Crazy Leveling System - ตอนที่ 24 การล้มล้าง
ปรมาจารย์ข่งเดินมายังพวกเขา เมื่อพบเห็นจิ่ว หลิงหยุนเขาไม่พูดอ้อมค้อมพร้อมกับเผยสีหน้ารังเกียจออกมา แม้ว่าจิ่ว หลิงหยุนจะไม่มีกลิ่นเหม็นแม้แต่นิดเดียวแค่สวมใส่เสื้อผ้าธรรมดาก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้เขารู้สึกเหมือนกินแมลงวันเข้าไป
เขาจ้องมองยี่ เทียนหยุนเล็กน้อย นัยน์ตาเผยให้เห็นถึงความโกรธ " ไม่คิดว่าจะเป็นเจ้า !! เจ้ามาที่นี่ได้อย่างไร !! "
เมื่อเขาพบยี่ เทียนหยุนเขาก็อดไม่ได้ที่จะเอามือมาปิดที่ก้นของเขาความเจ็บปวดที่ได้รับมันฝังอยู่ในความรู้สึกของเขา ถูกกระทืบโดยยี่ เทียนหยุนครั้งแล้วครั้งเล่า แม้ว่าจะรักษาจนหายดีแล้วก็ตามแต่….. ความอับอายก็ยังไม่จางหายไป
" ข้ามาที่นี่แล้วมีปัญหาอะไร ?? " สายตายี่ เทียนหยุนพลันเย็นชา ปรมาจารย์ข่งผู้นี้ยังคงวิ่งพล่านเหมือนเช่นเคย ถ้าไม่ใช่ความสามารถเพียงเล็กน้อยของช่างตีเหล็ก คิดว่าเขาก็คงจะลงข้างทางไปเรียบร้อยแล้ว ??
" โดยธรรมชาติแล้วมี !!กล้านำคนมาที่นี่ ให้พวกเขากลิ้งออกไป ที่นี่ไม่ต้อนรับคนอย่างพวกมัน !! " ปรมาจารย์ข่งตะโกนบอกกับการ์ดที่อยู่ใกล้ๆ " ยิ่งไปกว่านั้นคนในเขตสลัมเข้ามาที่นี่ได้อย่างไร ช่างโชคร้ายจริงๆ ฉุดรั้งที่นี่ให้ต่ำลง !! "
" ขอประทานโทษท่านปรมาจารย์ข่ง ข้าจะบอก พวกเขาให้ออกไป !! " การ์ดปฏิบติตามในทันที พวกเขากล่าวคำที่เย็นชาต่อยี่ เทียนหยุนในทิศทางที่ตรงกันข้ามกับปรมาจารย์ข่งว่า " ที่นี่มีการกำหนดเงื่อนไขเอาไว้ บุคคลในเขตสลัมไม่สามารถเข้ามาที่นี่ได้โปรดจากไปด้วย !! "
ปรมาจารย์ข่งเป็นแขกผู้มีเกียรติของที่นี่ แน่นอนว่าการ์ดจะต้องเชื่อฟังคำพูดของเขาโดยที่พวกเขาเลือกที่จะไม่ประจบยี่ เทียนหยุน
ในหัวใจของยี่ เทียนหยุนความโกรธก็ลุกขึ้นมา " ทำไมถึงคิดว่าเธอเป็นคนในเขตสลัมเช่นนี้ ทำไมไม่คิดว่าเธอเป็นคนธรรมดา ?? "
" ไม่มีความสามารถในการจับจ่ายใช้สอยที่นี่ก็คือเขตสลัม โปรดออกไปจากที่นี่ " การ์ดพูดด้วยใบหน้าที่เย็นชา
