ไปผจญภัยในโลกOne Pieceกันเถอะ - ตอนที่ 9 - การทดสอบเล็กๆน้อยๆ

ไปผจญภัยในโลกOne Pieceกันเถอะ ตอนที่ 9 – การทดสอบเล็กๆน้อยๆ

ในป่าทึบ

โลวหยาก้าวไปข้างหน้าขณะที่มือของเขาจับดาบตรงเอวไว้แน่น

นี่เป็นเพียงเกาะเล็กๆ จากในหมู่เกาะทั้งหมด แต่มันก็ยังมีขนาดใหญ่ถ้าเทียบกับค่ายฝึกสามัญที่ 5

หลังจากที่เข้ามา แต่ละคนก็กระจัดกระจายกันไปในป่า ตั้งแต่ที่โรจาเข้ามา เขาก็ไม่พบกับคนอื่นๆอีกเลย ดูเหมือนว่าเหล่าทหารเรือฝึกหัดที่เข้ามาในเกาะนี้ได้กระจัดกระจายออกไปอย่างสมบูรณ์ ในขณะบางคนก็ร่วมทีมกัน

โรจาพยายามมองหาอุปกรณ์เฝ้าระวังที่พลเรือโท กล่าวถึง อย่างไรก็ตาม เขากลับไม่พบ ‘เด็น เด็น มูชิ’ เลย บางทีพวกเขาอาจจะใช้อุปกรณ์อื่นก็ได้

“หมูเกาะนี้น่าจะถูกสร้างขึ้นโดยฝีมือมนุษย์ ฉันคิดว่ามันถูกสร้างขึ้นมาเพื่อทำการประเมินผลการต่อสู้โดยเฉพาะ”

โรจาเดินเข้าไปในป่าและได้บังเอิญพบร่องรอย ‘เทียม’ ที่อยู่ในป่าแห่งนี้ ดูเหมือนว่าพืชพรรณต่างๆจะถูกเคลื่อนย้ายมาไว้บนเกาะแห่งนี้

และนั่นก็หมายความว่าสัตว์ร้ายในเกาะแห่งนี้ก็ย่อมต้องถูกคัดเลือกมาแล้วเช่นกัน

โรจาได้มาถึงสถานที่แห่งหนึ่งที่เงียบงัน

เงียบราวกับป่าช้า

ทันใดนั้นก็ได้ปรากฏดวงตาคู่หนึ่งเบื้องหลังโรจา พร้อมกับเขี้ยวขนาดใหญ่ทั้งสองข้าง! —มันคือหมูป่ายักษ์!

วูซ–!

ในเวลาต่อมาหมูป่ายักษ์ก็พุ่งออกจากพุ่มไม้ ดวงตาของมันเต็มไปด้วยสีแดงเลือด ขณะที่มันพุ่งตรงไปยังจุดที่โรจายืนอยู่อย่างรวดเร็ว

อย่างไรก็ตามแทบจะในทันทีที่โรจารู้สึกตัว ราวกับว่าเขามีตาอยู่ข้างหลัง เมื่อเขาสัมผัสได้ว่าหมูป่ายักษ์พุ่งออกมาจากพุ่มไม้ โรจาก็กระโดดขึ้นกลางอากาศ พร้อมกับเหยียบลงบนหัวของหมูป่ายักษ์

ตูม—!

หมูป่ายักษ์ที่พุ่งออกมาสุดแรง ได้จมลงใต้แทบเท้าของโรจา ร่างกายอันใหญ่โตของมันไม่สามารถต้านทานพละกำลังของโรจาได้!

โรจาส่ายหัวเล็กน้อย ก่อนที่จะก้าวถอยมาข้างหลัง

หมูป่ากำลังสั่นเทาด้วยความกลัว มันไม่อาจรู้ได้เลยว่าทำไมสิ่งมีชีวิตที่ดูเปราะบางตรงหน้ามันถึงมีพละกำลังมากขนาดนี้

โรจาจ้องมองไปยังหมูป่ายักษ์ที่สั่นไปทั้งตัว ก่อนที่จะแสยะยิ้มออกมาเล็กน้อย

“เหยื่อรายแรกโผล่มาให้ฉันจัดการด้วยตัวเอง โชคของฉันนี่มันไม่เลวเลย ”

หมูป่ายักษ์คำรามลั่น

หลังจากที่มันถูกโรจาเหยียบ มันก็ยังคงมึนอยู่ อย่างไรก็ตาม มันก็ไม่คิดที่จะถอยหนี! มันส่ายหัวไปมา ก่อนที่ดวงตาของมันจะเป็นประกายกระหายเลือดอีกครั้งแล้วพุ่งเข้าหาโลวหยา!

แต่คราวนี้โรจาเดินตรงเข้าหามันพร้อมกับกระชับดาบโฮโนะสึกิตรงเอวแน่น!

