จากสินค้าชิ้นแรกจนถึงตอนนี้ ได้ผ่านไปหนึ่งชั่วโมงแล้ว….
ในช่วงเวลาที่ผ่านมาได้มีสินค้าถูกประมูลออกไปแล้วมากมาย ในจำนวนนี้ราคาที่ถูกที่สุดก็คือหลายหมื่นเหรียญทอง และที่แพงมากที่สุดก็หลายแสนเหรียญทองเลยล่ะ!
แต่จุดพีคก็คือแทนที่อารมรณ์ผู้คนจะลดน้อยลงตามจำนวนสินค้าที่ออกไป แต่กลับเพิ่มสูงขึ้นเรื่อยๆแทน!
แต่ก็นะ ของดีๆก็จะถูกนำออกมาประมูลรายการหลังๆอยู่แล้ว จึงไม่แปลกที่พวกเขาจะตื่นเต้นกันขนาดนี้ ตอนนี้คริสตัลกำลังฉายภาพชิ้นส่วนสัตว์อสูร โดยมีราคาประมูลอยู่ที่สามหมื่นเหรียญทองและยังคงสูงขึ้นเรื่อยๆ!
ขนาดสินค้าธรรมดายังขนาดนี้ และไอ้สามชิ้นสุดท้ายล่ะ? ราคามันจะพุ่งขึ้นถึงขนาดไหนกัน?
วู่หยานไม่รู้ แต่เขาหวังอย่างยิ่งว่ามันจะคงแบบนี้ต่อไป ทำไมนะเหรอ? ก็เพราะคุซานางิของเขาจะได้ขายได้ราคาแพงๆยังไงล่ะ!
ดังนั้น ถึงแม้เขาจะไม่ได้กดประมูลด้วย แต่เขาก็ยิ้มไม่หุบอยู่ดีราวกับว่าเห็นเงินกำลังจะบินเข้ามาหาอยู่รำไร….
ส่วนเจ้ากระดานคริสตัลที่ติดหมายเลข07ไว้กัลงถูกถือเล่นโดยลิลิน เธอกำลังมองหมายเลขข้างใต้ภาพสินค้า ปากก็ขมุบขมับด้วยสีหน้าสนุกสนาน
ที่เธอพูดอยู่จะเป็นอะไรได้นอกจากประมูล
ให้ลิลินเป็นคนประมูลงั้นเหรอ?
แน่นอนว่าเขาไม่โง่ขนาดนั้น ลิลินเธอก็แค่เล่น…
ใช้แล้ว! ได้ยินไม่ผิดหรอก เธอกำลังเล่นอยู่!
แต่วู่หยานก็ไม่ได้ห้ามเธอ กลับกันเขาฉีกยิ้มกว้างอย่างชั่วร้าย และสองสาวฮินางิคุกับมิโคโตะก็ไม่ได้ห้ามเหมือนกัน พวกเธอแค่มองวู่หยานและลิลินด้วยรอยยิ้มฝืนๆ
เหตุผลที่พงกเธอไม่ห้ามก็เพราะลิลินเป็นเด็กที่ไร้เดียงสา!
ตอนแรกลิลินก็ได้พูดว่าจะประมูลเล่น สองสาวก็คิดห้ามเพราะใครจะรู้ ถ้าเกิดเธอประมูลราคาสูงลับฟ้าแล้วไม่มีคนสู้ พวกเขาก็ต้องจ่ายนะสิ จริงมั้ยล่ะ?
ถึงตอนนั้น อยากร้องไห้ก็คงไม่มีที่ให้ร้องแล้ว…..
แต่ไม่นานนักพวกเธอก็เปลี่ยนความคิด
ยัยเด็กนี้คิดแค่จะเล่นจริงๆ…..
ลิลินน้อยประมูลสู้ขึ้นอย่างช้าๆ จนราคามันสูงขึ้นจนถึงจุดๆหนึ่งที่เหลือคนประมูลไม่มากนัก เธอก็ตัดสินใจหยุด!
เป็นเพราะถ้ากดต่อ โอกาสชนะประมูลมีสูงมาก!
มองดูยัยเด็กหัวหมอที่เล่นปั่นราคาจากสินค้าธรรมดาทั่วไปจนถึงราคาสูงสุด ฮินางิคุกับมิโคโตะก็ไม่รู้จะหัวเราะหรือร้องไห้ดี….
