Castle of Black Iron - Chapter 2008: ฆ่าคนเจ้าเล่ห์ที่สุด

Chapter 2008: ฆ่าคนเจ้าเล่ห์ที่สุด

ตอนนั้นเองเหล่ายามราชวงศ์นอกวังเก้าสวรรค์ต่างก็หยุดนิ่ง อัศวินคนหนึ่งเพิ่งจะลอยขึ้นจากพื้นและกำลังจะพุ่งเข้าหา จางเทีย  คนอื่นเองก็ชักดาบออกมาและโน้มตัวเพื่อต้องการขวางทาง จางเทีย เอาไว้แต่เมื่อ จางเทีย เดินเข้ามาในวัง อัศวินทั้งสองต่างก็โดนรับได้ด้วยแรงที่มองไม่เห็น อัศวินในอากาศนั้นยังคงอยู่ในท่าเดิมตอนที่ลอยออกมาจากพื้น อัศวินอีกคนที่ต้องการจะมาขวางทาง จางเทีย เอาเองก็ยังถือดาบอยู่ในท่าเดิม
แรงนี้คล้ายกับดินแดนส่วนตัวแต่มากกว่านั้น มันครอบคลุมไปทั่วทั้งวัง
ไม่ใช่แค่ยามสองคน นอกจาก ชางหยิง แล้ว คนอื่นๆในวังต่างก็ตัวแข็งทื่อจากแรงที่มองไม่เห็น  พวกเขาไม่อาจจะส่งเสียงใดๆออกไปได้รึเคลื่อนไหวนอกจากขยับสายตาและหัว
การมาถึงของ จางเทีย ทำให้เกิดความช็อกต่อเหล่าเจ้าหน้าที่ในวัง  พวกเขายังพบว่าพวกเขาไม่อาจจะขยับตัวได้อีก พวกเขาโดนแช่แข็งด้วยพลังฉีอันน่ากลัวรวมไปถึงพลังวิญญาณ, พลังฉีและร่างกาย
พวกเขาได้แต่มองเห็น, ได้ยินและขยับหัวแต่ไม่อาจจะทำอะไรนอกจากนี้ได้รวมไปถึงการส่งเสียงด้วย
เมิ่งชี่เดา เองก็เช่นกัน  เขาทำได้แค่มอง จางเทีย ด้วยความช็อกและเหลือเชื่อ
ชางหยิง ที่ตื่นเต้นนั้นพบอาการของเจ้าหน้าที่ทุกคนทันที แม้ว่า จางเทีย จะปรากฏตัวขึ้นมาแต่เจ้าหน้าที่ในวังไม่ต้องอยู่นิ่งและอยู่กับที่แบบนี้ก็ได้
'เกิดอะไรขึ้นกัน…'
จางเทีย ยังคงเดิมไม่เปลี่ยนแต่พลังฉีของเขาแปลกไปเล็กน้อย
จางเทีย ไม่ได้ดูแข็งแกร่งแต่กลับดูสบายๆเหมือนกับเด็กหนุ่มทั่วไปแทนที่จะเป็นอัศวิน
" เจ้าใช่….จางเทีย จริงๆรึ ? " – เมื่อเห็น จางเทีย เดินเข้ามา ชางหยิง ก็อ้ำอึ้ง  แม้ว่า จางเทีย จะเดินมาถึงตรงหน้าเขาแล้วแต่ ชางหยิง ก็ยังไม่เชื่อว่านี่คือ จางเทีย
ผู้อมตะเฉียนจีได้หายตัวไปในรอยแยกมิติที่ทะเลทรายหยินไห่ อยู่ๆจะมาปรากฏตัวในวังแบบนี้ได้ยังไง ? เรื่องทั้งหมดมันแปลกและยากที่ ชางหยิง จะเข้าใจได้ ดังนั้นเขาจึงมีคำถามมากมายเกี่ยวกับเรื่องนี้
'รึว่าปิศาจเงาปลอมตัวมา ?' ชางหยิง ระวังตัวขึ้นทันทีเมื่อมีความคิดนี้โผล่มา
" พี่ชางหยิง ข้า จางเทีย  ใจเย็นๆ ท่านจะรู้ทุกอย่างเองในอนาคต…."