ทันใดนั้นเขาก็ชักดาบขึ้นมาอย่างรวดเร็ว!

นี่เป็นหนึ่งในท่าพื้นฐานที่สุดในการฝึกดาบที่โรจาฝึกฝนมานับครั้งไม่ถ้วน ดาบที่ถูกชักขึ้นมาอย่างรวดเร็วกลายเป็นเส้นสีแดงปรากฏขึ้นเป็นทางตามรอยดาบ!

“อู๊ด—!”

และแทบจะในทันทีที่ดาบโฮโนะสึกิกลับเข้ามาในฝัก พร้อมๆกับหมูป่ายักษ์ที่หยุดนิ่งตรงหน้าโรจา

ทุกสิ่งทุกอย่างยังคงเงียบ

ทันใดนั้นรอยเลือดเป็นทางยาวก็ปรากฏขึ้นระหว่างคิ้วของหมูป่ายักษ์ เลือดสาดกระเซ็นขึ้นตามมาแทบจะในทันที! — หมูป่ายักษ์ถูกตัดออกเป็นสองซีก ก่อนที่จะแยกจากกันแล้วร่วงลงพื้น

ดวงตาคู่โตของมันยังคงขยับ ราวกับว่ามันไม่รู้ตัวว่าได้ตายไปแล้ว!

“สมกับที่เป็นหนึ่งใน21 ดาบชั้นยอด”

โรจาจ้องมองหมูป่ายักษ์ที่ถูกฟันจนแยกเป็นสองซีกด้วยความประหลาดใจเล็กน้อย ก่อนที่เขาจะหันมาจ้องมองโฮโนะสึกิและยิ้มออกมา

นี่เป็นครั้งแรกที่เขาใช้มันสังหารสัตว์ร้าย!

และเมื่อโรจาสังหารหมูป่ายักษ์ ทหารเรือนายหนึ่งบนเรือรบภายในห้องที่เต็มไปด้วยหน้าจอ ก็ได้บันทึกคะแนนของโรจาอย่างรวดเร็ว

“มังกี้ D โลวหยา สังหารสัตว์ร้าย ระดับ 3 : หมูป่ายักษ์”

สัตว์ร้ายบนเกาะแห่งนี้ถูกแบ่งออกเป็น 5 ระดับ — สัตว์ร้ายระดับ 1 นั้นจะแข็งแกร่งยิ่งกว่าทหารเรือฝึกหัดในกลุ่มชั้นยอด บางทีอาจจะแข็งแกร่งกว่า พลเรือโทเสียอีก!

แต่ละระดับมีคะแนนแตกต่างกัน

ระดับสูงสุดให้ 5 คะแนน และระดับต่ำสุดคือ 1

เซเฟอร์ที่กำลังจ้องมองหน้าจออยู่ได้เห็นกระบวนท่าทั้งหมดที่โลวหยาฟันหมูป่าในดาบเดียว

“พละกำลังของเขาค่อนข้างดี บางทีอาจจะมากที่สุดในค่ายสามัญก็เป็นได้ ดูเหมือนว่าเขาจะแข็งแกร่งขึ้นแล้วจริงๆ … ว่าแต่ดาบที่เขาใช้ใช่ 21ดาบชั้นยอด ใช่ไหมการ์ป?”

เซเฟอร์จ้องมองไปยังการ์ปที่อยู่ข้างๆเขา ถึงแม้ดาบเล่มนั้นจะไม่ใช่ดาบที่ดีที่สุดใน 21ดาบชั้นยอด แต่มันก็เป็นดาบที่มีชื่อเสียงมาก การที่โรจาสามารถครอบครองดาบเล่มนั้นได้ก็คงจะมีแค่เหตผลเดียว

การ์ปเข้าใจความหมายที่เซเฟอร์สื่อออกมาทันที ก่อนที่จะหัวเราะแล้วกล่าวว่า

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า ก็ฉันเห็นว่าเจ้าเด็กเหลือขอมันชอบใช้ดาบ ฉันก็เลย …”

เมื่อการ์ปที่ฝึกฝนโรจามากว่า 1 เดือน ได้เห็นว่าโรจาสามารถฆ่าสัตว์ร้ายระดับสามได้ด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว ทำให้เขารู้สึกพอใจเป็นอย่างมาก

เซเฟอร์ส่ายหัวแล้วกล่าวว่า

“เทคนิคการใช้ดาบของเขายังคงหยาบอยู่ เขาเพียงใช้แค่กำลังแขนในการโจมตีเท่านั้น เขายังไม่สามารถปลดปล่อยกลิ่นอายของดาบเล่มนั้นได้เลย โฮโนะสึกินั้นเป็นดาบที่มีชื่อเสียงในเรื่องพลังไฟ ซึ่งถ้ายังเป็นแบบนี้ต่อไป คงจะเป็นการยากที่จะทลายการป้องกันของสัตว์ร้าย ระดับ 1 ”

แม้ว่าประสิทธิภาพของโรจาจะค่อนข้างดี แต่เซเฟอร์นั้นได้เห็นอัจฉริยะมาแล้วมากมาย แม้แต่สามพลเรือเอกในปัจจุบันก็ถูกฝึกโดยเขา ดังนั้นประสิทธิภาพของโรจาจึงธรรมดามากสำหรับเขา

เมื่อพูดจบใบหน้าของเขาก็เปลี่ยนไป

และแทบจะในเวลาเดียวกันที่ใบหน้าของการ์ปก็เปลี่ยนไปด้วย

“ไม่นะ!”