ถ้าคนในงานประมูลรู้ว่าที่ตัวเองต้องจ่ายราคาแพงมากกว่าเดิมเป็นเพราะลิลินเล่นสนุก พวกเขาคงมาถีบประตูหาพวกเธอถึงห้องVIPแน่….
“35,000เหรียญทองครั้งที่หนึ่ง! 35,000เหรียญทองครั้งที่สอง! และ35,000เหรียญทองครั้งที่สาม หมดเวลา! ยินดีด้วยกับท่านหมายเลข199 ที่ประมูลได้กรงเล็บของอินทรีย์วายุครับ!”
ลุงเคาะค้อนไม้ประกาศว่าประมูลสำเร็จ ไอเท็มบนคริสตัลหายไป
ลุงคนดำเนินการประมูลไม่ได้ดูเหนื่อยเลยจากการตะโกนขายสินค้าไปหลายร้อยชิ้นและพูดไม่หยุดมามากกว่าหนึ่งชั่วโมง แต่เสียงของเขาก็ยังเต็มไปเปี่ยมไปด้วยพลังงานเหมือนเดิม
ภาพบนคริสตัลได้เปลี่ยนไปเป็นไอเท็มอีกชิ้น เป็นภาพคริสตัลสีขาวบริสุทธิ์!
“สินค้าที่จะประมูลชิ้นต่อไปก็คือนี่ คริสตัลสีขาวบริสุทธิ์!” ลุงชี้นิ้วไปที่ภาพด้วยรอยยิ้มลึกลับ
มองสีหน้าสงสัยของผู้คน ลุงเคาะค้อนอีกครั้งและพูดว่า “บางทีคงมีหลายๆท่านที่ไม่รู้ว่ามันคืออะไร พูดตามตรง ทางเราก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามันคืออะไร…..”
สิ้นเสียงผู้คนที่ยังสงสัยก็อึ้งตกตะลึงกันทันที แต่ลุงแกก็ทำราวกับว่าไม่เห็น พูดต่อไปว่า “แม้แต่ผู้อาวุโสที่เป็นผู้เชี่ยวชาญด้านการประเมิลของเราก็ไม่รู้เช่นกัน…..”
ไม่รู้ว่ามันคืออะไรงั้นเหรอ? บัดซบ!พ่อเอ็งเถอะ! แล้วยังกล้าเอามาประมูลอีกเรอะ!
ได้ยินคำพูดลุง ผู้คนต่างก็แสดงอาการแตกต่างกันออกไป บ้างก็ตะโกนด่า บ้างก็ขมวดคิ้ว และบ้างก็โมโห แม้แต่พูดเยาะเย้ยถากถางก็ยังมี
แต่ทว่าลุงแกก็ยังคงไม่แคร์เหมืนเดิม ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้มราวกับว่ามีความมั่นใจมากที่เอาคริสตัลสีขาวนี่ออกมาประมูล
ลุงตบมือแปะๆ ทำให้ผู้คนเงียบลง ดูเหมือนว่าลุงพอจะมีชื่อเสียง ถึงทำให้คนเงียบลงได้ทันทีแบบนี้
แกฉีกยิ้มก่อนจะพูดอธิบาย “อย่าคิดว่าทางเรากำลังหลอกทุกท่านอยู่เชียวนะขอรับ ทางเราไม่รู้จริงๆ แต่ทว่าเจ้าคริสตัลสีขาวบริสุทธิ์นี้มีเบื้ยงหลังที่ยิ่งใหญ่มาก! ทางโรงประมูลของเราที่ไม่สามารถประเมินมันได้ จึงขอไม่ทำการประมูลสินค้าชิ้นนี้!”
ด้วยคำพูดของเขา ทำให้ผู้คนต่างก็สนอกสนใจ รวมทั้งฮินางิคุ มิโคโตะ และลิลิน
ลุงลูบเคราของตัวเอง ก่อนจะพูดด้วยเสียงอันทรงพลังว่า “เจ้าคริสตัลสีขาวอันนี้ไม่ใช้มีคนฝากประมูลมา แต่เป็นทางเราเอง ที่เอาลงประมูลครั้งนี้!!”
พูดถึงตรงนี้ ลุงก็ยิ้มออกมา “คนของเราด้วยเหตุบังเอิญ ไปเจอนักรบแรงค์9ที่บาดเจ็บสาหัสใกล้ดับสูญ!”
