ไปผจญภัยในโลกOne Pieceกันเถอะ - ตอนที่ 3 - ชิไค : จงเผาสรรพสิ่งให้เป็นเถ้าถ่าน ริวจินจักกะ

ไปผจญภัยในโลกOne pieceกันเถอะ ตอนที่ 3 – ชิไค : จงเผาสรรพสิ่งให้เป็นเถ้าถ่าน ริวจินจักกะ

คุณสมบัติเสริมสีต่างๆที่กระพริบสลับไปสลับมาเริ่มช้าลง ช้าลงเรื่อยๆ

พอมันเริ่มช้าลง โรจาก็เห็นว่า คุณสมบัติเสริมสีเขียวส่วนใหญ่นั้นจะ + เพิ่มพวก สเตมิน่า , ความว่องไว ฯลฯ ซึ่งไม่ค่อยน่าสนใจเท่าไหร่สำหรับโรจา

การ ‘สกัด’ คุณสมบัติเสริมดูเหมือนว่าจะหยุดลงที่สีเขียว ทำให้โรจารู้สึกผิดหวังเล็กน้อย

อย่างไรก็ตาม สิ่งที่โรจานึกไม่ถึงก็ได้เกิดขึ้น! คุณสมบัติเสริมที่ดูเหมือนจะหยุดลงแล้วที่สีเขียว ได้กระพริบขึ้นอีกครั้ง แล้วมันก็กลายเป็น —-

คุณสมบัติเสริมสีม่วง!!

แต่ก่อนที่โลวหยาจะทันได้อ่านว่ามันคืออะไร คุณสมบัติเสริมสีม่วงนี้ก็กลาย ประกายดาวสีม่วงระยิบระยับนับไม่ถ้วนลอยอยู่กลาวอากาศ ก่อนที่ไหลเข้าสู้ หน้าต่างสถานะ

นี่มันคุณสมบัติเสริมระดับแรร์!

โรจาอดไม่ได้ที่จะรู้สึกตื่นเต้นดีใจเมื่อเห็นฉากนี้

ในตอนแรกหัวใจของเขารู้สึกผิดหวังเมื่อเห็นว่าการสกัดหยุดลงที่สีเขียว แต่เขาไม่คาดหวังเลยว่าในตอนท้ายมันจะกระพริบอีกครั้งแล้วเปลี่ยนเป็นสีม่วง!

ไม่นานนัก หน้าต่างสถานะก็ปรากฏขึ้นมาอีกครั้ง

ขัั้นสอง : จิตวิญญาณแห่งดาบโบราณ +0

สถานะ: พลังโจมตี +40 , พละกำลัง +10

สกิลพิเศษ :  บันโช อิซไซ ไคจิน โตะ นาเสะ — จงเผาสรรพสิ่งให้เป็นเถ้าถ่าน (ไม่เป็นไปตามเงื่อนไขการวิวัฒนาการ)

สเตมิน่า: 0/20

ดวงตาของโรจาจ้องมอง หน้าต่างสถานะ ตรงช่อง สกิลพิเศษ อยู่ครู่หนึ่ง เขาคิดว่าเขาเคยได้ยินมันที่ไหนมาก่อน —

"นี่มัน … "

โรจาเหมือนจะนึกออก แต่เขาก็ยังไม่ค่อยมั่นใจเท่าไหร่ จึงเพ่งมองคำอธิบายของสกิลพิเศษแล้วทวนมันซ้ำๆ

‘จงเผาสรรพสิ่งให้เป็นเถ้าถ่าน …’

คำอธิบาย : เสริมพลังโจมตีด้วยไฟ

ขั้นต้น : ชิไค : ริวจิน จักกะ (ยังไม่เปิดใช้งาน)

ขั้นปลดปล่อยสวัสดิกะ : บังไค : ซันกะโนะทาจิ (ยังไม่เปิดใช้งาน)

นะ … นี่มัน …

เมื่ออ่านคำอธิบายอย่างละเอียดแล้ว ในที่สุดโรจาก็นึกออก! ไม่ต้องสงสัยเลยว่าทำไมเขาถึงคุ้นเคยกับคำเหล่านี้

‘จงเผาสรรพสิ่งให้เป็นเถ้าถ่าน …’

นี่มันสกิลชิไคของหัวหน้าหน่วยที่ 1 หรือหัวหน้าใหญ่แห่ง 13 หน่วยพิทักษ์ — ยามาโมโตะ เก็นริวไซ!!

ชิไค : ริวจินจักกะ — เมื่อเปิดใช้งาน อุณหภูมิจะสูงขึ้นถึง 6000 องศา มันร้อนระอุราวกับพื้นผิวของดวงอาทิตย์! แผดเผาทุกอย่างจนมอดไหม้!

