บทที่ 5 ผลกระทบจากปลาไหลลายเลือดเพียงตัวเดียว !
"อ๊ากกกกกกก !"
เสียงร้องไห้ดังขึ้นบนบ้านร้างแห่งหนึ่ง เสียงนี้ดูโศกเศร้าจนคนที่ได้ยินหนาวสั่นไปถึงกระดูกทุกคน
เป่ยเฟิงลุกขึ้นมาจากเตียงค่อย ๆ หายใจช้า ๆ
"มันเป็นแค่ฝัน … " เขาพึมพำกับตัวเองแล้วมองไปรอบ ๆ ห้องที่ว่างเปล่า ในขณะที่ค่อย ๆ สงบจิตใจ
เป่ยเฟิงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วเหมือบมองไปที่เวลา ตอนนี้เวลา 8 โมงเช้า เขาสลัดความง่วงนอนแล้วเดินออกไปที่บ่อน้ำเพื่อล้างหน้าตัวเอง
"โอ้ ใช่ เกิดอะไรขึ้นกับปลาไหลตัวเมื่อวานนี้ มันคงไม่ได้หนีไปหรอกนะ ?"
เป่ยเฟิงรู้สึกรำคาญตัวเองเล็กน้อยที่หลงลืมเรื่องสำคัญไปซะได้ เขาจึงรีบกลับเข้าไปดูในห้องครัว
เมื่อวานหลังจากที่เขาจับปลาไหลได้จากนั่นก็มีระบบตกปลาสวรรค์โผล่มามันเลยทำให้เขาลืมเรื่องปลาไหลไป ไหนจะโดนไก่ไล่จิกไปทั่วลานหน้าบ้านนั่นอีก จะไม่ให้เขาลืมมันไปได้ยังไง ?
"เอ๊ะ ? ทำไมมันไม่หนี ?" เป่ยเฟิงตะโกนออกมาเมื่อเขาเห็นปลาไหลลายเลือดที่นอนอยู่ในมุมหนึ่งของน้ำ
น้ำในอ่างไม่สูงเท่าไหร่นัก หากมันเอาหัวดันชนขอบอ่างเล็กน้อยก็สามารถหนีออกไปได้ แต่เพราะเมื่อวานมันใช้พลังงานไปเยอะจึงทำให้มันขยับตัวไม่ได้ ได้แต่สงบนิ่งอยู่ในอ่างเท่านั่น
"อ่า ดีแล้วที่มันไม่หนี วันนี้ไม่รู้จะเกิดอะไรขึ้นที่ตลาดมั่งถ้าจะฉันขายมันวันนี้" เป่ยเฟิงคิดด้วยตัวเองเงียบ ๆ จากนั่นเขาจึงปิดฝาถังแล้วเดินออกมาจากบ้าน โดยไม่ลืมหิ้วปลาไหลลายเลือดมาด้วย
เพราะตอนเช้าแดดจึงไม่แรงมาก หลังจากนั่นเป่ยเฟิงก็ค่อย ๆ เดินอย่างสบายใจไปทางหมู่บ้าน
เมื่อก่อนตลาดมีแค่ในเมืองเท่านั้น แต่อย่างไงก็ตาม ตั้งแต่มีการพัฒนาภูเขาลูกนี้ ก็ได้มีตลาดเกิดขึ้นมาในภูเขาชิงหลิง
วัตถุประสงค์หลักของที่นี่คือการขายของกินพื้นเมืองให้กับนักท่องเที่ยว โดยจะเน้นของที่สามารถนำกลับบ้านไปได้เช่นพวกสัตว์ปีกหรือผักในท้องถิ่น
ถึงที่นี่จะเรียกว่าตลาด แต่อันที่จริงมันคือที่การกระจุกรวมตัวกันเท่านั้น ไม่มีสิ่งก่อสร้างใด ๆ ของที่จะขายส่วนมากจะถูกวางไว้ที่พื้นซะส่วนใหญ่
หลังจากที่ฝ่าผู้คนเข้ามาได้แล้ว เป่ยเฟิงก็มองหาที่เขาจะตั้งขายของ โดยที่ส่วนใหญ่ถูกจับจองไปหมดแล้ว เขาจึงเลือกมุมเงียบ ๆ แล้วนั่งลง จากนั่นจึงเปิดฝาที่ข้างในมีปลาไหลลายทองนอนอยู่ขึ้นมา
