“ทำไมล่ะ ?”
เซี่ยฉิงกงหันหน้าไปถามด้วยความประหลาดใจ
มู่เฉินฮ่าวหลบเลี่ยงสายตาคาดคั้นของเธอ พลางหันไปมองข้างหน้า
“ไม่มีเหตุผล”
“นายน้อยหมายความว่า หากไม่ใช่นายหญิงน้อย นายน้อยก็จะไม่แต่งงานไงล่ะคะ”
จู่ ๆ ..หมั่นโถวก็พูดขึ้น และนั่นทำให้หูของเซี่ยฉิงกงแดงขึ้นเล็กน้อย
“พูดอะไรไร้สาระ ! หมั่นโถว เชื่อไหมว่า ฉันจะนึ่งเธอให้เป็นหมั่นโถวจริง ๆ เลย !”
เซี่ยฉิงกงทำท่าทางโมโห พลางจ้องมองหมั่นโถวอย่างดุร้าย
หมั่นโถวแลบลิ้นออกมา และหยุดพูด
ละครตลกเรื่องนี้ สำหรับเซี่ยชิงฉวน, เจินเมี่ยวหยู หรือเซี่ยเจิ้งหัว นั้นเป็นเพียงจุดเริ่มต้น ทว่าสำหรับมู่เฉินฮ่าวและเซี่ยฉิงกงทุกอย่างจบลงแล้ว
พวกเขากำลังเดินทางกลับบ้านแล้ว
s600 ขับอย่างรวดเร็วบนทางด่วน
ชั่วขณะนั้นก็มีเสียงดังแทรกขึ้นในบรรยากาศอันเงียบสงบ
“โครก..”
เซี่ยฉิงกงกุมท้องตนเองอย่างเขินอาย ท้องของเธอส่งเสียงร้องดังโครกคราก
เมื่อครู่ในงานเลี้ยงวันเกิดของเซี่ยเจิ้งหัว เธอได้ดื่มแค่ไวน์ที่บริกรยกมาเสริฟ์เพียงไม่กี่แก้ว แล้วก็ออกมาข้างนอก ยังไม่ได้กินอาหารค่ำเลย
หมั่นโถวที่นั่งอยู่เบาะหน้าก็ยังอดยิ้มไม่ได้
รอยยิ้มของหมั่นโถวทำให้เซี่ยฉิงกงเคอะเขินเล็กน้อย เธอเขกหัวหมั่นโถวจากด้านหลัง
“หัวเราะอะไร ไม่เคยได้ยินเสียงท้องร้องรึไง หา !”
“ขอโทษค่ะ นายหญิงน้อย ฉันไม่ได้หมายถึงอย่างนั้น”
หมั่นโถวปิดปาก รีบหันหน้ากลับไป แต่เมื่อเห็นไหล่ที่สั่นระริกของหมั่นโถว เซี่ยฉิงกงก็รู้ได้ทันทีว่าหมั่นโถวยังคงแอบยิ้มอยู่ !
เซี่ยฉิงกงรู้สึกหดหู่เล็กน้อย เธออดไม่ได้ที่จะเบะปากเล็กน้อย
“อาเจิ้ง ขับรถเร็วขึ้นหน่อย”
มู่เฉินฮ่าวเม้มริมฝีปากบาง ๆ แสนเซ็กซี่ของเขาน้อย ๆ พร้อมกับรอยยิ้มที่มุมปาก
“ขอรับ นายน้อย” อาเจิ้งตอบ
หลังจากได้รับคำสั่งของมู่เฉินฮ่าวแล้ว อาเจิ้งก็เหยียบคันเร่ง พร้อมกับเร่งความเร็วอย่างกะทันหัน
เซี่ยฉิงกงที่ไม่ทันระวังตัว ก็ถลาหัวทิ่มไปข้างหน้า
จนเกือบถึงหลังเบาะของที่นั่งข้างคนขับ
พลันมือใหญ่ก็โอบเอวเธอไว้ …
ทว่าก็ยังสายเกินไป เนื่องจากผลของแรงเฉื่อย หัวของเซี่ยฉิงกงก็ยังคงพุ่งไปข้างหน้า
ครั้นเห็นว่าสายเกินไป มู่เฉินฮ่าวก็ยื่นมือออกไปกันหน้าผากของเซี่ยฉิงกง
ผลก็คือหน้าผากของเซี่ยฉิงกงกระทบเข้ากับฝ่ามือนุ่ม ๆ ของมู่เฉินฮ่าว …
เซี่ยฉิงกงยกมือขึ้นลูบหน้าผากตนเอง ทว่าความรู้สึกเจ็บปวดที่เธอคาดคิดไว้ก็มิได้เกิดขึ้น
“ขอบคุณ !”
เซี่ยฉิงกง กล่าวอย่างไม่เต็มใจ
มู่เฉินฮ่าวเหลือบมองเธอด้วยนัยน์ตาสีเข้มของเขา เขาหดมือพลางสะบัดมันเบา ๆ แรงเฉื่อยเมื่อครู่ทำให้ฝ่ามือของเขาชาเล็กน้อย
“แค่ขอบคุณ แค่นั้นเหรอ ?”
เซี่ยฉิงกงเริ่มขึ้นเสียงโกรธ
“แล้วคุณยังต้องการอะไรอีก ?”
“ผมก็แค่อยากทำทุกสิ่งที่ผมต้องการ ?”
ในการพูดครั้งนี้มู่เฉินฮ่าวเลียนแบบน้ำเสียงของเซี่ยฉิงกง ดังนั้นเซี่ยฉิงกงจึงอดไม่ได้ที่จะหัวเราะ เธออดไม่ได้ที่จะแขวะ
“จ้ะ พ่อคุณ พ่อจุดศูนย์กลางจักรวาล ?”
“ผมเองก็ยังไม่ได้กินอะไร เมื่อถึงบ้านแล้วคุณก็ช่วยทำอาหารให้ผมกินหน่อยนะ” มู่เฉินฮ่าวพูดเบา ๆ
“ฉันทำให้ก็ได้ ว่าแต่คุณอยากกินอะไรล่ะ”
เซี่ยฉิงกงสับสนเล็กน้อยกับนายน้อยตระกูลมู่ที่อยู่ตรงหน้าเธอ เห็นได้ชัดว่าในห้องครัวของตระกูลมู่มีเชฟระดับห้าดาวประจำอยู่ที่บ้านตลอดเวลา แล้วทำไมเขาถึงอยากให้เธอทำอาหารให้กินอีกล่ะ ?
แม้ว่าเธอจะปรุงอาหารอร่อย ทว่ารสชาติและกลิ่นก็ยังด้อยกว่าอาหารที่ปรุงโดยเชฟห้าดาวพวกนั้น
“เอาสปาเก็ตตี้ซอสเนื้อแบบครั้งที่แล้วก็ได้”
เซี่ยฉิงกงเบะปาก แท้จริงแล้วก็แค่ผู้ชายคนนี้ไม่พอใจที่เธอ ไม่ยอมให้สปาเก็ตตี้ซอสเนื้อกับเขาเมื่อครั้งก่อน
***จบตอน แค่ขอบคุณ แค่นั้นหรือ ?***
