ไปผจญภัยในโลกOne Pieceกันเถอะ - ตอนที่ 5 - หนึ่งเดือนผ่านไป

ไปผจญภัยในโลกOne Pieceกันเถอะ ตอนที่ 5 – หนึ่งเดือนผ่านไป

ณ ลานฝึก

ดวงอาทิตย์สาดแสงสีทองลงมาทำให้สถานที่แห่งนี้เต็มไปด้วยความมีชีวิตชีวา

ในตอนนี้ร่างกายของโรจานั้นเต็มไปด้วยเหงื่อ ร่างกายของเขาสั่นและหอบหายใจอย่างหนัก — เขาใกล้จะถึงขีดจำกัดแล้ว

โรจากำลังฝึกซ้อมด้วยท่าออกกำลังกายที่แสนจะเรียบง่าย — ท่าลุกนั่ง(สควอต)

เหงื่อของเขาไหลรินจนพื้นใต้เท้าของเขาของเขากลายเป็นแอ่งน้ำขนาดเล็ก โรจาหอบหายใจอย่างหนัก พลางนับจำนวนครั้งที่ทำท่าลุกนั่งตลอดเวลา

2201 … 2202 …

ขาทั้งสองข้างชาและเกือบจะไร้ความรู้สึก แต่เขาก็ยังคงขบฟันแน่นแล้วทำมันต่อไป เพราะเขาต้องการรู้ว่าขีดจำกัดของเขานั้นคือเท่าไหร่

ในขณะที่การเสริมความแข็งแกร่งให้ระบบจิตวิญญาณแห่งดาบเพิ่มขึ้นเพียงน้อยนิด แต่ร่างกายของโรจาในปัจจุบัน ก็ไม่ได้อยู่ในระดับล่างของศูนย์ใหญ่มารีนฟอร์ดอีกต่อไป

2353 … 2354 …

จนในที่สุด

ครั้งต่อไปที่เขาพยายามจะลุกขึ้นยืน โรจาก็ล้มลง และเขาก็ไม่สามารถที่จะฝึกท่าลุกนั่งได้อีกต่อไป

โรจาสูดหายใจลึก เรียกอากาศกลับเข้ามา ก่อนที่จะกล่าวว่า

“ขีดจำกัดของฉันคือ 2354 ครั้ง?”

แม้ว่าร่างกายของเขาจะเหนื่อยล้า แต่มันก็เป็นเพียงความเหนื่อยล้าทางกายเท่านั้น มันไม่ได้ส่งผลอะไรต่อความเหนื่อยล้าทางจิตวิญญาณเลย — อาจจะเป็นเพราะระบบจิตวิญญาณแห่งดาบก็ได้กระมัง จึงทำให้จิตวิญญาณของเขาเหนือกว่าคนทั่วไป

ที่โรจาสามารถเข้าถึงขีดจำกัดของร่างกายได้ ก็เนื่องมาจากจิตวิญญาณที่แข็งแกร่งของเขา มันทำให้เขาสามารถเข้าถึงขีดจำกัดของร่างกาย โดยที่เขาไม่รู้สึกเจ็บปวด — ช่างวิเศษจริงๆ

หรืออีกความหมายนึงก็คือ เขาสามารถทนรับความเจ็บปวดได้อย่างง่ายดาย

โรจายังคงนั่งอยู่ที่เดิม ในจุดที่เขาล้มลง ขาทั้งสองข้างยังคงชาจนเขาขยับไม่ได้ โรจาจึงไม่สามารถลุกขึ้นได้ในช่วงเวลาสั้นๆ

แต่วินาทีต่อมาใบหน้าของโรจากก็ถูกปกคลุมไปด้วยเส้นเลือด และปากของเขาก็กระตุกเล็กน้อย

นั่นก็เพราะเขาเห็นว่าการ์ปกำลังหลับอยู่ หลับสนิททั้งๆที่ยังยืนดูเขาฝึก!!

