หน้าแรก Amnovel
    • หน้าแรก
    • นิยายทั้งหมด
    • เติมเงิน
    • ติดต่อเรา
    ค้นหา
      ค้นหาขั้นสูง
      เข้าสู่ระบบ สมัครสมาชิก
      • หน้าแรก
      • นิยายทั้งหมด
      • เติมเงิน
      • ติดต่อเรา
      • เข้าสู่ระบบ
      เข้าสู่ระบบ
      Prev
      Next

      ไปจีบสาวที่โลกอนิเมะกันเถอะ! - SGS บทที่ 63 – การประมูลอันตระการตาล่ะ!

      1. หน้าแรก
      2. ไปจีบสาวที่โลกอนิเมะกันเถอะ!
      3. SGS บทที่ 63 – การประมูลอันตระการตาล่ะ!
      Prev
      Next

      มองดูข้างล่างผ่านกระจกห้องVIP อยู่ๆในหัววู่หยานก็นึกถึงบทกลอนบทหนึ่งในโลกเก่าขึ้นมาได้ ‘เมื่อขึ้นถึงยอดเขาไท่ซานแล้ว มองดูภูเขาที่อยู่รายรอบก็จะรู้สึกเล็กมาก’ เป็นบทกลอนที่สามารถบรรยายตัวเขาในตอนนี้ได้เลย

       

      ในหมู่คนที่มางานประมูลนอกเหนือจากคนที่มีบัตรVIPก็จะได้นั่งเก้าอี้ข้างล่างกันหมด

       

      เอาเป็นว่ายังไม่ต้องไปสนใจว่าเขาคิดกำลังอะไร เอาแค่ตอนนี้ฮินางิคุ และมิโคโตะกำลังคุยหัวเราะกันอย่างสนุกสนาน บางครั้งก็จะยื่นมือขาวนลไปหยิบผลไม้ อืม….เอาจริงๆห้องนี้มันก็มีแค่เฟอร์นิเจอร์ไม่กี่ตัวกับจอทีวีขนาดพอๆกับห้องคาราโอกะจะขาดไปก็คือไมโครโฟน

       

      ส่วนลิลินน้อยก็เหมือนวู่หยาน เธอกำลังมองลงไปด้านล่างผ่านกระจกเหมือนกัน แต่ที่ต่างกันก็คือเขาแค่เอียงคอดูเล็กน้อยเท่านั้น แต่เธอกลับเอาหน้าเล็กๆนั่นแนบติดไปกับกระจกเลย

       

      วู่หยานยิ้มแห้งๆ ก่อนจะหันหน้าหนีสามสาวไปอีกด้านหนึ่งเพราะเขากลัวว่าขืนมองต่อไปคงหนีไม่พ้นต้องพูดตบมุขออกไปแน่ และผลที่ตามมาคือไฟฟ้าช็อต ถึงแม้ตอนนี้เขาจะไม่กลัวไฟฟ้าแล้วก็เถอะ….

       

      ไม่นานนักวู่หยานก็สังเกตได้ถึงอุปกรณ์อันเล็กบนโต๊ะ หยิบมันขึ้นมาดูแล้วเป็นรีโมทคอนโทรลในรูปร่างของ ‘อิฐ’

       

      สองสาวเองก็สังเกตเห็นของในมือวู่หยานเหมือนกัน ถึงจะเห็นพวกเธอคุยกันเพลินๆก็เถอะ แต่จริงๆแล้วความสนใจทั้งหมดของพวกเธอไปอยู่ที่ตัววู่หยาน  ด้วยหลายๆสาเหตุ….

       

      “ไอ้ที่หน้าตาเหมือนแปรงปัดฝุ่นนี่ มีอะไรแปลกงั้นเหรอ?” แทบจะพร้อมกัน สองสาวเดินมาหาข้างตัววู่หยาน เห็นเขามองดู ‘อิฐ’ ในมือแล้วยิ้มแบบแปลกๆ ทำให้พวกเธอสงสัยไม่น้อย

       

      “คือว่า…”วู่หยานยกมันขึ้นมา แล้วพูดอธิบายว่า “มันก็ไม่ได้มีอะไรแปลกหรอก ฉันก็แค่สนใจมันนิดหน่อย…”

       

