ไปผจญภัยในโลกOne Pieceกันเถอะ - ตอนที่ 15 - ทะเลเพลิงแห่งความตาย
ไปผจญภัยในโลกOne Pieceกันเถอะ ตอนที่ 15 – ทะเลเพลิงแห่งความตาย
ในขณะนี้ ฮินะยืนอยู่ภายในวงแหวนเปลวเพลิง ใบหน้าอันงดงามของเธอเต็มไปด้วยความรู้สึกเหลือเชื่อ
เปลวเพลิง?
โรจาสามารถปลดปล่อยเปลวเพลิงออกมาจากดาบได้?
ฮินะจ้องมองโฮโนะสึกิที่ถูกห่อหุ้มด้วยเปลวเพลิงที่อยู่ในมือของโรจา
โรจาสามารถควบคุมเปลวเพลิงได้!
ฮินะย้อนนึกไปถึง ลิงยักษ์หลังสีน้ำตาล สัตว์ร้ายระดับ 1 ก่อนหน้านี้เธอคิดว่าโรจานั้นมาพบมันหลังจากที่มันถูกสังหารไปแล้ว อย่างไรก็ตาม … เมื่อเห็นภาพตรงหน้าทำให้เธอเชืออย่างสนิทใจว่าโรจาเป็นคนฆ่ามันจริงๆ
ฮินะจ้องมองไปยังดวงตาของโรจาที่ลุกโชนไปด้วยเปลวเพลิง … ไม่น่าเชื่อจริงๆว่าเพียงแค่เดือนเดียวโรจาจะเปลี่ยนไปราวกับเป็นคนละคน
ในขณะที่ฮินะยังคงจ้องมองโลวหยา โลวหยาก็กำลังใช้โฮโนะสึกิสังหารสัตว์ร้ายที่ทะลวงกำแพงเพลิงเข้ามาอย่างต่อเนื่อง ก่อนที่จะตวัดดาบแล้วยิงเปลวเพลิงออกไปสังหารสัตว์ร้ายที่กำลังนอนดิ้นเนื่องจากถูกแผดเผาอยู่บนพื้น
เนื่องจากเปลวเพลิงที่ห่อหุ้มโฮโนะสึกิอยู่ ทำให้สัตว์ร้ายทุกตัวที่ถูกมันเชือดเฉือน ไม่มีเลือดหยดออกมาแม้แต่หยดเดียว — ความร้อนแรงของโฮโนะสึกิแผดเผาเลือดของพวกมันจนระเหยหายไปในอากาศ!
เปลวเพลิงสีทองเคลื่อนไปมาตามรอยดาบ ทำให้โรจาในขณะนี้ดูราวกับพ่อมดผู้ใช้เปลวเพลิงในการต่อสู้ และทุกๆจุดที่เปลวเพลิงสีทองนี้ถูกยิงออกไป มันจะแตกตัวออกดูสวยงามราวกับดอกไม้ที่กำลังเบ่งบาน
สัตว์ร้ายตัวแล้วตัวเล่าถูกสังหารด้วยโฮโนะสึกิของโรจา
จนในที่สุดฮินะที่ยังคงจ้องมองโรจาอยู่ก็อดใจต่อไปไม่ไหว เธอได้ถามออกไปว่า
“นี่นาย … นี่นายใช่โลวหยาจริงๆใช่ไหม”
“แล้วเธอคิดว่าฉันเป็นใครกันล่ะ?”
โลวหยาเหลือบมองไปยังฮินะ พลางคิดว่าในที่สุดเธอก็เข้าใจสักที
เวลานี้เปลวเพลิงยังคงลุกไหม้อยู่
เนื่องจากพื้นที่รอบๆเป็นป่าที่เต็มไปด้วยเชื้อเพลิงชั้นดี มันคงจะยากที่จะหยุดเพลิงที่กำลังโหมกระหน่ำได้ — บางทีมันอาจจะลุกไหม้ไปทั่วทั้งเกาะ!
“ถ้านายไม่หยุดเปลวเพลิงที่กำลังขยายวงกว้างออกไปแล้วล่ะก็ หน่วยกู้ภัยก็จะเข้ามาจัดการแล้วนายก็จะถูกตัดสิทธิ์ออกจากการประเมินนะ … ”
“หยุด? … เธอพูดอะไรของเธอ การล่าพึ่งจะเริ่มต้นต่างหาก!”
ในตอนนี้ ประกายตาของโลวหยาเต็มไปด้วยความตื่นเต้น เขายังคงยิงเปลวเพลิงออกจากโฮโนะสึกิอย่างต่อเนื่อง และไล่ล่าสัตว์ร้ายที่กำลังหลบหนี
ณ เวลานี้เหล่าสัตว์ร้ายต่างถูกกดดันด้วยเปลวเพลิงที่โหมกระหน่ำ เมื่อเปลวเพลิงเริ่มขยายไปทางพวกมัน พวกมันก็ทำได้เพียงถอยหนีด้วยความหวาดกลัว
ในขณะที่ทางด้านโลวหยา ดูราวกับจักรพรรดิแห่งไฟ — กำแพงเพลิงได้แยกออกเป็นสองซีก เปิดทางให้เขาพุ่งออกไปไล่ล่าเหล่าสัตว์ร้ายที่กำลังถอยหนี!
