เซี่ยฉิงกงหัวเราะเบา ๆ เธอหย่อนกายลงนั่งบนโซฟาข้าง ๆ เสิ่นหรงเจีย ส่วนหมั่นโถวก็ยืนอยู่ข้าง ๆ เซี่ยฉิงกง
คำว่ารองผู้กำกับทำให้การแสดงออกของเสิ่นหรงเจียเย็นชาลงอีก เธอมีความสามารถมากพอที่จะได้รับการเลื่อนตำแหน่งขึ้นเป็นผู้กำกับด้วยซ้ำ หากแต่เนื่องจากตระกูลมู่ จางกู้เป่ยจึงปีนข้ามเธอไปได้
แท้ที่จริงแล้ว ก่อนหน้านี้จางกู้เป่ยเองก็เป็นเพียงหัวหน้ากองภายใต้การดูแลของเธอด้วยซ้ำ ไม่คาดคิดว่าเขาจะได้แต่งงานกับสุภาพสตรีหมายเลขสองของตระกูลมู่
นี่คือการจัดการของตระกูลมู่ และแม้ว่าเสิ่นหรงเจียจะกลับไปหาพ่อที่บ้าน พ่อของเธอก็ไม่อาจช่วยเธอได้เช่นกัน
ตระกูลมู่หยั่งรากลึกในนครเซี่ยงไฮ้ กระทั่งห่างไกลจากสิ่งที่พวกเขาสามารถจินตนาการได้
“พวกคุณเป็นใคร”
เสิ่นหรงเจียถามทั้ง ๆ ที่รู้
“คุณเป็นปลาทองหรือเปล่า ?” เซี่ยฉิงกงถาม
“หมายความว่าไง ?”
“ฉันคิดว่า คุณด้อยกว่าปลาทองเสียอีก ความทรงจำของปลามีประมาณ 7 วินาที ทว่าคุณกลับลืมทุกอย่างได้ในพริบตา ตำรวจชั้นล่างไม่ได้บอกคุณหรือว่าฉันเป็นใคร ?”
หมั่นโถวที่ยืนข้าง ๆ อดไม่ได้ที่จะหัวเราะ นายหญิงน้อยของเธอเป็นคนที่มากด้วยอารมณ์ขันจริง ๆ
เสิ่นหรงเจียนับได้ว่าเป็นบุคคลผู้มีชื่อเสียง เธอเห็นหมั่นโถวที่ยืนอยู่ข้าง ๆ เซี่ยฉิงกงไม่ยอมนั่งลง นั่นย่อมแสดงว่าผู้หญิงคนนี้น่าจะเป็นแค่คนรับใช้
เป็นแค่สาวใช้กลับกล้าอวดดีกับเธองั้นรึ ?
เสิ่นหรงเจียลุกขึ้นยืนเหยียบส้นสูง เธอก้าวไปข้างหน้าเซี่ยฉิงกง จากนั้นก็หันไปมองหมั่นโถว
สายตาของเธอเต็มไปด้วยการดูถูก
“เธอเป็นแค่สาวใช้กล้าหัวเราะเยาะฉันเรอะ ? วันนี้ฉันจะสั่งสอนเธอแทนนายของเธอ”
ทันทีที่กล่าวจบ เสิ่นหรงเจียก็เงื้อมือขึ้น หมายจะตบหมั่นโถว
หมั่นโถวมั่นใจมาก เธอไม่หลบ และด้วยความรวดเร็วของเธอ เธอรอให้เสิ่นหรงเจียฟาดมือลงมาใกล้ใบหน้าของเธอก่อน ครั้นฝ่ามืออยู่ห่างจากใบหน้าของเธอเพียงสิบเซนติเมตร เธอก็ย่อตัวลง เอี้ยวตัวหลบเล็กน้อย และนั่นก็ทำให้เสิ่นหรงเจียตบวืดไปบนอากาศว่างเปล่า
เสิ่นหรงเจียเกิดมาจากตำแหน่งพลเรือน ทั้งไม่ได้รับการฝึกทหารมาก่อน
นอกจากนี้ ยังผสมกับความเฉื่อยของร่างกาย และการสวมรองเท้าส้นสูงทำให้เธอยืนได้ไม่มั่นคงนัก เธอจึงเซ !
