ไปผจญภัยในโลกOne Pieceกันเถอะ - ตอนที่ 18 - โกลาหล
ไปผจญภัยในโลกOne Pieceกันเถอะ ตอนที่ 18 – โกลาหล
ถึงแม้เดรคจะไม่ได้ใช้พลังทั้งหมดที่เขามีในงานประเมินการต่อสู้ แต่อันดับ 3 ก็ผิดจากที่เขาคาดไว้มาก
“เดี๋ยวสิ! นี่ล้อกันเล่นใช่ไหม? เดรคได้อันดับ 3 ?”
“นับคะแนนผิดรึเปล่า?”
เกิดความโกลาหลขึ้นในหมู่ทหารเรือฝึกหัด สำหรับพวกเขา เดรคนั้นเป็นคนที่แข็งแกร่งที่สุด! เขาไม่ใช่เพียงแค่คนที่แข็งแกร่งที่สุดในกลุ่ม 5 แต่แข็งแกร่งที่สุดในค่ายสามัญ!!
แต่เดรคกลับได้เพียงอันดับที่ 3 ?
นี่มันเรื่องตลกอะไรกัน!?
ท่ามกลางเหล่าทหารเรือฝึกหัดที่เต็มไปด้วยความสับสน มีเพียงคนเดียวเท่านั้นที่ไม่มีท่าทีแปลกใจ — ฮินะ ตอนนี้ดวงตาของเธอเป็นประกาย พร้อมกับสูดหายใจลึก
เพราะเธอรู้ได้ในทันทีว่า ต่อไปจะเกิดอะไรขึ้น
“อยู่ในความสงบ!”
พลเรือตรีที่เห็นว่าสถานการณ์เริ่มจะวุ่นวาย จึงตะโกนออกมาด้วยเสียงอันดังก้อง
เสียงของเขาดังสนั่นราวกับฟ้าผ่า ทำให้เหล่าทหารเรือฝึกหัดหุบปากลงทันที ถึงแม้ในดวงตาของพวกเขาจะเต็มไปด้วยความสงสัยและไม่อยากจะเชื่อกับผลลัพธ์ในครั้งนี้ก็ตาม
พลเรือตรีกวาดสายตาไปมองดวงตาที่เต็มไปด้วยความสงสัยของเหล่าทหารเรือฝึกหัด ก่อนที่จะยิ้มบางออกมา ถึงแม้ท่าทีของเขาจะแสดงออกมาแบบนั้น แต่ความจริงแล้ว แว่บแรกที่เขาเห็นผลคะแนน เขาก็ตื่นเต้นสงสัยไม่แพ้เหล่าทหารเรือฝึกหัดเช่นกัน
“อันดับ 2 ฮินะ!”
เมื่อชื่อของฮินะถูกประกาศออกมา ดวงตาของเหล่าทหารเรือฝึกหัดก็เต็มไปด้วยความประหลาดใจและไม่อยากจะเชื่อ
“ฮินะทำคะแนนได้มากกว่าเดรค?”
“ฮินะแข็งแกร่งก็จริง แต่ … เดรคแข็งแกร่งกว่าเธอ นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน?”
ใบหน้าของเหล่าทหารเรือฝึกหัดจำนวนมากเต็มไปด้วยความประหลาดใจ
อย่างไรก็ตาม ในกลุ่มที่ 5 อีกคนหนึ่งที่แข็งแกร่งนอกจากเดรคก็คือฮินะ การที่เธอสามารถทำคะแนนได้มากกว่าเดรค มันก็ยังพอเป็นไปได้
แต่ … ใครกันที่ได้อันดับ 1 ?
เหล่าทหารเรือฝึกหัดต่างพยายามนึกชื่อคนเก่งๆขึ้นในใจของพวกเขา อย่างไรก็ตามชื่อเหล่านั้น ไม่ถูกประกาศชื่อออกไปแล้ว ก็ได้ปรากฏอยู่ในหน้าจอประกาศผลเมื่อครู่
“เงียบ!!”
พลเรือตรีตะโกนขึ้นอีกครั้งด้วยใบหน้าเคร่งขรึม ทำให้ทั่วทั้งจตุรัสเงียบลงอีกครั้ง
“อันดับ 1 … โรจา!”
เงียบ …
ทั่วทั้งจตุรัสเงียบราวกับป่าช้า
เงียบขนาดที่ว่า ถ้ามีเข็มหล่นกระทบลงพื้นก็ยังสามารถได้ยินได้อย่างชัดเจน
เหล่าทหารเรือฝึกหัดต่างหันมาจ้องมองกันและกัน ดวงตาของพวกเขาเบิกกว้างและต่างคิดว่าตัวเองนั้นหูฝาด!