ถึงแม้ว่าเป่ยเฟิงจะตื่นตั้งแต่เช้าเพื่อมาที่นี้ แต่สำหรับคนอื่น ๆ พวกเขาบางคนลุกจากเตียงตั้งแต่ตี 5 พวกเขารีบมาตั้งร้านแผงลอยก่อนที่ดวงอาทิตย์จะขึ้นซะอีก พวกเขาต้องรีบทำก่อนที่จะมีผู้คนไหลเข้ามาในตลาดแห่งนี้
หลังจากที่วางถังปลาไหลลงไปทับกระดาษหนังสือพิมแล้ว เป่ยเฟิงก็หยิบโทรศัพท์มือถือของเขาออกมาและเริ่มต้นการเล่นเกมทันที
"โอ้ ดูนั่นทำไมปลาตัวนั่นดูใหญ่จัง" ชายคนหนึ่งสวมหมวกแปลก ๆ เรียกเพื่อนเขาเข้ามาดูด้วยความตื่นเต้น
"มันจะใหญ่ซักแค่ไหนกันเชียว" คนอ้วนที่มีไขมันรอบตัวค่อย ๆ เดินมา เวลาเดินเขาช่างเหมือนคลื่นซะจริง
"ทำไมปลาไหลตัวนี้มันถึงตัวใหญ่ได้ขนาดนี้ ? ปกติพวกมันจะโตได้เต็มที่ก็แค่นิ้วโป้งเท่านั้นนี้ ?" ไขมันใหญ่ ตะโกนด้วยความตกใจ
เป่ยเฟิงยิ้มจาง ๆ แต่เขาก็ยังไม่พูดอะไรสักคำ
ที่จริงแล้วปลาไหลลายเลือดพวกนี้ไม่ใช่ปลาไหลที่ใหญ่ที่สุดที่เป่ยเฟิงเคยเห็น เมื่อตอนเขาอายุ 11 หรือ 12 ปี เขาเคยเห็นพวกมันจากในหมู่บ้านมาแล้ว ที่เขาเห็นตอนนั้นแค่มองก็รู้แล้วว่ามันหนักกว่า 8 จิน !
"ว้าว ฉันจะซื้อปลาไหลตัวนี้กลับบ้าน ฉันจะเอาไปโชว์มันให้ได้เห็น พี่ชาย ปลาไหลเหลืองตัวนี้ราคาเท่าไหร่หรอ ?" เจ้าอ้วนหรี่ตาลงเล็กน้อย ถึงแม้ปลาไหลเหลืองตัวนี้จะตัวค่อนข้างใหญ่และดูเหมือนหายาก แต่ว่ามันไม่ค่อยเหมาะที่จะเอาไปทำอาหารหรือเอาไปเลี้ยงซักเท่าไหร่
"หนอยยยไอ้อ้วน ! หายไปไหนมา รู้ไหมแค่ฉันเดินดูของแปปเดียวพวกนายก็หายไปไหนกันแล้ว !" เป็นเสียงผู้หญิงที่นุ่มนวลตะโกนดังออกมาหลังพวกผู้ชาย สาวสวยสองคนนี้อยู่ในชุดกีฬากำลังเดินมาทางนี้ทั้งคู่
"ฮี่ ๆ พอดีว่าเราเจออะไรน่าสนใจหน่ะ โทษที " ไขมันใหญ่เกาหัวแล้วตอบด้วยความอาย
"นี้คือ ? " ลิเยียวเยามองไปที่ปลาไหลเหลืองในอ่างแล้วก็รู้สึกผิดหวัง สำหรับผู้หญิงแล้วเธอไม่เคยสนใจพวกที่เหมือนงูพวกนี้
"พี่ชาย นายยังไม่ได้บอกราคาเลย ฉันอยากรู้นายขายปลาไหลตัวนี้เท่าไหร่" ไขมันใหญ่หันกลับมาถามเป่ยเฟิงอีกครั้ง
"50,000 หยวน ไม่ลด" เป่ยเฟิงไม่แม้แต่จะเงยหัวขึ้นมาตอบ ที่เขาทำคือการเล่นเกมบนโทรศัพท์มือถือเขาต่อไป
"อะไร ? 50,000 ? ว้าว นายมันบ้าไปแล้ว นายฝันหรือยังไง 50,000 หยวน สำหรับปลาไหลหน้าโง่ตัวนี้ ?" ไขมันใหญ่ทำตัวเหมือนแมวที่กำลังขู่ด้วยการชูหาง เขาตะโกนด้วยตวามตกใจ
คนสามคนที่มาพร้อมกับเขาก็ตกใจด้วยเช่นกัน
ตอนแรกพวกเขาคิดว่าคนที่นี้เป็นคนเรียบง่ายและซื่อตรง แต่ใครจะไปคิดว่าพวกเขาจะโก่งราคาขนาดนี้ นี้มันเมืองหลอกหลวงชัด ๆ !