เมื่อคำว่า ‘นักรบแรงค์9’ หลุดออกมาก็ทำให้ผู้คนนับพันช็อคไปทันที แม้แต่คนฉลาดบางคนที่พอเดาคำที่ลุงจะพูดได้ก็ไม่เว้นเหมือนกัน
“ถูกต้องแล้ว! เจ้าคริสตัลสีขาวบริสุทธิ์ชิ้นนี้ คือสิ่งที่คนของเราเอามาจากศพของนักรบแรงค์9ที่ถึงแม้ก่อนจะตายก็ยังคงปกป้องมันไว้ในอ้อมแขนอย่างสุดชีวิต!!”
ใจผู้คนสั่นสะเทือนอีกครั้ง แถมไม่ว่าคนจะนั่งหรือยืน หรือแม้แต่คนในห้องVIPก็จับจ้องมองไปที่คริสตัลด้วยสายตาร้อนแรง
หลังจากยุคโบราณ บุคคลที่ทรงพลังที่สุดในซิลวาเรียก็คือครึ่งก้าวเทวะ ที่มีเพียงแค่5คน!
แต่ต่ำลงมาก็คือนักรบและนักเวทแรงค์9 ทั้งโลกนี้จะมีกี่คนกัน?
คำถามนี้ไม่มีใครรู้!
แต่ทว่าพวกเขารู้อย่างหนึ่งก็คือ….
สิ่งของที่เกี่ยวข้องกับนักรบแรงค์9 จะเป็นของธรรมดางั้นเหรอ?
คำตอบก็คือไม่แน่นอนอยู่แล้ว!
และจากปากของคนดำเนินการประมูลที่ว่าถึงแม้ก่อนจะตายนักรบคนนั้นก็ยังคงปกป้องไม่ห่างตัว แล้วมันจะเป็นของธรรมดาได้ยังไง!
บวกกับผู้เชี่ยวชาญของโรงประมูลก็ยังไม่สามารถประเมินได้ นี่ก็ทำให้มันมีมูลค่าสูงยิ่งขึ้นจากความลึกลับด้วย
ส่วนจุดที่ว่าทางโณงประมูลกุเรื่องมาหลอก พวกเขาไม่ได้คิดสงสัยเลยแม้แต่นิดเดียว
ในเมืองท่าที่สำคัญแห่งนี้ การที่สามารถเปิดโรงประมูลขนาดใหญ่ได้ก็มากพอที่จะทำให้ผู้คนเชื่อถือแล้ว
ดังนั้นตอนนี้ คนในงานประมูลก็เริ่มยกกระดานคริสตัลในมือขึ้น เห็นได้ชัดว่าพวกเขาคิดอะไรอยู่
ส่วนที่ที่ผู้คนมองไม่เห็น ในห้องVIPที่สามารถประมูลได้ง่ายๆแค่เอ่ยปากพูด ก็เตรียมตะโกนแข่งราคารอแล้ว
เห็นภาพนี้ ริมฝีปากลุงโค้งขึ้นเบาๆ ราวกับตนคิดไว้แล้ว
ส่วนทาง วู่หยาน ฮินางิคุ มิโคโตะ และ ลิลิน ในห้องVIP……
ฮินางิคุ และ มิโคโตะ ขมวดคิ้วมองภาพคริสตัลบนจอราวกับจำอะไร ส่วนลิลินน้อยก็กำลังยกกระดานคริสตัลด้วยสีหน้าตื่นเต้นสุดๆ ดูเหมือนว่าเธอเองก็เตรียมจะเล่นสนุกในของชิ้นนี้เหมือนกัน…..
ส่วนวู่หยานนะเหรอ? ตั้งแต่คริสตัลสีขาวโผล่มาร่างกายเขาก็สั่น หลังจากนั้นในแววตาก็เป็นประกายประหลาดใจระคนดีใจ
“ติ๊ง! ระบบตัดสินจากสายตายูสเซอร์ ค้นพบพลังงานชีวิตจำนวนมหาศาล! ขอแนะนำยูสเซอร์จงไปเอาไอเท็มชิ้นนั้นมาซะ!”
ห้องสมุดคนรักนิยายแปล กลุ่มลับถึงตอน 88