ใกล้กันนั้นจิ่ว หลิงหยุนกัดริมฝีปากแน่น เธอมีความกังวลเป็นอย่างมาก โดนไล่โดยผู้อื่นยังไม่พอ ยังทำให้ยี่ เทียนหยุนผู้นำตนเข้ามานั้นเสียหน้าอีกด้วย
" เมื่อเป็นเพราะข้า ข้าจะออกไป….. " จิ่ว หลิงหยุนเพิ่งจะเอ่ยปากพูดยังไม่ทันไรเลย เหรียญทองเป็นจำนวนมากก็หล่นมาอยู่ในมือของเธอในทันที ราคานั้นเท่ากับ 20,000 เหรียญทอง
" นี่ ?? " ยี่ เทียนหยุนสะกดความโกรธในใจแล้วพูดว่า
" สิ่งนี้ เมื่อไร….. " การ์ดพอเห็นการการะทำของยี่ เทียนหยุนก็พูดอะไรไม่ออกในทันที หันศีรษะมองดูปรมาจารย์ข่งที่อยู่ใกล้ๆ
" ที่นี่ไม่ต้อนรับเจ้าทุกกรณี เขตพื้นที่สลัมความต่ำต้อยก็คือความยากจนไม่ได้มีความสำคัญอะไร " ปรมาจารย์ข่งกล่าวคำพูดประโยคด้วยการกระทบกระแทกแดกดัน
คำพูดนี้ทำให้จิ่ว หลิงหลงตัวสั่น ขอบตาพลันมีสีแดง เธอต้องการที่จะหักล้างคำพูดปรมาจารย์ข่งเป็นอย่างมากแต่ด้วยสถานะของฝั่งตรงข้ามไหนเลยที่เธอจะกล้าโต้เถียง
" ใช่ รู้สึกดีกว่าใครบางคนเสมอถึงแม้จะสวมใส่เสื้อผ้าที่ดูหรูหราแต่จริงๆแล้วก็ยังด้อยกว่าคนสารเลว " ยี่ เทียนหยุนแสดงรอยยิ้มที่สงบ เอามือตบเบาๆที่ไหล่ของจิ่ว หลิงหลงบอกเธอเป็นนัยๆว่าไม่ต้องเป็นกังวลไป
" เจ้าว่าใครสารเลว !! " ปรมาจารย์ข่งสีหน้าโกรธชี้ไปที่ยี่ เทียนหยุน ทั่วทั้งใบหน้าในตอนนี้กลายเป็นสีแดง
" ถ้าเจ้าคิดว่าว่าเจ้ามันก็คือว่าเจ้า นี่ตัวข้าไม่ได้หมายถึงใคร " ยี่ เทียนหยุนหันศีรษะมองดูไปที่การ์ดกล่าวอย่างเคร่งขรึมว่า " ในทางกลับกันเขาเกี่ยวข้องยังไงกับพวกเจ้าหรือ หรือเพราะว่าเขาคือแขกผู้มีเกียรติ พวกเจ้าถึงได้ทำตาม !! "
" อย่างไรน่ะหรือ ที่นี่ข้าคือแขกผู้ทรงเกียรติขอออกคำสั่งให้เจ้าจงออกไป !! " ปรมาจารย์ข่งพ่นเสียงออกทางจมูกอย่างเย็นชาและกล่าวว่า " ไล่พวกเขาออกไปให้ข้า !! "
เขาบอกใบ้บรรดาการ์ดทั้งสองฝั่งให้รีบกรูกันเข้าไปจับกุมตัวของหญิงสาวคนนั้น ถึงแม้ว่าเขาต้องการที่จะชกหน้า ยี่ เทียนหยุนเป็นอย่างมาก แต่ถ้าฉี ซู่หยุนรู้เข้า มีความเป็นไปได้ที่เขาจะมีปัญหา สถานะของเขาถึงแม้จะไม่ได้ต่ำต้อยแต่ก็ยังไม่ใช่ตัวแทนที่จะสามารถจัดการกับตำหนักหยกสวรรค์ในตอนนี้ได้ !!
