“โฮะ ! นี่มันสุนัขรับใช้ของเซี่ยฉิงกงไม่ใช่หรือ ? มาลองเสื้อผ้าที่นี่ได้ไงเนี่ย ? มีปัญญาจ่ายเหรอ ? นี่คงแค่มาลองเล่น ๆ ใช่มั้ย ? ว่าแต่เพื่อนรัก เธออยากได้ชุดนี้ไหมล่ะ ฉันจะซื้อให้เอง ?”
“ฉันต้องการชุดที่แม่นี่สวม บอกให้เธอถอดมันเลย”
เสิ่นหรงเจียยกนิ้วขึ้นชี้ พลางพูดแกมบังคับ
หมั่นโถวมองหน้าเสิ่นหรงเจีย เธอไม่รู้จริง ๆ ว่าผู้หญิงคนนี้กำลังพยายามทำอะไร
หมั่นโถวหันไปถามพนักงานแนะนำสินค้าสาวว่า
“คนที่มากับฉันตอนนี้อยู่ที่ไหน ?”
พนักงานแนะนำสินค้าสาวทำเหมือนไม่อยากจะตอบ หากแต่เมื่อเห็นสายตาดุ ๆ ของหมั่นโถว เธอก็จำต้องตอบเสียงสั่น ๆ
“เธอบอกว่าจะไปห้องน้ำ”
มาด้วยกันงั้นรึ ?
ฉีเหยียนเอ๋อ และเสิ่นหรงเจียหันมองหน้ากัน ทั้งคู่ต่างก็รู้สึกหวาดหวั่น
ตอนที่เห็นหมั่นโถวก้าวออกมาจากห้องลองเสื้อ ทั้งคู่โกรธมากกระทั่งลืมคิดไปว่า หมั่นโถวจะโผล่มาที่นี่คนเดียวได้ไง ?
ก่อนที่พวกเธอจะทันได้พูดอะไรออกมา ก็มีเสียงเยาะเย้ยดังขึ้นจากข้างหลัง
“คุณหนูเสิ่น ดูเหมือนว่าพวกเราจะเห็นเดรสชุดนี้ก่อนนะ ใช่มั้ย ?”
เซี่ยฉิงกงเพิ่งเสร็จจากการเข้าห้องน้ำ เธอกำลังจะกลับเข้ามา ก็บังเอิญได้เห็นกระโปรงสีชมพูวับ ๆ แวม ๆ ของฉีเหยียนเอ๋อจากระยะไกล ทั้งผู้หญิงที่อยู่ข้างกายฉีเหยียนเอ๋อก็ดูเหมือนจะเป็นเสิ่นหรงเจีย หากแต่เธอก็ไม่คาดคิดว่าจะเป็นเช่นนั้นจริง
ทันทีที่เธอก้าวเข้ามาในร้าน เธอก็ได้ยินเสียงเสิ่นหรงเจียตวาดแว้ดราวกับไก่งวงช่วงติดสัด
“แล้วไง ? เสื้อชุดนี้ฉันจองไว้แล้ว แต่เพิ่งตัดสินใจมารับวันนี้ !”
เสิ่นหรงเจียเป็นลูกค้าประจำของร้าน Zzalet ทั้งยังเป็นลูกค้าวีไอพีระดับเพชรด้วย แล้วเซี่ยฉิงกงคนนี้คือใคร ?
ก็แค่หนูตกถังข้าวสาร
ได้ยินมาว่าตระกูลเซี่ยเพิ่งหาตัวเธอพบ และตามกลับมาได้เรื่องนี้เพิ่งเกิดขึ้นในช่วงเวลาไม่ถึงครึ่งเดือน ยังไม่มีใครรู้จักเธอ แม้ว่าตอนนี้เธอจะมีเงินติดตัวมากมาย กระทั่งสามารถซื้อเสื้อผ้าที่นี่ได้ ก็แล้วยังไงล่ะ ?
ไม่ว่าเซี่ยฉิงกงจะชอบชุดไหน ? เสิ่นหรงเจียก็จะกวาดซื้อให้เกลี้ยง !
และนี่คือห้างสรรพสินค้า เสิ่นหรงเจียไม่เชื่อว่าเซี่ยฉิงกงจะกล้าให้หมั่นโถวตบเธออีก ?
