ตอนที่ 554: สงครามสิ้นสุดลง
ทันทีนั้นความรู้สึกนึกคิดของตัวเขาเองก็กลับมา อาจเป็นเพราะการรับรู้ของเขาต้องดิ้นรนกับข้อมูลอันมหาศาลในใจของเขาอยู่ตลอดเวลา หรือเพราะมันไม่ได้ถูกใช้มาเป็นเวลานาน และการสะสมพลังจิตของลู่หยวนก็ดีขึ้นในระดับหนึ่ง
ในช่วงเวลาสั้น ๆ พลังจิตของเขาก็มีถึง 30 คะแนน
ตอนนั้นถึงแม้การมองเห็นแบบสี่มิติของเขาจะถูกปลดปล่อย แม้ว่าต้องเผชิญกับการบุกรุกของข้อมูลจำนวนมหาศาล แต่พลังจิตของเขาก็ยังคงหนักแน่นมั่นคงราวกับก้อนหิน
แน่นอนหลังจากผ่านไประยะหนึ่ง มันคงหนีไม่พ้นที่จิตใจของลู่หยวนจะสับสนและได้รับผลกระทบ เพราะมันเป็นขั้นตอนการบุกรุกที่เกิดขึ้นอย่างช้า ๆ มันจะปรับตัวอย่างลับ ๆ ภายในใจของเขา และในทางกลับกันอาจเกิดความสับสนเมื่อเขาไม่ได้ตระหนักถึงมัน เขาจะไม่สามารถรู้สึกได้เลยว่ามันเกิดขึ้น
อย่างไรก็ตามต้องขอบคุณพลังจิต 30 คะแนนของเขา เขาจึงยังคงมีสติในช่วงเวลาสั้น ๆ ในช่วงเวลานี้การคำนวณก็เสร็จสิ้น
ทันทีที่การมองแบบสี่มิติของเขาเปิดใช้งาน สายตาของลู่หยวนดูเหมือนว่าจะออกจากยานอวกาศไปแล้ว สายตาของเขาได้รับการพัฒนาอย่างไม่สิ้นสุด อย่างกับคนที่มองลงมาจากที่สูงกวาดตามองไปทั่วทั้งโลก นอกจากนี้การมองของเขาไม่ได้พึ่งพาแสง มันเป็นคำจำกัดความของการค้นหาด้วยความเร็วเหนือแสงอย่างแท้จริง เพราะสายตาของเขาสามารถเห็นทุกอย่างได้แทบจะในเวลาเดียวกัน
ที่บอกว่าแทบจะในเวลาเดียวกันก็เพราะว่ายังคงมีความล่าช้าอยู่เล็กน้อยกับการมองแบบสี่มิติของเขา แม้กระทั่งกับความเร็วที่เกินกว่าความเร็วเหนือแสง ความล่าช้านั้นก็เพียงไม่กี่วินาที เนื่องจากระยะทางนั้นวัดด้วยหน่วยปีแสง
ก่อนที่เขาจะยืนมือเข้าไปเกี่ยวข้องกับสงคราม ลู่หยวนก็เจาะระบบปัญญาประดิษฐ์ของยานอวกาศก่อน จากนั้นเขาก็แอบเจาะเข้าไปควบคุมแพลตฟอร์มของระบบป้องกันซึ่งติดตั้งในเมืองอวกาศผ่านระบบการสื่อสารควอนตัมในยานอวกาศ
ในขณะที่เขา "มอง" ไปยังกองยานรบของ Glassian ความคิดก็เปลี่ยนไปอย่างรวดเร็วภายในจิตใจของเขา ภาพการคาดการณ์ล่วงหน้าสุดจะนับได้แวบเข้ามาในใจของเขาอย่างรวดเร็ว หากเขาจะรวมภาพการคาดการณ์ทั้งหมดที่วิ่งผ่านความคิดของเขาใน 1 วินาทีมันจะเป็นการเปิดภาพที่สามารถดูได้หลายปี
วินาทีต่อมาลู่หยวนก็ได้รับผลลัพธ์ที่ต้องการ
จากนั้นเขาก็กดปุ่ม เขาไม่ได้ทำอย่างรวดเร็ว และแน่นอนอาจพูดได้ว่าเขากระทำอย่างช้า ๆ ราวกับว่าเขาไม่ได้ต่อสู้ในสงคราม แต่เป็นการเล่นเกม
เขาไม่ได้รอผลลัพธ์และในไม่ช้าเขาก็ "มอง" ที่ยานอวกาศลำต่อไป!
