Castle of Black Iron - Chapter 1993: ภัยพิบัติ (III)

Chapter 1993: ภัยพิบัติ (III)

ไม่มีใครเข้าใจ เมิ่งชี่เดา  ดังนั้นทั้งล้านคนจึงเริ่มลนลานนิดๆ แม้แต่พวกคนสำคัญของกลุ่มกลืนกินและศิษย์ของ เมิ่งชี่เดา ก็ช็อก พวกเขาไม่รู้ว่าต้องทำอะไรต่อไป
ใจของ ซูเล่าซัน เต้นรัว ไม่รู้ว่าทำไมตอนที่เขาเห็นเงาบนจารึกและฟังเสียงของเงานั้น เขารู้สึกกระหายขึ้นมา ความตื่นเต้นนั้นถูกแทนที่ด้วยความกลัว ตอนนั้นในที่สุดเขาก็รู้สึกผิดที่พาลูกมาเข้าร่วมงานบัดซบนี่
" พ่อ ข้ากลัว…" – ซูกวงซี เริ่มลน เขาเริ่มดึงมือพ่อและเงยหน้าขึ้นมาพึมพำ – " กลับกันเถอะ …."
' กลับ ?  ใช่ เราควรจะกลับแต่…. '
หลังจากที่มองไปยังผุ้คนรอบๆ ซูเล่าซัน ก็รู้ว่าพวกเขาโดนผู้คนกักตัวเอาไว้ พวกเขายากจะออกจากที่นี่ได้ อีกอย่างแล้วถ้าต้องการออกจากที่นี่ตอนนี้แล้ว ผลลัพธ์คง…..
เมื่อเป็นแบบนั้นชาวบ้านแบบเขาก็ต้องกังวลเรื่องผลประโยชน์และผลเสียของตัวเอง  ซูเล่าซัน ไม่รู้ว่าจะต้องทำอะไรต่อไปแต่เขารู้ดีถึงผลลัพธ์ถ้าเขากล้าออกจากที่นี่ตอนนี้เพราะมันหมายความว่าเขากับลูกไม่เคารพ เมิ่งชี่เดา  ถ้าพวกเขาออกจากที่นี่กันจริง ทั้งสองอาจจะอยู่ที่หมู่บ้านซูเจียต่อไม่ได้ พวกเขาอาจจะตาย ดูจากอำนาจของกลุ่มกลืนกินแล้ว  ถ้าพวกนี้ต้องการฆ่าทั้งสองคน มันคงเหมือนกับช้างที่ฆ่ามด
ตอนที่ ซูเล่าซัน อึดอัดใจ เงาบนจารึกก็ไม่เปิดโอกาสให้เขาลังเลรึดิ้นรนได้อีก เงานั้นยกมือขึ้น หลังจากนั้นเขาก็ปล่อยแสงสีเลือดยิงเข้าไปในจารึก จากนั้น ซูเล่าซัน ก็เห็นฉากแปลกๆที่น่ากลัว จารึกได้เปล่งแสงสีแดงออกมา ในขณะเดียวกันรูขนาดใหญ่ก็โผล่มาที่ผิวจารึกราวกับปากของผี ในเวลาเดียวกันพวกคนสำคัญของกลุ่มกลืนกินและศิษย์ของ เมิ่งชี่เดา ที่อยู่ใกล้จารึกที่สุดก็พากันอุทานและบินหนีจากปากนั้นด้วยความลนลาน ตอนที่พวกเขาเข้าไปใกล้ปากนั้น คนเหล่านั้นจะเปลี่ยนเป็นหมอกเลือดก่อนจะโดนกิน….
ทั้งลานเต็มไปด้วยความกลัว ทุกคนในลานพากันตะโกนออกมาด้วยความกลัว  ซูเล่าซัน ถึงกับเห็นอัศวินที่บินหนีออกไปแต่ในพริบตาแสงจากจารึกก็ห่อหุ้มคนในลานเอาไว้ พวกอัศวินที่อยู่ในอากาศโดนปากขนาดใหญ่ดูดเข้าไปกลายเป็นหมอกเลือด…
ซูเล่าซัน ตื่นตระหนก เขาพบว่าเขากับลูกต่างก็ตัวลอยขึ้น เลือดของเขาเหมือนจะโดนดึงออกจากร่างด้วยแรงมหาศาล
เขาตะโกนมาพร้อมกับน้ำตาและจับมือลูกไว้แน่น ลูกและหลายคนรอบๆต่างก็กลัวจนพากันร้องไห้ออกมา
ซูเล่าซัน กับคนอื่นๆโดนดูดไปที่ปากจารึก
ตอนที่พวกเขาเกือบจะเข้าไปในรูนั้น ซูเล่าซัน ก็เห็นพลังฉีสีดำจำนวนมากแผ่ออกมาด้านบนรูและมีโซ่กระจายตัวไปทั่วทุกทิศทาง
" เมิ่งชี่เดา…" – แสงเงานั้นได้มีเสียงตะโกนอันหงุดหงิดดังขึ้นมา
มันคือเสียงสุดท้ายที่ ซูเล่าซัน ได้ยิน  หลังจากนั้นเขากับลูกก็เปลี่ยนเป็นเหมอกเลือดเหมือนกับคนอื่นอีกล้านคน….
….
พื้นที่นั้นครอบคลุมด้วยแสงสีแดงจากจารึกพร้อมกับขยายตัวขึ้น หลังจากนั้นไม่นานแสงสีแดงก็ได้ครอบคลุมพื้นที่ในระยะ 35 ไมล์เหมือนกับน้ำที่ไหลออกจากถ้วย ผลก็คือคนหลายล้านคนที่มางานเทศกาลนี้ต่างก็ตายไป เลือดของพวกเขาในตัวถูกสูบก่อนจะกลายเป็นศพแห้ง หลังจากนั้นศพเหล่านั้นก็บินเข้าไปในจารึก ไม่นานศพเหล่านั้นก็เข้าไปผ่านทางรูสีดำ ปากนั้นขยายตัวขึ้นครอบคลุมจารึกไปกว่า 2 ใน 3 ส่วน….
จารึกลอยขึ้น ในขณะเดียวกันเมฆหนาก็เริ่มก่อตัวในระยะหลายพันไมล์บนท้องฟ้าพร้อมกับสายฟ้า พวกมันได้ก่อตัวเป็นพายุไฟในท้องฟ้าเหนือจารึก  เมิ่งชี่เดา ยืนอยู่บนจารึกพร้อมกับแสงในตาและผมที่ปลิวไปตามลม
ในขณะเดียวกันพลังฉีสีดำก็ลอยออกมาจากปากจารึกและถูกร่างของ เมิ่งชี่เดา ดูดซับไป  ตอนที่ดูดซังพลังฉีสีดำเข้าไป หน้าตาของ เมิ่งชี่เดา ก็เปลี่ยนไป ผิวเขาเริ่มมีเกล็ดดำขึ้นมา หน้าผากบวมเปล่งและมีหนามงอกออกมา เล็บงอกออกจากมือราวกับผี มันยังมีเขาแท่งหนึ่งอันแหลมคมงอกออกมาที่ใจกลางหน้าผากด้วย
ในตอนที่เปลี่ยนร่างนั้น พลังฉีของเขาก็แข็งแกร่งขึ้น ในพริบตาธาตุดิน, น้ำ, ลมและไฟในระยะหลายพันไมล์ก็ได้กลายเป็นพลังงานพร้อมกับจักระอมตะสีดำขนาดใหญ่ที่มีรูนนับไม่ถ้วนก็โผล่มาด้านหลัง เมิ่งชี่เดา
" นี่คือพลังเหนืออัศวินปราชญ์งั้นรึ ?" – เมิ่งชี่เดา พึมพำและมองไปที่มือตัวเองพร้อมรอยยิ้ม  ในขณะเดียวกันเขาก็ได้ทำลายยอดเขาของภูเขาจักรวาลด้วยหมัดจนทำให้แผ่นดินไหว
" ฮาฮา…" – เมิ่งชี่เดา หัวเราะออกมา