เมื่อเห็นว่าพวกมันเริ่มที่จะหลบหนี มุมปากของโลวหยาก็ยกขึ้น เขายิ้มออกมาอย่างชั่วร้าย พร้อมกับกระชับดาบในมือแน่นแล้ววาดมันออกไป!
ฟุ้ม—!
ทันใดนั้นเปลวเพลิงที่ห่อหุ้มโฮโนะสึกิอยู่ก็ลุกโชนขึ้น ก่อนที่มันจะถูกยิงออกไปเป็นเส้นยาวตามรอยดาบ — เปลวเพลิงที่ถูกยิงออกไปแยกออกเป็น 5 ส่วน ตามสัตว์ร้าย 5 ตัวที่กำลังหลบหนี
ถึงแม้เหล่าสัตว์ร้ายจะรวดเร็ว แต่เปลวเพลิงที่ถูกยิงออกมานั้นรวดเร็วกว่า! พวกมันต่างถูกเปลวเพลิงของโลวหยาพุ่งเข้ากลืนกิน!
เมื่อเปลวเพลิงสัมผัสโดนตัว พวกมันก็กลิ้งไปมาบนพื้นเพื่อที่จะดับไฟที่กำลังลุกท่วม — อย่างไรก็ตามพวกมันก็ไม่สามารถดับเปลวเพลิงที่กำลังกลืนกินได้
และได้มีบางตัวพุ่งหายเข้าไปในพุ่มไม้ ยิ่งทำให้พื้นที่รอบๆติดไฟ และขยายใหญ่จนกลายเป็นทะเลเพลิง
ถึงตอนนี้เหล่าสัตว์ร้ายได้สูญเสียจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้ของพวกมันไปจนหมดสิ้น และเริ่มที่จะหลบหนีออกจากพื้นที่สังหารแห่งนี้
แต่โลวหยาจะปล่อยเหยื่อของเขาให้เล็ดลอดออกไปได้อย่างไร?
“คิดหนีตอนนี้ … มันสายไปแล้ว”
รอยยิ้มอันอบอุ่นปรากฏขึ้นมาบนใบหน้าของโลวหยา หากคนอื่นมาเห็น ก็คงบอกได้เลยว่าคนที่มีรอยยิ้มแบบนี้ คงไม่มีทางที่จะฆ่าคนหรือสัตว์ได้ — แต่น่าเสียดาย พวกเขาคิดผิด!
วูซ—!
ดาบโฮโนะสึกิได้ปลดปล่อยเปลวเพลิงออกมาอีกครั้ง ก่อนที่โลวหยาจะวาดมันออกไปยังทุกทิศทาง
ทันใดนั้น พื้นที่สังหารพลันเกิดความโกลาหล เหล่าสัตว์ร้ายต่างหลบหนีเปลวเพลิงที่ถูกปลดปล่อยออกมา บางตัวก็โดนเปลวเพลิงกลืนกิน ขณะที่บางตัวก็เหยียบกันเอง หรือพุ่งชนต้นไม้ใหญ่จนได้รับบาดเจ็บ
เปลวเพลิงสีทองเริ่มจะเผาผลาญไปทั่ว
ณ เวลานี้โลวหยาได้ยืนอยู่ท่ามกลางเปลวเพลิง และไม่มีสัตว์ร้ายตัวใดกล้าสู้กับเขา
แม้แต่สัตว์ร้ายระดับ 1 ยังกลัวหัวหดจนต้องวิ่งหนี!
ฮินะผู้ซึ่งยืนอยู่เบื้องหลังของโลวหยา และเฝ้าดูเขาอยู่ตลอดเวลา รู้สึกได้ถึงหัวใจของเธอที่เต้นระรัวราวกับกลองชุด
นั่นคือโรจาจริงๆใช่ไหม?
ถ้าไม่มีเปลวเพลิงที่กำลังลุกไหม้อยู่รอบๆ รวมไปถึงไอร้อน และซากศพสัตว์ร้าย ฮินะคงคิดว่านี่เป็นเพียงความฝัน
ทั่วทั้งบริเวณนี้กลายเป็นทะเลเพลิง และทุกๆที่ ที่โรจาพุ่งไปเหล่าสัตว์ร้ายก็จะถูกแผดเผาจนมอดไหม้
ถ้าพูดว่าในตอนนี้เปลวเพลิงเริ่มที่จะครอบคลุมทั้งพื้นที่ป่าบริเวณนี้ก็คงจะไม่ผิด
โรจาที่ยืนอยู่ท่ามกลางทะเลเพลิงนั้นไร้ซึ่งบาดแผล แม้แต่สัตว์ร้ายที่แข็งแกร่งก็ยังไม่กล้าที่จะสู้กับเขา แล้วเลือกที่จะหลบหนีไป
อย่างไรก็ตาม ถึงแม้พวกมันจะวิ่งหนี แต่ก็ยังคงถูกเปลวเพลิงของโลวหยาที่ปลดปล่อยออกไปทุกทิศทางกลืนกิน!
