Castle of Black Iron - Chapter 1915: กลับมายังเมืองจักรพรรดิแรง
Chapter 1915: กลับมายังเมืองจักรพรรดิแรง
ในเมืองหลังเสือตอนบ่ายวันที่ 21 กันยายน ปี 3593 …
เทียบกับเมื่อไม่กี่ปีก่อนแล้วเมืองหลังเสือนี่ดูเหมือนจะไม่ได้เปลี่ยนไปเลย มันยังคึกคักดังเช่นแต่ก่อนและเต็มไปด้วยหมอกับคนไข้จากทั่วทั้งดินแดนโม่เทียน เมื่อเดินมาในท้องถนนและเห็นคลินิกกับโรงแรม จางเทีย ก็ถอนหายใจออกมา ประสบการณ์ที่เขาได้รับการรักษาที่นี่นั้นราวกับเพิ่งเกิดเมื่อวานนี้
มันมีคนมากมายในท้องถนน จางเทีย ที่เดินอยู่ท่ามกลางผู้คนได้ไหลไปกับฝูงชน นอกจากบุคลิกที่โดดเด่นซึ่งทำให้คนที่เดินผ่านไปมาสนใจ เขาดูเหมือนนายน้อยของตระกูลใหญ่ของดินแดนโม่เทียน
หลายคนที่เดินทางมายังเมืองจักรพรรดิแรงอย่างเขาจะมายังภูเขาหลังเสือเพื่อเสี่ยงโชค พวกเขาฝันที่จะผูกมิตรกับหมออันดับ 1 ในดินแดนโม่เทียนซึ่งไม่มีใครปฏิเสธกับการได้เป็นศิษย์ของ เบียนเหิง
ตอนที่อยู่ในภูเขาหลังเสือ จางเทีย ทำตัวเงียบๆ หลายคนไม่รู้จัก พ่อบ้านจิน ที่รับหน้าที่ดูแลที่ตกปลาด้วยซ้ำ นี่ไม่ต้องพูดถึงกับการผ่านมา 7-8 ปีเลย
หลังจากที่ผ่านถนนอันคุ้นเคยในเมืองมา จางเทีย ก็ได้เข้าไปในตลาดปลาในเมือง
ตลาดปลายังคงคึกคักในตอนเช้า เมื่อถึงตอนบ่ายโดยเฉพาะเกือบเทียบ หลายร้านนั้นจะเริ่มปิดไปแล้ว
บรรยากาศในตลาดปลานั้นไม่ได้น่าพอใจ มันคาวและเปียกทุกที่ มันมีเลือดของสัตว์น้ำที่พื้นด้วย ผลก็คือยากที่จะหาที่สะอาดที่จะเดินได้แต่ จางเทีย ไม่ได้สนเรื่องนี้ เมื่อ 7-8 ปีที่แล้วเขามาที่นี่ได้ ตอนนี้เขาก็ยังมาที่นี่ได้
ตอนที่เดินอยู่ในตลาดปลานั้น จางเทีย พบว่ามีหลายคนมองมาที่เขาด้วยสีหน้าสงสัย
" นายน้อยของตระกูลใหญ่คงไม่เคยเห็นตลาดปลามาก่อน เขาต้องมาที่นี่เพราะความสงสัย…"
" บางทีเจ้าอาจจะพูดถูก…"
" บางทีเขาอาจจะมาที่นี่เพื่อรับการรักษา เขาอาจจะมาดูยาที่นี่…"
หลายคนในตลาดอดไม่ไหวที่จะกระซิบกันเมื่อเห็น จางเทีย
ร้านปลาดูยังอยู่ที่เดิม ป้ายร้านยังคงเดิมไม่เปลี่ยนแปลง ความต่างอย่างเดียวคือมีผู้ช่วยมากกว่าเดิมในร้านที่ จางเทีย ไม่เคยเห็นมาก่อน
ตอนที่พนักงานเห็น จางเทีย เดินเข้ามาในร้าน เขาก็เดินเข้ามาหาและถามด้วยรอยยิ้ม – " นายน้อย ท่านมาหาใครรึ ?"
จากหน้าตา จางเทีย แล้ว พนักงานรู้ว่าเขาคงไม่ได้มาเพื่อซื้อปลา ดังนั้นเขาจึงถามโดยตรงว่า จางเทีย มาหาใคร
" ข้ามาหา บอสดู เขาอยู่ที่นี่รึเปล่า ? " – จางเทีย ถามอย่างสุภาพ
" อ่ะ เขาอยู่ด้านใน " – พนักงานตอบกลับ เขาหันกลับตะโกนไปในร้าน – " บอส มีคนมาหาท่าน…."