จางเทีย คิดไว้แล้วว่าทุกคนจะมีท่าทีแบบนี้ ดังนั้นเขาจึงควบคุมทั้งวังเอาไว้ตอนที่มาถึง นอกจาก ชางหยิง ที่ขยับได้แล้ว คนอื่นๆทำได้แค่มอง จางเทีย และฟังคำพูดของเขา  จางเทีย มาที่นี่เพื่อฆ่า เมิ่งชี่เดา และกำจัดภัยที่ใหญ่ที่สุดของไทเซียแทนที่จะมาได้ยินการยกย่องและทึ่งจากคนอื่นๆรึเผยถึงความชั่วร้ายของรัฐมนตรี
แม้ว่า ชางหยิง จะคิดถึง จางเทีย แต่เขาก็พบว่าเขาไม่รู้ว่าจะพูดอะไรต่อหน้า จางเทีย เขาทำได้แค่มอง จางเทีย เดินเข้าไปหา เมิ่งชี่เดา อย่างใจเย็น
เมื่อเห็นสีหน้าแปลกใจของ เมิ่งชี่เดา   จางเทีย ก็ส่ายหน้าเล็กน้อย  ในฝันนั้น จางเทีย เห็น เมิ่งชี่เดา ออกจากวังเก้าสวรรค์ หลังจากนั้นทั้งประเทศก็ต้องพบกับภัยพิบัติ  ใครจะไปรู้ว่าศัตรูที่ชั่วร้ายและอันตรายที่สุดที่คนจีนเผชิญอยู่นั้นไม่ใช่พวกปิศาจที่กินหัวใจมนุษย์ในแนวหน้าแต่เป็นรัฐมนตรีที่มีอำนาจรองจาก ชางหยิง ได้ ?
" เจ้ามีอะไรจะพูดกับข้ารึเปล่า ? " – จางเทีย ถาม เมิ่งชี่เดา
หลังจากนั้น เมิ่งชี่เดา ก็พบว่าตัวเองเปิดปากพูดได้
มีความคิดเป็นร้อยๆโผล่มาในหัว เมิ่งชี่เดา ได้ถาม จางเทีย โดยทำท่าทีใจเย็นต่อหน้าเจ้าหน้าที่มากมายในวัง – " เจ้าต้องการอะไร ?"
" ข้าต้องการฆ่าเจ้า ! " – จางเทีย ตอบกลับ  แทบจะพร้อมกันนั้นเขาได้ต่อยไปที่ เมิ่งชี่เดา และทำให้ตัวแตกกระจายออก หนึ่งในสามรัฐมนตรีสูงสุดของไทเซียได้ตายไปต่อหน้าเจ้าหน้าที่ทุกคน
เมื่อเห็นหมอกเลือดตรงหน้า จางเทีย ก็ดีดนิ้ว หลังจากนั้นจักระไฟอันน่ากลัวก็โผล่มาและเผาหมอกเลือดทิ้งไป
แม้ว่าพวกเจ้าหน้าที่จะไม่อาจจะขยับได้แต่แทบทุกคนต่างก็ตะลึงกับฉากนี้รวมไปถึง ชางหยิง ด้วย….