" มันไม่ใช่แขกผู้มีเกียรติ !! ที่นี่ผู้จัดการอยู่ที่ไหน ข้ามีปัญหาที่จะต้องบอกเขา!!" ยี่เทียนหยุนกล่าวไม่แยแส
" เจ้าต้องการที่จะพบเจ้าของตึกที่นี่นะหรือ ?? " ปรมาจารย์ข่งทำหน้าเยาะเย้ยแสดงการดูหมิ่น
" มีอะไร ?? " ในเวลานี้ปรากฏชายสูงวัยที่พูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่ดังมาก คิดว่าถ้าไม่ใช่การอุทธรณ์เขาก็คงที่จะไม่ออกมา
มาได้ถูกเวลา " เจ้าของตึกเหลียงท่านมาก็ดีแล้ว เขาไม่เพียงแต่จะทำร้ายข้ามาก่อนแต่บัดนี้ยังนำคนที่อยู่ในเขตสลัมมาที่นี่อีกด้วย ข้ารู้สึกว่าจะนำมาซึ่งความโชคร้ายต่อตึกกระแสลมแห่งสวรรค์อยู่หลายส่วน และจะส่งผลกระทบต่อแขกคนอื่นๆอีกด้วย!! "
" อืม ??" เจ้าของตึกขมวดคิ้วมองดูยี่ เทียนหยุน คิดจะพูดอะไรบางอย่างแต่เมื่อเห็นอาหลิงและฉินเสี่ย ตัวเขาก็แสดงอาการประหลาดใจเป็นอย่างมาก
" เจ้าของตึกเหลียง ท่านไม่คิดว่าแขกผู้ทรงเกียรติของท่านช่างไร้มารยาทหรอกรึ ?? พวกเราคือตำหนักหยกสวรรค์ เราจะพาคนเข้ามาได้อย่างไร เราไม่ใช่แขกหรอกรึ ?? " ฉินเสี่ยอดรนทนไม่ไหวจึงกล่าวออกไป
คำของปรมาจารย์ข่งล้วนหยาบคายจริงๆ ยิ่งไปกว่านั้นพวกเขาก็ไม่ได้ใส่ใจในสิ่งที่ปรมาจารย์ข่งผู้นี้ใส่ใจเป็นอย่างมาก
" แท้จริงแล้วเจ้าคือคนของตำหนักหยกสวรรค์ มิน่าการกระทำของเจ้าทั้งสองไม่ต้องสงสัยเลยว่าผิดแปลกไปจากสามัญชน " เจ้าของตึกเหลียงแย้มยิ้มแล้วพูดกับปรมาจารย์ข่งว่า " ผู้มาใหม่ก็คือแขก ยิ่งไปกว่านั้นพวกเขายังเป็นคนของตำหนักหยกสวรรค์ ทำไมถึงต้องเสียมารยาทด้วยเล่า ?? ความเป็นมิตรจะทำให้ท่านรวย ความเป็นมิตรจะทำให้ท่านรวย "
เจ้าของตึกเหลียงไม่เต็มใจที่จะล่วงเกิน ข้างนี้ก็ปรมาจารย์ข่ง แขกผู้มีเกียรติของพวกเขา อีกข้างหนึ่งก็ตำหนักหยกสวรรค์ ถึงแม้ว่าอิทธิพลของเขาจะไม่ได้ยิ่งใหญ่แต่ก็เป็นอิทธิพลที่มีชื่อเสียง ไม่ดีแน่หากไปยั่วยุพวกเขา
อิทธิพลของตึกกระแสลมแห่งสวรรค์นั้นไม่เลวแต่พวกเขาดำรงสภาพอยู่ในสถานะความเป็นกลาง ไม่หวังที่จะสร้างปัญหากับนิกายใดๆก็ตามด้วยการก่อให้เกิดความขัดแย้ง
" เจ้าของตึกเหลียง คำพูดของข้าจะไม่มีความหมายที่นี่ถ้ายังปล่อยให้พวกเขาปฏิบัติตัวเช่นนี้อยู่ที่นี่ ถ้ายังงั้นข้าจะไป !! " ปรมาจารย์ข่งโกรธเป็นอย่างมาก เขาวางถ้อยคำของตนเองเอาไว้ทำให้เจ้าของตึกเหลียงจะต้องเลือก
สีหน้าของเจ้าของตึกเหลียงเปลี่ยนไป มันไม่ใช่เรื่องยากสำหรับเขา เขาไม่ได้ใช้เวลานานในการพิจารณา ทันใดนั้นเขาก็กล่าวกับยี่ เทียนหยุนว่า " แม้ว่านี่จะรู้สึกไม่ถูกต้องแต่….. ขอร้องพวกท่านช่วยออกจากที่นี่เถอะ….. "
เจ้าของตึกเหลียงพูดค่อนข้างสุภาพแต่คำพูดนี้ส่งผลให้ฉินเสี่ยและอาหลิงต้องการที่จะชักดาบออกจากฝักจริงๆ ไม่คิดเลยว่าเขาจะเลือกปรมาจารย์ข่ง นั่นก็เพราะชื่่อเสียงของตำหนักหยกสวรรค์ก็พอๆกันกับปรมาจารย์ข่ง
