Castle of Black Iron

Chapter 1978: ผู้นำ (II)

" วิวในไทเซียนี่ต่างจากดินแดนโม่เทียนจริงๆ มันมีสิ่งวิเศษมากมายที่นี่ หลังจากที่บินขึ้นมาในเขตปิงซู ข้าก็รู้สึกว่าเขตนี้ดูเจริญกว่าเขตอื่นๆ " – เบียนเหิง พูดกับ จางเทีย พร้อมกับมองไปที่ภูเขา, แม่น้ำ, ดินแดน, เมืองและหมู่บ้านที่อยู่ใต้เท้า
มันมีดาดฟ้าชมวิวกว่า 10 แห่งบนเรือบิน จางเทีย และ เบียนเหิง อยู่จุดสูงสุดที่ท้ายเรือบิน จากที่ที่พวกเขาอยู่จะเห็นวิวได้งดงามที่สุด เพราะดาดฟ้านี้ล้อมรอบไปด้วยคริสตัลที่ผ่านการเล่นแร่แปรธาตุ พวกเขาจึงไม่ต้องกังวลเรื่องลมและแดดที่นี่ ในขณะเดียวกันพวกเขาก็ยังได้ชมวิวที่งดงามในประเทศได้
'ข้าสงสัยว่าจักรพรรดิซวนหยวนจะเคยยืนชมวิวแม่น้ำและภูเขาของไทเซียจากที่นี่หรือไม่'
ความคิดแปลกๆลอยเข้ามาในหัวของ จางเทีย พร้อมกับที่เขาได้ตอบ เบียนเหิง – " ปิงซูคือ 1 ใน 9 เขตอมตะของไทเซีย 9 เขตอมตะนี้เป็นเขตหลักของคนจีน แต่ละเขตจะมีคนนับหมื่นล้านคน ความเจริญนั้นไม่อาจจะเอาเขตอื่นมาเทียบได้แต่เมื่อท่านไปถึงเนินเขาซวนหยวน เจ้าจะได้เห็นเมืองที่งดงามและเจริญที่สุดในโลก ! "
" แปลก มีคนและเมืองมากมายในไทเซียแต่ไม่มีใครสร้างจักระอมตะและขึ้นเป็นจักรพรรดิได้เลย ! "
เบียนเหิง ถอนหายใจและส่ายหน้า – " ดูเหมือนว่าตอนที่เข้าใจบางอย่างก็จะเสียบางอย่างไป คนเยอะแบบนี้มันน่าเหลือเชื่อสำหรับดินแดนโม่เทียน ! "
แม้ว่าจะอยู่บนที่ชมวิวแต่พวกเขาก็ยังคุยกันแบบลับๆด้วยพลังฉีเพราะเนื้อหาที่พูดคุยกันนั้นไม่เหมาะที่คนอื่นจะได้ยิน มันเป็นนิสัยของ เบียนเหิง ที่มีมาตั้งแต่ที่เขามายังไทเซีย ตอนที่คนอื่นอยู่ข้างๆ เขาจะระวังคำพูด ตอนที่เขาอยู่กับ จางเทีย เพียงลำพัง เขาจะไม่สนว่าอะไรมาก เขาจะพูดออกมาตรงๆ
" มันมีประชากรจำนวนมากในไทเซียแต่มันไม่ได้มีน้ำพุเก้าสวรรค์ในโลกนี้ ดังนั้นอัศวินที่ระดับสูงที่สุดที่นี่คืออัศวินปราชญ์ เพราะท่านกับภรรยาได้สร้างจักระปราชญ์ขึ้นมาแล้ว ท่านก็ถือว่าเป็นผู้แข็งแกร่งต้นๆของโลกนี้.."
