ยี่ เทียนหยุนและฉี ซู่หยุนสองคน หมายที่จะปล้นสดมภ์หอสะสมคัมภีร์ยุทธ์ ของพวกนี้ถูกเก็บเอาไว้ข้างในหอโดยมีอาเรย์ป้องกันคุ้มครองอยู่ คล้ายกับซากปรักหักพังโบราณสถานสวรรค์ แต่ยี่ เทียนหยุนก็คือข้อยกเว้น มีก็เหมือนไม่มี เขาใช้กำลังทำลายอาเรย์ลง ตรงจุดนี้
" มันช่างน่าเบื่ออะไรอย่างนี้ เจ้าคฤหาสน์นำผู้คนเป็นจำนวนมากไป แต่ตัวข้ากลับไม่ได้ไป ช่างน่าสงสารอะไรเช่นนี้ ไม่เช่นนั้นแล้วข้าละอยากที่จะดูหน้าพวกมันนัก ไม่ได้พิจารณาดูตัวเองเลย ทำอะไรเกินตัว เป็นแค่ตำหนักหยกสวรรค์ไม่คิดเลยว่ากล้าที่จะต่อต้านคฤหาสน์ปราณฟ้าของพวกเรา หากว่าข้าได้ไปด้วยแล้วละก็ ข้าจะบี้พวกมันให้แบนเลย !! " ชายชราผู้นั่งอยู่ภายในหอเก็บคัมภีร์ยุทธ์ เขาพูดออกมาจากความรู้สึกเบื่อหน่าย
ทันใดนั้นร่าง 2 ร่างก็ปรากฏขึ้นมาในสายตาของเขา ทำให้ผู้ดูแลหอเก็บสะสมคัมภีร์ยุทธ์เช่นเขาถึงกับยืนขึ้นด้วยความผวา เขารีบพูดอย่างจริงจังขึ้นมาในทันทีว่า " เจ้า เจ้าเป็นใคร ?? "
ถึงแม้ว่าฉิ่ง เทียนซวนจะนำผู้เชี่ยวชาญออกไปเป็นจำนวนมาก แต่ก็ยังมีบางส่วนที่ยังคงรักษาการณ์อยู่ที่นี่ หากไม่เช่นนั้นแล้วที่นี่ก็จะกลายเป็นว่างเปล่า สถานที่นี้เป็นสถานที่หวงห้าม ไม่อนุญาตให้เข้าไปอย่างไม่เป็นทางการ เผื่อว่าใครบางคนจะบังเอิญเดินเข้าไป
" เจ้าไม่ได้พูดว่า ต้องการที่จะบี้พวกเราให้แบนอย่างนั้นหรือ ?? ณ ตอนนี้ข้าก็มาแล้ว จะไม่บี้ข้าให้แบนอย่างนั้นหรือ ?? " ยี่ เทียนหยุนเสยเท้าถีบผู้ดูแลคนนี้ จนกระเด็นปลิวไป เสียงนั้นดังสนั่นหวั่นไหว ปลิวกระแทกเข้าไปในชั้นหนังสือที่อยู่ไกล อันที่จริงแล้วเขาก็ได้รับการกลบฝังโดยกองชั้นหนังสือ
" ตึง!! ประสบความสำเร็จในการฆ่าผู้ดูแลคฤหาสน์ปราณฟ้า ได้รับ….. "
พวกเขาเริ่มลงมือปล้น หอสะสมคัมภีร์ยุทธ์กลายเป็นว่างเปล่าโดยปริยาย !! ตราบใดที่มันเป็นทักษะยุทธ์ มันจะถูกเก็บลงไปในแหวนเก็บของทั้งหมด
ทักษะยุทธ์ขั้นมนุษย์ ?? เอากลับไป !!
ทักษะยุทธ์ขั้นปฐพี ?? เอากลับไป !!
หลังจากที่ลงมือปล้นสดมภ์หอสะสมคัมภีร์ยุทธ์แล้ว พวกเขาก็เริ่มที่จะลงมือปล้นสมบัติ ณ สถานีอื่นต่อไป หากมีใครบางคนมาขัดขวางก็จะต้องถูกต่อยจนกระเด็นเป็นรายๆไปโดยยี่ เทียนหยุน ฉี ซู่หยุน มิต้องทำอะไรเลย ปล้นสมบัติตัวเธอถึงจะได้ลงมือ
เมื่อฉี ซู่หยุนคิดที่จะลงมือก็จะถูกขัดขวางโดยยี่ เทียนหยุน เขาบอกว่าหากเป็นงานกรรมกรใช้แรงงานหนักปล่อยให้เขาเป็นคนจัดการเอง ฉี ซู่หยุนแย้มยิ้มมิได้กล่าวสิ่งใดอีก เธอปล่อยให้ยี่ เทียนหยุนเป็นคนทำ
เม็ดยาโอสถ เอากลับไป !!
