ตอนที่ 546: ความรู้สึก
ในโรงงานผลิตยานอวกาศขนาดใหญ่ที่ชายแดนของเมืองในอวกาศ ลานอวกาศ 6 ลานมีการจัดเรียงกันเป็นแถว ที่โครงเหล็กขนาดใหญ่แขนหุ่นยนต์จำนวนมากกำลังขยับไปมา มันคล้ายกับยักษ์ที่แข็งแรงแต่มีความละเอียดอ่อน ซึ่งกำลังประกอบยานอวกาศได้อย่างรวดเร็ว
เปลวไฟสีฟ้าถูกพ่นออกมาอย่างต่อเนื่องจากหนึ่งในลานอวกาศ ในไม่ช้ายานอวกาศขนาดใหญ่ก็ค่อย ๆ ออกมาจากลานอวกาศนั้นและบินสู่อวกาศ การทดสอบบินครั้งแรกได้เริ่มขึ้น
…
ในระยะทางที่มากกว่าหนึ่งร้อยล้านกิโลเมตร ประตูห้องของยานบรรทุกสินค้าระยะไกลได้เปิดออก หุ่นยนต์ก่อสร้างที่มีความสูงมากกว่า 10 เมตรกำลังดันยานอาวุธไปข้างหน้าและออกจากยานบินสู่อวกาศ
ไม่กี่วันต่อมาฐานยิงอาวุธที่มีขนาดเส้นผ่าศูนย์กลางมากกว่า 200 เมตรก็ปรากฏขึ้นในอวกาศ
ฐานยิงอาวุธดังกล่าวปรากฏขึ้นเกือบทุก 100,000 กิโลเมตร พวกมันหนาแน่นเหมือนเครือข่ายสามมิติขนาดใหญ่ ลำแสงที่เจิดจ้ายิงผ่านอวกาศเป็นครั้งคราวและหายไปไกล
…
ในชั่วพริบตา สามปีกำลังจะผ่านไป
พื้นที่ทำเหมืองของดาวเคราะห์หมายเลข 4 ได้ขยายใหญ่ขึ้นเป็นร้อยเท่าเมื่อเทียบกับสามปีที่ผ่านมา พื้นที่โดยรอบหลายพันกิโลเมตรนั้นถูกครอบครองโดยเครื่องจักรสำหรับขุดนับร้อยล้าน มองลงไปจากอวกาศทั้งดาวเคราะห์นั้นก็กลายเป็นแอ่ง มันสูญเสียวัสดุไปเป็นจำนวนมาก ความเงียบสงบเหมือนคนตายที่อยู่เหนือดาวเคราะห์หมายเลข 4 ได้หายไปเมื่อดาวเคราะห์นั้นเริ่มสั่นสะเทือน
สงครามกำลังจะมาถึง ก่อให้เกิดบรรยากาศที่หนักอึ้งและเป็นทุกข์ใจในเมืองอวกาศ
…
ที่ศูนย์บัญชาการสงคราม
"คุณตรวจพบตำแหน่งที่แน่นอนแล้วหรือยัง?"