      “สนใจ?” เครื่องหมายคำถามลอยอยู่บนหัวฮินางิตึและมิโคโตะ สองสาวใช้ดวงตากลมโตอันทรงเสน่ย์มองอิฐในมือวู่หยาน แต่ไม่ว่าพวกเธอมองยังไงก็ไม่เห็นจุดที่จะทำให้เกิดความรู้สึกสนใจจากมันได้เลย

       

      บางทีอาจเป็นเพราะไม่พอใจที่ตนเองไม่เห็นรู้สึกอะไร โดยเฉพาะมิโคโตะ เธอทำเสียงขึ้นจมูกอย่างเย็นชาแล้วพูดว่า “นายจะมัวพูดอ้อมค้อมทำซากอะไรห๊ะ? ถ้ามีอะไรก็พูดออกมาตรงๆเลยเซ่ นี่นายเป็นผู้ชายจริงรึเปล่าเนี่ย!”

       

      คำพูดที่แหลมคมดุจใบมีด ส่งผลให้แขนวู่หยานที่ถือ ‘อิฐ’ สั่นสะเทียนอย่างแรง จนเกือบไปกระแทกหน้าลิลินที่กำลังยื่นหน้ามองดูเจ้าอิฐในมือเขาด้วยความสงสัยใคร่รู้ มุมปากวู่หยานกระตุกสองสามครั้ง หรี่ตามองมิโคโตะที่กำลังอารมณ์ไม่ดี ในใจเขารู้สึกเหมือนโดนหยาม

       

      ถ้าเธอสงสัยว่าฉันเป็นผู้ชายหรือเปล่า แล้วทำไมไม่มาลองมาพิสูจน์ดูล่ะ? โดยใช้ตัวเธอน่ะนะ…..

       

      แน่นอนว่าเขาไม่โง่พอที่จะพูดออกไป ถึงแม้เขาจะมีความกล้ามากกว่านี้อีกเป็นร้อยเท่า เขาก็ยังไม่กล้าอยู่ดี…..

       

      ใครจะไปลืมล่ะว่าพวกเธอฟิวส์ขาดได้ง่ายขนาดไหน…

       

      เหลือบตามองดูฮินางิคุที่ออกอาการไม่พอใจเหมือนกัน วู่หยานก็รู้สึกไร้เรี่ยวแรงทันที เฮ้อ เอาเถอะไอ้การทำเป็นเข้มแบบนี้ต่อหน้าสองสาวคงไร้ความหมายล่ะนะ….

       

      “เจ้านี้น่าจะเป็นกระดานคริสตัลไว้เสนอราคา….” วู่หยานยอมแพ้ แล้วพูดออกมาตรงๆ

       

      “กระดานคริสตัลที่ใช้เสนอราคา? หืม ดูจากชื่อ ฉันก็พอเดาวิธีการใช้มันได้ไม่มากก็น้อยแล้วล่ะนะ” คุณหนูเรลกันที่บอกให้วู่หยานเลิกพูดอ้อมคอม ตอนนี้กลับกำลังฉีกยิ้มพูดอธิบายราวกับว่าตัวเองเข้าใจเรื่องทั้งหมดแล้ว นี่ทำให้วู่หยานแอบกระอักเลือดในใจ

       

      ฮินางิคุก็ส่ายหน้าอย่างเหนื่อยใจ แล้วหยิบกระดานคริสตัลจากมือวู่หยาน พูดพึมพำว่า “มันก็จริงนั่นแหละ แค่ฟังจากชื่อก็เข้าใจได้ง่ายๆแล้ว มันคงใช้ในการเสนอราคาประมูลสินะ?”

       

      “อืม!” ตอบเธอไป มือเขาก็เอากระดานคริสตัลคืนมา ก่อนจะพูดอธิบายว่า “ถ้าอยากได้สินค้าอันไหน ก็ต้องพูดเสนอราคา แล้วผู้ดำเนินการประมูลก็จะ ‘รับ’ ไว้ ถึงแม้ฉันจะไม่รู้ความหมายของรับไว้ว่ามันคืออะไร แต่ถ้าตามหลักแล้วเค้าประมูลสินค้ากันแบบนี้อ่ะนะ”

       

      ฮินางิคุกับมิโคโตะพยักหน้าหงึกๆอย่างเข้าใจ ก่อนจะรู้สึกแปลกๆ

       

      “เดียวนะ นี่ไม่ใช้การมาประมูลครั้งแรกของนายหรอกเหรอ? ทำไมถึงรู้ดีจัง?”