เซี่ยฉิงกงหันไปมองหมั่นโถว หมั่นโถวสวมใส่เดรสสั้นสีขาวชุดนี้ได้อย่างพอดี เดรสชุดนี้เข้ากับหมั่นโถวจริง ๆ มันดูดีมากเมื่ออยู่บนร่างของหมั่นโถว เซี่ยฉิงกงจึงยกมือขึ้นโบก
“เอาชุดนี้ไปใส่ถุงสิ”
“นี่ … คุณลูกค้า โปรดถอดชุดนี้เถอะ คุณหนูเสิ่นต้องการเดรสชุดนี้”
พนักงานแนะนำสินค้าไม่คาดคิดว่าเซี่ยฉิงกงจะตัดสินใจซื้อเดรสชุดนี้อย่างรวดเร็ว หากแต่เป็นเพราะเสิ่นหรงเจียเธอจึงไม่ลังเลที่จะพูดเช่นนั้นออกไป
เซี่ยฉิงกงรู้สึกสนุก ร้านนี้น่าสนใจดี ร้านก็ออกใหญ่โตแต่กลับดูถูกลูกค้างั้นรึ ?
“เซี่ยฉิงกงไม่ได้ยินรึไง ? เธอคิดว่าเธอเป็นใครถึงได้เที่ยวพาคนใช้ออกมาซื้อเสื้อผ้า ?”
ฉีเหยียนเอ๋อยิ้มเยาะ นัยน์ตาของเธอจับจ้องมองเซี่ยฉิงกงด้วยความเกลียดชัง
เซี่ยฉิงกงขมวดคิ้วเล็กน้อย พร้อมกับพูดเบา ๆ ว่า
“ฉันจะพูดอีกครั้ง ห่อชุดนี้ให้ฉัน”
พนักงานแนะนำสินค้ายังคงยืนนิ่งด้วยท่าทางงุ่มง่ามไม่รู้ควรทำตัวอย่างไร
“ห่อชุดนี้ให้ฉัน แล้วฉันจะจ่ายให้ในราคาสองเท่า”
เซี่ยฉิงกงหงุดหงิดเล็ก ๆ ผู้หญิงคนนี้ป่วยทางจิตรึไงนะ ? แม้แต่หมั่นโถวเองก็เข้าใจเช่นนั้น หลังจากที่เมื่อคืนนี้หมั่นโถวตบเธออย่างหนัก ส่งผลให้ใบหน้าของเธอยังคงบวมเป่ง และแดงช้ำ
คาดว่าในตอนนี้แม้แต่จะหายใจก็ยังลำบาก ! ทว่าเธอกลับไม่เข็ดสิน่า !
“คุณหนูเสิ่น ดูเหมือนว่าคุณจะลืมรสชาติการถูกตบเมื่อวานนี้ไปแล้ว หรือคุณต้องการลิ้มรสอีกครั้ง ?”
คำพูดของเซี่ยฉิงกงเต็มไปด้วยการคุกคาม
เสิ่นหรงเจียตื่นตระหนก เธอคว้ามือฉีเหยียนเอ๋อโดยไม่รู้ตัว
“เซี่ยฉิงกง เธอรู้หรือไม่ว่า ผลลัพท์ของการทำร้ายเจ้าหน้าที่ตำรวจจะเป็นเช่นไร ?”
ฉีเหยียนเอ๋อตวาด พลางกุมมือเสิ่นหรงเจียเป็นการปลอบไม่ให้เสิ่นหรงเจียหวาดกลัว
ก่อนที่เซี่ยฉิงกงจะพูดอะไร หมั่นโถวก็เหลือบมองเสิ่นหรงเจีย และฉีเหยียนเอ๋ออย่างเย็นชา พลางกล่าวว่า
“แล้วคุณหนูเสิ่นรู้หรือไม่ว่า คนที่มียศแค่พันตรีแล้วพูดจาไม่ดีกับนายทหารยศพันเอก ทั้งพยายามทำร้ายทุบตีผู้พันอีกควรมีชะตากรรมเช่นไร ?”
***จบตอน ชะตากรรมของคนทำร้ายผู้พัน***
