ใบหน้าของมู่เฉินฮ่าวแสดงให้เห็นถึงความอ่อนโยนเคลือบความเย็นชา เขาเหลือบมองเซี่ยฉิงกง พลางพูดกับเซี่ยเจิ้งหัวว่า
“ไม่ต้องกังวลคุณลุงเซี่ย ผมจะดูแลฉิงกงเป็นอย่างดี”
เซี่ยฉิงกงสังเกตเห็นว่ามีแสงเย็นยะเยือกอยู่รอบตัวเธอ และเธอก็รู้ว่าต้องเป็นสายตาของเซี่ยชิงฉวนแน่ไม่ต้องเดาเลย
เซี่ยชิงฉวนชอบมู่เฉินฮ่าวตลอดมา ทั้งยังใฝ่ฝันที่จะได้แต่งงานกับเขามาตั้งนานแล้ว
ก่อนหน้านี้ เซี่ยชิงฉวนได้รู้จากเจินเมี่ยวหยูแม่ของเธอว่า ตระกูลมู่ และตระกูลเซี่ยมีสัญญาการแต่งงานกัน เธอตื่นเต้นมาก เพราะเธออยากแต่งงานกับมู่เฉินฮ่าว
หากแต่เป็นเพราะเซี่ยฉิงกงความหวังทั้งหมดนี้ของเธอจึงสลายกลายเป็นฟองสบู่
เซี่ยชิงฉวนเกลียดเซี่ยฉิงกง..!
เกลียด !
เกลียดพี่สาวคนนี้ที่จู่ ๆ ก็โผล่มาจากไหนไม่รู้ เกลียดอย่างอธิบายไม่ถูก
เซี่ยฉิงกงรู้สึกได้ถึงสายตานั้น เธอหันไปส่งสายตายั่วยุให้เซี่ยชิงฉวน จากนั้นก็ทำทีเอนเข้าไปอิงร่างมู่เฉินฮ่าว
“น้องชิงฉวน เป็นอะไรหรือเปล่า ?
“เซี่ยฉิงกง ทำแบบนี้หมายความว่าไง ? กล้าอิงตัวแนบชิดนายน้อยมู่ต่อหน้าสาธารณชน ! น่ารังเกียจจริง ๆ”
เซี่ยชิงฉวนอึดอัด กระทั่งอดกลั้นไม่ไหวจนต้องระเบิดคำพูดออกมา
เจินเมี่ยวหยูพูดอะไรไม่ออกไปครู่หนึ่ง ลูกสาวของเธอผู้ซึ่งได้รับการอบรมมาอย่างดี เป็นไปถึงขนาดนี้ได้อย่างไร ? ความอดกลั้นของลูกสาวเธอต่ำมาก
“ทำไมฉันต้องเกรงใจใครด้วย ? ก็มู่เฉินฮ่าวเป็นสามีของฉันนี่”
เซี่ยฉิงกงกะพริบตาอย่างประณีต คำพูดชาญฉลาดของเธอบ่งชัดว่าขบขัน
มู่เฉินฮ่าวยื่นมือออกไปโอบเอวคอดเรียวของเซี่ยฉิงกง จากนั้นก็ใช้มือใหญ่ของเขาลูบไล้แผ่นหลังของเธอเบา ๆ …
ไอ้หมอนี่ ! มือไวเหมือนลิงเลย !
