Castle of Black Iron - Chapter 1970: สถานการณ์โดยรวมของไทเซีย

Chapter 1970: สถานการณ์โดยรวมของไทเซีย

โต๊ะทรายแผนที่ของไทเซียพื้นที่กว่า 2,000 ตร.ม.อยู่ใต้เท้า ซูกิวหมิงยู่ บนแผนที่นั้นทุกเขตในส่วนตะวันตกของไทเซียได้กลายเป็นสีดำ
เพราะโต๊ะนี้มีขนาดใหญ่ มันจึงเป็นไปไม่ได้ที่ ซูกิวหมิงยู่ จะมองดูแผนที่ทั้งหมดในระดับเดียวกันได้ ดังนั้นห้องทำงานของเขาจึงอยู่ที่ชั้นสอง  ใต้เท้าของเขาเป็นพื้นคริสตัลที่มีการเล่นแร่แปรธาตุ เมื่อยืนอยู่บนพื้นโปร่งใสนี้ เขาสามารถเห็นสถานการณ์โดยรวมทั้งหมดของไทเซียหากก้มหน้าลงมอง
ตอนนั้น ซูกิวหมิงยู่ ได้มองไปยังพื้นที่สีดำบนแผนที่ เขาได้มองไปที่เมือง, ภูเขา,ที่ราบและแม่น้ำในพื้นที่สีดำ ถ้าสีดำนั้นคือแม่เหล็ก ตาของเขาคงเป็นดาบที่ถูกแม่เหล็กนั้นดูดไป
เขตเยซู, วูซู, ซูซู, หยินซู, ฮวนซู, คังซู, หนิงซู, แรง, ชาซู, ลีซู, กันวู, เหลียงซู, เว่ยซู, ยีซู , จิงซู, ติงซู, ตงซู, ลู่ซู, เซียนซู, ปิงซู, ยูซู, อันซู….
เขตเหล่านี้เคยมีคนอาศัยอยู่นับร้อยล้านคน
สีดำนี้ตรงข้ามกับความสว่าง มันแสดงถึงปิศาจ มันยังมีสีเลือดด้วย
ตอนนั้นพื้นที่สีดำบนแผนที่เหมือนกับปากของสัตว์อสูร มันแยกเขี้ยวเพื่อกลืนพื้นที่ทั้งหมดลงไป
บนเขี้ยวของมันคือเขตกันซูและเหลียงซูที่อยู่ทางเหนือ เขี้ยวสองอันด้านล่างคือยูซูและอันซูทางใต้ พวกมันกำลังฉีกกระชากเขตหลิงซู, ลีซูและตงซูซ่งดูแล้วคงกลืนกินได้ยาก
เขตหลิงซู, ลีซูและตงซูเชื่อต่อกันดูเหมือนกับแท่งเหล็ก มันเสียดสีกับเขี้ยวสัตว์ประหลาด สัตว์ประหลาดไม่อาจจะกินแท่งเล็กนี้ได้รึไม่อาจจะคายออกมาได้ด้วย….
เมื่อสัตว์ประหลาดได้กินเขตหลิงซู, ลีซูและตงซูก่อนจะฉีกเป็นชิ้นๆ ที่ดินห่างไกลของไทเซียก็จะเผยถึงเขี้ยวสีดำและปากของสัตว์อสูร จากนั้นปิศาจก็จะทำลายประเทศจากทางใต้มาเหนือ ผลก็คือไทเซียและมนุษย์คงต้องพบกับวิบัติ
ตอนที่เขตยีซู, วูซู, ซูซูและหยินซูพินาศ คนจะย้ายมาที่เขตฮวนซู, คังซู, หนิงซูและเขตแรง ตอนที่เขตฮวนซู, คังซู, หนิงซู, เขตแรง, ชาวู, เหลียงซู, เว่ยซู, คังซู, ยีซูและจิงซูยังถอยไปที่เขตติงซู, ตงซู, ลู่ซูและเซียนซูได้แต่ถ้าเขตหลิงซู, หลี่ซูและตงซูพังลงไป งั้นคนในเขตด้านหลังก็ไม่มีที่ให้ถอย จากนั้นคนตายก็จะเพิ่มขึ้นมากกว่าเดิมร้อยเท่า
ตั้งแต่เกิดสงครามเมื่อ 40 ปีก่อน คนจีนและไทเซียก็ไม่มีที่ให้ถอยอีก พื้นที่ส่วนมากเต็มไปด้วยเลือดและสงคราม
ตอนนั้นเขตหลิงซู, หลี่ซูและตงซูได้เป็นสนามรบที่ดุเดือดที่สุดในสงคราม
ทหารกว่าหมื่นล้านคนและอัศวินเกือบแสนคนอยู่ในสามเขตนั้นโดยมีถนนตงกวนเป็นศูนย์กลางกับภูเขาหลิงชันกับแม่น้ำหลี่เจียงเป็นปีก พวกเขาได้ทำการต่อสู้กับกองทัพปิศาจตลอดเวลา ที่ดินกว่า 600,000 ไมล์เต็มไปด้วยการต่อสู้ สถานการณ์นี้ยากที่จะอธิบายออกมาเป็นคำพูดได้….