" ใครกัน ? แล้วเจ้าจะตะโกนทำไม ? " – ดูดาไห่ ถามแล้วเดินออกมา ตอนที่เห็น จางเทีย ที่มองมาที่เขาด้วยรอยยิ้ม เขาก็ช็อกและทักทายขึ้นมาทันที – " พ่ะ…พ่อบ้านจิน…"
" ฮาฮา ไม่ได้เจอกันนาน บอสดู ยังสดใสเช่นเดิม "
" เชิญ เชิญ พ่อบ้านจิน เข้ามาได้เลย " – ดูดาไห่ ที่เพิ่งตะโกนด่าผู้ช่วยตัวเองเปลี่ยนท่าทีไปทันที เขาเชิญ จางเทีย เข้าไปแล้วโค้งให้ราวกับบริกร หลังจากที่เชิญ จางเทีย เข้ามา เขาก็บอกให้ จางเทีย นั่งลง จากนั้นเขาก็รีบเอาชามาให้ จางเทีย พร้อมกับผลไม้กับของหวาน เขาถูมือกันก่อนจะพูดขึ้นมา – " เอิ่ม…พ่อบ้านจิน ยกโทษให้ข้าด้วย เพราะข้าไม่รู้ว่าท่านจะมา ข้าจึงไม่ได้เตรียมอะไรดีๆไว้ให้ มันเร่งด่วน ยกโทษสำหรับเรื่องนี้ด้วย ยกโทษให้ข้าด้วย ! "
"บอสดู ช่างเถอะ ข้าจะกลับไปหลังจากที่คุยกับเจ้าสั้นๆ ! " – จางเทีย พูดด้วยรอยยิ้ม
" อ่ะ ? พ่อบ้านจิน ท่านไม่พอใจกับสิ่งที่เราทำรึ ? " – บอสดู เริ่มกังวลแล้วรีบอธิบาย – " หลายปีมานี้แม้ว่าท่านจะไม่ได้มาดูงานด้วยตัวเองแต่ร้านเราก็ปล่อยกุ้งหอกตามที่ท่านขอไว้ตลอดหลายปี เราไม่ได้มองข้ามเรื่องนี้เลย ข้ายังจัดการเรื่องนี้อยู่ ลูกชายคนโตข้าอยู่ที่ท่าเรือนอกเมือง เงินที่ท่านให้มานั้นยังใช้ไม่หมด เราทำบัญชีไว้กับการซื้อขายตลอดทุกเดือน ท่านอยากดูรึเปล่า ? "
" ไม่จำเป็น ข้าพอใจกับสิ่งที่เจ้าทำ ! " – จางเทีย พูดขึ้นแล้วถอดแหวนออกมาจากนิ้วก่อนจะส่งให้กับ บอสดู แล้วพูดขึ้น – " นี่คือคำขอบคุณเล็กๆน้อยๆ โปรดรับมันไว้ !"
แหวนนี้เป็นอุปกรณ์มิติทั่วไปแต่มันมีกล่องคริสตัลฟ้าและเงินลับอยู่ด้านใน ของทั้งหมดได้มาจากปิศาจฟ้าและปิศาจแดง จางเทีย ใช้มันเพื่อขอบคุณกับการทำงานของ บอสดู หากไม่มี บอสดู แล้ว จางเทีย คงไม่มีทางได้กินผลแห่งการตอบแทนของกุ้งหอกตลอดหลายปีมานี้ ผลแห่งการตอบแทนนี้มีผลต่อ จางเทีย อย่างมาก ดังนั้นนอกจากจะไปพบกับ เบียนเหิง แล้ว จางเทีย ได้มาที่นี่เพื่อขอบคุณ บอสดู ด้วย
บอสดู ไม่รู้ตัวตนที่แท้จริงของ จางเทีย เขายังคิดว่า จางเทีย เป็นพ่อบ้านในภูเขาหลังเสือ ระหว่างหลายปีที่ผ่านมา บอสดู คิดว่า จางเทีย เก็บตัวบ่มเพาะและออกไปทำงาน เขาไม่กล้าถามเหตุผลที่ จางเทีย ไม่ได้มาที่ร้านอีก
เมื่อเห็น จางเทีย มอบแหวนมิติให้ บอสดู ก็รู้สึกแปลกใจในตอนแรกและสงสัยว่าทำไม จางเทีย ถึงได้ให้แหวนหน้าตาธรรมดากับเขา ตอนที่เขารับมันมาแล้วฉีดพลังวิญญาณเข้าไป หน้าเขาก็ซีดด้วยความกลัวทันที
