ไปผจญภัยในโลกOne Pieceกันเถอะ - ตอนที่ 7 - ออกเดินทาง

ไปผจญภัยในโลกOne Pieceกันเถอะ ตอนที่ 7 – ออกเดินทาง

วันรุ่งขึ้น

ณ ท่าเรือของศูนย์ใหญ่มารีนฟอร์ด ที่เต็มไปด้วยเรือรบขนาดใหญ่ และมีทหารเรือฝึกหัดแต่ละกลุ่มอยู่บนเรือรบแต่ละลำ

มีเรือรบขนาดใหญ่จำนวน 10 ลำจอดอยู่และ แต่ละลำก็เต็มไปด้วยทหารเรือฝึกหัดจากค่ายสามัญ และนอกจากเหล่าทหารเรือฝึกหัดที่อยู่บนเรือแล้วยังมีพลพเรือโทมากับพวกเขาด้วยถึง5คน!

แม้ว่าพวกเขาจะมาจากค่ายฝึกสามัญ แต่พวกเขาก็ยังมีโอกาสเข้าร่วมค่ายชั้นยอดในอนาคต ดังนั้นเมื่อพวกเขาเดินเรือในทะเลเพื่อไปเข้าร่วมการประเมินผลการต่อสู้ ทางมารีนฟอร์ดจึงส่งพลเรือโทมาถึง 5 คนเพื่อคุ้มครองพวกเขา

ไม่นานนัก

เรือรบก็ออกจากท่าเรือและมุ่งหน้าสู่ท้องทะเล

แต่น่าแปลก เพราะมีเพียงเรือ 9 ลำเท่านั้นที่ออกไป แต่ยังคงเหลือเรืออีก 1 ลำซึ่งยังคงจอดอยู่และไม่มีสัญญาณบ่งบอกว่าจะออกเรือแม้แต่น้อย

ทหารเรือฝึกหัดบนเรือลำนั้น ในตอนแรกก็ไม่ได้สนใจอะไร แต่เมื่อเวลาเริ่มผ่านไปนานพวกเขาก็เริ่มกระวนกระวาย และพูดคุยกันกับสิ่งที่เกิดขึ้น

คิ้วของบางคนเริ่มขมวดเข้าหากัน ก่อนที่พวกเขาจะกระซิบคุยกันว่า

“เมื่อไหร่พวกเราจะออกเดินทาง?”

“กลุ่มอื่นเขาออกไปกันหมดแล้ว แล้วทำไมพวกเราถึงยังไม่ออกเรือล่ะ?”

ใบหน้าของทหารเรือฝึดหัดหลายคนเริ่มปรากฏความไม่พอใจขึ้นมา ก่อนที่จะเริ่มพูดคุยกัน

และในตอนนั้นเอง

ได้มีคนๆหนึ่งวิ่งมาจากระยะไกล และคนๆนั้นก็รีบตรงดิ่งขึ้นมายังเรือรบทันที

คนคนนั้นคือโรจา

“ขอโทษที่มาสาย”

หลังจากกล่าวจบ โรจาก็เดินตรงไปยังมุมๆหนึ่งโดยที่ไม่คิดจะอธิบายเหตุผลที่เขามาสายแม้แต่น้อย เขานั้นไม่ใช่คนช่างพูด และเขาก็ไม่ต้องการที่จะพูดคุยกับทหารเรือฝึกหัดคนอื่นๆอยู่แล้ว

แม้ว่าร่างกายของโรจาจะเปลี่ยนแปลงไป ไม่ใช่คนที่ตัวเล็กผอมแห้งเหมือนแต่ก่อน แต่คนส่วนใหญ่ก็ยังจำเขาได้ในทันที หลังจากที่เขาหายตัวไปเป็นเวลากว่าหนึ่งเดือน

เสียงพูดคุยของทหารเรือฝึกหัดทุกคนได้หยุดลงทันที เมื่อโรจามาถึง และทุกๆสายตาได้จ้องมองไปยังเขาด้วยความงุนงง

ที่เรือรบยังไม่ออกจากท่าก็เพราะรอโลวหยาที่มาสาย?

หลังจากที่เงียบไปสักพัก ก็ได้มีเสียงๆหนึ่งดังขึ้นด้วยความไม่พอใจว่า

“นี่มันหมายความว่ายังไง”

“ที่พวกเรายังไม่ออกเรือเป็นเพราะว่าต้องรอเขา? ไม่ใช่ว่าเขาลาออกไปแล้วงั้นหรอ?”

“ถึงแม้เขาจะเป็นญาติของพลเรือโทการ์ป แต่ทำแบบนี้มันก็มากเกินไป!”

