Castle of Black Iron

Chapter 1974: การโจมตีครั้งใหญ่ (IV)

ไม่นานหลังจากที่รอไม่กี่นาที ซูกิวหมิงยู่ และคนอื่นๆในหอคอยก็ได้รับข้อมูลทีละอันๆ เกือบทุกอันเกี่ยวข้องกับเหตุการณ์ผิดปกติในเขตแรง
แน่นอนว่าไม่ได้มีหน่วยสอดแนมแค่ 2 คนในเขตแรง หน่วยสอดแนมคนอื่นๆในเขตแรงเองก็พบเหตุการณ์ผิดปกติกับแคมป์ปิศาจในเขตแรงแม้ว่าจะอยู่ห่างออกมาก็ตาม
—- แผ่นดินไหว !
—- แสงจ้า !
เกือบทุกคนได้บอกสองคำนี้เมื่ออธิบายถึงเหตุการณ์ผิดปกติที่แคมป์ปิศาจในเขตแรง
แค่เพียง 10 นาที แคมป์ปิศาจในเขตเหลียงซูและอันซูก็ได้วุ่นวายขึ้นมา อัศวินปิศาจทั้งหมดเริ่มบินออกมาจากป้อมรบและรวมตัวกันรอบป้อมด้วยท่าทีระวังตัว ในเวลาเดียวกันอัศวินปิศาจในแคมป์ที่เขตอันซูก็เริ่มจะถอย หลังจากนั้นอัศวินปิศาจในแคมป์ที่เขตเหลียงซูก็เริ่มจะถอยด้วยเช่นกัน อีกอย่างแล้วกองกำลังภาคพื้นดินของทั้งสองแคมป์ก็เริ่มเคลื่อนไหวเช่นกัน
แม้ว่าจะไม่ได้รอข้อมูลนานนักแต่พวกนายพลและอัศวินในหอคอยต่างก็ดูกังวล
สุดท้าย…
" ลอร์ด เราได้ติดต่อหน่วยสอดแนมเบอร์ 2 ในเขตแรงแล้ว…" – ผู้ช่วยรีบเข้ามาด้วยความตื่นเต้นแล้วตะโกนออกมา – " หน่วยสอดแนมเบอร์ 2 ซ่อนอยู่ใต้ดินห่างออกมาหลายร้อยไมล์จากแคมป์ปิศาจเมื่อตะกี้ แผ่นดินไหวทำให้เขาสลบไป เขาเพิ่งจะตื่นมา หลังจากนั้นเขาก็ขึ้นมาที่พื้นและตรวจสอบสถานการณ์ในเขตแรง จากนั้นเขาก็พบว่าแคมป์ปิศาจในเขตแรงได้หายไปราวกับภัยพิบัติตามธรรมชาติได้เกิดขึ้นที่นั่น ข้อมูลจากเขาเหมือนกับของเบอร์ 1 ! "
นายพลแลอัศวินทุกคนต่างก็ตะลึง หลังจากที่มีการยืนยันข้อมูล พวกเขาต่างก็รู้สึกว่ามันน่าเหลือเชื่อ 'รึว่ามันมีภัยพิบัติทางธรรมชาติจริงๆ ? '
หลังจากที่ช็อกไปไม่นาน ทุกคนต่างก็พากันยินดีขึ้นมา พวกเขาตื่นเต้นจนรู้สึกว่าเลือดสูบฉีดขึ้นมาตรงที่หัว หน้าของพวกเขาแดงกล่ำทันที ตาพวกเขาเป็นประกายขึ้นมา
'แคมป์ปิศาจในเขตแรงมีอัศวินปิศาจมากกว่าครึ่งไปรวมตัวกันและมีกองกำลังภาคพื้นดินกว่า 1/3 พวกมันหายไปแล้ว !'
" เทพอวยพรไทเซีย ! "- นายพลของกองทัพเทพอดไม่ได้ที่จะยกมือขึ้นแล้วตะโกนขึ้นมา
" เทพอวยพรไทเซีย ! " – ทุกคนต่างก็พากันร้องออกมา
" มันไม่ใช่เทพที่อวยพรไทเซียแต่เป็นผู้อมตะเฉียนจี…" – ซูกิวหมิงยู่ เผยข้อมูลที่เขาเพิ่งได้รับออกมาแล้วมองไปยังเหล่านายพลและอัศวินข้างๆ
ตามกฎในกองทัพแล้ว นายพลและอัศวินเหล่านี้ห้ามพกคริสตัลสื่อสารซึ่งเอาไว้ติดต่อกับภายนอกและตระกูลของตัวเองยกเว้นแค่เครื่องที่กองทัพจัดให้เพื่อความลับ ไม่งั้นแล้วบางคนอาจจะติดต่อคนในกองทัพที่แนวหลังให้รบกวนการลงมือของกองทัพได้ กฎที่ 17 คนที่กล้าบ่นเรื่องหัวหน้า, ข่มขืนผู้หญิง, ใส่ร้ายทหารรึหัวหน้า, ถามถึงข้อมูลรึทรยศกองทัพจะมีโทษถึงตาย ห้าอย่างนี้เกี่ยวกับการแพร่งพรายข้อมูล แน่นอนว่าพวกเขาไม่อาจพกคริสตัลสื่อสารได้ตามใจ ดังนั้นพวกเขาจึงไม่รู้ว่า จางเทีย กลับมาแล้วจนกระทั่งตอนนี้