" ต้นกะผีสิ ! " – เบียนเหิง กรอกตาใส่แล้วมองไปที่ จางเทีย ก่อนจะพูดต่อ – " เจ้าฆ่าจักรพรรดิปิศาจอย่างกับสับแตงโมในดินแดนโม่เทียน สิ่งที่เรียกว่าอัศวินปราชญ์ไม่ได้มีค่าเมื่ออยู่ต่อหน้าเจ้า อีกอย่างแล้วเจ้าได้ดื่มน้ำพุเก้าสวรรค์เข้าไป แม้แต่ทั้งดินแดนโม่เทียนก็ยังอยู่ในกำมือเจ้า มันมีจุดหนึ่งที่ข้าสับสน เมื่อเจ้าได้น้ำพุเก้าสวรรค์ไป ทำไมเจ้าไม่ให้ภรรยาเจ้า หยานเฟยกิง ดื่มมัน ? อีกอย่างแล้ว หยุนซงซี ก็ถือว่าเจ้าเป็นหัวหน้าเขาแล้ว เขาไม่มีทางไม่เชื่อฟังเจ้าในอนาคต เขาเองก็น่าจะกินได้ ทำไมเจ้าไม่แบ่งให้เขาบ้าง ? ตราบใดที่สองคนนั้นขึ้นเป็นจักรพรรดิได้ ไม่ใช่ว่ากองกำลังของเจ้าจะแข็งแกร่งกว่านี้รึไง ? อีกอย่างแล้วแม้ว่าพวกเขาจะขึ้นเป็นจักรพรรดิแต่พวกเขาก็ไม่ได้เป็นภัยต่อเจ้า ตอนนั้นเจ้าก็ยังแข็งแกร่งกว่าพวกเขาอยู่ดี…"
เหตุผลที่ เบียนเหิง และ เจียงหมิงยู่ ได้รับปากว่าจะเป็นผู้อาวุโสให้กับวังจินซูและทำตามคำสั่งของ จางเทีย อยู่ในข้อตกลงที่ว่า —- ตราบใดที่พวกเขาเป็นผู้อาวุโสให้กับวังจินวูได้ 100 ปี ถ้าพวกเขาตัดสินใจจะกลับไปยังดินแดนโม่เทียน พวกเขาก็จะได้รับน้ำพุเก้าสวรรค์ไปก่อนจะกลับ
แน่นอนมันไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับ จางเทีย ว่าสองคนนี้จะก่อตั้งวังอมตะและขึ้นเป็นจักรพรรดิในดินแดนโม่เทียนหรือไม่ มันขึ้นอยู่กับตัวพวกเขาเอง
ด้วยความยั่วยวนของน้ำพุเก้าสวรรค์ เบียนเหิง และ เจียงหมิงยู่ จึงได้ออกจากดินแดนโม่เทียนมาพร้อมกับ จางเทีย
หลังจากทีได้ยินคำถามนั้น จางเทีย ก็ส่ายหน้า หลังจากนั้นไม่นานเขาก็ถาม เบียนเหิง – " ท่านรู้สึกยังไงกับไทเซีย ? "
" ไม่เลว ! เจ้าหมายถึงอะไร ? "
" ไทเซียไม่เลวจริงๆแต่ท่านคิดว่าสถานการณ์ที่ไทเซียเผชิญอยู่ตอนนี้ยังไม่เปลี่ยนแปลงแม้ว่าข้าจะให้น้ำพุกับพวกนั้นไปน่ะรึ ? "
เบียนหิง ขบคิดแล้วพูดขึ้นมา – " เจ้าหมายความว่า…."
