" แม่นางยู่ อย่าเพิ่งอารมณ์เสีย ข้าจะขอใช้เวลาอยู่ที่นี่ซักเล็กน้อย " เมื่อยี่ เทียนหยุนรู้ว่าเป็นยู่ ฉือเชียน ก็ไม่รู้ว่าเป็นระยะเวลานานกี่นาที ที่ยี่ เทียนหยุนเปิดเผยให้เห็นถึงรอยยิ้มอันขมขื่น ใครจะไปคิดกันละว่านี่เป็นห้องของยู่ ฉือเชียน ?? ในตอนนี้บรรดาทหารทั้งหมด ต่างก็พาเหรดกันออกมาลุยค้นหาคนร้าย กันให้ทั่วไปหมดทุกหนทุกแห่ง ดังนั้นแล้วหากจะซ่อนตัวอยู่บนหลังคาก็คงเปล่าประโยชน์ จะมีก็แต่เพียงหลบซ่อนตัวอยู่ภายในห้องนี่แหละ ที่จะได้ผล
ด้วยฝ่ามือของจักรพรรดิใต้พิภพเทวะ เพราะสิ่งนี้จึงทำให้ยี่ เทียนหยุนมิอาจอำพรางตัวได้ จะมีก็แต่เพียงการปกปิดร่างกายเพียงเท่านั้น ที่จะทำให้ไม่มีใครสามารถพบเห็นเขาได้ หากไม่มีสิ่งนี้แล้ว การหลบหนีก็กลายเป็นเรื่องยาก ต่อให้ใช้สปีดที่ว่องไว ก็อาจไม่แคล้วโดนพบตัว นี่จึงเป็นเรื่องง่ายที่จะก่อให้เกิดปัญหาความยุ่งยากลำบากตามมา ที่จะลามไปถึงการเสียรูปคดี
เหตุที่ยี่ เทียนหยุนมิได้ลงมือสังหารผู้เชี่ยวชาญที่อยู่ในขั้นเปลี่ยนกายาคนอื่นๆ นั่นก็เพราะ เขาจะต้องระมัดระวังตัวให้ดี มิให้ทิ้งร่องรอยหลักฐานเอาไว้
" ค่อยจากไปอย่างงั้นเรอะ แท้ที่จริงแล้วเจ้าคือใครกันแน่ !! " สายตาของยู่ ฉือเชียนเปล่งประกายความเย็นชา ดาบยาวในมือของเธอยังคงชี้ไปที่ยี่ เทียนหุยุน อย่างไม่มีทีท่าว่าจะผ่อนคลายลงเลยแม้เพียงนิดเดียว
ดึกดื่นขนาดนี้แล้ว นี่คงจะหลบหนีเสียงที่เอะอะโวยวายอยู่ภายนอก หมายที่จะเข้ามา หลบอยู่ในนี้เป็นแน่ เขาย่อมจะมิใช่คนดีอย่างแน่นอน แล้วจะให้ยู่ ฉือเชียนทำตัวตามตามสบาย ผ่อนคลายได้อย่างไร เธอจึงยกกระบี่ขึ้นเพื่อคุมเชิงยี่ เทียนหยุนเอาไว้ก่อน
" ข้า….. " ร่างของยี่ เทียนหยุนก็พลันหายไป และเขาก็โผล่มาอยู่ด้านหลังของยู่ ฉือเชียน เขารวบมือทั้ง 2 ข้างของเธอจากทางด้านหลัง ร่างของเขาและเธอจึงแปะติดเข้าด้วยกัน จากทางด้านหลัง " แม่นางยู่ ขอท่านอย่าได้ขยับ "
ยู่ ฉือเชียนหัวใจพลันตกวูบ เธอยังไม่ทันจะได้ตอบสนองเลย ยี่ เทียนหยุนก็มาอยู่ข้างหลังของเธอแล้ว ควบคุมตัวเธอเอาไว้ได้อย่างสมบูรณ์ !! แต่ทว่ายู่ ฉือเชียนก็หาใช่ยอมจำนนง่ายๆไม่ เธอออกซ้ายป่ายขวา แต่ก็ยังดิ้นไม่หลุดออกจากฝ่ามือของยี่ เทียนหยุน ร่างของเธอกลายเป็นถูกล็อคอยู่กับที่ จะดิ้นรนยังไงก็ไม่มีความหมาย