ทหารเรือฝึกหัดส่วนใหญ่จ้องมองไปยังโรจาด้วยความรังเกียจ และเต็มไปด้วยความไม่พอใจ

เดิมทีแล้วพวกเขาค่อนข้างกังวลเรื่องการเข้าร่วมการประเมินผลการต่อสู้อยู่ก่อนแล้ว ดังนั้นอารมณ์ของพวกเขาจึงเดือดได้ง่ายๆ

มีเพียงไม่กี่คนในกลุ่มที่ยังคงสงบอยู่  หนึ่งในนั้นคือคนที่แข็งแกร่งที่สุดในค่ายสามัญ เดียซ เดรค แต่เมื่อเขาเห็นโรจา ดวงตาของเขาก็เป็นประกาย!

‘เจ้าหมอนี่ … มันแข็งแกร่งขึ้น’

เมื่อก่อน โรจานั้นไม่เคยอยู่ในสายตาของเดรค แต่เมื่อพวกเขาได้พบกันอีกครั้ง เดรครู้สึกได้ว่าโรจานั้นแข็งแกร่งขึ้นมาก ราวกับเป็นคนละคน

อย่างไรก็ตาม

แม้ว่าโรจาจะแข็งแกร่งขึ้นมาก แต่ เดรคก็ยังไม่ได้ให้ความสำคัญกับเขา

เพราะเดิมทีแล้วโลวหยานั้นกระจอกกที่สุดในค่ายทหารเรือฝึกหัด ต่อให้เขาแข็งแกร่งขึ้น แต่มันก็พึ่งผ่านไปแค่ 1 เดือน แล้วเขาจะแข็งแกร่งขึ้นได้สักแค่ไหนกันเชียว?

อย่างไรก็ตาม เป้าหมายของ เดียซเดรค นั้นคืออันดับหนึ่งของค่ายสามัญ ไม่ใช่เพียงอันดับหนึ่งของกลุ่ม

หลังจากที่จ้องมองโรจาอยู่สักพัก เดรคก็เบนสายตาออกไปแล้วไม่สนใจโรจาอีกต่อไป

เมื่อเสียงของทหารเรือฝึกหัดเริ่มดังขึ้น พลเรือโท ก็เดินเข้ามา พร้อมกับกระแทกเสียงด้วยความเย็นชาว่า

“เงียบ!!”

เรือรบทั้งลำพลันเงียบกริบลงทันที แต่ถึงแม้เหล่าทหารเรือฝึกหัดจะเงียบลง แต่ใบหน้าของพวกเขาก็ยังแสดงออกถึงความไม่พอใจอยู่ดี

ทุกคนต่างจ้องมองไปยังโรจา แต่ในวินาทีต่อมาใบหน้าที่แสดงออกถึงความไม่พอใจของพวกเขาก็พลันหายไปทันที

เนื่องจากเจ้าหน้าที่ทุกคนบนเรือรบรวมไปถึงพลเรือโท ต่างก็โค้งคำนับและทักทายคนสองคนที่กำลังเดินมาจากระยะไกล ในตอนนี้สายตาของเหล่าทหารเรือฝึกหัดพลันเปลี่ยนเป็นเคารพและเทิดทูนทันที

หนึ่งในคนที่กำลังเดินมาคือการ์ป

ในขณะที่อีกคนหนึ่งที่เดินมาด้วยนั้นมีผมสีม่วงและเต็มไปด้วยความสง่างามในทุกย่างก้าว

“เขาคือครูฝึกค่ายชั้นยอด — อดีตพลเรือเอกเซเฟอร์!!”

“ที่แท้เรือรบของพวกเราก็รอ อดีตพลเรือเอกเซเฟอร์กับพลเรือโทการ์ปนี่เอง! พวกเราก็หลงนึกว่ารอเจ้าบ้าโรจาเสียอีก!”

เมื่อทหารเรือฝึกหัดเห็นการ์ปและเซเฟอร์ ความไม่พอใจบนใบหน้าของพวกเขาก็หายไป และจ้องมองการ์ปและเซเฟอร์ด้วยความเคารพ

และในตอนนี้ไม่มีใครสนใจโรจาอีกต่อไป

พวกเขาต่างจ้องมองไปยังการ์ปและเซเฟอร์

ขณะที่การ์ปกำลังเดินขึ้นเรือ สายตาของเขาก็กวาดไปยังโรจา ก่อนที่จะยิ้มออกมาจนเห็นฟันขาว จากนั้นก็ตรงไปยังชั้นดาดฟ้าเรือพร้อมกับเซเฟอร์

หลังจากเดินมาถึง การ์ปและเซเฟอร์ก็จ้องมองไปยังพลเรือโท และเหล่าทหารเรือฝึกหัด แล้วกล่าวว่า

“ฉัน พลเรือโทการ์ป และหัวหน้าครูฝึกเซเฟอร์ หวังว่าจะได้เห็นผลงานที่ดีของพวกเธอทุกคน!”