       

      กับคำถามของสองสาว วู่หยานทำแค่ชี้นิ้วไปที่กระดาษข้างๆซึ่งเขียนไว้ว่า ‘อธิบายวิธีการประมูลสินค้า’ ด้วยรอยยิ้มเต็มหน้าโดยไม่พูดอะไร

       

      ครั้งนี้แม้แต่ลิลินก็กระอักกระอ่วนไปกับฮินางิคและมิโคโตะด้วยเหมือนกัน

       

      หลังจากคุยเล่นกันไปอีกสักพัก ตรงกลางเวทีก็เกิดแสงสว่างขึ้นดึงดูดความสนใจจากทุกคน ก่อนที่จะมีลุงในชุดหรูหราปรากฏออกมาตรงกลางเวทีใกล้ๆกับค้อนไม้

       

      ลูงแกเอามือลูบเคราที่ไม่ยาวของตน แล้วหัวเราะร่า การที่โดยผู้คนมากมายจับจ้องไม่ได้ทำให้เขากังวลเลย เห็นได้ชัดว่าเขามีประสบการณ์ทำนองนี้มาหลายปี

       

      สำรวจผู้คนที่มหาศาล รอยยิ้มของลุงแกก็ขยายมากกว่าเดิมเสียงแหบแห้งแต่ไม่ใช้เสียงไม่ดีดังขึ้นจากริมฝีปาก ดูเหมือนเขาพูดเบา ๆ แต่เสียงของเขาทุกคนก็ได้ยินหมดไม่ว่าจะนั่งอยู่ที่ไหน

       

      นี่มันก็แน่นอนอยู่แล้ว ไม่งั้นเขาคงไม่สามารถมาทำหน้าที่ดำเนินรายการประมูลได้หรอก

       

      แล้วยังไม่นับว่านี่เป็นโรงประมูลแห่งเดียวที่มีในเมืองท่าซึ่งคึกคักไม่ด้วยเหล่า นักรบ นักเวทย์และทหารจ้าง มันก็ต้องไม่ธรรมดาแน่นอนอยู่แล้ว

       

      อย่างน้อยๆในสายตาของวู่หยาน ฮินางิคุ และมิโคโตะ บนหัวของลุงก็ขึ้นว่า เลเวล65 เป็นแรงค์7ล่ะ!

       

      “สุภาพบุรุษและสุภาพสตรีทั้งหลาย เราเจอกันอีกครั้งแล้วนะขอรับ ตัวกระผมรู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่งที่ได้มีโอกาสมาเป็นคนดำเนินการประมูลอีกครั้ง อะแฮ่ม กระผมขอพูดตรงนี้เลยว่า วันนี้เรามีแต่สินค้าดีๆมากมายที่รอพวกท่านอยู่ โดยเฉพาะสินค้าชิ้นสุดท้าย กระผมขอบอกเลยว่าไม่ธรรมดาแน่นอน ขอให้ทุกท่านโปรดรอคอยออย่างคาดหวังด้วย…”

       

      มองดูฝูงชนที่ถูกคำพูดตัวเองกระตุ้น สายตาของลุงลุกโชน ริมฝีปากก็โค้งขึ้น

       

      “เพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลา เรามาเริ่มการประมูลกันเถอะ!”

       

      ลุงยกคค้อนไม้ขึ้น ในเวลาเดียวกันลูกคริสตัลที่อยู่ใกล้ๆก็เปร่งแสงเจิดจ้า ก่อนจะมีภาพถูกฉายอยู่ด้านบนลูกคริสตัล เป็นภาพที่มีลูกอะไรสักอย่างที่คล้ายๆกับแอปเปิล

       

      คนที่เคยเห็นแล้วก็ไม่รู้สึกแปลกกับภาพตรงหน้าแต่อย่างใด แต่คนที่มาครั้งแรกรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยกับฉากนี้ บางคนก็ยังได้ยินเสียงตะโกนแผ่วเบา….เป็นเสียงตะโกนวีดว้ายของลิลินที่อยู่ในห้องVIPเอง…

       

      “สินค้าชิ้นแรกก็คือนี้! ผลโลหิตพลุ่งพล่าน! คนที่รู้จัก คงรู้ว่าถ้ากินไปแล้วมันสามารถช่วยเพิ่มพลังได้อย่างมหาศาลในช่วงสั้นๆ! คนที่ใช้ครั้งแรกจะได้ประสบการณ์พลังปราณและพลังเวทพรุ่งพร่าน นี่เป็นยาที่วิเศษมาก ในเวลาวิกฤต มันสามารถช่วยท่านได้!”

