Castle of Black Iron

Chapter 1996: เปลี่ยนแผนทีละนิดๆ

" ดวงตาของเจ้าช่างใสกระจ่างและมองเห็นรายละเอียดได้ ข้าล่ะชื่นชมเจ้าจริงๆ…."
ตอนที่ เบียนเหิง อึ้งนั้น เสียงของผู้หญิงก็ดังขึ้นมาจากนอกห้องรับรองที่ที่ จางเทีย กับ เบียนเหิง พูดคุยกัน ในเวลาเดียวกันก็มีผู้หญิงผมยาวตาเรียวดูสง่าเดินเข้ามาในห้อง
เมื่อเห็นผู้หญิงคนนี้ เบียนเหิง ก็ดีดตัวขึ้นมาราวกับหนูที่เจอแมว หลังจากนั้นเขาก็ถูมือตัวเองทักทายเธอด้วยรอยยิ้มอายๆ – " ทำไม…ทำไมเจ้าถึงได้มาอยู่ที่นี่ได้ ? "
" ข้าแค่อยากรู้ว่าเจ้าจะแต่งเรื่องโกหกเกี่ยวกับข้าต่อหน้าเขายังไง ! " – เธอตอบกลับและมองไปที่ เบียนเหิง จนทำให้เขาต้องสลด หลังจากนั้นเธอก็โค้งให้กับ จางเทีย และทักทาย – " ด้วยความเคารพ ข้า เจียงหมิงยู่ ผู้อาวุโสของนิกายภูเขาเขตกลางเมฆหิมะ ! "
' ตาใสกระจ่าง….สามารถมองเห็นรายละเอียดได้… ' หลังจากที่ได้ยินคำพูดของ เจียงหมิงยู่ แม้แต่ จางเทีย ก็ยังรู้สึกอายนิดๆ
" ตอนที่ข้าได้มอบผลข้ามโลกให้กับ ท่านเบียน จากสีหน้าที่ดีใจของเขาแล้ว ข้ารู้ว่าเขาคงมีคนในใจอยู่แล้ว อีกอย่างแล้วคนนั้นต้องเป็นนายพลสูงสุดและเป็นคนที่โดดเด่น เมื่อเห็น ผู้อาวุโสเจียง ข้าก็รู้ว่าคนที่มีสายตาที่ดีคงเป็น ท่านเบียน ซะมากกว่า ฮาฮา…."
จางเทีย ชมทั้ง เบียนเหิง และ เจียงหมิงยู่ ด้วยคำพูดสั้นๆ หลังจากนั้นเขาก็บอกพวกนั้นว่าเขาเดาได้ยังไงว่า เบียนเหิง จะไม่ออกจากดินแดนโม่เทียนเพียงลำพัง หลังจากที่ได้ยินแบบนั้น เบียนเหิง กับ เจียงหมิงยู่ ก็หัวเราะออกมา ในเวลาเดียวกันบรรยากาศในห้องรับรองก็ดูเป็นกันเองมากกว่าเดิม หลังจากนั้นทั้งสามคนก็นั่งลง
เมื่อ เจียงหมิงยู่ มาถึงที่นี่ เบียนเหิง ก็เงียบและเป็นแค่ผู้ชมของ จางเทีย และ เจียงหมิงยู่
มันเหมือนกับฝันที่ เจียงรู่ซิน ได้ถาม จางเทีย ถึงข้อมูลของโลกที่เขาจากมา จางเทีย ตอบเธอทุกอย่าง หลังจากที่ตอบไปบางคำถาม จางเทีย ก็ได้เอารูปสองใบจากฉากต่างกันออกมาจากปราสาทเหล็กดำส่งให้ทั้งสองดู เมื่อเห็นรูปทั้งสองแล้ว สองคนนั้นก็แปลกใจกับวิวอันพิเศษและไม่สงสัยในคำพูดของ จางเทีย อีกต่อไป
" กว่าหลายร้อยล้านปีที่ผ่านมา มีจักรพรรดิมากมายในดินแดนโม่เทียนที่อยากจะออกจากที่นี่แต่ข้าไม่เคยได้ยินว่ามีใครทำสำเร็จ หลายคนโดนบดขยี้ในช่องมิติ แม้ว่า เบียนเหิง กับข้าจะเป็นนายพลสูงสุดแต่เราก็รู้ความสามารถของเราดี ดูจากความสามารถของเราแล้ว เราไม่อาจจะออกจากดินแดนโม่เทียนได้ ข้าสงสัยว่าเจ้ามีแผนพาเราออกจากที่นี่ยังไง ?" – เจียงหมิงยู่ ถาม จางเทีย เบียนเหิง ตั้งใจฟังขึ้นมาทันที
มันเป็นคำถามสำคัญที่สุด
เจียงหมิงยู่ ถามคำถามนี้ด้วยใน 'ฝัน' ของ จางเทีย เขารู้ว่ามันเป็นปัญหาที่สองคนกังวลมากที่สุด พวกเขาต้องการจะออกจากดินแดนโม่เทียนแต่ จางเทีย ต้องการันตีความปลอดภัยของทั้งสองแทนที่จะพาพวกเขาไปตายกับเขาด้วย
ครั้งที่แล้วหลังจากที่ได้ยินคำถามนี้ เขตหลักของภูเขาซากกำลังจะเปิดและ จางเทีย ตั้งใจจะออกจากดินแดนโม่เทียนหลังจากที่พบภูเขาซาก เขาได้พิสูจน์ความสามารถของตัวเองง่ายๆ เขาได้ส่งทั้งสองเขาไปในปราสาทเหล็กดำและให้ทั้งสองอยู่ในนั้นก่อนล่วงหน้า เขาเตรียมที่จะออกจากดินแดนโม่เทียนกับทั้งสองในอีกไม่กี่วัน
ก่อนหน้านี้ จางเทีย คิดว่าเขาจะใช้แผนในการจัดการปิศาจทั้งหมดโดยไม่มีช่องโหว่ตอนที่กลับไปยังไทเซีย สุดท้ายมนุษย์ก็ถูกกำจัดรวมถึงเขาด้วย ครั้งนี้ จางเทีย ได้กลับมาสู่ความเป็นจริงและรู้ถึงไพ่ตายของปิศาจ แน่นอนว่า จางเทีย ไม่อาจจะกลับไปยังไทเซียกับสองคนโดยไม่มีการเตรียมการแบบครั้งที่แล้ว
ถ้าเขาทำแบบครั้งที่แล้ว จางเทีย ยืนยีนว่าเจ้าปิศาจคงต้องรอเขาอยู่ในมิติปั่นป่วน มันจะทำให้เขาเสียเวลาไปกว่า 10 ปีกับการโดนเจ้าปิศาจไล่ตามและกลับไปยังโลกหลักโดยทักษะลับโดยบาดเจ็บเองน่ะรึ ? แน่นอนว่าไม่ !