สมุนไพรวิญญาณ เอากลับไป !!
ไม่ว่ามันจะเป็นอาวุธเกรดอะไร ?? ไม่มีปัญหา ขนกลับเอาไปให้หมด !!
ตราบใดที่เป็นสิ่งของก็ขนมันกลับไปให้หมด เพื่อกาลนี้ พวกเขาจึงนำแหวนเก็บของมาหลายวง เผื่อเหตุทุกกรณี มันใช้เก็บของได้อย่างสมบูรณ์ ข้าวของทั้งหมดแทบจะถูกดูดหายวับไปกับตาในทันที
" เฮ้ย หรือที่นี่จะมีห้องใต้ดิน ?? " ยี่ เทียนหยุนตรวจสอบห้องสมบัติที่อยู่ในคลังสินค้า ก็ค้นพบว่า ที่นี่นั้นมีทางเดินลึกลงไป " หรือข้างในนี้จะมีความลับอะไรที่ซ่อนอยู่ ?? "
พวกเขาต่างก็มองหน้าซึ่งกันและกัน แล้วก็ออกเดินอย่างรวดเร็ว ยิ่งเดินลึกลงไปเท่าไรก็ยิ่งได้กลิ่นคาวเลือดโชยออกมาจากด้านใน ถึงเวลานี้ภายในใจของพวกเขาก็รู้คำตอบแล้ว นัยน์ตาแสดงออกถึงความรู้สึกเย็นชาเมื่อหวนนึกไปถึงความทรงจำเมื่อครั้งก่อน
เมื่อพวกเขาไต่บันไดลงสู่ชั้นล่าง กลิ่นคาวเลือดก็ยิ่งคละคลุ้งโชยออกมามากยิ่งขึ้น จนพวกเขาต่างก็ขมวดคิ้ว
ที่นี่มันนรกชัดๆ !! นรกสีเลือด !!
ที่นี่เต็มไปด้วยเลือด รายล้อมไปด้วยสระเลือด อันที่จริงมันก็ไม่ได้มีศพ แต่ศพทั้งหมดก็คือเลือด นี่เขาจะต้องฆ่าคนเป็นจำนวนมาก ถึงจะมีเลือดเยอะขนาดนี้ได้
" ฮืออ ฮืออ….. อย่าฆ่าเรา ได้โปรดอย่าฆ่าพวกเราเลย….. "
" ฮือออ….. "
ณ เวลานี้ตรงหน้าก็ได้ยินเสียงร้องไห้ ทำให้พวกเขาต้องเงยหน้าขึ้นมองดู พบว่ามีกรงเหล็กถูกแขวนลอยอยู่กลางอากาศ มีเด็กเป็นจำนวนมากอยู่ภายใน !! เด็กเหล่านี้ก็คือคนทั่วไป แต่พวกเขาก็ยังมีจิตวิญญาณ
" ไอ้เลวเอ้ย !! " ยี่ เทียนหยุนสาปแช่งอย่างโกรธเคือง มิต้องสงสัยก็รู้ได้เลยว่า สระเลือดเหล่านี้ ก็คือเลือดที่มาจากเด็กๆพวกนี้
" พวกเรามาช่วย !! "
พวกเขาวิ่งเข้าหาเด็กๆอย่างรวดเร็ว ทำการปลดห่วงที่แขวนออกอย่างเร่งรีบ ค่อยๆวางกรงที่ขังพวกเด็กๆลง แต่เด็กๆเหล่านี้ก็ยังคงเอาแต่ร้องไห้ ดูแล้วช่างน่าอนาจใจ
" ฮือออ อย่าฆ่าเรา อย่าฆ่าพวกเราเลย….. พวกเราจะเชื่อฟังท่านทุกอย่าง พวกเราจะทำทุกสิ่งทุกอย่างตามที่ท่านบอก….. "
" อย่าฆ่าเรา….. พวกเราอยากที่จะไปหาแม่ พ่อแม่ของพวกเราอยู่ที่ไหน….. "
พวกเขาพากันร้องไห้ ต่างก็มองดูยี่ เทียนหยุนด้วยความหวาดกลัว
" เด็กดีไม่ต้องร้อง พี่สาวมิใช่พวกคนเลว พี่สาวมาช่วยพวกหนู " ฉี ซู่หยุนเข้ามาปลอบพวกเขา เธอใช้รอยยิ้มอันสดใสและร่าเริงบวกกับสีหน้าอันดูสุภาพอ่อนโยน ปลอมประโลมจิตใจของพวกเด็กๆ
" จริงนะ พี่สาวไม่ใช่คนเลว….. "
" ดูไป พี่สาวก็ดูน่าหลงใหลกว่าคนเลวพวกนั้น ดูเหมือนว่าพี่สาวจะมิใช่คนเลว….. "
เด็กๆก็เริ่มที่จะสงบ ดูราวกับคนละคน