"ถ้านายไม่อยากซื้อก็อย่ามายืนอยู่ตรงนี้ มันจะทำลายธุรกิจของฉัน" เป่ยเฟิงพูดกับพวกเขาด้วยความใจเย็นในขณะที่เขาขมวดคิ้วเล็กน้อย จากนั่นเขาจึงก้มหน้าลงไปเล่นเกมต่อไป
"นี้มันปลาไหลทำมาจากทองหรือยังไง ? 50,000 ? ถึงแม้นายจะขายให้ฉัน 500 หยวนฉันก็จะไม่มีวันซื้อมัน !" ไขมันใหญ่ชี้นิ้วไปที่ปลาไหลพร้อมตะโกนด้วยความโมโห
"ถ้าไม่ซื้อก็ถอยออกไปซะ" เป่ยเฟิงตอบกลับด้วยความใจเย็น เขาจำคำพูดบางคำได้ว่า ถึงแม้ว่าจะไวน์ชั้นเลิศถูกซ่อนไว้ในกองภูเขาไวท์ มันก็ยังมีคนที่สามารถดมกลิ่นแล้วแยกพวกมันออกจากกองภูเขาไวท์ได้ เขาไม่เชื่อว่าจะไม่มีใครจำปลาไหลลายเลือดตัวนี้ได้
"นายต้องการขาย 50,000 หยวน ใช่ไหม ได้ ฉันจะช่วยโฆษณาปลาไหลโง่ ๆ ของนายเอง จะได้ดูว่ามีใครซื้อมันไปจากนายกัน" ไขมันใหญ่ตะโกนด้วยความโกรธแค้น โดยไม่ต้องรอให้เป่ยเฟิงพูดอะไร เขาหายใจเข้าลึก ๆ และตะโกนออกไปดัง ๆ ว่า "มาเร็ว มาดูกันเร็ว มีคนขายปลาไหลราคา 50,000 หยวน มีคนจะขูดเลือดฉัน !"
"อะไรนะ 50,000 หยวนสำหรับปลาไหล 1 ตัว นี้มันคิดจะขายเพียงตัวเดียวจะอยู่สบาย ๆ ไปจนตลอดชีวิตเลยหรือยังไง ?"
"ไปดูกัน พวกเราต้องอย่าทำให้แกะดำมาทำลายชื่อเสียงของตลาดเรา !"
การตะโกนของไขมันใหญ่ทำให้เกิดผลลัพที่คาดไม่ถึง ทันใดนั้นก็ได้มีฝูงชนกลุ่มใหญ่มาล้อมอยู่ข้างหน้าของเป่ยเฟิง
"ดูนี้ นี้คือปลาไหลราคา 50,000 หยวน ฉันคิดจะซื้อเพื่อไปอวดให้เพื่อนดู แต่ใครจะไปรู้เมื่อฉันถามราคา เขากลับบอกว่า 50,000 หยวน !" ไขมันใหญ่เห็นฝูงชนเริ่มใกล้เขามา เขาจึงตะโกนพูดต่อไปด้วยสีหน้าที่แสดงถึงชัยชนะ
"คนแบบนี้อย่าฝันเลยว่าจะขายปลาไหลได้ !" มีเสียงดังจากฝูงชนก้นด่าออกมามากมาย
"เดียวนะพี่หลิว ฉันว่าปลาไหลตัวนี้มันดูเหมือนกับ …"
"นี้มัน ! ปลาไหลลายเลือด !"
