Divine Throne of Primordial Blood - Chapter 04: ไม่เคยยอมแพ้ (3)
Chapter 04: ไม่เคยยอมแพ้ (3)
เสียงเชียร์ที่เต็มไปด้วยชีวิตชีวาดังขึ้นจากด้านนอกที่พักอาศัยซู
เสียงกรองนั้นดังก้องเหมือนกับห่าฝ่นและพุ่งทะลุลวงเข้าไปที่หัวใจของผู้คน จนทำให้พวกเขาต่างสั่นสะท้าน เมื่อได้ยินพวกมัน
“เจียนซิน มันเกิดอะไรขึ้นด้านนอก?” ซูเฉินถาม
เจียนซินวิ่งออกไปถาม หลังจากผ่านไปสักพักหนึ่งเขาก็กลับมา “นายท่านได้รับนางสนมคนที่สี่มาครับ”
หลังจากผ่านไปสักพักหนึ่ง เขาพูดต่อ “ในช่วงเวลาที่สั้นกว่าปีหนึ่ง เขาได้มีนางสนมถึงสามคนแล้ว”
จริงเหรอ?
ซูเฉินยิ้มอย่างขมขื่นด้านในหัวใจของเขา
แม้ว่ามันจะเป็นวันที่มีความสุขของพ่อเขา ซูเฉินก็ไม่มีเหตุผลที่จะมีความสุขด้วยเลยแม้แต่น้อย
หลังจากผ่านความเงียบงันไปสักพักหนึ่ง ซูเฉินถามขึ้น “แม่นางเขามาจากตระกูลอันใด?”
“ตึกพระจันทร์ฤดูใบไม้ผลิ หยานอู่ฉวงเป็นผู้หญิงวัยเยาว์ที่มีความงดงามอย่างไม่น่าเชื่อ รวมทั้งความสามารถมากมาย มันมีชายหนุ่มจำนวนนับไม่ถ้วนที่ต่างชื่นชอบเธอในเมืองนอร์ทเฟส แต่เธอกลับชื่นชอบนายท่านแทน ข้าได้ยินมาว่า เธอได้ท้องก่อนที่จะแต่งเสียอีก มันเหมือนกับว่านายน้อยสี่จะมีน้องชายอีกสองและน้องสาวอีกสองแล้วครับ”
ซูเฉิงอันได้แต่งงานกับนางสนมสามคนภายในระยะเวลาเพียงแค่ปีเดียว นอกจากนี้แล้ว นางสนมคนที่สองก็ได้ให้กำเนิดลูกสาวในเวลาไม่นาน ซึ่งเป็นบุตรีที่ซูเฉิงอันหลงรักอย่างมาก นางสนมสามกำลังท้องอยู่และกำลังจะคลอดในอีกสองเดือนหลังจากนี้ สำหรับนางสนมคนนี้แล้ว มันมากกว่านั้นเสียอีก เธอนั้นท้องก่อนที่จะแต่งเสียอีก
แม้ว่าบุตรชายของเขาจะตาบอด นายท่านตระกูลซูก็ได้พยายามอย่างหนักด้านนอกนั่น ซูเฉิงอันได้รับแรงกดดันอย่างมากในช่วงปีที่ผ่านมา และด้วยการให้กำลังใจของซูเคอจีแล้ว บางทีเขาอาจจะต้องการที่จะหาโอกาสในการฟื้นคืนความสูญเสียของเขาไป
ถึงแม้ว่าเขาจะมองไม่เห็นถึงแผนการของซูเคอจี แต่ซูเฉินยังคงรู้สึกได้ถึงภัยพิบัติที่ซ่อนตัวอยู่ใต้ผืนดินที่เงียบสงบ หลังจากที่บุตรคนใหม่ได้ถือกำเนิดขึ้น ซูเฉิงอันยังคงจะสนับสนุนเขาเหมือนกับแต่ก่อนอยู่หรือไม่?
ซูเฉินไม่รู้
เขาไม่รู้ว่ามันจะเกิดอะไรขึ้นในระยะยาวกันแน่
สองเดือนหลังจากที่ซูเฉิงอันแต่งงานกับภรรยาคนที่สี่ นางสนมคนที่สามได้คลอดลูกออกมา
เด็กที่เธอคลอดออกมาคือบุตรที่มีสุขภาพดี
ซูเฉิงอันตั้งชื่อเขาไว้ว่าซูหมิง
มันเป็นเรื่องที่ซูเฉินคาดการณ์ไว้แล้ว
วันนั้น บ้านพักของซูเต็มไปด้วเยสียงของพลุ เสียงกรอง ซึ่งมันเต็มไปด้วยฉากที่มีชีวิตชีวาอย่างมาก
ค่ำคืนนั้น ซูเคอจีไปหาพี่ใหญ่ของเขาและให้ของขวัญ
เขามีการพูดคุยกันเป็นเวลานาน
….
เขาตื่นขึ้นมาในตอนเช้า ซูเฉินล้างหน้าของเขาเริ่มใช้ชีวิตประจำวัน เขานั่งลงที่สนามหญ้าและนั่งฟังเสียงเพลงที่ถูกบรรเลงมาโดยโลก เขาได้ยินเสียงพัดวีดหวิวของลม เสียงใบไม้ที่ล่วงหล่นลงมา เขาได้ยินเสียงนกที่ร้องอยู่บนต้นไม้ใหญ่ เสียงฝุ่นที่พัดไปมาบนพื้น และมดกำลังแบกอาหารของพวกมันอยู่ การฟังเสียงที่ยอดเยี่ยมของเขาไม่เพียงแต่จะได้ยินเสียงที่คนอื่นไม่ได้ยิน แต่เขากลับแยกพวกมันได้อย่างชัดเจนอีกด้วย
“พ่อ?” ซูเฉินหันหัวและหันหน้าไปทางด้านหลังของเขา
“มันเช้าแล้วนะ ลุงสามยังไม่ได้ยุ่งอยู่กับการฝึกวิชาดาบทิวาพิสุทธิ์เลยด้วยซ้ำ เจ้ารู้ได้ยังไงว่ามันเป็นข้า?” ซูเฉิงอันเดินมาที่ด้านหลังของซูเฉิน
“สุดท้ายแล้ว การที่มันคล้ายคลึงกัน มันก็ยังคงแค่คล้ายอยู่ดี” ซูเฉินยิ้มจางๆออกมา “ข้าสามารถแยกความแตกต่างออกได้”
ซูเฉิงอันมองไปที่บุตรของเขาอย่างเงียบงัน
ซูเฉินนั้นยอดเยี่ยมอย่างแท้จริง แม้ว่าเขาจะเจอประสบการณ์เฉกเช่นนั้น เขายังคงขยันขันแข็งและยังคงไม่ยอมเลิกฝึกตน ซูเฉิงอันรู้สึกโชคดีมากที่เขามีบุตรชายเช่นนี้ แต่เมื่อเขาคิดถึงเหตุผลที่เขาเดินมาที่นี่แล้ว เขารู้สึกย่ำแย่ขึ้น
ในเวลาเดียวกัน เขาก็ไม่รู้สึกพอใจอีกต่อไป แต่กลับตื่นเต้นแทน
