้น [2]
เป่ยเฟิงกำลังลงจากภูเขา เขารู้สึกสดชื่นอย่างมากในขณะที่เดินลงภูเขาแล้วเข้าบ้าน
"ฉันสงสัยจังว่าหวังเจียนเริ่มโฆษณาให้ฉันหรือยัง …"
เป่ยเฟิงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วมองไปที่บัญชี Weibo ของเขา ตามนิสัยของเขา เขาเหลือบมองไปที่จำนวนผู้ติดตาม
"สะ แสน ! ผู้ติดตาม 260,000 คน ?!"
เป่ยเฟิงมองไปที่โทรศัพท์ด้วยสีหน้าซื่อบื่อ เขาไม่เข้าใจว่าทำไมอยู่ดี ๆ ถึงมีผู้ติดตามเขามากขนาดนี้ในชั่วข้ามคืน !
"ลูกพี่ ! คุณทำยังไงถึงได้รับการสนับสนุนจากบริษัทชิงเฉิงกัน คุณทำยังไงให้พวกเขาช่วยโฆษณาได้ ? ผมเป็นผู้ประกอบการหน้าใหม่ คุณสามารถให้คำแนะนำกับผมได้หรือไม่?" ผู้ใช้ที่ชื่อ "อ้วนยอดนักสู้" โพสต์ มันมีแม้กระทั่งตัวทำหน้าโง่อยู่ในท้ายประโยค [3]
"พี่ชาย ! พี่เห็นนี้หรือยัง ? เงินเดือนของฉันเดือนละ 5,000 มันพอจะไปกินอาหารร้านของคุณหรือไม่ ?" คนอื่นที่เรียกว่า "นักชิมโคลอสเซียม" โพสต์ไว้ใน Weibo ของเขา
"ช่างน่าอิจฉาจริงๆ … เงินเดือนของฉันเดือนละ 2,500 เท่านั้น ฉันคิดว่าฉันจะขายชุดชั้นใน แล้วไปกินอาหารร้านของพี่ชายได้ไหม ?" ผู้ใช้ชื่อ "ฉันมันคนจน" แสดงความคิดเห็น
"มีการเขียนไว้ว่าร้านนี้ออกแบบได้อย่างสวยงามอย่างมาก .. เห็นได้ชัดว่าร้านนี้ต้องมีประวัติศาสตร์และวัฒนธรรมแน่นอน" ผู้ใช้ "ย่างสัตว์โบราณ" เพิ่ม
ข้อคิดเห็นและการพูดคุยทุกรูปแบบครอบคลุมไปทุกหน้า Weibo ของเขา ผู้ที่ดูกระตือรือร้นที่สุดและโพสต์มากที่สุดคือคนที่เรียกว่า "แก๊งซอสถั่วเหลือง"
นอกเหนือจากนั้นยังมีการขอจองมากมายเช่นกัน เป่ยเฟิงได้แต่มองไปที่กระดานข้อความแล้วรู้สึกปวดหัวขึ้นมาทันที
จากนั้นเขาก็เขียนโพสต์ตอบกลับไม่ว่าโพสต์นั้นมันจะบัดซบ หรือดูโง่เง่าซักแค่ไหน ว่า "ขอบคุณสำหรับการสนับสนุนอย่างท่วมท้น" และอื่น ๆ อีก หลังจากนั่นเขาก็ได้รับเชิญเข้ากลุ่มสนทนาในกลุ่ม Wechat และ Weibo แล้วก็มีผู้ติดตามเข้ามาใหม่ในทันที
"ฮ่า ๆ ! คนแรกโว้ย ! จับพี่ชายคนนี้ให้ได้สิถ้าอยากได้เหรียญ !" ความคิดเห็นปรากฏขึ้นมาภายใน 20 วินาทีหลังจากเป่ยเฟิงได้เข้ากลุ่ม
"พี่ชาย ! ฉันขอเป็นผู้อาสาคนแรก ! ให้ฉันลองยาพิษนั่นเป็นคนแรก !" พลเมืองคนหนึ่งเตรียมตัวที่จะเป็นลูกค้ารายแรกของเป่ยเฟิง
"ช่างน่าสงสาร จงไปดีเถอะพี่ชาย ขอให้ไปอย่างสงบสุข ฉันจะดูแลเมียนายเอง" มีคนตอบ
"ใช่แล้ว! ปล่อยเมียนายไว้กับพวกเราได้ เราจะดูแลเธอในส่วนของนายเอง เราจะเผากระดาษเงินให้นายทุกปีเพื่อให้นายได้ใช้ชีวิตในโลกแห่งความตายได้อย่างสบาย ๆ !" [4]
เป่ยเฟิงเฝ้ามองบทสนทนาทั้งหมด เข้าขมวดคิ้วแล้วแยกเขี้ยว พวกบัดซบพวกนี้มันว่างกันหรือยังไง เจ้าพวกนี้มัน*** มันช่างบัดซบนัก ! [5]
***********
[1] ED/N : พวกเกรียนชอบทำกัน เวลาหมั้นใส้ชาวบ้าน ผมก็ชอบทำนะ :D
[2] ED/N : อันนี้มันเขียนยาว ผมขออธิบายสั้นๆ คือมันหมายถึงการอ่านเลขจำนวนเต็ม เช่นถ้าเป็น 4.1 4.2 4.3 มันจะปัดให้เป็น 4.0 แต่หากเกิน 4.6 มันก็จะปัดให้เป็น 5.0
[3] ED/N : ในประเทศจีนบางครั้งเจ้าของร้านจะถูกเรียกว่า พี่ชาย / บอส / เจ้านาย
[4] TL/N : กระดาษเผาผีตามความเชื่อของจีน หากเผากระดาษเงินจะทำให้คนตายใช้ชีวิตในโลกแห่งความตายได้อย่างสบาย
[5] ED/N : ไม่ต้องอธิบายมั่ง