ยี่ เทียนหยุนถึงแม้ว่าจะโดนฝ่ามือจักรพรรดิใต้พิภพเทวะเข้าไป แต่ก็ใช่ว่าเขาจะเดินเหินอะไรไม่ถนัด เพียงแค่ตัวเขาไม่สามารถที่จะแสดงความสามารถโจรกรรมออกมาได้ นี่จึงอาจถูกพบเจอได้ นั่นก็เพราะว่าในตอนนี้ มีทหารอยู่เต็มไปหมด ความสามารถ " โจรกรรม " นั้นจะต้องมีพลังที่อยู่ในขั้นสมบูรณ์พร้อม จึงจะสามารถซ่อนตัวบรรลุผลของการปกปิดตัวตนได้
ผลกระทบของฝ่ามือจักรพรรดิใต้พิภพเทวะนั้น มีผลต่อระบบประสาทด้านบน แล้วนี่จะทำให้ยี่ เทียนหยุนซ่อนตัวได้อย่างไร ?? คงจะมีก็แต่เพียงรอให้ผลข้างเคียงจากฝ่ามือหายไปเพียงเท่านั้น จึงจะสามารถใช้ความสามารถได้อีกครั้งหนึ่ง
" จ….. เจ้า เจ้าต้องการจะทำอะไร !! " ยู่ ฉือเชียนรู้สึกร้อนบริเวณหลัง การที่โดนลมหายใจผู้ชายรดใส่ในระยะประชิดแบบนี้ นี่มันทำให้เธอรู้สึกโกรธเพราะความอาย แต่ถึงคิดที่จะขัดขืน เธอก็ไม่สามารถจะทำได้ ได้แต่ถูกฝั่งตรงข้ามล็อคตัวเอาไว้
อันธพาลเป็นที่สุด กล้าที่จะเข้าประชิดเธอ ล็อคเธอเอาไว้แบบนี้
ยี่ เทียนหยุนไม่ได้ต้องการที่จะทำแบบนี้ แต่เขาก็กลัวว่ายู่ ฉือเชียนจะไร้ซึ่งเหตุผล เลือกที่จะทำอะไรบางอย่าง ซึ่งมันอาจจะทำให้เขาเสียแผนได้ เขาจึงจำเป็นที่จะต้องเข้าประชิดตัวเธอ ไม่อย่างงั้น เกรงว่าเธอจะเตะเขาไม่นับ ซึ่งนั้นก็อาจจะหมายถึงชีวิตได้
ฐานพลังของยู่ ฉือเชียนถึงแม้ว่าจะไม่ได้สูงมากนัก แต่จะดีจะร้ายยังไงก็อยู่ในขั้นแก่นการควบแน่น หากว่าต้องทนรับเท้าของเธอหลายต่อหลายครั้งเข้า เกรงว่ามันจะไม่ใช่เรื่องตลก
" แม่นางยู่ ข้าจะไม่พูดอะไร ตราบใดที่ท่านเชื่อฟังข้า ขอเพียงท่านอยู่นิ่งๆไม่เคลื่อนไหวอะไรก็พอ ข้าเพียงต้องการที่จะหลบซ่อนตัวอยู่ที่นี่จริงๆ " ยี่ เทียนหยุนไม่มีความคิดเป็นอย่างอื่น ถึงแม้ว่าพวกเขาจะตัวติดใกล้ชิดกันในตอนนี้ แต่ยี่ เทียนหยุนก็หาได้คิดเป็นอย่างอื่นเลยเถิดไม่ เขามาที่นี่ก็เพื่อหาที่ซ่อนตัว ไม่ได้มาหาเรื่อง หรือถามหาความยากลำบาก
" ถ้าอย่างงั้น เจ้าจะไม่ปล่อยข้าก่อนเรอะ !! " ยู่ ฉือเชียนอายจนหน้าแดง เธอทั้งอายทั้งโกรธ เมื่อไรกันที่เธอมีผู้ชายเข้ามายืนอยู่ด้วยกัน ใกล้ชิดซะขนาดนี้ อีกทั้งลักษณะท่าทางของพวกเขา หากมองดูแล้วก็เหมือนกับว่ากำลังกอดกันอยู่
ถ้าหากว่าใครบางคนเกิดพบเห็นเข้าแล้วละก็ ชื่อเสียงของตัวเองคงจะป่นปี้ไม่มีเหลือ ถึงจะล้างยังไงก็คงจะไม่สะอาด