" หลังจากที่ดื่มน้ำพุเข้าไป พวกเขาจะเห็นเส้นทางบ่มเพาะด้านหน้าได้ชัดเจน เส้นทางนั้นอาจจะงดงามแต่มันเป็นการเดินทางที่ยาวนาน มันอาจจะไม่ดีสำหรับไทเซียและมนุษย์ ชื่อเสียงของนายพลหมายถึงชีวิตนับหมื่น นี่ไม่ต้องพูดถึงจักรพรรดิ" – จางเทีย มองไปด้านหน้าด้วยสายตามุ่งมั่นและพูดขึ้น – " ถ้ามันมีน้ำพุเก้าสวรรค์ในโลกนี้ อาณาเขตไทเซียคงจะแบ่งแยกกันโดยวังอมตะแทนที่จะกลายเป็นหนึ่งเดียวแบบทุกวันนี้ ถ้าไทเซียแบ่งแยกกันจริง เราจะป้องกันปิศาจได้ยังไง ? จากนั้นมาตอนที่มนุษย์แข็งแกร่งขึ้นมา พวกเขาก็ต้องแย่งชิงอาณาเขตผ่านการต่อสู้เพื่อแย่งชิงโอกาสเพื่อสร้างจักระอมตะ แม้ว่าข้าจะให้ เฟยกิง และ หยุนซงซี ดื่มน้ำพุเก้าสวรรค์แต่ถ้าพวกเขาไม่ก่อตั้งวังอมตะขึ้นมาเอง พวกเขาก็จะไม่อาจดูดซับพลังจากผู้คนและขึ้นเป็นจักรพรรดิได้ ถ้าพวกเขาก่อตั้งวังอมตะขึ้นมา ท่านคิดว่าไทเซียจะสงบสุขหรือไม่ ? แม้ว่าพวกเขาจะก่อตั้งวังอมตะขึ้นมาในทวีปอื่นแทนที่จะเป็นไทเซียแต่พวกเขาก็จะเป็นภัยไม่รู้จบต่อมนุษย์…" – จางเทีย ถอนหายใจออกมาแล้วพูดต่อ – " เมื่อ เฟยกิง และ หยุนซงซี สร้างจักระอมตะขึ้นมา ตระกูลจางของวังจินวูก็จะมีเพียงสองทาง ปกครองมนุษย์ทั้งหมดผ่านสงครามรึกลายเป็นเป้าหมายให้กับมนุษย์และปิศาจ มันเป็นไปได้ที่อัศวินมนุษย์กับอัศวินปิศาจจะร่วมมือกันเพื่อจัดการกับวังจินวู หลายครั้งใจคนนั้นน่ากลัวกว่าปิศาจ ไม่ว่าเราจะเลือกทางไหนแต่ลูกหลานของตระกูลจางก็ไม่มีทางใช้ชีวิตที่สงบสุขได้อีกต่อไป…"
ถ้าคนเราต้องการสร้างจักระอมตะ เขาต้องดูดซับพลังจากผู้คน พลังนี้คือพลังงานจากอารมณ์ในจิตใจผู้คน ในดินแดนอารมณ์ พลังงานเล่านี้มีอยู่ทั่วทุกที่ จริงๆแล้วตอนที่คนเราสร้างจักระขึ้นมาได้ แค่เพียงพลังงานน้อยนิดจากความเชื่อของคนก็มีอยู่ในดินแดนความคิด อีกอย่างแล้วถ้าต้องการสร้างพลังงานแบบนี้ขึ้นมา เขาก็ต้องก่อตั้งวังอมตะรึมีสาวกของตน
โดยทฤษฎีแล้วหลังจากที่สร้างจักระอมตะขึ้นมาและขึ้นเป็นจักรพรรดิ เขาสามารถสร้างจักระอมตะได้อีก 8 อัน อันที่จริงแล้วไม่มีใครอื่นในหมู่มนุษย์รึปิศาจในดินแดนโม่เทียนที่สามารถสร้างจักระอันที่สองได้
พลังที่ถูกใช้ในการสร้างจักระอมตะที่สองนั้นไม่ได้จำกัดไว้ที่พลังความเชื่อจากคนในวังอมตะคนเราสามารถดูดซับพลังงานแบบนั้นได้จากอารมณ์ของคนอื่นๆที่มีคุณสมบัติต่างกันไป แม้ว่ามันจะดูเหมือนง่ายกว่าการสร้างจักระอมตะอันแรกแต่จุดสำคัญในการสร้างจักระอมตะที่สองคือการตระหนักถึงกฎในระดับที่สูงกว่า ถ้าไม่อาจจะทำได้ เขาก็ไม่อาจจะสร้างจักระอมตะที่สองได้
