ไปผจญภัยในโลกOne Pieceกันเถอะ - ตอนที่ 12 - ห่วงใยเจ้าคนปัญญาอ่อน!
ไปผจญภัยในโลกOne Pieceกันเถอะ ตอนที่ 12 – ห่วงใยเจ้าคนปัญญาอ่อน!
โลวหยาได้ปิดหน้าต่างสถานะลง
ถึงแม้นี่จะเป็นเพียงการประเมินผลการต่อสู้ แต่มันก็ทำให้โลวหยาได้รับประสบการณ์การต่อสู้จริง นอกจากนั้นมันยังทำให้เขาสามารถวัดความแข็งแกร่งของตัวเองได้อีกด้วย
โลวหยาเก็บดาบเข้าฝักก่อนที่จะก้าวเดินต่อไปเพื่อหาเหยื่อรายใหม่
แต่เมื่อก้าวไปได้เพียงแค่สองก้าว พุ่มไม้ข้างๆเขาก็สั่นไหว พร้อมกับมีเสียงอะไรบางอย่างออกมาจากภายใน
“โอ้ … ดูเหมือนว่าเหยื่อรายต่อไปจะมาไวกว่าที่คิดนะเนี่ย”
โรจาหยุดเดิน ใบหน้าของเขาแสดงออกถึงความประหาดใจเล็กน้อย
แม้ว่าบนเกาะแห่งนี้จะเต็มไปด้วยสัตว์ร้าย แต่ก็ไม่น่าจะเป็นไปได้ที่พวกมันจะอยู่ใกล้กันขนาดนี้ — บริเวณนี้มีสัตว์ร้ายอยู่ติดกันถึง 3 ตัวเลยงั้นหรือนี่?
โรจาเฝ้ามองพุ่มไม้ที่กำลังสั่นไหว จนกระทั่งมันแยกออกจากกัน — แต่สิ่งที่ออกมากลับไม่ใช่สัตว์ร้าย!
แต่กลับกลายเป็นสาวงามที่มีหุ่นดินระเบิดพร้อมกับผมสีชมพูยาวสลวย
สาวงามคนนี้เป็นคนๆเดียวกับที่เตือนเขาเรื่องปืน และเธอก็โกรธเนื่องจากเขาไม่ยอมรับฟังคำพูดของเธอ
สาวงามที่โผล่ออกมาคือ ฮินะ
ฮินะอยู่ในบริเวณนี้พอดี และเนื่องจากเธอได้ยินเสียงต่อสู้ เธอจึงรีบตรงมายังจุดที่เกิดเสียง
ในมือของเธอกำปืนไว้แน่น
ฮินะระมัดระวังตัวอย่างมากในขณะที่เธอเดินออกมาจากพุ่มไม้ เธอก็เห็นลิงยักษ์หลังสีน้ำตาลที่ถูกย่างเป็นบาร์บีคิวและนอนตายอยู่บนพื้น เธอก็ชะงักไปครู่หนึ่งก่อนที่จะแสดงสีหน้าตกใจออกมา
นี่มันลิงยักษ์หลังสีน้ำตาล — สัตว์ร้ายระดับ 1 ที่แข็งแกร่งที่สุดในเกาะไม่ใช่หรอ?
ฮินะนั้นแตกต่างจากโรจา เธอได้เรียนรู้เรื่องเกี่ยวกับการประเมินผลการต่อสู้ในครั้งนี้มาก่อนแล้ว ทำให้เธอสามารถจำแนกประเภทและระดับของสัตว์ร้ายบนเกาะได้อย่างง่ายดาย ถึงแม้จะมีสัตว์ร้ายระดับต่ำหลายตัวที่เธอไม่สามารถจำมันได้ แต่สัตว์ร้ายที่แข็งแกร่งมากที่สุดเธอย่อมจำมันได้อย่างแน่นอน
ถึงแม้ว่าลิงยักษ์จะถูกย่างจนไม่เหลือสภาพเดิม แต่เธอก็ยังจำรูปร่างของมันได้!
ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเจ้าสัตว์ร้ายที่ถูกย่างคือลิงยักษ์หลังสีน้ำตาล!
ฮินะจ้องมองไปยังเจ้าลิงยักษ์ ก่อนที่จะหันไปมองรอบๆ ที่ถูกเผาไหม้เหมือนกับเจ้าสัตว์ร้ายตัวนี้ ใบหน้าของเธอก็เต็มไปด้วยความประหลาดใจ
เธอนิ่งค้างไปอยู่นาน
เธอไม่ได้สังเกตุเห็นโรจาเลยจนกระทั่ง โรจายื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆเธอ ฮินะจึงได้สติพร้อมกับเอ่ยถามด้วยความประหลาดใจว่า
“นายมาอยู่ตรงนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่?”
"…"
รอยเส้นเลือดเริ่มปรากฏขึ้นบนใบหน้าของโรจา นี่เธอยืนอยู่ตรงนี้มานานโคตรๆ แต่เธอพึ่งจะสังเกตุเห็นเขา นี่ตัวตนของเขาจืดจางขนาดนั้นเลยงั้นหรอ?