สองตัว …
ห้าตัว …
สิบตัว …
จำนวนสัตว์ร้ายที่โรจาฆ่านั้นยังคงเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง เกือบทั้งหมดเป็นสัตว์ร้ายที่อยู่ในระดับ 2 – 5 ถึงแม้พละกำลังของเขาจะฟันพวกระดับ 2 ไม่ค่อยเข้าก็ตาม แต่โลวหยาก็ใช้เปลวเพลิงสีทองแผดเผาพวกมัน! เปลวเพลิงที่แม้แต่สัตว์ร้ายระดับ 1 ยังมิอาจต้านทานได้ แล้วพวกมันจะต้านทานได้อย่างไร?
หลังจากที่เหล่าสัตว์ร้ายถูกแผดเผาด้วยเปลวเพลิงจนบาดเจ็บสาหัสแล้ว โลวหยาก็จะเดินไปตัดคอพวกมันราวกับเป็นเพียงเรื่องปกติ ไม่มีอะไรน่าตื่นเต้น!
ต้องรู้นะว่านี่เป็นเกาะที่ศูนย์ใหญ่กองทัพเรือมารีนฟอร์ดสร้างไว้เพื่อใช้ทำการประเมินผลการต่อสู้ แต่โลวหยากลับเผาผลาญทุกสรรพสิ่งจนกลายเป็นเถ้าถ่าน!
ที่ใดก็ตามที่เขาไป ทุกอย่างจะลุกไหม้ไปด้วยเปลวเพลิงสีทอง!
และในตอนนี้ทะเลเพลิงที่ถูกสร้างขึ้นโดยโรจาเริ่มที่จะขยายใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ และเริ่มดึงดูดความสนใจของคนอื่นๆในป่า
…
ณ พื้นที่ภายในป่า
เดียซเดรคกำลังห้ำหั่นกับสัตว์ร้ายระดับ 1 อยู่ เวลานี้เสื้อผ้าของเขาฉีกขาด ส่วนทางด้านสัตว์ร้ายระดับ 1 เนื้อตัวของมันเต็มไปด้วยบาดแผล
“เอานี่ไปกินซะ!!”
ดวงตาของเดรคเป็นประกายวูบวาบ ขณะที่เขากวัดแกว่งอาวุธของเขา
ฉัวะ—!
หลังจากที่อาวุธของเขาโจมตีถูกเป้าหมาย ในจังหวะเดียวกันเขาก็ถูกเจ้าสัตว์ร้ายอัดจนกระเด็นลอยออกไปเช่นกัน
อย่างไรก็ตาม
ผลแพ้ชนะปรากฏออกมาแล้ว — อาวุธของเดรคสามารถตัดคอสัตว์ร้ายระดับ 1 ได้!
เดียซเดรคเดินเข้าไปดูผลงานของเขา พลางสูดหายใจลึก ก่อนที่จะกล่าวว่า
“ฉันสามารถฆ่าสัตว์ร้ายระดับ 1 โดยที่ไม่ต้องใช้ ‘สิ่งนั้น’ ดูเหมือนว่าการประเมินผลการต่อสู้ในครั้งนี้ จะไม่ยากเย็นอะไรสำหรับฉัน”
เดรคพยักหน้า ก่อนที่จะเดินออกมาเพื่อเตรียมไล่ล่าสัตว์ร้ายตัวต่อไป
ทันใดนั้นเอง สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไป เขาสัมผัสได้ถึงอะไรบางอย่าง ก่อนที่จะหันไปยังทิศทางนั้น!
ถึงแม้จะมองจากระยะไกล แต่เขาก็สามารถเห็นได้อย่างชัดเจนว่าพื้นที่ป่าบริเวณนั้นเริ่มเปลี่ยนกลายเป็นสีแดงเพลิง!
“นั่น .. ไฟกำลังไหม้ป่า?”
ดวงตาของเดรคแสดงออกถึงความประหลาดใจเล็กน้อย
แต่เมื่อเขาเห็นว่าเปลวเพลิงยิ่งลุกไหม้มากขึ้นเรื่อยๆ และไม่มีท่าทีว่าจะดับลง ใบหน้าของเดรคก็เริ่มเปลี่ยนเป็นน่าเกลียด
“เพลิงไหม้ขนาดนี้ คงไม่อาจจะดับมันลงได้ง่ายๆ มันจะต้องส่งผลกระทบต่อการประเมินในครั้งนี้อย่างแน่นอน … ใครกันจะที่เป็นคนทำให้เกิดเพลิงไหม้ใหญ่โตขนาดนี้?”
เรื่องอื่นๆ ที่คุณอาจชอบ