ทันใดนั้นฉี ซู่หยุนก็ปลดล็อคกุญแจกรงขังให้กับพวกเด็กๆ หลังจากที่พวกเขาออกมาแล้ว พวกเขาก็ยังไม่กล้าที่จะวิ่งหนี ใบหน้ายังคงดูหวาดกลัวอยู่ เด็กๆพวกนี้ต่างก็ดูหิวโหยเพราะรูปร่างของพวกเขาต่างก็ดูผอมแห้งกันมาก
" ป้า ท่านนำเด็กๆออกไปก่อนเถอะ ข้าจะจัดการที่นี่เอง !! " นัยน์ตาของยี่ เทียนหยุนเต็มไปด้วยความโกรธ
ฉี ซู่หยุนพยักหน้า เธอนำพวกเด็กๆเดินออกไป ไปให้ไกลจากสถานที่จัญไรแห่งนี้
หลังจากที่ฉี ซู่หยุนนำเด็กเดินจากไป " พรึบ " ยี่ เทียนหยุนก็ปลดปล่อยเปลวไฟที่ไม่มีวันดับออกมา
" ที่นี่ คงจะเป็นที่ที่บรรพบุรุษเฒ่าดูดซับแก่นโลหิต ชัดเจนว่าคงจะเป็นเด็กๆที่มาจากการบุกปล้นสดมภ์ ณ ทวีปพรมแดนปฐพีซะมากกว่า ไอ้พวกหน้าตัวเมียทั้งหลายเอ้ย !! " ยี่ เทียนหยุนขว้างเปลวไฟที่ไม่มีวันดับออกไปด้วยความโกรธ เปลวไฟก็ลุกลามขึ้นอย่างรวดเร็วและรุนแรง การลุกลามเป็นไปอย่างบ้าคลั่ง เปลวไฟก็ปกคลุมไปทั่วทั้งดินแดน
ไม่เป็นไรที่นี่จะมีสมบัติมากมายขนาดไหนก็ช่าง ห่างตายี่ เทียนหยุนก็ไม่อยากจะแล เขาเขวี้ยงเปลวไฟออกไป เผาไหม้ทุกสิ่งทุกอย่างของที่นี่ให้เป็นจุณ !!
หลังจากที่จุดไฟ ยี่ เทียนหยุนก็รีบอพยพออกจากที่นี่ ใจของเขาหนักอึ้ง นักสู้เหล่านี้เพื่อที่จะเลื่อนระดับ เพื่อช่วยยืดอายุของตนเองแล้ว เรื่องต่ำช้าเพียงใดก็สามารถที่จะทำได้ลงคอ
เมื่อยี่ เทียนหยุนออกมาภายนอก ก็เห็นมังกรดำและหมาป่าหิมะกำลังทำลายที่นี่ ทั้ง 2 ในตอนนี้คือสัตว์อสูรที่ดูดุร้ายเป็นอย่างมาก ฐานพลังของพวกมันก็มิใช่น้อย ดังนั้นแล้วพวกมันจึงสามารถที่จะทำลายสิ่งปลูกสร้างต่างๆ ลงได้อย่างน่าทึ่งเลยทีเดียว โดยเฉพาะอย่างยิ่งมังกรดำ ด้วยร่างกายอันมหึมา ก็เพียงพอแล้วที่จะทำลายทุกสิ่งทุกอย่างที่มีอยู่
ในยามที่พวกเขาออกมานั้น สิ่งก่อสร้างทั้งหมดในปัจจุบันดูเหมือนว่าจะถูกกวาดเรียบ ที่นี่กลายเป็นซากปรักหักพังลงอย่างสมบูรณ์
ศิษย์ทุกคนที่อยู่ในที่เกิดเหตุ ไม่ตายก็ต่างพากันวิ่งหนี ลำพังเพียงแค่มังกรดำและหมาป่าหิมะ ไม่มีทางที่พวกมันจะฆ่าศิษย์ของคฤหาสน์ปราณฟ้าทั้งหมดลงได้ แต่เดิมยี่ เทียนหยุนก็มิใช่บุคคลประเภทกระหายเลือดเป็นพิเศษอะไร ดังนั้นแล้วเขาจึงมิได้ลงมืออย่างเหี้ยมโหด
ยี่ เทียนหยุนนั้นให้โอกาสพวกเขา หากว่าหลบหนีไม่ได้ ที่นี่ก็จะต้องกลายเป็นหลุมฝังศพของพวกเขา หากสามารถที่จะเล็ดลอดหลบหนีไปได้ ก็เป็นเพราะความสามารถของตัวเอง โดยหลักก็คือ สวมบทบาทสร้างความหวาดกลัว แสดงให้รู้ว่า มิใช่ว่าตำหนักหยกสวรรค์จะไม่มีน้ำยา !!
