“มีอะไรเหรอ ?”
เซี่ยฉิงกงสะดุ้งตื่นขึ้นมา เธอยังคงสะลึมสะลือ ทว่าทันใดนั้นหัวใจของเธอก็เหมือนโดนทุบ
หลังจากตื่นแล้ว เซี่ยฉิงกงก็สวมเสื้อโค้ททับบนร่างกายของเธออย่างลวก ๆ และรีบออกไปพร้อมกับหมั่นโถว
“ฉันเพิ่งรู้ข่าวจากพี่เจิ้ง เขาบอกว่านายน้อยถูกมือปืนลอบยิงระหว่างทางกลับบ้าน”
มู่เฉินฮ่าวมีรถหลายคัน รถเมอร์ซิเดสเบนซ์จอดเรียงเป็นแถวอยู่ในลานจอดรถ หมั่นโถวเข้าไปนั่งประจำที่คนขับในรถคันหนึ่ง
เซี่ยฉิงกงคาดไม่ถึงว่าหมั่นโถวจะขับรถเป็น
เพราะในครั้งแรกที่หมั่นโถวปรากฏตัวข้าง ๆ เซี่ยฉิงกง เธอเป็นเพียงสาวใช้ตัวเล็ก ๆ แสนน่ารัก เซี่ยฉิงกงจึงไม่คาดคิดมาก่อนว่าเธอจะเรียนรู้ทักษะต่าง ๆ มากมายรวมถึงการต่อสู้ด้วย
กว่าเธอจะไปถึงโรงพยาบาลเวลาก็ผ่านไปกว่าครึ่งชั่วโมงแล้ว
ที่นี่ก็คือโรงพยาบาลที่มู่เฉินฮ่าวเคยพาเธอมาตอนที่เธอได้รับบาดเจ็บที่แขนครั้งล่าสุดนั่นเอง
หลังจากเข้าไปในโรงพยาบาล ก็เห็นอาเจิ้งกำลังรออยู่ที่ประตู เซี่ยฉิงกงจึงถามว่า
“อาเจิ้ง นายน้อยอยู่ที่ไหน ?”
“นายน้อยอยู่ในห้องพยาบาล”
“เขาเป็นอย่างไรบ้าง ?”
“ไม่มีอะไรร้ายแรงครับ โชคดีที่นายน้อยหลบทัน กระสุนเลยพลาดไปโดนแขนนายน้อย”
“อืม เข้าใจแล้ว”
เซี่ยฉิงกงพยักหน้า ในที่สุดหัวใจที่ตื่นตระหนกของเธอก็ผ่อนคลายลงเล็กน้อย
ทันทีที่เธอได้ยินว่า มู่เฉินฮ่าวถูกมือปืนลอบยิง เซี่ยฉิงกงก็รู้สึกว่าหัวใจของเธอแทบจะกระโดดออกมาจากอก
เธอเองก็ไม่รู้ว่า เธอกำลังกลัวอะไร ?
“ห้องนั้นไง … นายหญิงน้อย”
อาเจิ้งพูดยังไม่ทันขาดคำ เซี่ยฉิงกงก็เปิดประตูเดินเข้าไปพร้อมกับกล่าวว่า
“มู่เฉินฮ่าว ยังไม่ตายใช่ไหม ?”
พูดจบแล้ว เซี่ยฉิงกงก็ใจหาย …
เพราะในตอนนี้ ในห้องไม่ได้มีเพียงมู่เฉินฮ่าว
ข้างเตียงของมู่เฉินฮ่าวมีสาวสวยกำลังรินน้ำให้เขา ขณะที่มู่เฉินฮ่าวกำลังนอนหลับตาสนิทอยู่บนเตียง ไม่รู้ว่าเขากำลังหลับอยู่ หรืออยู่ในอาการโคม่า
หญิงสาวหันหน้ามามองเซี่ยฉิงกง
ผู้หญิงคนนั้นแต่งหน้าบาง ๆ จนดูเหมือนไม่ได้แต่งหน้า ทว่าเธอกลับสวยและดูดีมาก ทั้งยังมีท่าทีหยิ่งยโส
“ใครอนุญาตให้เธอเข้ามา ออกไปซะ”
ใบหน้าสวยงามของฉีเหยียนเอ๋อเย็นชา เธอชี้นิ้วที่ทาเล็บสีแดงมีเสน่ห์ไปที่ประตู
เซี่ยฉิงกงหมั่นไส้ขึ้นมาทันที ผู้หญิงคนนี้คือใครกัน ?