" ห้ามร้องเรียกให้คนช่วย ห้ามทำอะไรสุ่มสี่สุ่มห้า " ยี่ เทียนหยุนกล่าว
" ตกลง !! " ยู่ ฉือเชียนมองยี่ เทียนหยุนอย่างโมโห เธอกัดปากแน่น
เธอหลุดรอดออกจากพันธนาการของ ยี่ เทียนหยุน อย่างรวดเร็ว เธอจึงรีบฉากออกด้านข้างในทันที เพิ่งจะฉากออกมา ยู่ ฉือเชียนก็แทงดาบตรงไปยังยี่ เทียนหยุนด้วยความโกรธในทันที " เจ้ามันคนโรคจิต !! "
ยี่ เทียนหยุนยื่นมือออกมาด้วยท่าทีที่สงบ ดาบยาวของยู่ ฉือเชียนก็ถูกหนีบเอาไว้ ฐานพลังของยี่ เทียนหยุนนั้นอยู่ถึงขั้นแก่นวิญญาณในระดับสูงสุด แค่ระดับก็มากกว่าเธอเกิน 1 ขั้นแล้ว แถมขอบเขตก็ยังเหนือกว่า ชนิดที่ว่านำมาเปรียบเทียบกันไม่ได้ ตราบใดที่เขามิได้จงใจให้ผู้อื่นฆ่าแล้ว หรือจงใจลดการ์ด ไม่ป้องกันการโจมตีแล้วละก็ ยู่ ฉือเชียนย่อมไม่มีทางที่จะฆ่ายี่ เทียนหยุนลงได้เลย
" แม่นางยู่ ข้าเพิ่งจะพูดว่าอย่าขยับ ท่านก็มาซะแล้ว " ยี่ เทียนหยุนพูดอย่างช่วยไม่ได้ " ท่านทำตัวนิ่งๆไว้จะดีกว่า ข้าจะไม่ทำอะไรท่านอย่างแน่นอน !! "
ยู่ ฉือเชียนพ่นลมหายใจออกมาอย่างเย็นชา เธอปล่อยมือออกจากดาบยาว ออกจากจากยี่ เทียนหยุน แต่นัยน์ตาคู่สวยของเธอยังคงจ้องมองยี่ เทียนหยุน อย่างโกรธแค้นอยู่ การกระทำของเธอนั้นเป็นเพียงการระบายความโกรธ เธอมิได้ลงมือจริงจังอะไร ไม่อย่างงั้นความโกรธของเธอจะหายไปได้ยังไง หากมิได้ระบายออกมาบ้าง !! เธอเห็นว่าฐานพลังของยี่ เทียนหยุนนั้นแข็งแกร่ง เธอก็เลยเป็นฝ่ายเริ่มลงมือ
" จริงๆแล้วเจ้าคือใครกันแน่ แล้วด้านนอกมีอะไรกัน ?? " ยู่ ฉือเชียนคิดแล้วก็ถามขึ้นมา
" เรื่องนี้เจ้าไม่ต้องรู้หรอก ถึงพรุ่งนี้ แล้วเจ้าก็จะรู้เอง แต่ไม่มีอะไรที่จะต้องเป็นกังวลไป " ยี่ เทียนหยุนยิ้มอย่างดูใจเย็น เขามิได้ออกมาพูดต่อหน้าของยู่ ฉือเชียน นั่นก็เพราะเขามิได้คุ้นเคยกับเธอ เขาจึงไม่จำเป็นที่จะต้องยิ้มร่าเบิกบานใจ เมื่อยามที่เธอมองมา
ระหว่างเขากับเธอมันเป็นการพบกันโดยบังเอิญ ก็แค่เรื่องราวที่ผ่านมาแล้วก็ผ่านไป ดังนั้นแล้วไม่มีเหตุผลอะไรที่ยี่ เทียนหยุนจะต้องไปยิ้มร่าเบิกบานใจกับเธอ
" ตึง ตึง ตึง….. " เสียงน็อคประตูดังขึ้นมา " คนที่อยู่ข้างในนะ ออกมาให้ตรวจสอบหน่อย !! "
เสียงของการ์ดดังออกมาจากด้านนอก มันดูเหมือนว่าพวกเขาคิดที่จะตรวจสอบ คนที่อยู่ในห้องพัก และถ้าหากว่าใครบางคนหายไป นั่นก็อาจจะกลายเป็นเรื่องใหญ่