ในฐานะหนึ่งในสามรัฐมนตรีสูงสุดของไทเซีย, ผู้นำกลุ่มกลืนกินและอัศวินกึ่งปราชญ์  เมิ่งชี่เดา เพิ่งจะพูดคุยเรื่องประเทศกับคนอื่นๆเมื่อตะกี้แต่ไม่นาน จางเทีย ก็ได้ฆ่าเขาต่อหน้าคนอื่นๆเหมือนกับฆ่ามด พวกนั้นไม่เคยเห็นฉากที่บ้าคลั่งแบบนี้แม้แต่ในฝันตัวเองแต่มันกลับเกิดขึ้นจริงๆต่อหน้าพวกเขา
หลังจากที่ฆ่า เมิ่งชี่เดา แล้ว  จางเทีย รู้สึกว่าภูเขาที่ทับอยู่ในใจนั้นหายไป อยู่ๆเขาก็รู้สึกผ่อนคลายขึ้นมา แม้ว่า เมิ่งชี่เดา จะเป็นแค่อัศวินกึ่งปราชญ์แต่มันก็รู้สึกดีกว่าการฆ่าจักรพรรดิสำหรับตัว จางเทีย
" สิ่งที่โดนสยบโดยดาบซวนหยวนใต้วังราชวงศ์นั้นอันตรายเกินไป สำหรับราชวงศ์แล้ว สิ่งนั้นคือแร่ทองและสมบัติซึ่งสามารถระเบิดและเป็นต้นตอแห่งภัย สิ่งนั้นไม่อาจจะเหลือทิ้งไว้ในโลกนี้ได้อีกต่อไป ! "
หลังจากที่ฆ่า เมิ่งชี่เดา  จางเทีย ได้บอกกับ ชางหยิง แบบลับๆ  หลังจากนั้นเขาก็หันกลับแล้วเดินออกจากวังไปก่อนจะหายไปต่อหน้า ชางหยิง
ทุกอย่างในวังหยุดนิ่ง ฝนที่ตกลงจากชายคายังคงอยู่ในอากาศ  มนุษย์และสิ่งของในวังเองก็ด้วย  แค่เพียงก้าวเดียว จางเทีย ก็เข้าไปในวิหารบรรพบุรุษราชวงศ์ในวังราชวงศ์ ที่ห้องลับนั้นถูกออกแบบมาโดยจักรพรรดิซวนหยวนเพื่อทำการบ่มเพาะ มันมีอุโมงค์ลับที่นำไปสู่ชั้นใต้ดินที่ถูกเปิดออก
จางเทีย เดินเข้าไป อุโมงค์นี้เต็มไปด้วยกับดักและประตูเหล็กหนา แม้แต่กำแพงก็ยังทำขึ้นมาจากเหล็กกล้าที่ทั้งกันเสียงและแรงวิญญาณแต่ของเหล่านี้ล้วนแต่ไร้ประโยชน์เมื่ออยู่ต่อหน้า จางเทีย  ประตูทั้งหมดเปิดออกให้สำหรับ จางเทีย แน่นอนว่ากับดักเองก็ไร้ประโยชน์สำหรับเขา
ที่ปลายอุโมงค์ จางเทีย เห็นของสองอย่างในห้องลับซึ่งเขาได้เห็นในฝัน  ดาบซวนหยวนที่ลอยอยู่ในอากาศและหัวใจขนาดใหญ่ใต้ดาบ
หัวใจนั้นคล้ายกับหัวใจมนุษย์แต่มันใหญ่กว่าหลายเท่า ทั้งหัวใจเปล่งแสงสีแดงออกมา ผิวของมันปกคลุมด้วยลาวาที่เย็นตัวแล้ว อีกอย่างแล้วหัวใจนี้เต้นหนึ่งครั้งต่อสิบกว่าๆวินาที อีกอย่างแล้วมันได้ปล่อยพลังฉีออกมาซึ่งน่ากลัวกว่าของอัศวินปราชญ์
