ภายในห้องจัดเลี้ยงชั้นล่าง ใบหน้าของเจินเมี่ยวหยูที่เคยดูดีสง่างาม พลันเปลี่ยนไป สายตาที่เคยเต็มเปี่ยมไปด้วยความหวังกลับกลายเป็นความสับสนงุนงง
เซี่ยเจิ้งหัวที่มีสีหน้าสดใสยินดีในงานวันเกิดของเขา บัดนี้สีหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นดำมืดเหมือนมีเมฆปกคลุมในทันที
ในจอภาพลูกสาวคนรองของเขากำลังหอบกระเส่า ผมยาวของเธอสยายกระเซอะกระเซิง และมีผู้ชายหลายคนอยู่บนเตียงร่วมกับเธอ ช่วยพยุงตัวเธอไว้ให้นั่งคุกเข่าหันหน้าทางหัวเตียง โดยมีชายคนหนึ่งอยู่ด้านหน้า อีกคนอยู่ด้านหลัง
และยังมีชายอีกสองคนนัวเนียอยู่บนตัวเธอ
ในตอนแรก เซี่ยชิงฉวนยังมีสติอยู่บ้างเล็กน้อย เธอพยายามดิ้นรนแม้จะไร้เรี่ยวแรง ทว่าฤทธิ์ยาภายในร่างที่เริ่มแผ่ซ่านออกมาอย่างช้า ๆ ทำให้เธอไม่สามารถต้านทานไฟปรารถนาในใจได้อีกต่อไป และเริ่มปล่อยตัวปล่อยใจรองรับความต้องการของผู้ชายพวกนั้น
พลันรอยสีแดงบนผ้าปูที่นอนก็กระจ่างในสายตาของเจินเมี่ยวหยู
ขณะที่ภาพเร้าอารมณ์พวกนั้นก็ยิ่งดุเดือดขึ้น
ผู้คนทั่วบริเวณนั้นต่างอดไม่ได้ที่จะจ้องมองหน้าจอ พวกเขาต่างกระซิบกระซาบแก่กัน
หากไม่มีเรื่องใดน่าสนใจไปกว่านี้ เรื่องของคุณหนูรองตระกูลเซี่ยกับกลุ่มผู้ชายกำลังสนุกสนานเฮฮาในห้องนั้นก็จะกลายเป็นเรื่องตลกสำหรับผู้คนในแวดวงนี้หลังมื้ออาหาร
“ปิด ! ปิดเร็ว !”
เจินเมี่ยวหยูกรีดร้องลนลาน เธอเรียกหาบริกร ทำไมลูกสาวของเธอถึงได้ตกอยู่ในสภาพกระเซอะกระเซิง และถูกผู้ชายพวกนี้ระบายความใคร่เอาได้ ? ลูกสาวของเธอถูกผู้ชายพวกนี้ย่ำยีไปทั่วทั้งร่างแบบนี้ได้ไง ? มันควรจะเป็นเซี่ยฉิงกงไม่ใช่หรือ ?
แม้ว่าลูกสาวของเธอจะไม่สามารถแต่งงานกับมู่เฉินฮ่าวได้ ทว่าอย่างน้อยในอนาคตก็น่าที่จะได้แต่งงานกับคนในตระกูลที่มีชื่อเสียง หากแต่การถูกถ่ายทอดสดต่อหน้าผู้คนจำนวนมากเช่นนี้ ลูกสาวของเธอจะมีชีวิตอยู่ต่อไปได้อย่างไร ?
ชั่วขณะนั้นเอง ภายในห้องรับรอง เซี่ยเจิ้งหัวผู้ซึ่งหน้าดำคร่ำเครียดก็ลุกขึ้นยืน เขาตะคอกใส่โจวหยุนเซินที่อยู่ข้าง ๆ เขาว่า
“คุณหนูรองอยู่ไหน คุณหนูรองอยู่ที่ไหน ? ไปเอาตัวมันมา !”