โรจาถอนหายใจออกมา เขาขี้เกียจเกินไปที่จะปลุกการ์ป เพราะอย่างไรเสียปลุกไปก็คงไม่ตื่นแน่ๆ เขาจึงหลับตาลงแล้วเริ่มทำสมาธิ ทันใดนั้นหน้าต่างสถานะก็ปรากฏขึ้นตรงหน้าเขา

เมื่อเห็นว่าแต้มสเตมิน่าเพิ่มขึ้นมา 1 แต้ม โรจาก็พยักหน้าเล็กน้อย ก่อนที่จะปิดหน้าต่างสถานะ และเริ่มพักผ่อน

ผ่านไปครู่หนึ่ง

โรจาก็สัมผัสได้ว่าขาของเขาค่อยๆกลับมามีความรู้สึกอีกครั้ง และในขณะที่โรจากำลังลุกขึ้นยืน การ์ปก็ตื่นขึ้น

เมื่อการ์ปตื่น เขาไม่รู้สึกผิดแม้แต่น้อย และได้หันไปจ้องมองโรจาที่กำลังนั่งหลับตาอยู่

เมื่อเห็นว่าโรจาทำแบบนั้น คิ้วของการ์ปก็ขมวดเข้าหากัน แล้วเตรียมที่จะตะโกนดุ เขากำลังคิดว่าโลวยานั้นแอบหลับไป ในตอนที่เขาหลับ แต่ในวินาทีต่อมาเมื่อการ์ปสังเกตเห็นเสื้อผ้าและพื้นใต้เท้าของโรจาที่เปียกปอนไปด้วยหยาดเหงื่อ และภาพโรจาที่กำลังพยายามลุกขึ้นยืนด้วยขาที่สั่นไม่หยุด

ปากของการ์ปที่กำลังจะตะโกนได้หุบลงทันที ในขณะที่ดวงตาของเขาเป็นประกาย

นี่มัน …

หรือว่าเจ้าเด็กเหลือขอจะสามารถไปได้ถึงขีดจำกัดแล้ว?

ขาของโรจาที่สั่นไม่หยุด ทำให้การ์ปค่อนข้างประหลาดใจ เพราะตัวเขาเองก็เคยเป็นแบบนี้เช่นกัน มันคือสภาพหลังจากที่ฝึกจนถึงขีดจำกัด!

การทะลวงขีดจำกัดไม่ใช่เรื่องง่าย เพราะมันไม่ได้เกี่ยวข้องกับพละกำลังร่างกาย! แต่มันเกี่ยวข้องกับพลังใจ!!

ดูเหมือนว่าพลังใจของโรจาจะแข็งแกร่งมากกว่าที่เขาคิด

คิ้วที่ขมวดเข้าหากันได้คลายออก ปากที่หุบลงของการ์ปได้เผยรอยยิ้มออกมา — แต่แทบจะในวินาทีถัดไป ใบหน้าของการ์ปก็กลับมาเป็นเคร่งขรึมอีกครั้ง!

หลังจากที่รอโรจาพักฟื้น พวกเขาก็เริ่มฝึกฝนกันต่อ

…

วันเวลาผ่านไปเกือบหนึ่งเดือน

โรจาฝึกฝนร่างกายทุกวัน และเขาสามารถทะลวงขีดจำกัดได้แทบจะทุกวัน!!

และนอกจากนี้เขายังเริ่มสัมผัสลึกลงไปได้ถึงศักยภาพแฝงมากขึ้นทุกวันเช่นกัน

ทุกๆวันพละกำลังของเขาจะเพิ่มขึ้นมากกว่าเมื่อวาน

ดูเหมือนว่าจะเป็นเพราะระบบจิตวิญญาณแห่งดาบ เลยทำให้การทะลวงขีดจำกัดเป็นเรื่องง่ายสำหรับเขา

ในตอนนี้ร่างกายของโลวยานั้นเปลี่ยนแปลงไปมาก แม้ว่าเขาจะไม่ได้ไปถึงระดับที่มีกล้ามเป็นมัดๆแบบการ์ป แต่กล้ามเนื้อของเขาก็ดูสมบูรณ์แบบขึ้น ต่างจากแต่ก่อนที่มีร่างกายผอมแห้ง

โรจารู้สึกพอใจกับสภาพร่างกายของเขาในตอนนี้เป็นอย่างมาก

แน่นอนว่านี่เป็นเพียงการเปลี่ยนแปลงรูปลักษณ์เท่านั้น การสัมผัสได้ลึกขึ้นถึงศักยภาพแฝงต่างหากที่สำคัญยิ่งกว่า!