" ไม่กี่ชั่วโมงก่อนผู้อมตะเฉียนจีได้ปรากฏตัวขึ้นในเขตยูซูและฆ่า เฒ่าเฉียนจี กับ เฉินคง, ผู้แข็งแกร่งเหนือกว่าอัศวินเงาของสามนิกายใหญ่กว่าสิบคนที่ตั้งใจจะบุกเข้านิกายมังกรเหล็กและจับกุมอัศวินของพวกนั้นกว่าพันคน…"
ตอนที่นายพลและอัศวินที่โห่ร้องออกมาได้ยินข่าวนี้ พวกเขาต่างก็อึ้ง
ผู้อมตะเฉียนจีได้กลายเป็นตำนานมาหลายสิบปีแล้วตั้งแต่หายไปในทะเลทรายหยินไห่ ทุกคนคิดว่า จางเทีย ตายไปแล้ว ไม่คาดคิดว่าพวกเขาจะได้ข่าวเกี่ยวกับ จางเทีย จาก ซูกิวหมิงยู่ ได้
" บางทีเราจะเรียกเขาว่าผู้อมตะเฉียนจีต่อไปไม่ได้แล้ว ตามข่าวจากเขตยูซู จางเทีย เป็นอย่างน้อยก็อัศวินปราชญ์ นอกจากนี้ ภูติทะเล ก็ยังปรากฏตัวขึ้นมาที่ประตูนิกายมังกรเหล็ก เขาบอกว่า จางเทีย ได้เป็นคนที่แข็งแกร่งที่สุดแล้ว เขาไร้เทียมทาน เพราะข้าเดาว่า จางเทีย จะโผล่มาในสนามรบและทำการโจมตีใส่ปิศาจหลังจากออกจากเขตยูซูในคืนนี้ ข้าจึงสั่งให้พวกเจ้าเตรียมการโจมตี สิ่งที่เกิดขึ้นในแคมป์ปิศาจที่เขตแรงไม่ใช่การลงโทษจากเทพแต่เป็นการโจมตีของ จางเทีย ! "
เมื่อได้ยินคำพูดที่สงบเช่นนั้น เสียงโห่ร้องก็หายไป คนอื่นๆต่างก็คิดว่าหูฝาดไป
" ลอร์ด มันเป็นไปไม่ได้ !" – นายพลคนหนึ่งของทหารราชวงศ์ปฏิเสธและมองไปยัง ซูกิวหมิงยู่ ด้วยตาที่เบิกกว้างก่อนจะกลืนน้ำลายตัวเอง – " ยกโทษให้กับความหยาบคายของข้าด้วยแต่มันเป็นไปไม่ได้ ! แม้ว่าเฉียน…แม้ว่า จางเทีย จะขึ้นเป็นอัศวินปราชญ์และเป็นคนแข็งแกร่งที่สุดในหมู่มนุษย์แต่มันก็ยังเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะทำลายแคมป์ปิศาจทั้งหมดในเขตแรงได้ มันมีอัศวินปิศาจกว่า 70,000 ตัว, ราชานรก 2 ตัวและกองทัพกว่า 500 กอง แม้ว่าอัศวินปิศาจจะเรียงคิวและรอให้โดนฆ่าแต่พวกมันก็ไม่อาจจะตายได้ในเวลาอันสั้นเช่นนี้ นี่ไม่ต้องพูดถึงกองกำลังภาคพื้นดินเลย…."
ตอนที่นายพลคนนี้พูด ไม่มีคนอื่นแย้งขึ้นมาแต่ดูจากสีหน้าแล้วพวกเขาต่างก็เห็นด้วย
จางเทีย เพียงคนเดียวได้ทำลายแคมป์ปิศาจในเขตแรงได้ในพริบตา มันน่าเหลือเชื่อ แม้ว่าจะคิดเพียงใดแต่ก็คิดไม่ออกว่า จางเทีย จะทำได้ยังไง ' เขาใช้สายฟ้านิพพานเป็นหมื่นอันพร้อมกันรึ ?'
" ข้าเองก็ไม่เชื่อแต่เราจะรู้เองว่าเป็นความสามารถของ จางเทีย หรือไม่ในไม่ช้า ! " – ซูกิวหมิงยู่ มองไปยังคนอื่นๆแล้วพูดขึ้นต่อ – " ถ้าแคมป์ปิศาจในเขตแรงโดน จางเทีย ทำลายเพียงลำพังจริงๆ เราจะเห็นว่าแคมป์ปิศาจที่เขตอันซูและเหลียงซูโดนทำลายได้ยังไงในไม่ช้า…."
" ลอร์ด ดูนั่น…."
อัศวินคนหนึ่งอุทานออกมาแล้วชี้ไปที่เขตเหลียงซูทางตะวันตกเฉียงเหนือของถนนตงกวน
ซูกิวหมิงยู่ หันกลับและเห็นว่าเขตอากาศในเขตเหลียงซูได้สว่างขึ้นมา หลังจากนั้นก็มีเสาแสงขนาดใหญ่ตกลงมาจากท้องฟ้า ไม่กี่วินาทีทั้งเขตก็ได้กลายเป็นสีขาว…
เพราะเขตเหลียงซูอยู่ใกล้กับพวกเขามากกว่า พวกเขาจึงรับรู้ได้ถึงพลังดีกว่าครั้งแรก
แผ่นดินไหวอันรุนแรงและคลื่นพลังไม่นานก็มาถึงตัวพวกเขาจากเขตเหลียงซูจนทำให้ถนนตงกวนและป้อมรบทั้งหมดต้องสั่นไหว…