มุมปากของโรจากระตุกเล็กน้อย ก่อนที่เขาจะจ้องมองไปยังฮินะแล้วกล่าวว่า
“แล้วทำไมฉันจะมาที่นี่ไม่ได้?”
เมื่อได้ยินคำพูดของโลวหยา ฮินะก็ถอนหายใจออกมา พร้อมกับกล่าวว่า
“นับว่านายยังโชคดี เพราะเจ้าสัตว์ร้ายที่ถูกย่างเป็นบาร์บีคิวตัวนี้คือ สัตว์ร้ายระดับ 1 ที่แข็งแกร่งที่สุดบนเกาะแห่งนี้ ฉันไม่รู้ว่าใครเป็นคนฆ่ามัน แต่นับว่านายโชคดีมากๆที่ไม่ได้พบมันตอนที่ยังเป็นๆอยู่ไม่อย่างนั้นนายคงไม่มีชีวิตรอด”
สำหรับฮินะแล้ว ถ้าเธอเจอสัตว์ร้ายระดับ 2 เธอเลือกที่จะหลบหนีอย่างไม่ลังเล ยิ่งลิงยักษ์หลังสีน้ำตาลตัวนี้ที่เป็นถึงสัตว์ร้ายระดับ 1 ยิ่งไม่ต้องพูดถึง
ในความคิดของเธอ เธอคิดว่าโรจานั้นโชคดีมากๆที่ไม่เจอเจ้าลิงยักษ์ตัวนี้ตอนที่มันยังเป็นๆ
ส่วนโรจา ยิ่งได้ฟังสิ่งที่ฮินะกล่าว รอยเส้นเลือดก็ยิ่งปรากฏขึ้นเด่นชัดบนใบหน้าของเขา
อย่างไรก็ตาม โรจาก็ยังคงสงบ พร้อมกับยิ้มออกมาแล้วกล่าว่า
“เธอพึ่งบอกว่าเจ้าลิงยักษ์ตัวนี้เป็นสัตว์ร้ายระดับ1 พวกสัตว์ร้ายบนเกาะมีการแบ่งระดับด้วยงั้นอย่างงั้นหรอ?”
“นี่นายไม่รู้เรื่องการแบ่งระดับ?”
เมื่อได้ยินโรจากล่าว ฮินะก็จ้องมองเขาด้วยสายตาแปลกๆ แต่ก็ยังอธิบายให้เขาฟังว่า้
“สัตว์ร้ายบนเกาะแบ่งออกเป็น 5 ระดับ ระดับ 5 อ่อนแอที่สุด และระดับ 1 แข็งแกร่งที่สุด ส่วนลิงยักษ์หลังสีน้ำตาลตัวนี้จัดอยู่ในระดับ 1”
“โอ้ … แบบนี้นี่เอง ถ้าอย่างนั้นก็หมายความว่าฉันพึ่งจัดการสัตว์ร้ายระดับ 1 ไปงั้นสินะ คะแนนที่ได้คงจะเยอะทีเดียว”
โรจากล่าวพร้อมกับคิดถึงความแข็งแกร่งของลิงยักษ์ตัวนี้
และเขาก็คิดว่ามันค่อนข้างสมเหตุสมผล
ถ้าหากยังคงมีสัตวร์ร้ายที่แข็งแกร่งยิ่งกว่าลิงยักษ์หลังสีน้ำตาลตัวนี้แล้วล่ะก็ ทหารเรือฝึกหัดส่วนใหญ่คงจะล้มตายกันเป็นว่าเล่น
ฮินะจ้องมองไปยังร่างอันไร้วิญญาณของเจ้าลิงยักษ์ พร้อมกับพยักหน้าแล้วกล่าวว่า
“ใช่แล้ว นายจะต้องได้คะแนนเยอะมากๆแน่นอน จากการฆ่าลิงยักษ์หลังสีน้ำตาล …..”
แต่แล้วเสียงของเธอก็หยุดลงกระทันหัน
เธอหันขวับไปมองโรจา ด้วยดวงตาที่เบิกกว้าง พร้อมกับเอ่ยถามอย่างรวดเร็วว่า
“เดี๋ยวก่อน … เมื่อกี้นายพูดว่าอะไรนะ?”
เมื่อเห็นท่าทีแปลกๆของฮินะ โลวหยาก็ยิ้มออกมาพร้อมกับกล่าวว่า
“ก็เปล่านี่ ฉันก็แค่บอกว่า ฉันเป็นคนฆ่าลิงยักษ์หลังสีน้ำตาล ซึ่งเป็นสัตว์ร้ายที่แข็งแกร่งที่สุดบนเกาะแห่งนี้ ทำให้ฉันรู้สึกโล่งใจไม่น้อย”
ถ้าหากสัตว์ร้ายที่แข็งแกร่งที่สุดบนเกาะยังไม่อาจต้านทานสกิลไฟของเขาได้ โลวหยาก็โล่งใจว่าคงไม่มีสัตว์ร้ายตัวไหนบนเกาะแห่งนี้ที่สามามรถคุกคามเขาได้อีก
อย่างไรก็ตาม เมื่อได้ยินคำกล่าวของโรจา ฮินะก็จมลงสู่ความเงียบ
ก่อนที่เธอจะเดินตรงไปยังโรจา พร้อมกับยื่นมือข้างหนึ่งออกมาเสยผมตรงหน้าผากของโรจาขึ้น จากนั้นก็เอาหน้าผากของเธอประกบติดกับหน้าผากของโรจา
“นี่เธอคิดจะทำอะไร?”