ตอนนั้น ซูกิวหมิงยู่ เทพกองทัพของไทเซียอยู่ในทางผ่านตงกวนในเขตตงซู สถานที่ที่มีการต่อสู้ดุเดือดที่สุดเหมือนกับเสาหลักของประเทศ
ในห้องขนาดใหญ่ ซูกิวหมิงยู่ มองดูแผนที่ใต้เท้าด้วยคิ้วที่ขมวดเล็กน้อย ในขณะเดียวกันผู้ช่วยก็มองมาที่เขาด้วยความกังวล
มันกว่า 30 ปีแล้วตั้งแต่การต่อสู้ที่แม่น้ำเว่ยชู ซูกิวหมิงยู่ ยังคงดูสง่าอยู่แต่ผมที่ขมับได้กลายเป็นสีเงิน อีกอย่างแล้วมีผมสีแดงที่หน้าผากเขาซึ่งดูโดดเด่น  มันบ่งบอกว่าเขาคิดมากเกินไป ในสายตาของคนอื่นแล้ว ซูกิวหมิงยู่ ไม่ได้เปลี่ยนไปเลย มีแค่ผู้ช่วยที่รู้ว่า 30 กว่าปีที่ผ่านมานี้เหมือนกับ 300 ปีสำหรับเทพกองทัพ
ใน 30 กว่าปีที่ผ่านมา ซูกิวหมิงยู่ นอนไม่ถึง 1 ชม.ต่อวัน หลายครั้งเขาไม่ได้นอนกว่าสิบวัน  แม้จะแบบนั้นแต่ ซูกิวหมิงยู่ ก็ยังสู้กับปิศาจอัศวินปราชญ์ในระดับราชานรกบนสนามรบกว่า 10 ครั้ง บางครั้งเขาถึงกับสู้กับปิศาจอัศวินปราชญ์สองตัวเพียงลำพังจนกระทั่งอัศวินปราชญ์ของไทเซียมาช่วย….
โต๊ะทรายใต้เท้าของเขาไม่ได้อยู่นิ่ง มันเคลื่อนไหว  ตอนนั้นมีทหารและเจ้าหน้าที่ของไทเซียหลายคนกำลังยุ่งกันอยู่รอบโต๊ะทราย  ในห้องสื่อสารมีคริสตัลสื่อสารกว่าพันอันที่สั่นไหวส่งข้อความที่ได้รับจากที่ต่างๆทั่วไทเซีย เพื่อความน่าเชื่อถือแล้วคริสตัลสื่อสารแต่ละอันจะมีทหารสามคนคอยดูแล คนหนึ่งรับและส่งข้อมูล คนหนึ่งแนะนำ อีกคนแปล ข้อความทั้งหมดที่ได้รับเกี่ยวกับสถานการณ์จะถูกส่งเข้าไปในคอมพิวเตอร์ คอมนี้ควบคุมโต๊ะทรายด้านล่างแสดงให้เห็นถึงสถานการณ์ที่เกิดขึ้นตอนนี้ให้กับ ซูกิวหมิงยู่
พวกด้านล่างมัวแต่ยุ่งกับงาน พวกเขาไม่เห็นว่าสถานการณ์ที่ชั้นสองเป็นยังไงแต่พวกเขารู้ว่าเทพกองทัพเห็นถึงการทำงานของพวกเขาได้  ดังนั้นจึงไม่มีใครอู้  มันคู่ควรที่จะบอกว่าแทบทุกคนที่ดูแลคริสตัลสื่อสารนั้นเป็นสาวงามในชุดกองทัพ  ในกองทัพไทเซียแล้วผู้หญิงจีนนั้นจะมีส่วนร่วมกับสงครามได้ด้วยความอดทน, รอบคอบและภักดีของพวกเธอ
" ลอร์ด มัน 3 ทุ่มแล้ว…." – ผู้ช่วยของ ซูกิวหมิงยู่ อดไม่ไหวที่จะเตือนเมื่อพบว่าอีกฝ่ายสนใจแต่แผนที่ใต้เท้า