บนใบหน้าของเซี่ยฉิงกงยังคงมีรอยยิ้มน้อย ๆ หากแต่ในใจเธอกลับรัวคำด่าราวกับฝีเท้าม้าศึกหมื่นตัวควบใส่
คำว่า ‘ได้คืบเอาศอก’ น่าจะใช้อธิบายพฤติกรรมของมู่เฉินฮ่าวได้อย่างเหมาะสมที่สุด
ทว่าในขณะนี้ เซี่ยฉิงกงไม่สามารถลงจากเวทีนี้ได้ เธอจึงได้แต่ยิ้ม..เดอะโชว์มัสโกออน
มือเล็ก ๆ ของเธอเแอบยื่นออกไปด้านหลังของมู่เฉินฮ่าวจากนั้นก็หยิกเขาอย่างแรง
ความเจ็บปวดทำให้ร่างของมู่เฉินฮ่าวสั่นสะท้านโดยไม่ตั้งใจ
ถึงตอนนี้เซี่ยฉิงกงก็รู้สึกสดชื่นขึ้นมาก
ใครจะคิดล่ะว่า แค่เซี่ยฉิงกงออกกำลังมือเล็กน้อย ก็เพียงพอที่จะทำให้มู่เฉินฮ่าวถึงกับสะดุ้ง
“สามีที่ไหนกัน เธอยังไม่ได้แต่งงานสักหน่อย ! หน้าด้าน ! เธออาจจะไม่ได้แต่งงานเลยก็ได้ !”
น่าเสียดายที่เซี่ยชิงฉวนตอนนี้นัยน์ตามืดบอด เพราะความหึงหวง โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เมื่อเธอได้เห็นเซี่ยฉิงกงอิงร่างมู่เฉินฮ่าว ด้วยท่าทางเหมือนนกน้อยเกาะคอนแบบนั้น
ก็ยิ่งทำให้ เซี่ยชิงฉวนหงุดหงิดใจจนบอกไม่ถูก !
“เพี้ยะ”
เสียงตบดังลั่น
ใบหน้าของเซี่ยเจิ้งหัวเปลี่ยนเป็นสีเขียว เขาตวาดด้วยความโกรธ
“ชิงฉวน นั่นลูกกำลังพูดถึงอะไร ? ขอโทษพี่สาวของลูกเดี๋ยวนี้นะ !”
“คุณพ่อ ตบหนู …” เซี่ยชิงฉวนกุมใบหน้าตนเองด้วยไม่อยากจะเชื่อ หยาดน้ำตาเอ่อคลอในดวงตาของเธอ และกำลังจะร่วงหล่น
“น่าอายเหลือเกิน เมี่ยวหยู ! นี่คุณเคยสอนลูกบ้างมั้ย !”
เซี่ยเจิ้งหัวโกรธมากขึ้นเรื่อย ๆ ขณะที่พูด เขาก็เหยียดฝ่ามือออกอดไม่ได้ที่จะตบเซี่ยชิงฉวนอีกครั้ง
เจินเมี่ยวหยูรีบคว้ามือของเซี่ยเจิ้งหัว เธอพยายามให้เซี่ยชิงฉวนปรับสีหน้า หากแต่ในเวลานี้ เซี่ยชิงฉวนยังคงต้องการเห็นผลลัพท์จากแผนการที่เจินเมี่ยวหยูพูดกับเธอในตอนเช้า
“เจิ้งหัว ลูกสาวของเรายังเด็ก เลยไม่รู้อะไรผิดอะไรถูก ฉันจะขอโทษเซี่ยฉิงกงแทนเธอเอง”
“ฉิงกง น้องสาวของเธอยังเด็ก ยังไม่รู้ประสีประสา อย่าได้ถือโทษโกรธน้องสาวเลยนะ”
เซี่ยฉิงกงมองลึกเข้าไปในแววตาของแม่เลี้ยง สายตาของผู้หญิงคนนั้นเต็มไปด้วยความเย็นชา หากแต่ใบหน้านั้นกลับแสดงออกถึงความจริงใจเต็มเปี่ยม ถ้าเธอไม่รู้ว่า ผู้หญิงคนนี้ส่งคนมาไล่ล่าหวังฆ่าเธอ บางทีเซี่ยฉิงกงอาจจะคิดว่าแม่เลี้ยงของเธอเป็นคนดีอย่างที่แสดงออก ..
“ไม่เป็นไรค่ะ คุณน้า คุณพ่อ ฉันไม่ใส่ใจถือสาน้องสาวกับเรื่องแค่นี้หรอก”
เซี่ยฉิงกงส่ายศีรษะพลางยิ้ม
***จบตอน ขอโทษพี่สาวซะ !***