โฮก—!

ทันใดนั้นทุกคนก็ได้ยินเสียงคำรามดังออกมาจากหน้าจอ

บนหน้าจอที่โรจาพึ่งจะฆ่าหมูป่ายักษ์ไปได้ปรากฏร่างๆยักษ์ที่สูงกว่าหมูปป่าตัวเมื่อครู่ถึงสองเท่า!

ร่างยักษ์นี้ถูกปกคลุมไปด้วยแผงคอที่ยาวลงมา มันเป็นหนึ่งในสัตว์ร้ายขนาดใหญ่บนเกาะแห่งนี้!

มันคือ ลิงยักษ์หลังสีน้ำตาล!

ในตอนแรกเซเฟอร์และการ์ปไม่ได้กังวลอะไรมากนักเพราะที่ต่อสู้กับโรจาในตอนแรกนั้นเป็นเพียงสัตว์ร้ายระดับ 3 แต่เมื่อโรจาต้องเผชิญหน้ากับสัตว์ร้ายระดับ 1 แล้วใบหน้าของพวกเขาก็เปลี่ยนไป!

ถ้าหากเป็นการ์ปหรือเซเฟอร์ที่สู้กับมันล่ะก็ พวกเขาสามารถฆ่ามันได้ด้วยนิ้วเพียงนิ้วเดียว แต่ .. สำหรับทหารเรือฝึกหัดจากค่ายสามัญ ดูเหมือนจะเป็นเรื่องยากมากๆที่จะสังหารมันด้วยตัวคนเดียว

สัตว์ร้ายระดับ 1 แม้ว่าจะเป็นหนึ่งในทหารเรือฝึกหัดจากค่ายชั้นยอด พวกเขาก็ไม่มีทางที่จะเอาชนะมันได้ ยิ่งเป็นลิงยักษ์หลังสีน้ำตาลยิ่งไม่ต้องพูดถึง!

การ์ปและเซเฟอร์เงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนที่พวกเขาจะเอ่ยออกมาว่า

“ด้วยพละกำลังของโลวยาในตอนนี้ สัตว์ร้ายระดับ 2 คือขีดจำกัดของเขา แต่นี่กลับต้องต่อสู้กับสัตว์ร้ายระดับ 1 ลิงยักษ์หลังสีน้ำตาล …”

เซเฟอร์จ้องมองไปยังหน้าจอ ก่อนที่จะหยุดพูดกลางคัน แต่ก็เห็นได้ชัดว่าเขาต้องการจะพูดอะไร

เขาต้องการที่จะส่งทีมกู้ภัยไป เพราะอย่างไรก็ตาม โลวหยานั้นก็เป็นญาติของการ์ป เซเฟอร์จึงให้การ์ปเป็นคนตัดสินใจ

ณ เวลานี้การ์ปจ้องมองหน้าจอโดยไม่ได้พูดอะไรซักคำ แต่ใบหน้าของเขาแสดงออกถึงความเครียด

ลิงยักษ์ตัวนี้มีร่างกายที่ยืดหยุ่นมาก มันสามารถเคลื่อนไหวได้อย่างรวดเร็ว การที่จะหลบหนีมันคงเป็นไปไม่ได้ หากโรจาพบสัตว์ร้ายระดับ 1 ที่ไม่ใช่เจ้าลิงยักษ์ตัวนี้แล้วล่ะก็ เขาก็ยังพอที่จะหลบหนีออกไปได้โดยไม่ต้องได้รับบาดเจ็บ

แต่เจ้าลิงษ์ยักตัวนี้เป็นสัตว์ร้ายที่ว่องไวที่สุดบนเกาะ

โรจาช่างโชคร้ายจริงๆ

การ์ปจ้องมองลิงยักษ์หลังสีน้ำตาลพลางขบฟันแน่น แต่เขาก็ยังเลือกที่จะตัดสินใจรอดูสถานการณ์ก่อน เขากำลังคำนวนเวลาและตำแหน่งที่โรจาอยู่ และเขาจะพุ่งออกจากเรือรบลำนี้ทันทีหากโรจาไม่สามารถสู้มันได้!

เขาจะพุ่งไปหาโลวหยราให้เร็วที่สุดด้วยความเร็วสูงสุดที่เขามี!