จู่ ๆ ก็มาชี้นิ้วใส่เธอแบบนี้
“ฉันเป็นใคร ? ก็ไม่ใช่เรื่องของคุณ”
เซี่ยฉิงกงยืนอยู่ที่ประตู พร้อมกับพูดเบา ๆ
เซี่ยฉิงกงสวมเสื้อโค้ทที่เขานำมาจากบ้านเธอ มันดูไม่เป็นทางการ และไม่ใช่แบรนด์ที่มีชื่อเสียง ดังนั้นฉีเหยียนเอ๋อจึงดูเหมือนจะไม่อยากคุยกับเซี่ยฉิงกงมากนัก เธอหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมา และกดหมายเลขของห้องพนักงานรักษาความปลอดภัย
“เอ่อ นั่นห้องพนักงานรักษาความปลอดภัยใช่ไหม ? นี่โรงพยาบาลเอกชนของสกุลมู่ไม่ใช่เหรอ ? ทำไมปล่อยคนนอกเข้าออกได้ง่าย ๆ แบบนี้ล่ะ ? เจ้าหน้าที่รีบมาที่นี่เร็ว ๆ พาผู้หญิงคนนี้ออกไปไว ๆ เลย”
ในขณะที่ฉีเหยียนเอ๋อกำลังคุยโทรศัพท์อยู่นั้น เธอก็เหลือบมองเซี่ยฉิงกงด้วยหางตา พลางคิดในใจว่าผู้หญิงคนนี้ต้องเป็นคนที่แอบหลงรักพี่เฉินฮ่าวของเธออีกคนแน่ ๆ เลยกล้าปีนข้ามกำแพงเข้ามาในโรงพยาบาลนี่
หัวหน้าทีมรักษาความปลอดภัยรีบเข้ามาพร้อมกับคนของเขา ทว่าครั้นเขาเข้ามาเห็นว่าเป็นเซี่ยฉิงกง เขาก็ไม่รู้จะทำอย่างไรดี ? คุณหนูฉีเขาก็ไม่สามารถทำให้เธอขุ่นเคืองได้ ส่วนคุณหนูเซี่ยก็เป็นคู่หมั้นของนายน้อย เขาก็ไม่อาจไปทำอะไรขัดใจเธอได้เช่นกัน
ยิ่งไปกว่านั้น เมื่อวันก่อน พวกเขาต่างก็เห็นมู่เฉินฮ่าวพาเธอเข้ามาในโรงพยาบาลแห่งนี้ด้วยตาของพวกเขาเอง
“เอ่อ คุณหนูฉี นี่เป็นเรื่องเข้าใจผิดกันรึเปล่า ? นี่คือคุณหนูเซี่ยคู่หมั้นของนายน้อย”
หัวหน้าทีมรักษาความปลอดภัยเกาหัวอย่างทำอะไรไม่ถูก หลังจากผลักประตูเข้ามา เขาโค้งคำนับให้ทั้งฉีเหยียนเอ๋อ ทั้งเซี่ยฉิงกง
ชั่วขณะนั้น ฉีเหยียนเอ๋อพลันรู้สึกว่าหูของเธอลั่นดังเปรี๊ยะยามนี้เธอรู้สึกว่าหูของเธออื้ออึงไปหมด
พี่เฉินฮ่าวมีคู่หมั้น ?
เป็นไปได้อย่างไร ?
ทำไมฉันถึงไม่รู้อะไรเลย ?
เรื่องนี้เกิดขึ้นตั้งแต่เมื่อไหร่ ?
ขณะที่เธอกำลังจะพูดอะไรออกมา เสียงรองเท้าส้นสูงกระทบพื้นก็ดังผ่านประตูเข้ามา
ซิงเหวินจิ้งก็มาด้วย
ทันทีที่ซิงเหวินจิ้งเดินเข้ามาในห้อง สีหน้าของเธอพลันเปลี่ยนไปเมื่อเห็นเซี่ยฉิงกงอยู่ที่นี่
เห็นได้ชัดว่าเธอไม่ต้องการเห็นเซี่ยฉิงกงเลย
***จบตอน นายน้อยอยู่ที่ไหน ?***