บังไค : ซันกะโนะทาจิ — เมื่อเปิดใช้ อุณหภูมิจะสูงขึ้นถึง 1500000 องศา ซึ่งเป็นความร้อนเดียวกับแกนกลางของดวงอาทิตย์ ทะเลจะระเหยเป็นไอน้ำ และโลกจะถูกแผดเผา!!

สกิลนี้อาจเรียกได้เลยว่ามันเป็นสกิลที่แข็งแกร่งที่สุดในโลก! และมันควรจะเป็น ซัมปาคุโต (ดาบฟันวิญญาณ) ที่แข็งแกร่งที่สุด!

ในทางตรงกันข้าม ความสามารถนี้ เป็นความสามารถที่คล้ายคลึงกับผลปีศาจสายโลเกีย ‘แม็กม่า’ ของนายพล อาคาอินุ อย่างไรก็ตาม ถ้าอาคาอินุสู้กับ ‘ปู่ยามะ’ เขาคงกลายเป็นเด็กอมมือไปในทันที

แม็กมาจะไปสู้กับความร้อนจากแกนกลางของอาทิตย์ได้อย่างไร?

เพียงแค่จ้องมองไปยังสกิลพิเศษที่พึ่งได้มา จิตใจของโรจาก็ลุกเป็นไฟ เขาอดไม่ได้ที่จะจินตนาการถึงทะเลเพลิงที่สามารถเผาผลาญโลกทั้งใบ

จนทำให้เขาอดใจไม่ไหวรีบเปิดดูวิธีการใช้งาน ชิไค : ริวจินจักกะ ทันที

ขั้นต้น : ชิไค : ริวจิน จักกะ

เงื่อนไขเปิดใช้งาน : ขั้นห้า ของระบบจิตวิญญาณแห่งดาบ

—

ขั้นปลดปล่อยสวัสดิกะ : บังไค : ซันกะโนะทาจิ

เงื่อนไขเปิดใช้งาน: จะต้องได้รับ ชิไค ก่อนถึงจะสามารถอ่านเงื่อนไขได้

หลังจากอ่านเงื่อนไขทั้งสอง หัวใจของโรจาก็สงบลงเล็กน้อย

“นี่มันไม่ง่ายเลย .. ฉันจะต้องเสริมความแข็งแกร่งของระบบจิตวิญญาณแห่งดาบไปถึงขั้นที่ห้า เพื่อที่จะเปิดใช้งานชิไค”

“หรืออีกความหมายนึงคือ ฉันจะต้องรีบเสริมความแข็งแกร่งของตัวเองให้ถึงขั้นห้า หรือสูงกว่านั้น”

…

…

เช้าวันรุ่งขึ้น

แสงแห่งรุ่งอรุณขึ้นจากขอบฟ้า ช่วยเติมเต็มความมีชีวิตชีวาให้กับโลกทั้งใบ

แต่โรจานั้นไม่ได้นอนแทบทั้งคืน เขามัวแต่เฝ้ารอเวลาให้วันนี้มาถึงเร็วๆ เพราะเขาต้องการเริ่มฝึกให้เร็วที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้เพื่อเสริมความแข็งแกร่งให้ระบบจิตวิญญาณแห่งดาบ

และเมื่อแสงแห่งรุ่งอรุณสาดส่องสาดส่อง เขาก็ดีดตัวลุกออกจากเตียงทันทีด้วยความตื่นเต้น

โดยไร้ซึ่งความรู้สึกงัวเงียหรือเหนื่อยล้าใดๆ

นอกเหนือจากความปรารถนาที่ต้องการจะฝึกฝนอย่างแรงกล้าแล้ว ดูเหมือนว่าระบบจิตวิญญาณแห่งดาบที่เลื่อนเป็นขั้นสอง จะทำให้เขาเริ่มแข็งแกร่งขึ้นอีกด้วย!

โลกแห่งนี้นั้นแสนวิเศษสำหรับโรจา เพราะถึงแม้ร่างกายของเขาจะเหนื่อยล้าหรือเฉื่อยชาแค่ไหน วันต่อมาเขาก็จะเปลี่ยนเป็นคนใหม่ ความเหนื่อยล้าต่างๆจะมลายหายไปจนสิ้น!! — ซึ่งนั่นจะทำให้โรจาอยู่ในสถาวะที่พร้อมที่สุดในการฝึกฝน

แต่แล้วเขาก็พบว่าการ์ปยังคงนอนหลับอยู่

ทั้งๆที่เป็นคนบอกเองว่าจะช่วยโรจาฝึกฝน แต่ตอนนี้การ์ปก็ยังคงหลับอยู่ โรจาขี้เกียจไปปลุกเขา และโรจาคิดว่าถึงจะปลุกไปการ์ปก็ไม่ยอมตื่นอยู่ดี

