หลังจากที่สำรวจตรวจตราดูทุกซอกทุกมุมเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ยี่ เทียนหยุนก็ไม่พบสมบัติอื่นๆอีกเลย เขาจึงเลือกที่จะจากไป ในส่วนของพระราชวังมังกร ไม่สามารถทีจะย้ายออกไปได้ได้แต่วางไว้อยู่ที่นี่เท่านั้น ถ้ามันสามารถที่จะเคลื่อนย้ายได้ มังกรเทวะก็คงจะย้ายออกไปจากที่นี่เรียบร้อยแล้ว ทำไมถึงจะต้องฝากชีวิตไว้อยู่ ณ ที่แห่งนี้ล่ะ ??
" ดูเหมือนว่าถึงเวลาเดินทางแล้ว รั้งอยู่ที่นี่ก็ไม่มีความหมายอะไร "
เมื่อยี่ เทียนหยุนเดินมุ่งหน้าออกไปภายนอก ย้อนกลับไปที่ประตูหน้าเริ่มแรก แต่ทันใดนั้นก็มีเสียงที่ดังออกมาจากภายนอก " ธัมพ " เป็นเสียงกระทบ มันจะทำลายประตูใบไม้ที่อยู่ด้านหน้าได้อย่างไร ไม่มีทาง ที่นี่คือพระราชวังมังกร ฐานพลังที่อ่อนแอจะไปกระทบกับเหล็กได้อย่างไร
จำเป็นที่จะต้องใช้พลังที่แข็งแกร่งเท่านั้น แต่ยี่ เทียนหยุนก็ไม่รู้ แต่อย่างน้อยเขาคิดว่าคงจะต้องเหนือกว่าขั้นแก่นการควบแน่น
" จริงๆแล้ว ผู้คนบางกลุ่มก็คงจะมาที่นี่ พวกเขาต่างก็พบเห็นรัศมีที่เปล่งประกายแวววาว หากพวกเขาไม่มานั่นก็คงจะเป็นเรื่องแปลก " หัวคิ้วของยี่ เทียนหยุนต่างก็ย่นเข้าหากัน นี่ไม่ใช่เป็นเรื่องที่ดีแน่ๆ ด้านนอกมีผู้คนจำนวนมากมารวมตัวกัน หากตัวเขาออกไป คงจะต้องถูกรุมกินโต๊ะอย่างแน่นอน
แต่ว่าหากไม่ออกไป ชั่วชีวิตนี้เป็นไปไม่ได้ที่จะหลบซ่อนตัวอยู่ที่นี่ ดังนั้นคงจะต้องเลือกทางนี้ทางเดียวเท่านั้น
" มันดูเหมือนว่าจะไม่มีความหมายอะไร ข้าคงจะต้องออกไปเท่านั้น….. " นัยน์ตาของยี่ เทียนหยุนฉายแสงเย็นอันแสดงถึงความมีเล่ห์เหลี่ยม จิตสังหารของเขานั้นพุ่งขึ้นสูง !!
ทันใดนั้นก่อนที่ยี่ เทียนหยุนจะเดินไปถึงหน้าประตู ก็ปรากฏว่ามีแรงที่สามารถจะผลักประตูไปด้านหน้าได้ ประตูใบไม้ด้านหน้าได้ปลดปล่อยรัศมีออกมาเป็นช่วงๆในทันที เหนือรูปใบไม้นั้นแสงก็สว่างขึ้น สว่างขึ้นทีละเล็กทีละน้อย หลังจากที่แสงสว่างจ้าโดยสมบูรณ์แล้ว ประตูก็มีเสียง " รัมเบิล " ค่อยๆเปิดออกด้านนอกอย่างช้าๆ
" น….. นี่ ประตูใบไม้ด้านหน้าเปิดออกแล้ว !! "
" เปิดออกจริงๆด้วย ถอยเร็ว จู่ๆก็เปิดออกมาไม่รู้ว่าข้างในนั้นมันจะมีสัตว์ประหลาดอะไรออกมา !! "
" ตอนนี้ หัวหน้าจะต้องออกมาแน่ๆ พวกเรารีบไปดูกันเถอะ !! "
เสียงถกเถียงกันด้านนอกผสมปนเปกันไปหมด อย่างไม่ขาดสาย หลังจากที่ประตูหน้าเปิดออกอย่างสมบูรณ์ นานาทัศนะที่พวกเขาคาดการณ์กันเอาไว้มันกลับไม่ใช่มอนสเตอร์ ไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญขั้นสูงสุด แต่เป็นเพียงแค่เด็กหนุ่มคนหนึ่งเท่านั้นเอง !!