แต่ก่อนที่เขาจะพูดจบ พลังฉีก็ไหลเข้าหาตัวของเขามากกว่าเดิม จักระอมตะอันที่สองได้โผล่มาด้านหลัง เมิ่งชี่เดา
" เมิ่งชี่เดา…" – แสงสีทองที่ถูกล่ามด้วยโซ่พลังฉีสีดำด้านในจารึกได้ตะโกนขึ้นอีกครั้ง
" จักรพรรดิ แม้ว่าท่านจะไม่ต้องการร่วมมือกับเราแต่ท่านก็ไม่มีทางกันเจ้าปิศาจไม่ให้มาโลกนี้ได้อีกต่อไป มนุษย์กับไทเซียต้องยอมแพ้ให้กับเจ้าปิศาจอีกครั้ง สำหรับของในวัง ข้าจะเก็บมันไว้เอง…."
ตอนที่ เมิ่งชี่เดา พูด  ฉากในปากก็เปลี่ยนไป โลกที่เต็มไปด้วยหมอกและไฟดำได้ปรากฏขึ้นมาในปากนั้น ยักษ์ตัวใหญ่เท่ากับขุนเขาได้โผล่มาในโลกนั้น ตอนที่เขาโบกมือ อัศวินปิศาจจำนวนมากก็แห่กันออกมาจากปากนั้นเข้ามายังโลกนี้ พวกมันเริ่มมองไปรอบๆด้วยสายตาโลภและกระหาย
" ไป ทำลายทุกอย่างที่เจ้าเห็น เพราะพวกเจ้าถูกสร้างโดยเจ้าปิศาจ ต้อนรับเจ้าปิศาจด้วยความเสียหายและความตาย…"
พวกอัศวินปิศาจบินกระจายตัวออกไปราวกับคลื่น ไม่นานอัศวินปิศาจที่แห่กันออกมาจากจารึกก็มากกว่า 200,000 ตัว อีกอย่างแล้วยังมีอัศวินปิศาจแห่กันออกมาอีกเรื่อยๆ…..