“ครับ!!/ค่ะ!!”

ทหารเรือฝึกหัดที่ยืนอยู่ในแถวอย่างเป็นระเบียบได้กล่าวออกมาอย่างพร้อมเพียง พวกเขาในตอนนี้รู้สึกตื่เต้นมากเมื่อรู้ว่าการ์ปและเซเฟอร์จะมาดูการประเมินในครั้งนี้ด้วย

มีเพียงโรจาเท่านั้นที่ไม่ได้แสดงความตื่นเต้นออกมา เขาบิดขี้เกียจก่อนที่จะนั่งลงแถวๆปืนใหญ่ จากนั้นก็เหลือบมองไปยังกลุ่มทหารเรือฝึกหัด

โรจาจ้องมองไปยัง เดียซเดรค ความจริงแล้วโรจานั้นค่อนข้างสนใจในตัวเดรค

ไม่ใช่เพราะว่าเดรคเป็นคนที่แข็งแกร่งที่สุดในกลุ่มห้า แต่เพราะโรจานั้นรู้ดีว่าในอนาคต ในช่วงยุคของลูฟี่นั้น ‘ธงแดง เดียซ เดรค’ นั้นจะเป็นถึง 1 ใน 11 ซุปเปอร์โนวา — ลุคกี้แห่งยุคสมัยใหม่!

อย่างไรก็ตาม ตอนนี้เดรคนั้นเป็นเพียงทหารเรือฝึกหัดเท่านั้น

เดิมทีแล้วเดรคนั้นเป็นพลเรือตรี แต่ด้วยเหตุผลบางประการทำให้เขาต่อต้านมารีนฟอร์ดและกลายมาเป็นโจรสลัด

“ฉันไม่แน่ใจว่าตอนนี้ เดรคได้กินผลปีศาจสายโซออนแล้วหรือยัง (ผลทีเร็กซ์)”

แต่แล้วโรจาก็ส่ายหัวเล็กน้อย ก่อนที่จะเลิกสนใจเรื่องนี้อีกต่อไป

…

หลังจากที่ออกจากท่าเรือ เรือรบก็ใช้ความเร็วเต็มที่ ในไม่ช้าพวกเขาก็ได้มาถึงเขตที่ไร้ซึ่งลมทะเล ‘คาล์มเบล’

ที่ซึ่งเป็นที่อยู่อาศัยของจ้าวแห่งท้องทะเล และบางครั้งจะสามารถเห็นจ้าวแห่งท้องทะเลที่มีดวงตาใหญ่กว่าเรือรบทั้งลำโผล่ออกมาจากระยะไกลได้

เรือรบขาดใหญ่ลำนี้ติดตั้งกังหันไฟฟ้า ดังนั้นมันจึงสามารถแล่นเรือต่อไปได้ แม้จะไม่มีลมทะเลคอยหนุน และต่อให้ไม่มีกังหันไฟฟ้าแต่พวกเขาจะต้องกลัวอะไรอีกในเมื่อบนเรือการ์ปและอดีตพลเรือเอกเซเฟอร์อยู่บนเรือลำนี้

ตลอดทางพวกเขาไม่ได้พบเจอกับอันตรายใดๆ และในตอนนี้เรือก็ได้แล่นมาจนถึงเกาะเล็กๆเกาะหนึ่ง

บริเวณเกาะเต็มไปด้วยหมู่เกาะขนาดเล็กมากมายนับไปถ้วน พีชพรรณบนเกาะมีสีเขียวชอุ่มและเต็มไปด้วยเสียงคำรามลึกลับดังออกมาจากส่วนหนึ่งของเกาะตลอดเวลา

มันช่างน่าทึ่งและน่าหวาดกลัวในเวลาเดียวกัน

เรือรบอีกเก้าลำได้มาถึงก่อนแล้ว พวกเขาได้จอดเทียบท่าในหมู่เกาะเล็กๆตามจุดต่างๆ และในขณะนี้เรือรบของโรจาก็ได้จอดลงบนหมู่เกาะเล็กๆแห่งหนึ่ง

“นี่คือสถานที่การประเมินผลการต่อสู้!”

พลเรือโทได้กล่าวกับเหล่าทหารเรือฝึกหัด ส่วนการ์ปและเซเฟอร์นั้นไม่ได้ปรากฏตัวออกมา