เทพกองทัพกังวลเกินไปจนทำให้เส้นเลือดอักเสบ  ดูซงหลิง ผู้อมตะยาของไทเซียได้ทำยาซ่อมไขชำระสวรรค์ให้กับเทพกองทัพ เขาได้บอกกับผู้ช่วยให้เตือน ซูกิวหมิงยู่ ให้กินมันตอน 3 ทุ่มตอนที่พลังฉีและเลือดได้กลับเข้าไปที่ไต
ซูกิวหมิงยู่ ไม่ได้หันกลับมา เขาไม่ได้กินยา เขากลับบอกผู้ช่วยอย่างใจเย็น – " ซีเซีย เจ้าคิดยังไงกับผลลัพธ์ของสงครามศักดิ์สิทธิ์ ? "
" แน่นอน มนุษย์จะเป็นผู้ชนะในท้ายที่สุด ! " – ผู้ช่วย ตอบกลับทันที
" โอ้ จริงรึ ?" – ซูกิวหมิงยู่ หันกลับมาและมองไปที่ผู้ช่วย หลังจากนั้นเขาก็พูดด้วยรอยยิ้ม – " ยินดีที่ได้ยินเช่นนั้น คนของนิกายสวรรค์มักจะบอกว่าผลลัพธ์ของสงครามนั้นขึ้นอยู่กับใจคน ถ้าใจคนยังไม่ยอมแพ้ มนุษย์ก็จะมีโอกาสที่จะชนะ  เราเอาแต่ถอยจากแม่น้ำเว่ยชูจนมาถึงที่นี่ แทบทุกเขตและเขตย่อยในทางตะวันตกพินาศไปแล้ว เราไม่มีทางถอยอีกต่อไปแล้ว ข้าพร้อมที่จะสู้จนตัวตายในเขตตงซู อนาคตของไทเซียจะขึ้นอยู่กับรุ่นเยาว์อย่างเจ้า…."
หลังจากที่ได้ยินแบบนั้นใจของผู้ช่วยก็ระส่ำระสาย เขาได้ตอบกลับทันที – " หากไม่มีการสนับสนุนของท่าน สถานการ์ของไทเซียอาจจะแย่กว่านี้ จริงแล้วท่านทิ้งเขตและเขตย่อยทางตะวันตกของไทเซียเพราะมีเหตุผล ท่านได้แลกดินแดนเพื่อซื้อเวลาให้คนได้ถอย ตามผลงานการป้องกันและการอพยพของท่านแล้ว ปิศาจจับคนจีนไม่ได้ แม้ว่าจะได้ดินแดนไปก็ตาม เทียบกับสถานการณ์ทวีปตะวันตกแล้ว ตลอดหลายปีมานี้ถ้าไม่มีท่านคอยสนับสนุน คนจีนอาจจะต้องสู้กับคนจีนของอาณาจักรเอื้อมสวรรค์ที่กลายเป็นทาสและโดนล้างสมองโดยปิศาจไปแล้ว  ปิศาจแข็งแกร่งเกินไป อีกอย่างแล้วเราก็มีปัญหาภายในมากมาย  สามจากหกนิกายใหญ่มีแผนของตัวเอง พวกเขาไม่ได้ช่วยคนจีนในสงครามครั้งนี้ พวกเขามีแต่คอยจะถ่วงเรา….."
ผู้ช่วยพูดขึ้นมาด้วยความเกลียดชัง – " ถ้าไม่ใช่พวกนั้น ผู้อมตะเฉียนจีจะตายที่ทะเลทรายหยินไห่ได้ยังไง? ตอนนั้นไทเซียไม่ต้องทุ่มกำลังทั้งหมดลงในสนามรบ ความล้มเหลวในสนามรบไม่ใช่เพราะท่าน ใครจะไปคิดว่ากองทัพปิศาจจะเลือกอ้อมป้อมสิงโตและฝ่าเข้ามายังเขตแรกจากดินแดนธาตุดิน ? ดังนั้นเราจึงต้องทิ้งแนวป้องกันที่แม่น้ำเว่ยชูและภูเขาฮีแลนแล้วถอยกลับมาที่นี่…."
