แน่นอนว่าฉีเหยียนเอ๋อต้องใช้เงินเป็นจำนวนมากเพื่อให้ได้สิ่งนี้มา เพราะยาปลุกอารมณ์พวกนี้เป็นของต้องห้ามในประเทศจีน !
ฉีเหยียนเอ๋อลูบไล้ใบหน้าคมสันของชายหนุ่มตรงหน้า เธอสูดลมหายใจเข้าลึก จากนั้นก็ค่อย ๆ เลื่อนนิ้วไปที่คอเสื้อไล่ลงมาที่สาบเสื้อบริเวณหน้าอกของเขา
ปลดกระดุมออกทีละเม็ด ๆ …
จู่ ๆ เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น ฉีเหยียนเอ๋อถึงกับสะดุ้ง เพราะความรู้สึกผิด
เสียงนั่นดังมาจากกระเป๋าเสื้อคลุมของมู่เฉินฮ่าว ฉีเหยียนเอ๋อหยิบโทรศัพท์ออกมา จึงเห็นชื่อที่ถูกบันทึกไว้บนหน้าจอ..มู่เจิ้ง
เธอตื่นตระหนกอยู่เพียงครู่ ก่อนจะสงบสติอารมณ์ลงได้
เธอไม่ได้ปิดโทรศัพท์ เพราะจะเป็นการกระตุ้นความสงสัยอย่างแน่นอน
หลังจากโทรศัพท์ดังขึ้นสิบครั้งก็มีข้อความสั้น ๆ มาจากโทรศัพท์
“นายน้อยครับ คุณอยู่ที่ไหน เรื่องที่คุณสั่งให้ผมตรวจสอบจัดการเสร็จเรียบร้อยแล้ว วันนี้คุณจะกลับบ้านไหมครับ ?”
ฉีเหยียนเอ๋อสงสัยว่ามู่เฉินฮ่าวกำลังตรวจสอบเรื่องใดกันแน่ ? ดูเหมือนว่าเรื่องนี้จะสำคัญมากถึงขนาดต้องใช้คนสนิทของเขาลงมือเอง ?
หลังจากอ่านเมสเสจในมือถือแล้ว ฉีเหยียนเอ๋อก็เปลี่ยนกลับไปที่หน้าจอแรกของโทรศัพท์ ชั่วขณะนั้นเธอก็สงสัยว่ามีอะไรอยู่ในโทรศัพท์ของมู่เฉินฮ่าว …
เธออยากรู้ทุกเรื่องที่เกี่ยวกับผู้ชายตรงหน้าเธอ ผู้ชายที่เธอแอบชอบมากว่าสิบปี …
หลังจากกดไปที่หน้าแรก ภาพพื้นหลังบนหน้าจอในหน้าแรกก็ทำให้ใบหน้าที่เพิ่งจะผ่อนคลายลงของฉีเหยียนเอ๋อบิดเบี้ยว
ภาพพื้นหลังหน้าจอของโทรศัพท์มู่เฉินฮ่าวคือผู้หญิงคนนั้น !
เขาไม่ได้สนุกกับอะไรแปลก ๆ ใหม่ ๆ เท่านั้นหรอกหรือ ?
ทำไมภาพพื้นหลังบนหน้าจอโทรศัพท์ถึงได้เป็นผู้หญิงคนนั้นล่ะ ?
ภาพพื้นหลังนั่น เซี่ยฉิงกงสวมผ้ากันเปื้อนอยู่ในครัวกำลังทำอาหารบนเตาแก๊ส ผมสีเข้มงามสลวยของเธอถูกม้วนขึ้น และมัดด้วยหนังยาง ใบหน้าด้านข้างของเธองดงามราวกับนางฟ้า …
สัมผัสอบอุ่นที่เผยให้เห็นในภาพถ่าย ทำให้อารมณ์ของฉีเหยียนเอ๋อพลุ่งพล่านถึงขีดสุด
ครั้นเก็บโทรศัพท์มือถือใส่กระเป๋า ฉีเหยียนเอ๋อก็พบว่ามีของบางอย่างตุงอยู่ในกระเป๋าของมู่เฉินฮ่าว เธอเลยเปลี่ยนใจ เพราะรู้ว่ามู่เฉินฮ่าวต้องใช้เวลาสักพักกว่าจะตื่น เธอจึงหยิบมันออกมาดู
เพียงเห็นแวบแรก เธอก็รู้ว่ามันเป็นปากกาบันทึกเสียง
ฉีเหยียนเอ๋อเปิดเครื่องบันทึก พลันเสียงก็ดังออกมาจากเครื่องบันทึก ซึ่งดูเหมือนจะเป็นการบันทึกการโทรศัพท์
“เฉินเหวินกัง ขอเพียงนายทำในสิ่งที่ฉันสอน ฉันก็สามารถช่วยนายได้ นายไม่ต้องการแก้แค้นแล้วหรือ ฉันช่วยนายได้นะ นายจะไม่ขอบคุณฉันหน่อยหรือ ?”
“แต่นายน้อยหมิง หากเรื่องนี้ไม่สำเร็จ ผมต้องตายแน่ ๆ ผมยังอยากมีชีวิตรอดมากกว่าที่จะแก้แค้น ไหน ๆ ภรรยาของผมก็ให้อภัยผมแล้ว ผมคิดว่าลืม ๆ มันเสียจะดีกว่า”
“นายไม่มีสิทธิ์เลือก เฉินเหวินกังแค่ทำตามที่ฉันพูด กำจัดผู้หญิงคนนั้นให้ฉัน ไม่ต้องกลัว ต่อให้นายทำพลาดโดนจับได้ ฉันก็มีวิธีที่จะเอานายออกมาได้ หรือนายอยากรอเก็บศพภรรยา และลูกของนาย”
หลังจากเงียบไปไม่นานก็มีเสียงดังจากเครื่องบันทึกเสียงอีกครั้ง
“ตกลง ผมยอมทำตามเงื่อนไขของคุณ แต่คุณต้องสัญญากับผมว่า หากผมทำพลาด คุณต้องช่วยผม”
“แน่นอน ฉันเตรียมยาฆ่าตัวตายหลอก ๆ ไว้แล้ว มันมีฤทธิ์คล้ายกับยานอนหลับ เมื่อถึงเวลานั้นนายก็แค่กินยานั่นซะ …”
ผู้หญิงที่กล่าวถึงในเครื่องบันทึกนี่คือใครกัน ?
ฉีเหยียนเอ๋อคิดไม่ออก เพราะเธอเพิ่งกลับมาถึงประเทศจีน เธอเลยไม่รู้เรื่องการลักพาตัวเซี่ยฉิงกง
ทว่าฉีเหยียนเอ๋อก็ฉลาดพอที่จะนึกได้ว่า เพื่อนสนิทของเธอผู้ซึ่งเป็นรองผู้กำกับสำนักสันติบาลบอกเธอว่าวันนี้เซี่ยฉิงกงไปปรากฏตัวที่สำนักงาน
ฉันรู้สึกว่าสองเรื่องนี้ต้องมีความเชื่อมโยงกัน …
ฉีเหยียนเอ๋อกลอกตา ก่อนจะซ่อนเครื่องบันทึกไว้ในกระเป๋าที่เธอพกติดตัวมา
***จบตอน ปลดกระดุมออกทีละเม็ด ๆ***