โรจาเดินออกจากบ้าน ก่อนที่จะไปวอร์มร่างกายที่ลานฝึก

ที่แห่งนี้คือศูนย์ฝึกขั้นพื้นฐานของศูนย์บัญชาการใหญ่มารีนฟอร์ด ยังไม่มีใครสามารถเรียนรู้วิชา โรคุชิกิได้เลย แม้แต่คนในศูนย์มารีนฟอร์ด ก็มีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่สามารถใช้วิชาโรคุชิกิได้ เพราะร่างกายของทหารเรือส่วนใหญ่นั้นไม่แข็งแรงพอที่จะใช้มัน

สำหรับโรจานั้น วิชาโรคุชิกิที่เขาสนใจจะเรียนรู้ก็คือ ‘โซรุ’ ‘เก็ปโป’ และ ‘รันเฮียคุ’*

*โซรุ — เคลื่อนที่ด้วยความเร็วสูง คล้ายๆก้าวพริบตา

*เก็ปโป — เดินเหยียบอากาศ

*รันเฮียคุ — เท้าวายุ (ปลดปล่อยพลังออกจากแรงเตะ คล้ายๆปราณดาบ)

ส่วนอีกสามวิชาโรคุชิกิ ‘ชิกัน’  ‘เทคไค’ ‘คามิเอะ’* นั้นเขาไม่สนใจที่จะเรียนรู้มันสักเท่าไหร่ โดยเฉพาะ ‘ชิกัน’ เพราะเขานั้นใช้ดาบเป็นอาวุธ ทำไมจะต้องไปใช้มือเปล่าโจมตีศัตรูด้วยเล่า?

*ชิกัน — ดัชนีพิฆาต(ตามชื่อใช้นิ้วโจมตีศัตรู)

*เทคไค — กายาเหล็ก(บีบอัดกล้ามเนื้อให้แข็งแกร่งเพื่อรับการโจมตี)

*คามิเอะ — กายากระดาษ(ร่างกายพลิ้วไหวสลายการโจมตีจากศัตรู)

อย่างไรก็ตาม วิชาเหล่านั้นก็เป็นพื้นฐานที่จะต้องเรียนรู้เพื่อเสริมความแข็งแกร่ง

สำหรับโรจาในตอนนี้ เขาไม่เกี่ยงทั้งนั้นว่าจะได้รับการฝึกฝนวิชาอะไร หรือแบบไหน ตราบใดที่การ์ปเป็นคนถ่ายทอดให้เขา หน้าที่ของเขาก็คือพยายามฝึกฝนให้หนัก และแข็งแกร่งขึ้นให้เร็วที่สุด …

จากนั้นก็เสริมความแข็งแกร่งให้ระบบจิตวิญญาณแห่งดาบ

“ฟู่ว ….”

หลังจากที่วอร์มร่างกายเสร็จ โรจาก็ออกกำลังกายเป็นเวลาหนึ่งชั่วโมง ในตอนนี้ร่างกายของเขาเต็มไปด้วยเหงื่อ เสื้อผ้าเปียกชุมไปหมด เขาจึงหยุดพักและถอนหายใจออกมา

และตอนนี้ … การ์ปก็ยังไม่มีท่าทีว่าจะตื่น

ใบหน้าของโรจาแสดงออกถึงความรู้สึกหมดหนทาง

แต่การ์ปเป็นพวกปลุกยังไงก็ไม่ตื่น ดังนั้นโรจาจึงใช้สมาธิเรียกระบบขึ้นมาอีกครั้ง และหน้าต่างสถานะก็ปรากฏขึ้นตรงหน้าเขา

ขั้นสอง : จิตวิญญาณแห่งดาบโบราณ +0

สถานะ: พลังโจมตี +40 , พละกำลัง +10

สกิลพิเศษ :  บันโช อิซไซ ไคจิน โตะ นาเสะ — จงเผาสรรพสิ่งให้เป็นเถ้าถ่าน (ไม่เป็นไปตามเงื่อนไขการวิวัฒนาการ)

สเตมิน่า: 1/20

นอกเหนือจากแต้มสเตมิน่าที่เพิ่มขึ้น 1 แต้ม อย่างอื่นก็ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง

“ดูเหมือนว่าค่าสเตมิน่าเพิ่มขึ้นช้าลงกว่าเดิม? มันเพิ่มขึ้นเพียง 1 แต้ม?”