ในเดือนนี้นอกจากพละกำลังที่เพิ่มมากขึ้นแล้ว เขายังสามารถเสริมความแข็งแกร่งให้ระบบจิตวิญญาณแห่งดาบได้อีกหลายครั้ง!

ถ้าหนึ่งเดือนที่ผ่านมาเขามี ค่าพละกำลัง อยู่ที่ 30 แต้ม แต่ในตอนนี้เขามี ค่าพละกำลัง อย่างน้อยก็ 100 แต้ม!

พละกำลังของเขาเพิ่มขึ้น 3 เท่า ในเวลาเพียงแค่เดือนเดียว!

อย่างไรก็ตาม เนื่องจากโรจาสามารถทะลวงขีดจำกัดได้ทุกวัน และสามารถสัมผัสได้ลึกลงไปถึงศักยภาพแฝง เลยทำให้เกิดผลข้างเคียงบางอย่างขึ้น

ผลข้างเคียงทีว่านั่นก็คือ ความอยากอาหารที่เพิ่มมากขึ้น

และนั่นทำให้โลวยาได้รู้สาเหตุที่ว่า ทำไม ลูฟี่ ถึงกินจุอยู่ตลอดเวลา

นอกจากนี้แม้ว่าระดับจิตวิญญาณแห่งดาบจะไม่เพิ่มขึ้นเท่ากับพละกำลังของเขา แต่มันก็ได้รับการเสริมความแข็งแกร่งอยู่หลายครั้ง

หน้าต่างสถานะได้ปรากฏขึ้นตรงหน้าโลวหยา

ขั้นสอง : จิตวิญญาณแห่งดาบโบราณ +6

สถานะ: พลังโจมตี +75, พละกำลัง  +20

สกิลพิเศษ: จงเผาสรรพสิ่งให้เป็นเถ้าถ่าน … ทุกๆการโจมตีจากดาบจะได้รับการเสริมพลังโจมตีด้วยไฟ(ไม่เป็นไปตามเงื่อนไขการวิวัฒนาการ)

สเตมิน่า: 14/70

ทุกครั้งที่บรรลุการเสริมความแข็งแกร่งใน ขั้นสอง ความต้องการของค่าสเตมิน่าก็จะเพิ่มขึ้นอย่างละ 10 ทุกครั้ง

แต่ถึงยังไงเสียโรจาก็ประสบความสำเร็จในการเสริมความแข็งแกร่งให้ระบบจิตวิญญาณแห่งดาบจนถึง +6 และเขารู้สึกได้ว่าการวิวัฒนาการเป็น ‘ขั้นสาม’ นั้นอยู่ไม่ไกลแล้ว

ในขณะเดียวกัน

โรจาก็ได้ค้นพบว่าพลังไฟของเขานั้นจะแข็งแกร่งขึ้นตาม ค่าพละกำลังของเขา!

ในตอนแรกโรจาสามารถยิงไฟออกจากดาบได้ไกลแค่ 1 เมตรเท่านั้น แต่ตอนนี้เขาสามารถยิงมันออกไปได้ไกลถึง 5 – 6 เมตร!

ดังนั้นจึงไม่ต้องสงสัยเลยว่าพละกำลังของเขาจะต้องเพิ่มขึ้นอย่างก้าวกระโดดแน่นอนในเดือนนี้

แต่ตอนนี้โรจาก็ยังไม่รู้ว่าตัวเขานั้นแข็งแกร่งขึ้นมากแค่ไหน เพราะตลอดเวลานั้นเขาได้ฝึกแค่กับการ์ปเท่านั้น ไม่ได้ทดลองต่อสู้กับคนอื่นเลย และค่าพละกำลังของการ์ปนั้นก็มากกว่าคนอื่นจนผิดปกติ จึงยากที่จะนำมาเปรียบเทียบได้

โรจาส่ายหัว ก่อนที่จะกำหมัดแน่น และรู้สึกได้ถึงพละกำลังที่เพิ่มมากขึ้นในช่วงเวลาหนึ่งเดือนที่ผ่านมา ก่อนที่เขาจะยิ้มออกมาเล็กน้อยแล้วกล่าวว่า

“ดูเหมือนว่าจะต้องหาใครสักคนมาทดสอบความแข็งแกร่งกับฉันสักหน่อยเสียแล้ว”