ครั้นรู้สึกถึงความโกรธของเจ้านาย โจวหยุนเซินก็ตัวสั่นสะท้าน
“ครับท่าน”
ไม่ว่าจะอย่างไร คืนนี้เซี่ยชิงฉวนก็ทำให้เซี่ยเจิ้งหัวเสียหน้าไปแล้ว
ณ ห้อง 1701
“นายหญิงน้อยไม่รู้ใช่ไหมว่า หน้าจอ LED ที่ห้องรับรองชั้นล่างก็กำลังแพร่ภาพนี้เช่นกัน ?”
ใบหน้าเล็ก ๆ ของหมั่นโถวเต็มไปด้วยความตื่นเต้นนี่เป็นครั้งแรกที่เธอได้เห็นภาพฉากแบบนี้ เธอทั้งอยากรู้อยากเห็น แม้ว่าจะหน้าแดงไปด้วย
เซี่ยฉิงกงมองภาพบนจออยู่เป็นเวลานาน ก่อนจะหลับตาลง และในที่สุดก็ปิดจอภาพ
ขนตางอนงามสั่นไหวเล็กน้อย เธอพูดเบา ๆ ว่า
“พอเถอะ พอได้แล้ว..”
เมื่อมองเห็นภาพฉากดังกล่าวเซี่ยฉิงกงก็แทบทนไม่ไหว และถ้าขืนยังคงเป็นเช่นนี้น้องสาวของเธอก็อาจจะตายได้
สิ่งสำคัญที่สุดสำหรับลูกผู้หญิงก็คือชื่อเสียง เรื่องแบบนี้จะกลายเป็นเงาที่ติดตามหลอกหลอนเธอไปตลอดชีวิต แค่นี้ก็เพียงพอแล้ว ถ้ายังคงฉายภาพเหล่านี้ต่อไปก็จะยิ่งเสียหน้าอับอายทุกคน แล้วเธอจะพบปะดูหน้าคนอื่นได้อย่างไรในอนาคต ??
มู่เฉินฮ่าวยกมือขึ้นโอบไหล่เซี่ยฉิงกงพลางเลิกคิ้ว
“คุณรับไม่ได้งั้นหรือ ? นี่หากไม่ใช่เพราะอาเจิ้งรู้เรื่องเร็ว วันนี้คนที่นอนอยู่บนเตียงนั่น และคนที่ถูกถ่ายทอดสดก็คือคุณนะ นี่ขนาดคุณยังไม่ลงมือ แม่เลี้ยงคุณก็ไม่คิดจะปล่อยคุณแล้ว”
เธอรู้ เธอรู้ดีทั้งหมด
ตั้งแต่ตอนที่ เซี่ยชิงฉวนชนแก้วกับเธอ เธอก็รู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ เธอเพิ่งกระจ่างแจ้งความจริงตอนนี้นี่เอง
“นายหญิงน้อย การเมตตาต่อศัตรูคือการทำร้ายตัวเอง ความทรมานที่เธอได้รับในวันนี้ ไม่ได้เกิดเพราะใครเป็นเพราะเธอทำตัวเธอเอง”
สีหน้าจริงจังยังคงปรากฏบนใบหน้าสวย ๆ ของหมั่นโถว
อย่างไรก็ตามเซี่ยฉิงกงยังคงเป็นเด็กสาวธรรมดา ๆ ที่เติบโตมาจากครอบครัวหัวโบราณ แม้ว่าเธอจะฉลาดและเจ้าแผนการ ทั้งเธอยังสาบานไว้ว่าจะให้คนพวกนั้นได้ชดใช้ในสิ่งที่พวกเขาทำ และแม้จะรู้ทั้งรู้ว่าแม่เลี้ยงของเธอเป็นคนส่งคนมาฆ่าเธอ ทว่าหัวใจของเธอก็ยังอ่อนไหว
***จบตอน เจินเมี่ยวหยูงงไปเลย***