หลังจากที่ฝึกฝนด้วยตัวเองมานานกว่า 1 ชั่วโมง แต้มสเตมิน่ากลับเพิ่มเพียง 1 แต้ม แต่โรจาก็ดูจะไม่ประหลาดใจ เหมือนว่าเขาจะคาดการเรื่องนี้มานานแล้ว

หลังจากครุ่นคิดเรื่องค่าสเตมิน่า โรจาก็หยิบดาบที่วางอยู่บนโต๊ะขึ้นมา

หนึ่งใน นิได คิเซ็ทสึ (21ดาบชั้นยอด) — ดาบโฮโนะสึกิ

เป็นเพราะดาบเล่มนี้ เขาจึงสามารถเสริมความแข็งแกร่ง จนผ่านขั้นแรกมาได้ และก็เพราะมันเช่นกัน โรจาถึงสามารถได้รับ คุณสมบัติเสริมสีม่วง

กึด—-!

เสียงใบมีดจากดาบกระทบกับฝักได้ดังขึ้น — นี่เป็นครั้งแรกที่โรจาดึงโฮโนะสึกิออกจากฝัก

ตัวดาบโฮโนะสึกินั้นค่อนข้างยาวและเพรียวบาง ในขณะที่แสงจากดวงอาทิตย์สะท้อนอยู่บนใบดาบทำให้เกิดประกายสว่างวาบ ด้วยใบดาบที่เป็นสีแดงเล็กน้อย ทำให้ดูราวกับว่าใบดาบกำลังลุกไหมด้วยเปลวเพลิงที่โหมกระหน่ำ

ราวกับว่าสกิลพิเศษ ริวจินจักกะ กับดาบเล่มนี้นั้นเกี่ยวข้องกัน

จู่ๆความคิดนี้ก็โผล่ขึ้นมาในจิตใจของโรจาอย่างกระทันหัน เขายืนขึ้นและตรงไปกลางลานฝึก

แม้ว่าโรจาจะไม่ใช่นักดาบ แต่โฮโนะสึกิที่อยู่ในมือเขาก็ยังคงเปล่งประกายออกมาภายใต้แสงสะท้อนจากดวงอาทิตย์

โรจาเริ่มคิดเกี่ยวกับสกิลพิเศษที่เขาพึ่งได้รับมา ชิไค ริวจินจักกะ และ บังไค ซันกะโนะ ทาจิ ที่เป็นสกิลดาบที่จะช่วยเพิ่มพลังโจมตีด้วยไฟ ทันใดนั้นดวงตาของโรจาก็เป็นประกาย

“เรามาดูกันว่า ‘เสริมพลังโจมตีด้วยไฟ’ ที่ว่านั่นหมายถึงอะไร”

โรจากระซิบอย่างแผ่วเบา พลางจ้องมองไปยังดาบในมือเขา ก่อนที่จะยกมันขึ้นอย่างนุ่มนวล

ช่วงเวลาต่อมา

โรจาก็กระชับดาบด้วยมือทั้งสองข้างแล้ววาดดาบไปข้างหน้า!

วูซ—!

ระหว่างที่วาดดาบ โรจารู้สึกได้อย่างขัดเจนว่าร่างกายและจิตวิญญาณของเขาเกิดพลังบางอย่างขึ้น ก่อนที่มันจะถูกปลดปล่อยออกมา

“อ๊าาาา”

โรจาตะโกนก้อง

เมื่อเขาวาดดาบเสร็จ ภายในอากาศก็ได้เกิดเปลวเพลิงสีทางขึ้นเป็นเส้นตามทางที่ดาบได้วาดผ่าน มันพุ่งตรงไปยังกองขยะที่วางอยู่ในลานฝึก  

ทันใดนั้นเศษขยะเหล่านั้นก็ติดไฟทันที

เปลวไฟลุกโชนขึ้นไปบนท้องฟ้า ก่อนที่จะเปลี่ยนสิ่งที่มันเผาไหม้เป็นเศษฝุ่นดำๆแล้วจึงค่อยๆดับลง

โรจามองภาพตรงหน้าด้วยความรู้สึกพอใจ

นี่สินะ ‘เสริมการโจมตีด้วยไฟ’

นี่ขนาดเขาใช้เพียงเปลวไฟธรรมดายังขนาดนี้ โรจาอดคิดไม่ได้เลยว่า หากเขาใช้ สกิลไฟจาก ริวจินจักกะ หรือ ซันกะโนะทาจิ … มันจะรุนแรงขนาดไหน

********************

ทุกคนสามารถติชมได้นะ ถ้าผู้แปล แปลอะไรผิด ยินดีรับฟัง — และฝากกดไลค์เพจด้วยจ้า
เพจ : คลิ๊ก