กว่าหลายวันมานี้จากการขบคิดในวังจักรพรรดิแรง จางเทีย สรุปเหตุผลของความล้มเหลวในฝันของเขาได้ อย่างแรกคือเขาไม่คิดว่าเจ้าปิศาจที่ซ่อนอยู่เบื้องหลังปิศาจจะหยุดเขาในมิติปั่นป่วนได้ หลังจากที่ฆ่าจักรพรรดิปิศาจไปสองตัว ความมั่นใจของ จางเทีย ก็เพิ่มขึ้นอย่างมากในเวลาอันสั้น เขาคิดว่าเขาจะแก้ไขทุกอย่างได้ด้วยกำลัง เพราะการตัดสินใจที่แย่และการเตรียมการที่ไม่เพียงพอเกี่ยวกับความลำบากและเรื่องไม่คาดคิด เขาได้เสียเวลาไปกว่า 10 ปีในมิติปั่นป่วน
ถ้าเขาใช้ช่วงเวลา 10 ปีนี้ดีๆ เขาต้องช่วยให้มนุษย์ชนะสงครามได้แน่….
" ข้าไม่มั่นใจพอที่จะพวกท่านไปโลกนั้นได้อย่างปลอดภัย ! " – จางเทีย เปลี่ยนกลยุทธและคำพูดตอนที่มองไปที่ทั้งสองคน – " ถ้าท่านตัดสินใจจะไปที่นั่น ข้าจะพิสูจน์ให้ท่านเห็นถึงความสามารถของข้าใน 10 ปี ท่านถือว่าภายใน 10 ปีนี้ มันขึ้นอยู่กับท่านว่าจะไปที่นั่นกับข้าหรือไม่ ! "
" 10 ปี ? "
จางเทีย พยักหน้ายืนยัน เมื่อทั้งสองคนได้ยินว่าเขาจะออกจากดินแดนโม่เทียนในครั้งที่แล้ว ทั้งสองนั้นดูแปลกใจแต่ครั้งนี้ตอนที่ได้ยินว่าต้องรอกว่า 10 ปี พวกเขาก็ดูใจเย็นขึ้นกว่าเดิม บางทีทั้งสองอาจจะรู้สึกว่าพวกเขาควรเตรียมการให้ดีก่อนจะออกจากดินแดนโม่เทียน อันที่จริงแล้ว 10 ปีนี้ไม่ได้ยาวนานอะไรสำหรับพวกเขา
" ได้ งั้นก็ตกลง ! " – เจียงหมิงยู่ ตกลง เบียนเหิง แค่พยักหน้าราวกับคนโง่ ในขณะเดียวกันเขาก็มองไปที่ เจียงหมิงยู่ ด้วยท่าทีหลงใหล
…
หลังจากที่ออกจากภูเขาหลังเสือ จางเทีย ก็ได้พุ่งไปยังเขตใหญ่สวรรค์
…
ในวันที่ 10 ตุลาคม ปี 3593 มีผู้แข็งแกร่งหลายคนได้มารวมตัวกันที่นอกเขตหลักของภูเขาซาก ทุกอย่างยังคงเหมือนในฝันของ จางเทีย การมาถึงของ หลงจิวเทียน, หยิงกูเชิง และนายพลคนอื่นๆของวังจักรพรรดิมังกรได้สร้างความสนใจและที่ถกเถียงในหมู่นายพลที่นอกเขตหลักภูเขาซากแต่ที่พวกเขาคุยกันนั้นต่างจากในฝันของ จางเทีย ใน 10 วันที่ผ่านมา จางเทีย ที่เพิ่งจะแสดงพลังของตัวเองในที่ราบเทพได้สร้างเรื่องน่าตกใจในเขตใหญ่สวรรค์ เขาจัดการเมืองปิศาจทั้งหมดในเขตใหญ่สวรรค์ด้วยตัวคนเดียวจนทำให้เขามีชื่อเสียงขึ้นมา….
" ฮาฮา ที่นี่คึกคักจริงๆ เจอกันอีกแล้ว…."
จางเทีย โผล่มาพร้อมกับคำทักทายแต่ไม่มีใครบอกได้ถึงความหมายในคำพูดเขา แน่นอนว่ามีนายพลน้อยคนที่พึมพำในใจ – " ทำไมเขาถึงได้ใช้คำว่าอีกแล้ว ? จักรพรรดิมังกรทักทายคนที่เขารู้จักงั้นเหรอ ? "
จางเทีย บินเข้าไปหาชายหนุ่มชุดขาวที่ใส่กำไลสีดำผู้หล่อเหลา….