บีเจี้ยนผิงเดินเข้าไปในศูนย์บัญชาการสงครามและพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่แหบแห้ง ตลอดสองปีที่ผ่านมาเขาเครียดและร่างกายของเขาเริ่มอ่อนแอลงเรื่อย ๆ ดูเหมือนว่าเทคนิคการยืดอายุขัยนั้นไม่มีผลกับเขา ในเวลาเพียง 3 ปีดูเหมือนเขาแก่ขึ้น 10 ปี ตอนนี้เขาดูเหมือนชายแก่ที่อายุประมาณ 70 ปี
"พวกมันไม่ได้ลดความเร็วลงและกำลังเดินทางด้วยความเร็วเหนือแสง ระบบปัญญาประดิษฐ์ไม่สามารถระบุตำแหน่งที่แน่นอนของมันได้" พลเรือตรีซึ่งเป็นชายวัยกลางคนกล่าวขึ้นในขณะที่สีหน้าของเขาดูหวาดหวั่น
เนื่องจากกองกำลังติดอาวุธเพิ่งจัดตั้งขึ้น จึงยังไม่มีความสำเร็จหรือคุณสมบัติ ยศทางทหารของทหารจึงไม่สูง และพลเรือตรีเป็นตำแหน่งสูงสุดท่ามกลางมนุษย์
เมื่อกลุ่มคนเข้ามาในห้องบัญชาการ เจ้าหน้าที่หลายคนก็เห็นถึงความรีบเร่งและความวุ่นวาย เนื่องจากกำลังเร่งที่จะเปิดตัวระบบป้องกันอวกาศ พวกเขาจึงวุ่นมากเพื่อเตรียมความพร้อมสำหรับการทดสอบเบื้องต้น
บีเจี้ยนผิงมองไปที่หน้าจอขนาดใหญ่ตรงกลาง จุดกำเนิดแสงที่ดูเหมือนเคอร์เซอร์กำลังกะพริบและเคลื่อนที่ไปทางดาวบาร์นาร์ด
"มันห่างจากเราแค่ไหน ? "
พันเอกเงียบไปชั่วขณะแล้วก็พูดขึ้น "มันอยู่ห่างออกไปประมาณ 0.3 ปีแสง ! "
หัวใจของบีเจี้ยนผิงจมดิ่งลง หากฝ่ายตรงข้ามยังคงรักษาความเร็วในระดับดังกล่าว มนุษย์ก็อยู่ห่างจากสงครามเพียง 1 เดือน
"เราเหลือเวลาไม่มากแล้ว ! " บีเจี้ยนผิงถอนหายใจ
บรรยากาศเต็มไปด้วยการข่มอารมณ์ซึ่งเกินกว่าจะบรรยายได้
การบินด้วยความเร็วเหนือแสงนั้นเกินความเข้าใจ มันเร็วกว่าความเร็วของแสง ซึ่งบ่งบอกว่าก่อนที่คุณจะมองเห็นมัน มันก็ปรากฏต่อหน้าคุณแล้ว วิธีเดียวที่จะประมาณตำแหน่งที่ใกล้เคียงของมันก็คือการรับค่าของคลื่นอวกาศหลาย ๆ ค่าแล้วประเมินตำแหน่งโดยประมาณของแหล่งที่มาของคลื่นนั้น
อย่างไรก็ตามจะมีข้อผิดพลาดร้ายแรงในการคำนวณ เพราะจะมีการรบกวนจากดาวในกาแล็กซีและคลื่นอวกาศอื่น ๆ ในจักรวาล การเบี่ยงเบนเล็กน้อยของมุมมองจะนำไปสู่ความแตกต่างของระยะทางมากกว่า 10,000 กิโลเมตรหรือมากกว่า 10 ล้านกิโลเมตร เพื่อที่จะโจมตีตามตำแหน่งของคลื่นอวกาศความน่าจะเป็นของการโดนเป้าหมายนั้นจะน้อยกว่าความน่าจะเป็นในการถูกลอตเตอรี่นับร้อยล้านเท่า
นี่เป็นวิธีเดียวที่มนุษย์สามารถตรวจจับศัตรูของพวกเขา พวกเขาทำได้เพียงภาวนาให้ Glassian หยุดบินโดยการใช้วาร์ป และหยุดการต่อสู้ที่หนักหนาสาหัสกับพวกเขา อย่างไรก็ตามความหวังนั้นช่างริบหรี่
เครื่องยนต์ขับเคลื่อนการวาร์ปของมนุษย์ยังอยู่ภายใต้การทดลองทั้ง ๆ ที่ทฤษฎีและข้อมูลใกล้เคียงกับความสมบูรณ์แบบ ยานอวกาศลำแรกได้เดินทางระยะสั้น ๆ มาหลายครั้งแล้ว ตามแรงโน้มถ่วงของกาแล็กซี นอกเสียจากว่ามันจะเข้าใกล้กาแล็กซีมากไป ไม่เช่นนั้นโดยทั่วไปมันก็จะไม่ถูกรบกวน
พวกมันอาจจะมาถึงหน้าเมืองในอวกาศ ระบบการป้องกันอวกาศทั้งหมดอาจจะไร้ประโยชน์ในตอนนั้น
"แผนอพยพควรเริ่มได้แล้ว ! " บีเจี้ยนผิงคิดกับตัวเอง
…
"คุณผู้หญิง เราจะต้องไปกันแล้ว" เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่คฤหาสน์ซึ่งอยู่ข้าง ๆ ยานรับส่งที่หรูหราได้กล่าวขึ้นอย่างสุภาพ