ซูกิวหมิงยู่ ส่ายหน้าด้วยรอยยิ้ม จากนั้นเขาก็แสดงสีหน้าดีขึ้นกว่าเดิมเล็กน้อย….
ผู้ช่วยรู้ว่ามันไร้ประโยชน์ที่จะพูดถึงมันตอนนี้ ตอนที่เขาเห็นท่าทีของ ซูกิวหมิงยู่  เขาก็เปลี่ยนเรื่อง – " ลอร์ด ได้เวลากินยาแล้ว…"
ก่อนที่ ซูกิวหมิงยู่ จะได้เปิดปากพูด  ประตูห้องก็ถูกเปิดออก ผู้ช่วยของรัฐมนตรีกองทัพได้เข้ามาในห้องโดยไม่แจ้งล่วงหน้า จากนั้นเขาก็ส่งข้อมูลให้กับ ซูกิวหมิงยู่ และตะโกนออกมา – " ลอร์ด มีข่าวสำคัญจากเขตยูซู…"
หลังจากที่เปิดซองจดหมายแล้ว เขาก็เบิกตากว้างแล้วปล่อยพลังฉีออกมา
จากนั้นเขาก็หลับตาลงกว่า 2 วินาที  เขาได้แสดงสายตามุ่งมั่นออกมา จากนั้นเขาก็ได้สั่งการด้วยน้ำเสียงเด็ดขาด – " แจ้งนายพลของสี่กองทัพและทหารอากาศในสามเขตกับผู้พิทักษ์ป้อมสิงโตกับถนนตงกวนให้พร้อมโจมตี รอคำสั่งจากข้า…"
'โจมตี ? '
ผู้ช่วยอึ้งไป  จากนั้นเขาก็มองไปที่ ซูกิวหมิงยู่ แล้วมองไปที่โต๊ะทรายด้านล่าง บนแผนที่นั้นปิศาจกำลังโจมตีกองทัพในไทเซีย  ปิศาจได้เปิดฉากก่อนและได้เปรียบในสนามรบ 'ข้อมูลจากเขตยูซูงั้นเหรอ ? เทพกองทัพบอกให้ผู้พิทักษ์และอัศวินในสามเขตเตรียมพร้อมโจมตีด้วยท่าทีลนลานแบบนี้ได้ยังไง ?'
ซูกิวหมิงยู่ เงยหน้าขึ้นราวกับว่าสายตาของเขาทะลุหลังคามองเห็นป้อมด้านนอก ในขณะเดียวกันก็มีใบหน้าเด็กหนุ่มคนหนึ่งลอยขึ้นมาในหัวเขา….
ซูกิวหมิงยู่ รู้ว่าชายคนนั้นต้องทำแบบเดียวกับที่เขาคิดถ้าชายคนนั้นกลับมา…
เฒ่าไทยิ กับ เฉินคง ต่างก็ตายในเขตยูซู ผลก็คือไทเซียได้เสียอัศวินปราชญ์ไปสองคน สามนิกายใหญ่เกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ด้วย แน่นอนว่ามันต้องเกิดเรื่องวุ่นวายครั้งใหญ่ ชายคนนั้นแน่นอนว่าไม่สร้างโอกาสดีๆแบบนี้ให้กับปิศาจเพื่อเข้าโจมตีไทเซีย วิธีเดียวที่จะกันปิศาจในการบุกเข้าไทเซียตอนนี้ได้คือสร้างความเสียหายครั้งใหญ่ให้กับกองทัพปิศาจ ถ้าปิศาจอยู่ในความวุ่นวายและพากันกลัว พวกนั้นคงไม่คิดที่จะบุกเข้าไทเซียอีก….
ในฐานะเทพกองทัพแล้ว แน่นอนว่า ซูกิวหมิงยู่ นั้นจะคว้าทุกโอกาสที่เป็นไปได้เพื่อชัยชนะและผลประโยชน์ต่อมนุษย์ ดังนั้น ซูกิวหมิงยู่ จึงได้ตัดสินใจเช่นนี้ออกมา
ตอนนั้นมีองค์ประกอบที่ไม่แน่นอนเพียงอย่างเดียวคือชายคนนั้นจะสร้างความเสียหายให้กับปิศาจได้ขนาดไหน มันมีปิศาจอัศวินปราชญ์ 4 ตัวและอัศวินปิศาจกว่าแสนตัวเขตตะวันตกของไทเซียในตอนนี้….