พวกเขาต่างก็พากันช็อคคาที่ สถานการณ์กลับตาลปัตรจนต้องตกตะลึง เด็กหนุ่มผู้นี้ออกมาได้ยังไง ?? อีกทั้งยังดูเหมือนว่าพลังก็ไม่ได้แข็งแกร่งอะไร ??
พวกเขาต่างก็พินิจพิจารณายี่ เทียนหยุน ในขณะที่ยี่ เทียนหยุนก็มองดูพวกเขาในลักษณะเดียวกัน ข้างนอกนี้เต็มไปด้วยผู้ฝึกยุทธ์เป็นจำนวนมาก ขั้นต่ำอยู่ในระดับที่ 5 ของปรับแต่งกายา สูงที่สุดก็คือระดับที่ 9 ขั้นปรับแต่งวิญญาณ พวกเขาคงจะมาที่นี่เพื่อหาประสบการณ์หรือมาตามหาสมบัติอย่างแน่นอน
ไม่มีฐานพลังระดับขั้นแก่นการควบแน่นอยู่เลย ถึงแม้ว่าเทือกเขามายาจะเป็นสถานที่ที่ดีแต่มันก็ไม่มีความสำคัญอะไรสำหรับขั้นแก่นการควบแน่น พื้นฐานของที่นี่ก็คือจะเต็มไปด้วยบรรดาขาจรทั้งหลาย แข็งแกร่งที่สุดของที่นี่นั่นก็คือ ขั้นปรับแต่งวิญญาณระดับที่ 8 ส่วนขั้นแก่นการควบแน่นนั้นที่นี่ล้วนไม่มีความสำคัญอะไร เพราะว่าพวกเขาสามารถที่จะบดขยี้สัตว์อสูรของที่นี่ลงได้อย่างสมบูรณ์
สถานการณ์ของที่นี่นั้นได้พลิกโฉมไปแล้ว ดังนั้นที่นี่จึงไม่มีความลับอะไรอีกต่อไป ในตอนนี้นั้นพระราชวังมังกรปรากฏออกมา เส้นทางของเรื่องราวเผ่าแห่งพันธุ์มังกรอาจจะถูกจับได้ แต่อย่างน้อยมันก็ยังไม่ใช่ตอนนี้
ยี่ เทียนหยุนนั้นไม่ได้ให้ความสนใจต่อบรรดาสายตาที่จับจ้องมองเขาเป็นตาเดียว เขายกเท้าก้าวเดินออกสู่โลกภายนอก เพิ่งจะเริ่มเดินประตูใบไม้ก็ปิดลง " แบง " ประตูใบไม้ที่อยู่ด้านหน้านี้เป็นประตูที่มั่นคงแข็งแรงโดยมีลักษณะตัน กลัวว่านอกจากยี่ เทียนหยุนแล้วผู้อื่นก็ไม่สามารถที่จะเปิดออกได้ ยกเว้นจะเป็นผู้เชี่ยวชาญขั้นสูงสุดที่สามารถพังประตูนี้ได้
ผู้คนต่างก็จ้องมองยี่ เทียนหยุน เมื่อเขาเดินมาได้ครึ่งทาง ผู้เชี่ยวชาญที่อยู่ในขั้นปรับแต่งวิญญาณระดับที่ 9 ก็พูดกับเขาในทันทีว่า " เด็กน้อย หยุดก่อน !! "
ยี่ เทียนหยุนไม่ได้สนใจ เขายังก้าวเดินต่อไปแต่ข้างหน้านั้นเต็มไปด้วยผู้คนมากมายซึ่งมีจำนวนมากกว่า 100 คน อยู่ที่นี่กันเป็นวงกลมอย่างหนาแน่น คงจะต้องบินหนีเท่านั้นจึงจะออกจากที่นี่ได้ ไม่เช่นนั้นก็ไม่ต้องคิดหวัง