ชาวบ้านวัยกลางคนตะโกนออกมาด้วยความตกใจ ตอนแรกเขาแค่เข้ามาดูว่าใครมาทำให้ชื่อเสียงของตลาดต้องหม่นหมอง แต่ทันทีที่พวกเขาเห็นปลาไหล พวกเขาก็รีบวิ่งเข้าไปดูทันที
หนานหมิงตอนแรกที่เห็นก็ไม่มั่นใจ แต่ทันทีที่เขามองดูดี ๆ อีกครั้ง เขาจึงมั่นใจได้ทันที
"ฉันไม่คิดว่าฉันจะมีโอกาศได้เห็นปลาไหลลายเลือดตัวนี้อีกครั้งในชีวิตซะแล้ว ตอนแรกฉันคิดว่ามันจะสูญพันธุ์ไปแล้วซะอีก !" ลุยเชียงกุย กลายด้วยอารมณ์ตื่นเต้นเล็กน้อย
"อ่าา ถ้ามันเป็นปลาไหลลายเลือด แล้วตัวใหญ่ขนาดนี้ 50,000 หยวน ไม่ได้แพงเลยด้วยซ้ำ !"
หนานหมิงส่ายหัวขึ้นลงว่าเห็นด้วย
ทั้งสองคนเคยอยู่ในช่วง "ยุคปลาไหลลายเลือด" ในตอนนั่นการหาเงินจากพวกมันเป็นเรื่องง่ายมาก เพียงแค่หยิบ ๆ จากในดินคุณก็สามารถเจอมันได้ทันที
ยังไงก็ตาม ปลาไหลลายเลือดที่โผล่มาในหลายสิบปีนี้มันมีขนาดเพียงแค่ 3 เหลียงเท่านั้น ! นอกจากนั้นมันยังสามารถขายได้ถึง 8,000 หยวนเลยทีเดียว !
หนึ่งจะต้องเข้าใจว่าในตอนนั่น 8,000 หยวนมีค่าน้อยกว่า 8,000 หยวนในปัจจุบันอย่างมาก และดูปลาไหลลายเลือดตัวนี้ อย่างน้อยมันต้องหนักไม่ต่ำกว่า 1 จินแน่นอน
"ทุกคนไม่ใช่ว่านี้เป็นการหลอกหลวง ปลาไหลตัวนี้ราคาเหมาะสมกับราคานี้ที่สุดแล้ว ! " ลุยเชียงกุย เดินออกมาข้างหน้าและอธิบาย ในขณะเดียวกันเขาก็มองไปที่ปลาไหลเหมือนมันคือสมบัติล้ำค่าบางอย่าง
"ชิ นายพูดอะไรหนะ แล้วอะไรคือปลาไหลลายเลือด หา?" มีเสียงกังขาดังออกมาจากฝูงชน
"ใช่แล้ว ฉันอยู่ที่นี่มานานแล้วก็ไม่เคยเห็นปลาไหลแพงเท่านี้มาก่อนด้วย !" มีอีกเสียงดังออกมาจากฝูงชน
"เอาละ ทุกคน นี้คือสินค้าที่หายากที่สุดในหมู่บ้านของเรา ในช่วงสมัยราชวงศ์หมิงและราชวงศ์ฉิง ปลาไหลตัวนี้ถือว่าเป็นสินค้าสำหรับชนชั้นสูงเท่านั้น แต่โชคร้ายไม่มีใครเคยเห็นมันมากว่า 10 ปีแล้ว" หนานหมิงรีบอธิบายให้ฝูงชนเข้าใจกัน
"ปลาไหลลายเลือด ?"
ชายวัยกลางคนทันทีที่ได้ยืนสี่คำนี้ เขาก็รีบเดินออกมาจากกลางฝูงชนทันที
*************
