แต่งก่อน...ค่อยอ้อนรัก - ตอนที่ 23 ผู้หญิงของฉัน ใครกล้าแตะต้อง ?

ขณะที่มือของชายอ้วนกำลังไล่ต่ำลงไปเรื่อย ๆ ประตูโกดังก็เปิดออกอีกครั้ง

ไม่ ไม่ใช่เปิดธรรมดา ๆ คราวนี้โดนถีบอย่างแรงมากกว่า !

เซี่ยฉิงกงหันหน้าไปมองก็เห็นว่าเป็น..มู่เฉินฮ่าว

ในที่สุด มู่เฉินฮ่าวก็มาจนได้ เซี่ยฉิงกงถอนหายใจด้วยความโล่งอก แม้ว่า มู่เฉินฮ่าวจะไม่ใช่คนดีเด่อะไรนักในสายตาของเธอ แต่ก็ยังดีกว่าไอ้แก่เฉินเหวินกังมากนัก !

ทันทีที่เฉินเหวินกังเห็นมู่เฉินฮ่าว สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไป

มู่เฉินฮ่าวไม่ได้รีบก้าวเข้าประตูมา ยังคงยืนกอดอกพิงกรอบประตูอย่างสุดเท่ห์

“ผู้หญิงของฉัน ใครกล้าแตะต้อง ?”

เฉินเหวินกังมือสั่น เขาดีดบุหรี่ในมือทิ้ง จากนั้นก็ดึงมีดปอกผลไม้ออกจากเอวแล้วก้าวไปยืนข้างกายเซี่ยฉิงกงอย่างรวดเร็ว เขาใช้มีดปอกผลไม้จี้คอของเธอไว้ 

“ก็ผู้หญิงของคุณมาทำให้ครอบครัวผมพัง ผมก็แค่อยากให้เธอชดใช้ให้สาสมกันก็เท่านั้น”

“เฉินเหวินกังคุณเพิ่งสูญเสียภรรยา และลูก รวมถึงบริษัทของคุณด้วย มาตอนนี้คุณยังอยากจะเข้าไปใช้ชีวิตที่เหลืออีกครึ่งหนึ่งนั่งจิบน้ำชาในคุกงั้นหรือ ?” 

มู่เฉินฮ่าวยังคงก้มศีรษะลง หมุนแหวนหัวมังกรบนนิ้วชี้ของเขาเล่นอย่างใจเย็น

เฉินเหวินกังยิ้ม “ตอนนี้เซี่ยฉิงกงอยู่ในมือผมแล้ว คุณมีคุณสมบัติอะไรที่จะมาเจรจากับผม หรือคุณคิดว่าคุณจะลงมือได้ไวกว่ามีดของผม ?”

“งั้นก็ลองดูว่ามีดของนายหรือฉันที่เร็วกว่ากัน ?”

ทันทีที่สิ้นเสียงของมู่เฉินฮ่าว ลูกบอลเหล็กขนาดเล็กมากก็ถูกยิงออกมาจากแหวนหัวมังกรบนนิ้วชี้ของเขา มันพุ่งตรงเข้าหาเป้าหมายนั่นก็คือมือข้างที่ถือมีดไว้ของเฉินเหวินกัง

เฉินเหวินกังรู้สึกเจ็บแปลบที่ข้อมือ พลันมีดที่เขาถืออยู่ในมือก็ร่วงตกลงบนพื้นทันที

มู่เฉินฮ่าวเห็นว่าได้โอกาสเหมาะแล้ว เขาพุ่งไปข้างหน้า จากนั้นก็เตะท้องอันใหญ่โตของเฉินเหวินกัง

เฉินเหวินกังล้มลงกระแทกเข้ากับพื้นคอนกรีตเสียงดังสนั่น ซึ่งย่อมแสดงให้เห็นว่าลูกเตะของมู่เฉินฮ่าวนั้นหนักหน่วงแค่ไหน ?

หลังจากถูกเตะ เฉินเหวินกังก็ไม่ลุกขึ้นอีกเลย เขานอนอยู่บนพื้นร้องครวญครางไม่หยุด