โจรกรรมก็เปล่าประโยชน์ หากผู้คนทั้งหมดเข้ามาใกล้ โจรกรรมจะถูกเปิดเผยในทันที โดยที่ความสามารถในการหายตัวได้นั้นจะถูกสัมผัสพบ โจรกรรมไม่ได้ไร้เทียมทาน ตราบใดที่ผู้คนเข้ามาใกล้ ต่อให้คนผู้นั้นจะมีฐานพลังที่ต่ำกว่ายี่ เทียนหยุน เขาก็ยังสามารถที่จะสัมผัสถึงการมีตัวตนของยี่ เทียนหยุนได้ เพียงแต่มองไม่เห็นตัวเขาเท่านั้นเอง
" มีปัญหาอะไร ?? " ยี่ เทียนหยุนกล่าวอย่างไม่แยแส
" ปัญหาอะไรน่ะมีแน่ ตัวเจ้าออกมาจากข้างในได้ยังไง?? " ผู้ฝึกยุทธ์คนนี้ตอบสนองต่อคำตอบของยี่ เทียนหยุนด้วยคำถามที่แฝงไปด้วยความหยาบคายอย่างไม่ปรานีปราศัยและความไม่พอใจ
" หลังจากที่ข้าเข้าไป ก็กลับออกมา มันก็ไม่ได้มีอะไร นี่มันคงจะไม่ธรรมดาสามัญจนเกินไปใช่หรือไม่ ?? " ยี่ เทียนหยุนกล่าวอย่างเคร่งขรึม " พวกท่านไม่จำเป็นที่จะต้องแสดงความคิดเห็นใดๆต่อหน้าข้า ประตูใบไม้อยู่ที่นั้น หากพวกท่านต้องการที่จะเปิดก็ลองพยายามหาทางดู ข้าไม่ได้สมบัติอะไรเลยจากข้างใน ดังนั้นได้โปรดปล่อยให้ข้าได้ผ่านไปเถอะ "
คำพูดของยี่ เทียนหยุนเหล่านี้ทำให้ผู้คนที่ลายล้อมอยู่นั้นเปลี่ยนท่าทีเป็นรัดกุมมากยิ่งขึ้นเพื่อที่จะกันไม่ให้ยี่ เทียนหยุนได้หลบหนีไป
" ตลกน่ะ เจ้าคิดว่าพวกเราที่มาชุมนุมกันอยู่ที่นี่จะเชื่่อคำพูดของเจ้าอย่างนั้นหรือ ?? " เด็กหนุ่มคนหนึ่งยิ้มเยาะและพูดว่า " รีบมอบสมบัติออกมา ไม่เช่นนั้นอย่าหาว่าพวกเรานั้นหยาบคายน่ะ !! "
" ใช่ รีบๆมอบสมบัติออกมาซะดีๆหรือจงเปิดประตูให้พวกเราซะ มิฉะนั้นแล้วอย่าหาว่าพวกเราใจร้ายกับเจ้าน่ะ !! "
" เจ้าคิดว่าเมื่อได้รับสมบัติแล้วจะสามารถหลบหนีจากเงื้อมือกำลังพลของพวกเราในตอนนี้ได้ยังงั้นหรือ เชื่อฟังพวกเราซะดีๆรีบมอบสมบัติออกมาซะ เมื่อไหร่กันที่เจ้าบังอาจคิดว่าเราเป็นเด็ก 3 ขวบยังงั้นรึ "
พวกเขาต่างก็มองดูยี่ เทียนหยุนด้วยลักษณะท่าทีที่หยาบคายไม่มีการปรานีปราศัยและความไม่พอใจ พวกเขาต่างก็คิดว่ายี่ เทียนหยุนนั้นมองดูเด็กมาก พลังก็ค่อนข้างต่ำจึงง่ายต่อการที่พวกเขาจะรุมรังแก ??