แหวนนี้และของด้านในนั้นทำให้ครอบครัวเขาอยู่ไปได้ถึง 10 รุ่น
" มันเกินไปแล้ว มันมีค่าเกินไป พ่อบ้านจิน โปรดรับมันคืนเถอะ…"
" รับมันไว้ แม้ว่าจะมากกว่านี้สักพันเท่า เขาก็ขนหน้าแข้งไม่ร่วงหรอก อย่าสุภาพกับเขาเลย…"
ก่อนที่ จางเทีย จะเปิดปากพูดก็ได้มีเสียงแปลกๆดังขึ้นมาจากนอกประตู หลังจากนั้น เบียนเหิง ก็ได้เดินเข้ามาด้วยสีหน้าเจ็บปวดและมองมาที่ จางเทีย
เมื่อเห็น เบียนเหิง เข้ามาในร้าน บอสดู ก็กลัวจนแทบสลบ เพราะเขาได้อยู่ในเมืองหลังเสือมาหลายปีและเคยเห็น เบียนเหิง จากไกลๆ เขาจึงจำหน้าตาของ เบียนเหิง ได้ดี เขาไม่มีทางลืมหน้าตาของ เบียนเหิง ได้
เมื่อเห็น เบียนเหิง เข้ามา บอสดู ก็ตัวสั่นแล้วอ้ำอึ้ง – "ปรา….ปรา….ปราชญ์เบียน…"
" ข้าจะไปหาท่านที่ภูเขาหลังเสืออยู่แล้วหลังจากที่ออกจากที่นี่ ไม่คิดว่าท่านจะมาที่นี่ก่อน ! " – จางเทีย บอกกับ เบียนเหิง
" ฉินมู่ รู้ทันทีตอนที่เจ้ามายังเมืองหลังเสือ เขาได้แจ้งข้าทันที ข้ามีแค่หัวเดียว ข้าจะกล้าให้จักรพรรดิมังกรมาหาข้าได้ยังไง ? แน่นอนว่าข้าต้องมาที่นี่ก่อน ! " – เบียนเหิง พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงแปลกๆ ท่าทีของเขายังคงเดิมไม่เปลี่ยน
หลังจากที่ได้ยินแบบนั้น บอสดู ก็ต้องตะลึง
" ข้าใช่คนแบบนั้นรึไงกัน ?" – จางเทีย ยักไหล่แล้วถาม เบียนเหิง
" ฮึ่ม มันยากที่จะบอกได้ว่าคนเราคิดอะไร ! " – เบียนเหิง ตอบกลับพร้อมฮึดฮัด
" ไปคุยกันที่ภูเขาหลังเสือเถอะ อย่าทำให้คนที่นี่กลัวเลย…." – จางเทีย พูดพร้อมลุกขึ้นยืนเดินออกไปด้านนอก
" ข้าทำให้คนกลัวรึเจ้าทำ…"
" แน่นอนว่าท่าน…"
" ฮึ่ม…."
ตอนที่พวกเขาออกมานอกตลาดปลา ทั้งสองก็ได้หายไปในพริบตา
เมื่อเห็นว่าทั้งสองคนหายไป บอสดู ก็ตัวสั่นไปทั้งตัวแล้วรู้ทันทีว่าแหวนที่ จางเทีย ให้มานั้นยังอยู่ในมือ
บอสดู รีบวิ่งออกมาและมองไปรอบๆแต่ทั้งสองหายตัวไปแล้ว
ตะกี้ที่ เบียนเหิง คุยกับ จางเทีย ด้วยวิธีลับ บอสดู ไม่ได้ยินเลยสักนิด เขาได้ยินแค่ว่า เบียนเหิง บอกให้เขารับของขวัญจาก จางเทีย ไว้….
เขาอดไม่ได้ที่จะมองไปที่แหวนและของด้านใน หลังจากนั้น บอสดู ก็ตัวสั่นอีกครั้ง แม้ว่าจะเป็นตอนบ่ายแต่เขาก็กำแหวนนั้นแน่นและมองไปรอบๆราวกับโจร จากนั้นเขาก็กลับไปที่ร้านตัวเองและซ่อนแหวนไว้ในกระเป๋าในของตัวเอง…
เรื่องอื่นๆ ที่คุณอาจชอบ