การกระทำของฮินะทำให้โลวหยารู้สึกหวั่นไหวแปลกๆ
ฮินะถอยออกมา พร้อมกับจ้องมองโลวหยาด้วยความเป็นห่วง ก่อนที่จะกล่าวว่า
“เอ่อ … ตัวนายดูร้อนๆนะ ฉันว่านายคงกลัวมากเกินไปจนเริ่มเพ้อและมีไข้ขึ้น … บางทีนายอาจจะป่วย ฉันว่านายควรจะติดต่อทีมกู้ภัย แล้วออกจากการประเมินผลการต่อสู้ในครั้งนี้จะดีกว่านะ”
ฟุฟฟฟฟฟฟ—!
ประโยคนี้เกือบจะทำให้โรจากระอักเลือดออกมา
โชคยังดีที่ตั้งแต่เข้ามาเป็นทหารเรือฝึกหัด โลวหยาก็ถูกเพื่อนๆทหารเรือฝึกหัดคนอื่นๆดูถูกมาโดยตลอด จึงทำให้เขายังคงสงบแม้จะอยู่ในสถานการณ์แบบนี้
“ฉันจะไม่ออกจากการประเมินในครั้งนี้! ฉันจะออกไปล่าเหยื่อตัวต่อไป! ลาก่อน!!”
โลวหยากลาว พร้อมกับหันหลังกลับทันที
ฮินะจ้องมองแผ่นหลังของโลวหยาที่กำลังเดินจากไป มุมปากของเธอกระตุกเล็กน้อย … นี่เขาปฏิเสธความหวังดีของเธออีกแล้ว?
ถ้าหากโลวหยานั้นไม่ใช่ญาติของการ์ป เธอคงไม่ใส่ใจเขาขนาดนี้!
อย่างไรก็ตาม ขณะที่ฮินะกำลังจะเดินออกจากบริเวณนี้ โลวหยาก็ได้วิ่งกลับมา!
ฮินะจ้องมองโลวหยาพร้อมกับเอ่ยถามด้วยความสงสัยว่า
“นายกลับมาทำไม?”
โรจาตอบด้วยสีหน้าจริงจังว่า
“ฉันกลับมาเฝ้ารอเหยื่อ ที่นี่”
เมื่อเดินไปได้ไม่นาน โลวหยาก็นึกขึ้นได้ว่า เมื่อลิงยักษตัวนี้ถูกย่าง กลิ่นเนื้อหอมๆของมันจะต้องโชยออกไปทั่วทั้งป่า และล่อให้สัตว์ร้ายที่กำลังหิวโหยมาที่นี่อย่างแน่นอน
และด้วยสกิลไฟของโรจา ทำให้เขานั้นไม่รู้สึกหวาดกลัวสัตว์ร้ายที่มาเป็นกลุ่มแม้แต่น้อย — กลับกัน! เขาจะจับพวกมันย่างเป็นบาร์บีคิวให้หมด!
ทำไมเขาจะต้องออกไปไล่ล่าพวกมัน ในเมื่อสถานที่ตรงนี้นี่แหละคือที่ๆดีที่สุดในการล่าเหยื่อ!
“รอสัตว์ร้ายอยู่ตรงนี้? นี่นายบ้าหรือเปล่า?”
เนื่องจากฮินะไม่ใช่คนโง่ เธอสามารถเข้าใจสิ่งที่โรจาต้องการจะสื่อได้ในทันที เธอหันไปจ้องมองโรจาพร้อมกับอ้าปากค้าง
กลิ่นเนื้อย่างของลิงยักษ์จะดึงดูดสัตว์ร้ายมา! — อย่างไรก็ตาม สัตว์ร้ายจะไม่โผล่มาที่นี่แค่ ตัว หรือ สองตัวอย่างแน่นอน!!
หากโรจาต้องการใช้กลิ่นเนื้อย่างของลิงยักษ์ตัวนี้ล่อสัตว์ร้ายตัวอื่นๆเข้ามา
หากเขาและเธอถูกรุมล้อมไปด้วยสัตว์ร้ายจำนวนมากแล้วล่ะก็ คงมีเพียงความตายเท่านั้นที่กำลังรอพวกเธออยู่!
ฮินะไม่อาจทราบได้เลยว่าสมองของโรจานั้นดีเยี่ยมหรือว่าปัญญาอ่อนกันแน่ ถึงสามารถคิดวิธีอันตรายแบบนี้ขึ้นมาได้!
เรื่องอื่นๆ ที่คุณอาจชอบ