ยู่ ฉือเชียนถึงกับสะดุ้ง เธอมองไปที่ยี่ เทียนหยุนในทันที ยี่ เทียนหยุนก็พลันพยักหน้า บอกใบ้ให้เธอเดินไปเปิดประตู
แต่ยู่ ฉือเชียนกลับที่จะลังเล เธอยืนอยู่หน้าประตู แต่ก็ยังไม่ได้ยอมเปิดประตู แน่นอนว่าการ์ดที่ยืนอยู่ด้านนอกจะต้องไม่ยอมอย่างแน่นอน
เธอเปิดประตูออกมา เมื่อการ์ดเห็นยู่ ฉือเชียนก็พูดออกมาอย่างเคร่งขรึมว่า " ณ ตอนนี้พวกเรามีปัญหาเกิดขึ้น ข้าก็เลยอยากที่จะขอร้องเจ้า ให้ความร่วมมือกับพวกเรา อนุญาตให้พวกเราเข้าไปทำการตรวจค้นห้องพัก !! "
" ดึกดื่นยามวิกาลขนาดนี้แล้ว ทำไมพวกท่านจะต้องมาขอค้นห้องพักด้วย ?? " ยู่ ฉือเชียนขมวดคิ้ว เธอไม่ได้บอกใบ้หรือพูดว่ายี่ เทียนหยุนนั้นอยู่ภายในห้องพักของเธอ
หากจะว่าไปจริงๆแล้ว ตัวเธอก็ไม่ได้มีความชื่นชอบหรือประทับใจอะไรต่อจักรวรรดิใต้พิภพ และที่ยิ่งไปกว่านั้น ดึกดื่นปานนี้แล้วคิดจะมาขอตรวจค้นห้องพัก การปฏิบัติเช่นนี้ของพวกเขามันหมายความว่าอะไร
" เรื่องนี้เจ้าไม่ต้องรู้ หากว่าไม่ให้เราเข้าตรวจค้น ถ้าอย่างงั้นก็อย่าหาว่าข้าหยาบคายก็แล้วกัน !! " ฐานพลังของการ์ดผู้นี้ นั้นถือว่ามิใช่น้อย แน่นอนว่า หากฐานพลังต่ำซะแล้ว เขาจะหยิ่งผยองทรนงตนได้อย่างไร
แต่ชื่อเสียงของจักรวรรดิใต้พิภพนั้นคับฟ้า หากคิดที่จะขัดขืน ไม่ยอมให้ตรวจค้นแล้วละก็ เกรงว่านี่จะเป็นการคิดต่อต้านจักรวรรดิใต้พิภพ !!
" มันคงจะดูไม่ดีแน่ ห้องของข้าทำไมจะต้องให้เจ้าเข้ามาตรวจค้นด้วย….. " ยู่ ฉือเชียนยังคงไม่ให้ความร่วมมือ
" บุกเข้าไป !! " การ์ดก็พุ่งเข้ามาอย่างรวดเร็วในทันที เขาทำลายประตูหน้าห้อง ของยู่ ฉือเชียน เขาไม่เต็มใจที่จะใส่ใจต่อยู่ ฉือเชียนผู้นี้นัก
" เจ้า….. "
ยู่ ฉือเชียนนั้นถึงกับตกใจ เธอรีบหันศีรษะมามองอย่างรุกรี้รุกรน แต่ก็พบว่าด้านหลังของเธอในยามนี้ เงาร่างแม้แต่เพียงครึ่งก็ไม่เห็น พลันความรู้สึกภายในก็กลายเป็นโล่งอก เธอไม่รู้ว่าทำไมตัวเธอจะต้องรู้สึกเช่นนี้ด้วย ยี่ เทียนหยุนเป็นญาติของเธอรึก็ไม่ใช่
หลังจากที่พวกเขาค้นหาอยู่ช่วง ขณะระยะเวลาหนึ่งแล้ว โดยที่เงาของคนแม้เพียงครึ่งก็ยังไม่พบ พวกเขาจึงเดินจากไปพร้อมกับใบหน้าที่เฉยชา คำพูดแม้เพียงเล็กน้อยก็ไม่เต็มใจที่จะพูดออกมา พฤติกรรมของพวกเขา อนุมานได้เลยว่า ช่างอหังการซะนี่กระไร