ครั้นเห็นเสิ่นหรงเจียเงื้อมือขึ้น เซี่ยฉิงกงก็กัดฟันกรอดด้วยความโกรธ เธอขมวดคิ้วเล็กน้อย
ทำไมพวกเศรษฐีพวกนี้จึงชอบตบตีคนอื่นเสียเหลือเกินนะ ? สนุกมากนักรึไง ?
และก็ชอบอ้างว่าจะสอนมารยาทให้
ใครอยากจะมีมารยาทกับพวกเธอกัน ? งี่เง่าชะมัด ?
เซี่ยฉิงกงลุกขึ้นจากโซฟาทันที มือขาวบอบบางข้างหนึ้งคว้าแขนของเสิ่นหรงเจียไว้
จากนั้นก็ใช้หลังมืออีกข้างตบหน้าเสิ่นหรงเจียอย่างรวดเร็ว
เสิ่นหรงเจียสวมรองเท้าส้นสูงอยู่แล้ว ย่อมไม่สามารถยืนได้อย่างมั่นคงเธอจึงล้มลงกับพื้นทันที
หลังจากตบไปแล้ว เซี่ยฉิงกงก็เสียใจ
“โอ๊ย..มือของฉันเจ็บมากเลย หมั่นโถว ฮือ ๆๆๆๆ”
เมื่อครู่นี้เธอออกแรงหนักมือเกินไป
เพราะเธอโกรธมาก ! ครั้งก่อนที่หมั่นโถวถูกแม่ของมู่เฉินฮ่าวตบ เซี่ยฉิงกงก็สาบานไว้แล้วว่า จะไม่ยอมให้หมั่นโถวถูกตบเพราะเธออีก
เป็นเพราะครั้งนั้น คนที่ตบก็คือแม่ของมู่เฉินฮ่าว ดังนั้นหมั่นโถวจึงยอมโดนตบโดยไม่เลี่ยงหลบ
หมั่นโถวรู้สึกประหลาดใจกับการแสดงออกของเซี่ยฉิงกงเมื่อครู่ เธอรีบคว้ามือเล็ก ๆ ของเซี่ยฉิงกงขึ้นมาเป่า
“ดูสิ นายหญิงน้อยมือแดงไปหมดแล้ว”
เสิ่นหรงเจียล้มลงกับพื้น เธอโดนตบหน้า ใบหน้าของเธอบวมแดงขึ้นทันที
ใบหน้าที่เคยสวยน่ารักเริ่มบวมเป่งบิดเบี้ยวมากขึ้นเรื่อย ๆ
“เธอกล้าตบฉันเรอะ ?”
เสิ่นหรงเจียตัวสั่น เธอมองเซี่ยฉิงกงด้วยสายตาไม่อยากจะเชื่อ
“ฉันตบเธอไปแล้วนี่ เธอยังมีหน้ามาถามฉันอีกว่าฉันกล้าตบเธอรึเปล่า ? หรือเธออยากโดนตบอีก ? จะได้รู้ว่าฉันกล้ามั้ย ?”
เซี่ยฉิงกงสะบัดมือ พร้อมกับมองเสิ่นหรงเจียที่ยังคงนั่งกองอยู่กับพื้นด้วยท่าทางงี่เง่า
ผู้หญิงคนนี้เข้ามานั่งในตำแหน่งรองผู้กำกับสำนักสันติบาลได้อย่างไรกันนี่ ? ทำไมโง่จังเลย ?
***จบตอน ลูกตบแบ็คแฮนด์***