ตอนที่อยู่ในดินแดนโม่เทียน จางเทีย ก็ได้รับพลังงานความเชื่อจากวังจักรพรรดิมังกร ในโลกนี้เขาได้รับพลังความเชื่อจากวัดเทพโบราณ วัดเทพโบราณที่ จางเทีย ได้ก่อตั้งมาในตอนแรกโดยการปลอมตัวเป็นพรีสซึ่งได้ช่วยให้เขาขึ้นเป็นจักรพรรดิ วังอมตะทั้งสองได้ให้พลังนั้นกับ จางเทีย เพื่อสร้างจักระอมตะอันแรกของเขา
มันฟังดูแปลกไปนิดๆ แม้ว่าจำนวนผู้ติดตามของวัดเทพโบราณนั้นจะน้อยกว่าสาวกของวังจักรพรรดิมังกรแต่ จางเทีย ก็พบว่าพลังงานความเชื่อจากวัดเทพโบราณนั้นมากกว่าจากวังจักรพรรดิมังกร
" ในที่สุดข้าก็รู้ว่าทำไมเจ้าถึงได้รับปาก เจียงหมิงยู่ กับข้าว่าจะให้น้ำพุกับเราตอนที่เรากลับไปยังดินแดนโม่เทียนในอีก 100 ปี…" – เบียนเหิง ยิงฟันแล้วลูบหน้าตัวเองก่อนจะมองไปที่ จางเทีย แล้วพูดขึ้น – " ข้ารู้สึกว่าโดนเจ้าหลอกอยู่เลย…"
" อะแฮ่ม…ท่านคิดมากเกินไป ! " – จางเทีย ตอบด้วยสีหน้าเคร่งขรึม
ตอนที่ เบียนเหิง ต้องการจะพูดบางอย่าง เขาก็ได้ยินเสียงเท้าและเสียงเคาะดังขึ้นจากด้านหลัง
" เข้ามา…" – จางเทีย พูดขึ้นโดยไม่หันกลับไปมอง
จางเชิงเล่ย ได้เข้ามา หลังจากที่ทำความเคารพ จางเทีย และ เบียนเหิง เขาก็คุยกับ จางเทีย – " พ่อ ข้าได้รับข้อความจากวังราชวงศ์ของเนินเขาซวนหยวน คนในเนินเขาซวนหยวนต่างก็เฮฮาหลังจากที่รู้ว่าท่านจะไปยังเนินเขาซวนหยวน กว่า 100 ล้านคนได้แห่กันไปที่สนามบินนอกเนินเขาซวนหยวน พวกเขาไปรอพบท่าน เพราะมีคนมากมายไปรวมตัวกันที่สนามบิน วังราชวงศ์จึงกลัวว่าท่านจะไม่พอใจกับเรื่องนี้ ดังนั้นพวกเขาจึงปิดเขตห้ามบินเหนือเนินเขาซวนหยวนเพื่อที่เรือบินจะได้บินลงจอดที่ลานนอกวังราชวงศ์ได้ ข้ารอการตัดสินใจของท่านอยู่ ! "
เมื่อเห็นพ่อตัวเองฆ่าอัศวินปราชญ์สองคนและทำลายแคมป์ปิศาจสามแห่งด้วยตัวคนเดียว จางเชิงเล่ย ลูกคนโตสุดก็ตะลึงในตัว จางเทีย
ก่อนที่จะขึ้นเป็นอัศวิน จางเชิงเล่ย และน้องชายได้เอา จางเทีย เป็นต้นแบบ ตอนที่เขาเป็นอัศวินโดยเฉพาะอัศวินดิน จางเชิงเล่ย กับน้องก็รู้ว่าพ่อตัวเองแข็งแกร่งเพียงใด
จางเทีย มองไปที่ลูกด้วยรอยยิ้มแล้วถามกลับ – " เชิงเล่ย เจ้าคิดยังไงกับวิธีของวังราชวงศ์ ? "
จางเชิงเล่ย เงียบไปหลายวินาที จากนั้นเขาก็มองไปที่ จางเทีย ก่อนจะพูดออกมาตรงๆ – " ข้าคิดว่าวังราชวงศ์กำลังทดสอบท่าน ! "
" ทำไมพวกนั้นถึงต้องทดสอบข้า ? " – จางเทีย ถามต่อด้วยสีหน้าสงบ
จางเชิงเล่ย กัดฟันแน่นก่อนจะพูดขึ้น – " พ่อ เพราะทุกคนทั่วไทเซียบอกว่าท่านคือจักรพรรดิคนใหม่ แน่นอนว่าราชวงศ์ต้องรู้สึกตื่นตระหนก มีเพียงจักรพรรดิซวนหยวนที่จะทำให้เนินเขาซวนหยวนปิดเขตห้ามบินและให้ลงจอดเรือบินในลานนอกวังราชวงศ์…"