       

      ลุงยกค้อนไม้แล้วเคาะไปสองครั้ง ทำให้ผู้คนที่คุยกันอื้ออึงเงียบเสียงลง ลุงพูดด้วยท่าทางเป็นธรรมชาติ “ขอเริ่มต้นประมูลที่ราคาหนึ่งพันเหรียญทอง! เริ่มเสนอราคาได้!”

       

      สิ้นเสียงลุง ก็ไม่ได้เกิดภาพที่วู่หยานคิดไว้ในใจขึ้น กลับกันผู้คนเงียบมากมีแค่เสียงคุยกันและเสียงราคาเสนอที่เบามาก

       

      ข้างล่างภาพมีแถวตัวเลขปรากฏขึ้นมา

       

      ตามที่เขาอ่านมา ตัวเลขส่วนแรกเป็นหมายเลขของคนประมูล ส่วนต่อมาคือราคาที่เสนอประมูล!

       

      ส่วนวู่หยานเป็นหมายเลข07ล่ะ!

       

      นี่ทำให้เขาตบมุขในใจไปชุดใหญ่

       

      เวลาผ่านไป สินค้าในรูปก็เปลี่ยนไปเรื่อยๆ และค้อนในมือลุงก็ถูกเคาะลงไปนับครั้งไม่ถ้วน

       

      ไม่เพียงแค่ ผลโลหิตพลุ่งพล่าน แต่ยังมีอาวุธ ชุดเกราะ น้ำยาโพชั่น ชิ้นส่วนสัตว์อสูรชั้นสูง อัญมณี แร่ ของแปลกๆ โผล่ออกมาไม่หยุด ละลานตาพวกวู่หยานไปหมด

       

      มีไอเท็มบางชิ้นถึงขั้นดึงดูดวู่หยานที่มีระบบได้อีกด้วย!

       

       

       

       

       

       

       

       

       

       

       

       

       

       

       

       

       

       

       

       

       

       

       

       

       

       

       

       

       

       

       

       

       

       

       

      Prev
      Next

      ความคิดเห็นสำหรับ "SGS บทที่ 63 – การประมูลอันตระการตาล่ะ!"

      5 1 โหวต
      คุณชอบเรื่องนี้ไหม?
      ติดตาม
      เข้าสู่ระบบ
      แจ้งเตือนของ
      กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

      เรื่องอื่นๆ ที่คุณอาจชอบ

      ระบบร้านค้าออนไลน์ [最强淘宝系统]
      ระบบร้านค้าออนไลน์ [最强淘宝系统]
      มีนาคม 12, 2022
      I Can Turn into a Fish เมื่อฉันกลายร่างเป็นปลา
      I Can Turn into a Fish เมื่อฉันกลายร่างเป็นปลา
      มีนาคม 12, 2022
      Bank of the Universe
      Bank of the Universe
      ตุลาคม 21, 2024
      Omni genius
      Omni genius
      มีนาคม 12, 2022
      ผมมีระบบแคปซูลในวันสิ้นโลก
      ผมมีระบบแคปซูลในวันสิ้นโลก
      มีนาคม 12, 2022
      ตัวเอกพวกนั้นฉันฆ่าเองแหละ (The Protagonist Are Murdered by Me)
      ตัวเอกพวกนั้นฉันฆ่าเองแหละ (The Protagonist Are Murdered by Me)
      มีนาคม 12, 2022
      ประวัติการเข้าชม
      You don't have anything in histories
      หมวดหมู่นิยาย
      • sci-fi (24)
      • Video Games (11)
      • กำลังภายใน (36)
      • จีนกำลังภายใน (1)
      • ดราม่า (3)
      • ตลก (3)
      • นิยายลิขสิทธิ์ (18)
      • นิยายแต่ง (3)
      • ย้อนยุค อนาคต (7)
      • สยองขวัญ (2)
      • เกมส์ออนไลน์ (5)
      • แฟนตาซี (161)

      © 2025 Madara Inc. All rights reserved

      Premium Chapter

      คุณจำเป็นต้องเข้าสู่ระบบก่อน

      wpDiscuz

      การแจ้งเตือน