ความเป็นจริงชื่่อเสียงของตำหนักหยกสวรรค์ก้องกังวานกว่าปรมาจารย์ข่งอย่างแน่นอน แต่ปรมาจารย์ข่งผู้นี้คือแขกผู้ทรงเกียรติ สามารถที่จะช่วยพวกเขาหล่ออุปกรณ์วิญญาณออกมาได้ นี่คือข้อสำคัญที่แตกต่าง
" เจ้าข่มเหงผู้คน….. "
" สถานที่แห่งนี้ไม่มีความสำคัญกับพวกเราแล้ว ไม่จำเป็นที่จะต้องมาที่นี่อีกต่อไป !! เจ้าของตึกเหลียงจดจำการตัดสินใจของท่านในวันนี้เอาไว้ ใครบางคนจะต้องถูกทิ้งไว้ข้างหลังและตัวท่านเองก็จะไม่ได้รับผลประโยชน์อะไรแม้แต่สตางค์แดงเดียว !! " ยี่ เทียนหยุนเอามือออกมาห้ามฉินเสี่ยและอาหลิงพี่สาวอาวุโสทั้งสอง บอกใบ้พวกเขาไม่ให้ลงมือ พริบตาก็นำผู้คนเดินจากไป
" คิดจะสู้กับข้า ตึกกระแสลมแห่งสวรรค์เป็นอาณาเขตของข้า !! " ใบหน้าของปรมาจารย์ข่งกระดิ๊กระด๊า เห็นสภาพที่ยี่ เทียนหยุนพ่ายแพ้แล้วเขารู้สึกสบายใจเป็นพิเศษ
เจ้าของตึกเหลียงขมวดคิ้ว ส่ายหัวในทันทีแต่ก็ไม่ได้กล่าวสิ่งใดออกมา
หลังจากที่พวกเขาจากมา จิ่ว หลิงหยุนร้องไห้กระวนกระวายใบหน้าแสดงออกซึ่งการขอโทษ " ข้าเสียใจเป็นเพราะปัญหาของข้าจึงพลอยให้พวกท่านต้องตกอยู่ในสถานการณ์เช่นนี้….. "
" นี่ไม่ใช่ความผิดของเจ้า จริงๆแล้วปรมาจารย์ข่งผู้นี้มีความบาดหมางกับพวกเรามาก่อน ทุกสิ่งล้วนไม่มีอะไรที่เกี่ยวข้องกับเจ้า " ยี่ เทียนหยุนเลื่อนตาขึ้น ข้างหน้าก็มีตึกอยู่ด้วยมันมิได้มีแต่ตึกกระแสลมแห่งสวรรค์เท่านั้น แม้ว่าตึกนี้จะไม่ได้หรูหราอย่างชัดเจนแต่ก็มีความมั่นคงที่คล้ายกัน มันถูกเรียกว่าตึกสายฝนแห่งสวรรค์ "
ทั้งสองตึกมีความสัมพันธ์ของลักษณะคู่แข่งทางการค้า แต่ชัดเจนว่าตึกกระแสลมแห่งสวรรค์ดีกว่าเล็กน้อย พวกเขาตัดขาดกับตึกกระแสลมแห่งสวรรค์แล้วจึงต้องทำการซื้อวัตถุดิบกับตึกสายฝนแห่งสวรรค์
" พวกเรากลับบ้านครั้งนี้ ข้าจะทำให้พวกเขาต้องเสียใจในเส้นทางที่ข้าเป็นคนเลือก !! "
ฉินเสี่ยและอาหลิงมองหน้าซึ่งกันและกันด้วยความตกตะลึงไม่รู้ว่ายี่ เทียนหยุนมีความคิดอะไร แต่พวกเขาทำได้แค่เพียงติดตามชายรุ่นน้องผู้นี้เพียงเท่านั้น
เมื่อพวกเขามาถึงตึกสายฝนแห่งสวรรค์ ชายผู้ให้บริการก็ออกมาต้อนรับพวกเขา แต่พอเขาเริ่มขยับที่จะพูด ยี่ เทียนหยุนก็โยนดาบวิญญาณ อุปกรณ์ระดับกลางจำนวน 10 เล่มออกมา เขาพูดเคร่งขรึมอย่างอาฆาตแค้นว่า " ข้าจะขายสิ่งเหล่านี้ทั้งหมดในคราวเดียวเพื่อให้ผลประโยชน์แก่ตึกสายฝนแห่งสวรรค์แต่มีข้อแม้ว่าข่าวนี้จะต้องถูกแพร่กระจายออกไป "
สายตาของยี่ เทียนหยุนแสดงความเจ้าเล่ห์ออกมา วิธีการของเขานั้นง่ายมาก ครั้นตึกกระแสลมแห่งสวรรค์ไม่ยอมรับพวกเขา เขาก็จะยืมมือตึกสายฝนแห่งสวรรค์ล้มล้างตึกกระแสลมแห่งสวรรค์นี้เลย!!