จางเทีย ย้ายหัวใจเข้ามาในอุปกรณ์มิติแต่ก็ไม่อาจจะทำได้ เขาสงสัยว่าตอนที่จักรพรรดิซวนหยวนรึจักรพรรดิมังกรได้หัวใจนี้มาแต่หลักฐานว่าทั้งสองคงคิดว่าหัวใจนี้คือกุญแจที่นำไปสู่พลังที่ยิ่งใหญ่กว่าเดิม ดังนั้นพวกเขาจึงไม่ได้ทำลายมัน ไม่งั้นแล้วด้วยพลังของดาบซวนหยวนและทักษะระดับจักรพรรดิ แม้ว่าจักรพรรดิซวนหยวนจะเป็นแค่อัศวินปราชญ์แต่เขาก็สามารถทำลายหัวใจนี้ได้หากใช้พลังทั้งหมด
จางเทีย เดาว่าหัวใจนี้เป็นของร่างแยกจ้าวปิศาจที่มาที่นี่เมื่อหลายร้อยล้านปีก่อน ดูจากพลังฉีของหัวใจแล้ว จางเทีย รู้ว่าร่างแยกจ้าวปิศาจได้สร้างจักระอมตะขึ้นมา 4 อัน โชคดีตอนนั้นคนได้ฆ่าร่างแยกและเหลือทิ้งไว้แค่เพียงหัวใจ
ครั้งที่แล้วในฝันของ จางเทีย  เขาจำได้ว่าจ้าวปิศาจจะมาถึงที่โลกนี้อีกครั้งผ่านทางหัวใจนี้ มันอาจจะเป็นหน้าที่สำคัญที่สุดสำหรับ เมิ่งชี่เดา ในการปกป้องหัวใจนี้ในเนินเขาซวนหยวน
หอคอยเล็กของคุกอมตะได้ลอยออกมาจากปาก จางเทีย  เมื่อรู้สึกถึงการมีตัวตนของหัวใจจ้าวปิศาจ หอคอยก็ได้บินรอบหัวใจราวกับว่ายินดี ก่อนที่ จางเทีย จะได้สั่งการ หอคอยก็ได้เปิดประตูแล้วดูดหัวใจเข้าไป หลังจากนั้น จางเทีย ก็อ้าปากและให้หอคอยบินกลับเข้าไปในปากเขา
หลังจากที่มองดูดาบซวนหยวนอีกรอบ จางเทีย ก็ไม่ได้แตะต้องมัน เขาหันกลับและเดินออกจากห้องทันที
หลังจากที่ จางเทีย ออกจากที่นั่นไป ทุกประตูในอุโมงค์นั้นก็ปิดตัวลง
จากนั้น จางเทีย ก็ไปโผล่ในวิหารอีกรอบ แค่เพียงอีกก้าวเดียวเขาก็ไปอยู่เหนือวังราชวงศ์ หลังจากนั้น จางเทีย ก็เดินไปยังเขตกลืนกินด้วยความเร็ว 60 ไมล์/ก้าว
หลังจากที่ จางเทีย ได้ออกจากวังเก้าสวรรค์ได้หนึ่งนาที เจ้าหน้าที่ทุกคนในวังก็สามารถขยับตัวและพูดได้
ทันใดนั้นวังเก้าสวรรค์ก็ตกอยู่ในความวุ่นวาย
แทบจะพร้อมกันนั้นข่าวที่ว่า จางเทีย ได้ปรากฏตัวขึ้นมาในวังราชวงศ์และฆ่า เมิ่งชี่เดา ด้วยหมัดเดียวก็แผ่ไปทั่วประเทศ
เจ้าหน้าที่เป็นร้อยในวังราชวงศ์เห็นมันกับตา แน่นอนว่าพวกเขาไม่อาจจะปกปิดข่าวนี้ได้
ในสายตาพวกเขาแล้วพลังของ จางเทีย ได้ขึ้นไปถึงระดับที่ไม่อาจจะคาดถึงและมากกว่าอัศวินปราชญ์อย่างมาก เมื่อเทียบกับอัศวินกึ่งปราชญ์กับ จางเทีย ก็เหมือนกับเทียบทารกกับอัศวิน ! เมิ่งชี่เดา ไม่ได้มีโอกาสแม้แต่จะสวนกลับ….