" จะให้ข้าเปิดประตู ก็ต้องขึ้นอยู่กับทักษะของตัวพวกเจ้าเอง ทำไมพวกเจ้าถึงจะต้องให้ข้าช่วยด้วยเล่า ?? ยิ่งไปกว่านั้นหากข้าได้รับสมบัติจริง ทำไมข้าจะต้องมอบมันให้กับพวกเจ้าด้วย เจ้าจ่ายอะไรตอบแทนข้าอย่างนั้นหรือ ?? " ยี่ เทียนหยุนพูดพร้อมกับสายตาที่เย็นชา
" พวกเราพากันรออยู่ที่นี่ตั้งนานแล้ว นั้นล่ะค่าตอบแทนของพวกเรา !! "
" ถูกต้อง รีบๆส่งสมบัติมาให้เราซะดีๆ อย่ามัวชักช้าไม่อย่างนั้นเจ้าจะได้ตายในวันนี้แน่ !! "
ใบหน้าของพวกเขาในตอนนี้นั้นดูโหดเหี้ยมอำมหิต อุตสาห์ออกมาจากวัดที่ใหญ่โตมโหฬารขนาดนั้น สมบัติอะไรไม่ได้ติดไม้ติดมือออกมาเลย นี่มันจะไม่ตลกไปหน่อยเรอะ ?? พูดไปใครจะเชื่อ
" ข้าจะพูดครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้าย โปรดหลีกทางให้กับข้ามิฉะนั้นอย่าหาว่าข้าไม่เกรงใจพวกท่าน !!" ยี่ เทียนหยุน สายตาเย็นชา การรอคอยอยู่ที่นี่นั่นคือค่าตอบแทน มันช่างตลกซะเหลือเกินจริงๆ
อย่างไรก็ตามคำของยี่ เทียนหยุนนั้น ไม่ได้มีความแข็งแกร่งที่จะสามารถคุกคามพวกเขาได้แม้แต่น้อย มันยิ่งทำให้พวกเขากระทำในสิ่งที่ตรงกันข้าม นั่นก็คือตีวงกระชับเข้ามาอย่างต่อเนื่อง
" เยี่ยม ไม่จำเป็นที่จะต้องใจดีกับพวกเราหรอก ข้าละอยากจะดูจริงๆเลยว่าเจ้าจะจัดการกับพวกเรายังไง !!" ผู้ฝึกยุทธ์คนนี้พูดแล้วก็โถมเข้าหายี่ เทียนหยุนในทันที เขายื่นมือออกมาหมายจะจับไปที่ยี่ เทียนหยุน
ตาของยี่ เทียนหยุนเปล่งประกายเย็นชา เขาดึงดาบออกมาอย่างรวดเร็ว ดาบวายุไล่ล่าเปรียบประดุจสายฟ้า ท่วงท่าในการฟันรวดเร็วดังสายฟ้าฟาด แขนของผู้ฝึกยุทธ์ที่พุ่งเข้ามาหายี่ เทียนหยุนนั้นถูกฟันแขนขาดอย่างสมบูรณ์
" ….. "
ผู้ฝึกยุทธ์เจ้านี้เอามืออีกข้างกุมแขนข้างที่ขาด ร้องไห้โหยหวนชวนน่าเวทนา ความเจ็บปวดที่ทรมานแสนสาหัสมันทำให้เขาต้องคุกเข่าลงกับพื้น ภายใต้ผลของดาบวายุไล่ล่า ไฟฟ้าช็อต กล้ามเนื้อของผู้ที่โดนฟันจะชักกระตุกในปริมาณที่ถี่มาก การลงมือที่โหดเหี้ยมอำมหิตเช่นนี้ กลับให้ผลอันตรงกันข้ามอย่างสิ้นเชิง นอกจากจะไม่ทำให้ผู้คนที่เหลือเกิดความกลัวจนต้องถอยหนีได้แล้วกลับยิ่งนำพาซึ่งความโลภ เพิ่มเข้ามาอีก
" น…. นี่ นี่คืออุปกรณ์วิญญาณที่เยี่ยมยอด อย่างน้อยๆมันต้องเป็นอุปกรณ์วิญญาณเกรดสูง ?? "
" เห็นแสงวูบวาบเมื่อตะกี้นี้ ข้าคาดว่ามันจะต้องเป็นอุปกรณ์วิญญาณขั้นสุดยอด ไม่อย่างนั้นมันคงไม่บรรลุผลเช่นนี้หรอก !! "
" เด็กน้อย เจ้าพูดว่าไม่มีสมบัติ แล้วนี่มันอะไรกัน !! รีบๆส่งมันมาให้ซะดีๆ อย่าได้คิดว่าเจ้าจะสามารถหลบหนีพ้นเงื้อมือของพวกเราไปได้ !! "
พวกเขาโอบล้อมอย่างรวดเร็ว สีหน้านั้นดุร้าย นัยน์ตาของพวกเขานั้นเย็นชาและดูราวกับนักสู้ผู้หิวกระหายในความโลภ ยี่ เทียนหยุนลดแขนของเขาลง เขาไม่คิดที่จะเปิดใช้ผลกระทบใดๆที่สุดยอด ฐานพลังของเหล่าผู้คนที่อยู่ที่นี่นั้นค่อนข้างต่ำ ยิ่งไปกว่านั้นพวกเขายังคิดว่ายี่ เทียนหยุนนั้นช่างอ่อนแอ !!
ยี่ เทียนหยุนสายตาเย็นชา เขากวาดสายตามองไปรอบๆบริเวณ ณ ที่แห่งนี้ พูดอย่างเคร่งขรึมว่า " ข้าจะเตือนพวกเจ้าเป็นครั้งสุดท้าย ถ้าไม่อยากตายก็หมอบลงซะ!! "
จากนั้นยี่ เทียนหยุนก็นำดอกเข็มสีมุกบานสะพรั่งออกมา !!