วินาทีถัดมา
ฮือฮา—!
ทั่วทั้งจตุรัสก็ตกอยู่ในความโกลาหล จนเหตุการณ์ลุกลาม และไม่สามารถควบคุมได้
“นี่มันบ้าไปแล้ว!”
“มันต้องมีอะไรผิดพลาดแน่ๆ เจ้าโรจานั่นน่ะเหรอที่ได้ 1? มันอ่อนแอที่สุดในกลุ่ม 5 นะ!!”
“ถึงแม้เจ้านั่นจะเป็นหลานชายของพลเรือโทการ์ป แต่การยกตำแหน่งอันดับ 1 ให้เขาไปแบบนี้มันก็มากเกินไป … มากเกินไปแล้ว!!”
เหล่าทหารเรือฝึกหัดต่างแสดงออกถึงความโกรธ
ถ้าหากโรจาโกงคะแนนจัดอันดับ โดยให้ตัวเขาอยู่ในอันดับ 3 หรือ 4 มันก็ยังพอรับได้ แต่การที่โกงจนได้อันดับ 1 นี่มันมากเกินไป!
นี่ทหารเรือในมารีนฟอร์ดเห็นว่าพวกเขาเป็นเพียงคนโง่อย่างงั้นหรอ?
โรจานั้นอ่อนแอเป็นอย่างมาก ทุกๆครั้งที่ฝึกฝน เขาจะวิ่งมาถึงเส้นชัยเป็นคนสุดท้าย แล้วการประเมินผลการต่อสู้ในครั้งนี้เขาจะทำคะแนนจนคว้าอันดับ 1 มาได้ยังไง!
“การจัดอันดับในครั้งนี้ต้องมีอะไรไม่ชอบมาพากล!”
“เงียบ!!!
พลเรือตรีคาดการณ์ไว้แล้วว่าจะต้องเกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้น เพราะในตอนนั้นพวกเขาต่างก็ปวดหัวจนต้องกุมขมับเช่นกัน
แต่เนื่องจากมีทหารเรือฝึกหัดอยู่เป็นจำนวนมากเกินไป ทำให้สถานการณ์ยากที่จะควบคุม
“โรจาต้องโกงแน่ๆ! เขาจะต้องอาศัยความสัมพันธ์ของเขากับพลเรือโทการ์ป เพื่อโกงอันดับ 1 ถึงพวกคุณจะทำเป็นเอาหูไปนาเอาตาไปไร่ แต่พวกเราไม่ยอมเด็ดขาด!”
“แล้วแบบนี้คุณยังต้องการให้พวกเราหุบปาก? ทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นอีกอย่างงั้นหรอ!!”
เมื่อได้ยินแบบนั้น พลเรือตรีคาสึ (*คาสึ คือชื่อพลเรือตรี) ก็เริ่มโกรธ ก่อนที่จะตะคอกออกมา — เสียงตะคอกทำเอาทั่วทั้งจตุรัสสั่นสะเทือนราวกับแผ่นดินไหว ทหารเรือฝึกหัดหลายคนถึงกับต้องเอามือปิดหู และนั่นทำให้สถานการณ์เริ่มกลับมาดีขึ้นเล็กน้อย
“นี่คือสิ่งที่พวกคุณพูดกับผู้บังคับบัญชาอย่างนั้นหรือ? เจ้าคนที่พูดพล่อยๆเมื่อกี้ ออกมาเดี๋ยวนี้!!”
คาสึจ้องมองไปยังเหล่าทหารเรือฝึกหัดด้วยความโกรธ อย่างไรก็ตาม คนที่พูดไม่ยอมก้าวออกมา ส่วนคนอื่นๆก็หลบตาเขา
ถึงแม้เหล่าทหารเรือฝึกหัดจะโกรธจนแทบคลั่ง แต่พวกเขาย่อมรู้ดีว่าหากก้าวออกไป อาจจะเกิดผลที่ตามมาคงไม่สามารถคาดเดาได้
เมื่อคาสึเห็นว่าไม่มีคนยอมรับผิด เขาก็จ้องมองไปยังทหารเรือฝึกหัดนายหนึ่งแล้วกล่าวว่า
“คุณใช่ไหมที่สงสัยเรื่องการจัดอันดับ?”