" คงจะเรียบร้อยแล้วละมั้ง ?? พวกเราไปกันเถอะ นำเด็กๆพวกนี้กลับไปด้วย " ฉี ซู่หยุนก็พูดเพิ่มเติมขึ้นมาว่า " นำพวกเขากลับไปที่ตำหนักหยกสวรรค์ "
" พวกเขา….. " ยี่ เทียนหยุนสะดุ้ง ราวกับนึกอะไรขึ้นมาได้
ฉี ซู่หยุนพยักหน้าอย่างช้าๆ พ่อ-แม่ของพวกเด็กๆเหล่านี้คงจะเสียชีวิตหมดแล้วอย่างไม่ต้องสงสัย ลูกๆของตัวเองต่างก็โดนเขาปล้นมาโดยที่พวกเด็กๆก็ไม่ได้ต้องการอย่างแน่นอน ผลแห่งการต่อต้านก็คือ จุดจบแห่งความตาย หากว่ากลุ่มคนชั่วมิได้ก่อการร้าย พวกเขาก็คงจะมีชีวิตอยู่พร้อมหน้าพร้อมตา แต่….. ณ ตอนนี้ ดีที่สุดก็คือ นำเด็กพวกนี้กลับไปยังตำหนักหยกสวรรค์
" ก็ดีเหมือนกัน ถ้าอย่างงั้นป้าท่านรอข้าจัดการอะไรบางอย่างก่อนนะ "
พวกเด็กต่อแต่นี้ไป ก็จะหลุดพ้นจากความโชคร้าย ยี่ เทียนหยุนมองพวกเด็กๆแล้วก็หันไปพยักหน้ากับฉี ซู่หยุน หลังจากนั้นเขาก็วิ่งไปยังด้านหน้าของป้ายศิลาจารึกหินขนาดใหญ่ของคฤหาสน์ปราณฟ้า ด้านบนนั้นแกะสลักคำว่า " คฤหาสน์ปราณฟ้า " 3 คำตัวโตๆ เขานำเอาดาบโครงกระดูกมังกรโลหิตออกมา มวลออร่าอันชั่วร้ายที่หนาแน่นแผ่ออกมาจากคมดาบโครงกระดูกเล่มนี้ ราวกับยี่ เทียนหยุนถือเลือดมังกรเอาไว้ในมือ เกล็ดมังกรทุกชิ้นบนตัวดาบดูราวกับมีชีวิต
ดาบโครงกระดูกมังกรโลหิตเล่มนี้ หล่อมาจากกระดูกของมังกรโลหิต มันจึงมีความแข็งแกร่งของมังกรแฝงตัวอยู่อย่างเข้มข้น แต่ทว่าอย่างไรก็ตามที ผลที่ได้จากดาบก็อยู่ในวงจำกัดและก็ไม่มีเอฟเฟคพิเศษอะไร แต่ถึงกระนั้นมันก็ยังเป็นอุปกรณ์จิตวิญญาณระดับสูงที่แข็งแกร่งทีเดียว เท่านี้ก็เพียงพอแล้ว
หลังจากที่จับดาบ เขาก็วาดดาบไปที่ป้ายศิลาจารึกหินขนาดยักษ์แผ่นนี้ " คฤหาสน์ปราณฟ้า " อักษรขนาดใหญ่ 3 คำก็ถูกผ่าออกเป็น 2 ส่วน รอยผ่าลึกทิ้งรอยยาวอยู่ด้านบน ดูราวกับรอยซี่ส้อมขนาดใหญ่ในแนวนอน
หากใครกล้าที่จะก่อตั้งคฤหาสน์ปราณฟ้าขึ้นมาใหม่อีกครั้งหนึ่ง ข้า ยี่ เทียนหยุนก็จะมาบดขยี้มันอีกครั้งหนึ่ง !! สร้างใหม่อีกกี่ครั้ง ข้าก็จะบดขยี้มันเท่านั้น !!
นี่คือความตั้งใจของยี่ เทียนหยุน ความตั้งใจที่จะทำลายคฤหาสน์ปราณฟ้าให้พินาศย่อยยับจนไม่เหลือซาก !!