ในขณะเดียวกัน การขอตรวจค้นห้องพักก็มาเยือนฝั่งของผู้อาวุโสใหญ่เช่นเดียวกัน พวกเขาตบประตูอย่างต่อเนื่อง " เปิดประตูเร็วเข้า นี่เป็นการตรวจค้นห้องพัก !! "
" พวกเราจะทำยังไงกันดีท่านปู่ จู่ๆพวกเขาก็คิดที่จะมาขอ ตรวจค้นห้องพักขึ้นมาในยามนี้ หากว่าค้นห้องแล้ว ไม่เจอตัวเจ้าคฤหาสน์ยี่ขึ้นมา มันจะต้องเป็นเรื่องขึ้นมาอย่างแน่นอน !! " สีหน้าของมู่ เซียนเอ๋อร์ดูเป็นกังวล ยี่ เทียนหยุนออกไปเป็นเวลานานแล้ว แต่เขาก็ยังไม่กลับมาเลย
" พวกเราก็คงจะต้องถ่วงเวลาเพียงเท่านั้น ก็ไม่รู้ว่าเมื่อไรเจ้าคฤหาสน์ยี่ ถึงจะกลับมา….. " พวกเขาไม่รู้ว่าทำไมจู่ๆถึงได้มีการตรวจค้นห้องพักขึ้นมา แต่นี่ยังไงก็มิใช่เรื่องดีสำหรับพวกเขาอย่างแน่นอน
" แปง !! "
ไม่ต้องคอยให้พวกเขาได้คิด ประตูหน้าก็ถูกพังเข้ามา มารยาทดีสุดๆ การ์ดพูดกับพวกเขาอย่างเย็นชาว่า " ทำไมตั้งนานแล้ว พวกเจ้าถึงยังไม่เปิดประตู….. แล้วเจ้าคฤหาสน์ของพวกเจ้าละ !! "
" เจ้าคฤหาสน์ของพวกเรา….. " สีหน้าของผู้อาวุโสใหญ่กลายเป็นจมลง ไม่รู้ว่าจะแก้ตัวยังไงดี ณ วินาทีนี้
" มีปัญหาอะไรอย่างงั้นรึ ?? ข้านอนหลับไม่สบายเลย เรื่องช่างเยอะซะจริงๆ " ก็ไม่รู้ว่าเมื่อไรกัน แต่ยี่ เทียนหยุนก็เดินออกมาจากม่านกั้น แถมยังอ้าปากอาว ฟอดๆ แสดงอาการหาวนอนออกมาซะอย่างงั้น ไม่เต็มใจที่จะชายตาดูพวกเขา ซักเท่าไรนัก
หลังจากที่การ์ดได้เห็นร่างของยี่ เทียนหยุน พวกเขาก็พูดขึ้นมาอย่างเย็นชาว่า " อยู่ก็ดีแล้ว หากว่าเจ้าไม่อยู่แล้วละก็ เกิดเรื่องใหญ่แน่ !! "
การ์ดหันหลังกลับเดินจากไป โดยที่พวกเขามิได้ใช้เวลาอยู่ที่นี่นานนัก ตราบใดที่บุคคลยังคงอยู่กันครบ ภารกิจการตรวจค้นห้องพักของพวกเขาก็เป็นอันจบ
และหลังจากที่พวกเขาเดินจากไปแล้ว นัยน์ตาของยี่ เทียนหยุนก็เปล่งประกายระยิบระยับ แน่นอนว่าเขาใช้การเทเลพอร์ทกลับมา ซึ่งก็นับว่าโชคดีที่ ที่นี่อยู่ห่างไม่ไกลนัก เขาจึงเทเลพอร์ท กลับมาได้อย่างง่ายดาย ที่เขาหลบซ่อนตัวอยู่ในห้องของยู่ ฉือเชียนนั้น เหตุผลใหญ่ที่ทำให้เขาทำเช่นนั้นรึก็คือ ก็เพื่อที่จะรอเวลาคูลลิ่งไทม์ของเทเลพอร์ท และเมื่อเวลาคูลลิ่งไทม์ครบ 10 นาทีแล้ว ตัวเขาถึงได้เปิดใช้งานเทเลพอร์ทกลับมาในทันที แล้วก็ตรงเข้าไปซ่อนตัว ซึ่งจะดูยังไงๆมันก็ปลอดภัยกว่า !!