แม้แต่ปืนใหญ่ที่อยู่ใกล้ยานอวกาศมากที่สุดก็ปรากฏขึ้นหลังจากนั้นไม่กี่นาที
…
ในตอนนี้ศูนย์บัญชาการสงครามของเมืองในอวกาศดูยุ่งเหยิงที่ซึ่งความหวาดกลัวอยู่เต็มห้องโถงนั้น
แม้มันจะอยู่ในความคาดหวังของมนุษย์ และฝึกพวกเขาให้เตรียมรับมือสำหรับสถานการณ์นี้โดยเฉพาะ แต่เมื่อมันเกิดขึ้นจริง ๆ พวกเขายังคงรู้สึกว่าหมดหนทางและสิ้นหวัง ด้วยเทคโนโลยีของมนุษย์ในปัจจุบันพวกเขาจะไม่สามารถเอาชนะการโจมตีดังกล่าวได้
กระบวนการทั้งหมดของระบบป้องกันพื้นที่ของมนุษย์เริ่มต้นจากการค้นหาเป้าหมาย การออกคำสั่งให้ยิง การจัดเก็บพลังงาน และการเริ่มลงมือโจมตีเพื่อยิงเป้าหมาย กระบวนการทางสติปัญญาระดับสูงทั้งหมดต้องการเวลาเพียง 0.1 วินาที ถึงอย่างไรก็ตามมันไม่ถูกต้องเสียทีเดียวที่จะบอกว่ามันใช้เวลาเพียง 0.1 วินาทีในการยิงแต่ละครั้ง เวลาที่ใช้จะมีการเปลี่ยนแปลงเสมอเนื่องจากปัจจัยบางอย่าง อย่างไรก็ตามการปรับจะกระทำโดยอัตโนมัติโดยระบบควบคุมการยิง เวลาที่แตกต่างกันจะไม่เกิน 100 นาโนวินาที
อย่างไรก็ตามการเผชิญกับเป้าหมายที่อยู่ไกลมากๆ และเคลื่อนที่ด้วยความเร็วเหนือแสง นอกเหนือจากไม่รู้ตำแหน่งที่แน่ชัดของเป้าหมายแล้ว โอกาสที่จะโดนเป้าหมายนั้นต่ำกว่าการถูกลอตเตอรี่ถึง 10,000 เท่า
นับตั้งแต่สงครามเริ่มต้นขึ้นมนุษย์ได้ลงมือโจมตีนับพันครั้ง แต่ยานรบของ Glassian ก็ไม่ถูกทำลายแม้แต่ลำเดียว
บีเจี้ยนผิงมองดูกลางหน้าจอสามมิติด้วยความมึนงง จุดแสงที่แสดงถึงกองยานรบของ Glassian กำลังเข้าใกล้เมืองอวกาศอย่างรวดเร็ว ดวงตาของเขาเริ่มมืดมัว
มนุษย์ไม่ได้หยุดตอบโต้ เมื่อยานรบของ Glassian เข้าใกล้เมืองในอวกาศมากขึ้นการโจมตีก็เกิดขึ้นถี่ยิบเช่นกัน รังสีที่หนาแน่นสูงจำนวนนับไม่ถ้วนถูกปล่อยออกมา ทำให้ทั่วทั้งกาแล็กซีอุณหภูมิเพิ่มขึ้น 5 องศาเซลเซียส ได้เกิดแสงสว่างขึ้นในอวกาศที่มืดมิด
แต่ทว่าการโจมตีเหล่านั้นไม่สามารถทำอันตรายพวกมันได้
มีเวลาไม่ถึง 6 ชั่วโมงจนกว่ากองยานรบของ Glassian จะมาถึง ในระดับหนึ่งมันเป็นเหมือนการจับเวลานับถอยหลังในชีวิตของเขา
หลังจากมองดูอยู่ซักพักเขาก็ไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงทำให้ตัวเองสงบลงได้ ทั้งที่เดิมทีนั้นเขารู้สึกเป็นกังวล
เขาพร้อมแล้วที่จะเสียสละชีวิตของเขา !
"โปรดแจ้งผู้ที่ประจำการอยู่ด้านนอกให้ออกไป เราไม่ต้องการความช่วยเหลือของพวกเขาในสงครามครั้งนี้ ! " บีเจี้ยนผิงกล่าวอย่างใจเย็น
"ครับ นายกเทศมนตรีบี ! " เจ้าหน้าที่คนหนึ่งที่ติดตามเขาตกตะลึงและตอบในทันที
จากนั้นบีเจี้ยนผิงก็หันกลับ มองออกไปนอกหน้าต่าง เขายังคงนิ่งเงียบขณะที่เขาจ้องมองทิวทัศน์อันงดงามของเมือง
คนอื่น ๆ พวกเขาสามารถออกไปได้ แต่เขาไม่อาจทำเช่นนั้นได้
โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเขาถูกเสนอในนามให้เป็นผู้บัญชาการของสงครามและยังเป็นผู้บริหารระดับสูงด้วย ต่อให้เมืองอวกาศจะถูกทำลายเขาก็ต้องอยู่ในแนวหน้า
ในระหว่างการเผยแพร่ข่าวเรื่องสงครามที่ได้ทำตลอดหลายปีที่ผ่านมา ไม่มีใครรู้เช่นเดียวกับเขาว่ามนุษย์เกลียดชัง Glassian มากแค่ไหน มนุษย์ถูกปลุกให้ตื่นตัว
สำหรับสงครามระหว่างมนุษย์และ Glassian แน่นอนว่ามนุษย์จะไม่สามารถยอมรับผู้ละทิ้งหน้าที่ได้ ต้องมีผู้แบกรับความรับผิดชอบต่อความปราชัยของสงคราม
ผู้ที่ได้รับมอบอำนาจต้องแบกรับความรับผิดชอบ ทั้งที่ความจริงนั้นที่พวกเขากำลังจะพ่ายแพ้เพราะปัจจัยบางประการ และไม่ใช่เพราะความผิดพลาดส่วนตัวของเขา
ในขณะนั้นจู่ ๆ ก็ได้ยินเสียงสัญญาณเตือนที่ห้องบัญชาการสงคราม ทำให้เกิดความปั่นป่วนขึ้นในห้องโถงนั้น อย่างไรก็ตามก่อนที่จะมีการตรวจสอบเพิ่มเติมสัญญาณเตือนนั้นก็หยุดดังทันที
"เกิดอะไรขึ้น ? " บีเจี้ยนผิงถาม เขายังคงสงบ
