ยามนี้ดูเหมือนว่ามู่เฉินฮ่าวจะควบคุมสติได้ดีขึ้น เขาพยายามอดทน ขณะถามว่า
“แก้ได้ไหม ?”
ซูเฟยยิ้ม “ไม่ใช่ปัญหาใหญ่นายน้อย นายท่านโปรดสั่งให้คนรับใช้นำน้ำเย็น ๆ มาให้มาก ๆ ให้นายน้อยดื่มน้ำเย็นเยอะ ๆ เพื่อจะได้เจือจางตัวยา ทั้งจะได้ช่วยให้อาเจียนออกมาด้วย”
เซี่ยฉิงกงได้ยินแล้ว ก็รู้สึกขบขันขึ้นมาทันที วิธีแก้ไขยาปลุกเซ็กส์ที่นักประพันธ์มักชอบเขียนกันในนิยาย
ก็แค่ดื่มน้ำเนี่ยนะ ?
ดูเหมือนว่านิยายจะทำให้ผู้คนเข้าใจผิดไปมากจริง ๆ !
คนรับใช้รีบส่งน้ำเย็น ๆ ให้มู่เฉินฮ่าว
มู่เฉินฮ่าวมองเหยือกน้ำเย็นนั่น เขาเงยหน้าขึ้น จากนั้นก็เทน้ำในเหยือกใหญ่ ๆ ลงคอติดต่อกันถึงสองเหยือก
เซี่ยฉิงกงหย่อนกายลงนั่งข้างเตียงมู่เฉินฮ่าว
“คุณ…ดื่มช้า ๆ ก็ได้ไม่มีใครมาแย่งคุณหรอก”
ไม่คาดคิดว่า ในวันนี้เซี่ยฉิงกงจะกล้ามาที่บ้านเก่าของสกุลมู่เพียงลำพัง ในหัวใจของมู่เฉินฮ่าวพลันรู้สึกอบอุ่น เขาจึงยกมือขึ้นแตะศีรษะของเซี่ยฉิงกง
“อืม”
ทุกคนที่อยู่ ณ ที่นี้ต่างก็ไม่เคยเห็นมู่เฉินฮ่าวอ่อนโยนกับใครมาก่อน พวกเขาต่างตกตะลึงไปชั่วขณะ
โดยเฉพาะจางหยูหลาน และฉีเหยียนเอ๋อ
ทั้งสองต่างรู้ดีว่า ความปรารถนาทั้งหมดของพวกเธอพังทลายลงหมดแล้ว ตอนนี้สิ่งที่พวกเธอต้องคิดก็คือจะเอาตัวรอดจากที่นี่ได้อย่างไร ?
ในเบื้องต้น ยาปลุกเซ็กส์ชนิดนี้จะซึมเข้าสู่กระแสเลือด หลังจากผ่านไป 8 ชั่วโมง การตรวจแบบธรรมดาทั่วไปจะไม่อาจตรวจพบ
หากมู่เฉินฮ่าวร่วมหลับนอนกับฉีเหยียนเอ๋อจริง ๆ ต่อให้เขาสงสัย เขาก็ไม่มีทางตรวจสอบได้
ไม่คาดคิดว่าเซี่ยฉิงกงจะทำลายความฝันทุกอย่างของเธอจนพังพินาศ
สายตาที่ฉีเหยียนเอ๋อจับจ้องมองแผ่นหลังของเซี่ยฉิงกงอำมหิตมากขึ้นเรื่อย ๆ แววตาทั้งคู่ดุร้ายไม่ต่างจากอสรพิษ ราวกับว่าเธอหมายจะกลืนกินชีวิตของเซี่ยฉิงกง
“เฉินฮ่าว มีหมอซู และฉันคอยดูแลแล้ว เช่นนั้นคืนนี้ขอเชิญพวกคุณกลับไปพักผ่อนก่อนเถอะ ทุกคนต่างก็เหน็ดเหนื่อยกันมามากแล้ว”
เซี่ยฉิงกงลุกขึ้นยืน จากนั้นก็เหลือบมองทุกคนที่อยู่ในห้อง
ซิงเหวินจิ้งรู้สึกอึดอัดเล็ก ๆ กับท่าทีของเซี่ยฉิงกง นี่เธอคิดว่าตัวเองเป็นพนักงานต้อนรับของที่นี่รึไง ? จู่ ๆ ก็มาเชิญให้ทุกคนออกไปแบบนี้
ในขณะที่ซิงเหวินจิ้งอ้าปากหมายจะถากถาง
“ซิงเหวินจิ้ง นั่นคุณเป็นอะไรนักหนา …”
มู่จื่อหมิงจ้องเธอเขม็ง จนเธอต้องรีบหุบปากไม่กล้าพูดอะไรอีก
“เอาล่ะ ฉิงกง เช่นนั้นพวกเราจะออกไปก่อน แล้วจะไปรอหนูที่ห้องนั่งเล่น อย่างไรเสียเราก็ต้องคุยกันเรื่องนี้”
มู่จื่อหมิงหมุนสร้อยข้อมือไม้จันทน์สีแดงที่เขาสวม พลางขมวดคิ้วเล็กน้อย
ฉีป๋อหยวนผู้ซึ่งเงียบมาตลอดกล่าวขึ้นว่า
“จื่อหมิง นี่เป็นเรื่องภายในครอบครัวของนาย ฉันขอไม่ยุ่งเกี่ยว เหยียนเอ๋อก็ดูเหมือนจะกลัวมากด้วย ดังนั้นฉันขอตัวกลับบ้านก่อนแล้วกัน”
มู่จื่อหมิงเลิกคิ้ว
“ได้สิ”
ฉีป๋อหยวนหันไปมองลูกสาว และภรรยาด้วยสายตาที่ซับซ้อน เขาเป็นคนฉลาด เขารู้ทันทีว่าสิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้จะต้องเกี่ยวข้องกับภรรยา และลูกสาวของเขาเป็นแน่
เขาตวาดออกมาอย่างเหลืออด
“ยังไม่รีบไปอีกหรือ ? จะต้องขายขี้หน้าไปถึงไหน ?”
นี่คุณพ่อรู้แล้วหรือ ? ทั้งจางหยูหลาน ทั้งฉีเหยียนเอ๋อต่างก็อดไม่ได้ที่จะตัวสั่น จางหยูหลานรีบพยุงฉีเหยียนเอ๋อขึ้นและพากลับออกไปด้วยกัน
ครอบครัวฉีทั้งสามคนต่างพากันรีบออกจากบ้านหลังเก่าของตระกูลมู่โดยไม่รั้งรอแม้แต่วินาทีเดียว
ไม่นานทุกคนก็ออกจากห้องหมดแล้ว ภายในห้องเหลือเพียงเซี่ยฉิงกง ซูเฟย หมั่นโถว และอาเจิ้ง
“คุณเป็นยังไงบ้าง รู้สึกดีขึ้นมั้ย ? ยังอยากจะอาเจียนอีกมั้ย ?” เซี่ยฉิงกงถาม
มู่เฉินฮ่าวไม่ตอบ เขาเพียงเหลือบตามองอีกสามคนที่ยังยืนอยู่
“ออกไปก่อนเถอะ”
***จบตอน ฝันสลาย***