เงียบ
แต่ถึงแม้ทหารเรือฝึกหัดคนนั้นจะไม่กล่าวอะไรออกมา แต่แววตาของเขาก็บ่งบอกถึงคำตอบที่อยู่ในใจ
“ดี … ดีมาก!”
“ฉันขอประกาศอีกเรื่องให้ทุกคนทราบ ในตอนนี้เนื่องด้วยเหตุผลบางประการ ทำให้การประเมินผลการต่อสู้ในครั้งนี้ จะไม่ถูกนำไปใช้เป็นการประเมินเพื่อส่งผู้ชนะไปยังค่ายชั้นยอด! — แต่หนึ่งเดือนต่อจากนี้ ทหารเรือฝึกหัดทุกคนจากค่ายสามัญจะต้องเข้าร่วมงานประลอง!”
หลังจากที่ได้ยินคำกล่าวของคาสึเหล่าทหารเรือฝึกหัดก็เริ่มสงบลง
ส่วนทางด้านเดรค เมื่อได้ยินคำกล่าวของคาสึคิ้วของเขาที่ขมวดอยู่ก็ค่อยๆคลายออก
งานประลอง!!
เนื่องจากรู้ว่าจะต้องถูกต่อต้าน ทางมารีนฟอร์ดจึงจัดให้มีงานประลอง ต่อสู้แบบตัวต่อตัว และมีสายตาของผู้ชมโดยรอบเป็นพยาน! และมันเป็นไปไม่ได้ที่จะเกิดการโกง!!
เดรคคิดว่าทีนี้ล่ะจะได้รู้เสียที ว่าทำไมเขาถึงถูกผลักลงมาอันดับ 3
การแข่งขันในครั้งนี้จะเป็นตัวกำหนดว่าใครคือผู้ที่แข็งแกร่งที่สุด!
“ได้ยินกันแล้วนะ! วันนี้ฉันอนุญาติให้พวกคุณพักผ่อน ตั้งแต่พรุ่งนี้เป็นต้นไปก็เตรียมตัวรับการฝึกหนักซะ!!”
หลังจากที่คาสึเห็นว่าสถานการณ์กลับมาเป็นปกติแล้ว เขาก็หันหลังกลับและเดินจากไปทันที
เมื่อพลเรือตรีคาสึจากไป จึงเหลือเพียงเหล่าทหารเรือฝึกหัดที่ยังอยู่ในลานจตุรัส พวกเขาจ้องมองคาสึที่เดินไปจนละสายตา ก่อนที่จะค่อยๆผ่อนคลายลง แล้วเริ่มหันไปพูดคุยกัน
“ไม่นึกเลยว่าทางมารีนฟอร์ดจะจัดงานประลองขึ้นในอีกหนึ่งเดือนข้างหน้า!”
“อาจจะเป็นเพราะทางมารีนฟอร์ดรู้ว่าการประเมินผลการต่อสู้ในครั้งนี้มีคนโกง พวกเขาจึงจัดงานประลองขึ้น!”
“น่าเสียดายแทนโรจา ที่อุตส่าห์โกงจนได้ที่ 1 ถ้ามันรู้ว่า รางวัลในครั้งนี้เป็นโมฆะและจะต้องต่อสู้กับคนเก่งๆที่โกรธแค้นมันในเดือนหน้า มันจะมีสีหน้ายังไงกันนะ?”
เหล่าทหารเรือฝึกหัดต่างเริ่มพูดคัยกันเป็นวงกว้าง พร้อมกับหัวเราะเยาะโลวหยา
ฮินะได้ยินสิ่งที่พวกเขาพูดทุกประโยค แต่เธอก็ไม่ได้โกรธพวกเขา ตรงกันข้าม มุมปากของเธอกลับยกขึ้นเล็กน้อย พร้อมกับเกิดประกายแสงวาบขึ้นในดวงตาคู่งามของเธอ
“งานประลองงั้นหรอ … นี่มันน่าสนใจจริงๆ … ”
ฮินะกล่าวพร้อมกับตั้งตารอคอยให้วันนั้นมาถึง
เธอกำลังคิดถึงโลวหยาที่ยืนอยู่ท่ามกลางทะเลเพลิง และตรงหน้าเขาเต็มไปด้วยซากศพของเหล่าสัตว์ร้ายที่ถูกสังหารและเผาไหม้
ใบหน้าอันสวยงามของเธอค่อยๆปรากฏรอยยิ้มออกมา ..
เรื่องอื่นๆ ที่คุณอาจชอบ
