เศรษฐีออนไลน์ - บทที่ 105 เขาเหมือนหมาป่าเดียวดาย (3)(ฟรี)
บทที่ 105 เขาเหมือนหมาป่าเดียวดาย (3)(ฟรี)
ตอนนี้ไห่ชิงมองข้อความที่พี่หนาวส่งมา เขาไม่กล้าพูดคำโกหกที่หวังดีอีกต่อไป
เพราะเขารู้สึกได้ถึงความเย็นชาและความดุร้ายที่พุ่งออกมาจากข้อความของพี่หนาวแล้ว
เขารีบขอโทษทันที: “พี่หนาว ผมไม่ควรพูดคำโกหกที่หวังดี ผมผิดไปแล้ว ผมผิดจริงๆ แต่สิ่งที่พวกสมาพันธ์ยวี่หวานพูด ผมไม่กล้าบอกคุณจริงๆ ครับ ผมกลัวคุณจะโกรธ”
ไม่นาน รู้สึกหนาวนิดๆก็ส่งข้อความมา: “ไม่กล้าพูด ก็ส่งภาพหน้าจอบทสนทนามาให้ฉัน”
ตอนนี้มู่ไป๋ที่อยู่อีกฝั่งมองข้อความที่ไห่ชิงส่งมา เขาขมวดคิ้วแน่นและพิมพ์ตอบกลับไป!
เขาอยากรู้จริงๆ ว่าสมาพันธ์ยวี่หวานที่ว่านั่นพูดอะไรกันแน่ ถึงขนาดทำให้ไห่ชิงไม่กล้าพูด และทำให้ระบบโกรธถึงขั้นนั้น!
ตอนนี้ไห่ชิงรู้สึกได้ถึงความโกรธของมู่ไป๋แล้ว เขาจึงไม่ปิดบังอะไรอีก แต่รีบส่งภาพหน้าจอบทสนทนาในกลุ่มสนทนาชั่วคราวของสมาพันธ์ยวี่หวานไปอย่างรวดเร็ว
มีภาพหน้าจอหลายภาพ!
มู่ไป๋ดูทีละภาพ ระหว่างที่ดู สายตาที่เย็นชาอยู่แล้วของเขาก็เย็นชายิ่งขึ้น!
ภาพหน้าจอจากกลุ่มสนทนาชั่วคราวของสมาพันธ์ยวี่หวาน
รองหัวหน้าทีม ชิงเฟิงเผียวเมี่ยว@ไห่ชิง: “ยังไง? ฉันบอกแล้วว่าเฉินเสินไม่มีเวลา ต้องหกโมงเย็นถึงจะไปได้! ให้รู้สึกหนาวนิดๆรอสักหน่อยจะเป็นอะไรไป? ฉันขอบอกให้ชัดเจนกับทุกคนในทีมเฉินซื่อฝูฮวาของพวกเธอ พวกเราชาวสมาพันธ์ยวี่หวานอาจให้เกียรติพวกเธอ แต่อย่าเอาเกียรตินั้นมาแล้วไม่รู้จักตัวเอง!”
สตรีมเมอร์ชื่อดังของสมาพันธ์ยวี่หวาน เสี่ยวเมิง@ไห่ชิง: “ทีมเฉินซื่อฝูฮวา? ฮ่าๆ นั่นเรียกว่าทีมด้วยเหรอ ไม่มีสตรีมเมอร์ที่ดูดีสักคนเลยเหรอ? อย่าออกมาทำตัวน่าอายได้ไหม?”
ผู้ใช้ จักรพรรดิเทียนหยุนของสมาพันธ์ยวี่หวาน@ไห่ชิง: “นี่คุณจะให้เฉินเสินของเราเกรงใจพี่หนาวของคุณเหรอ? บอกให้เขาไปส่องกระจกดูตัวเองว่าเป็นอะไร! อย่าให้เขาคิดว่ามีเงินนิดหน่อยแล้วจะหลงตัวเอง ไม่รู้จักตัวเองซะที!”
สตรีมเมอร์เกมระดับประเทศของสมาพันธ์ยวี่หวาน ไป๋เสิน@ไห่ชิง: “โอ้โอ้ เฉินซื่อฝูฮวาคืออะไรเหรอ? ไม่เคยได้ยินเลย! อย่าคิดว่าตัวเองเป็นอะไรมากไปหน่อยเลย! ต้องรู้ไว้นะว่า ทีมกากๆ ผู้ใช้กากๆ อย่างพวกคุณ แต่ก่อนเคยเลียรองเท้าพวกเราสมาพันธ์ยวี่หวาน คุณคิดว่าพวกเราสมาพันธ์ยวี่หวานจะมองพวกคุณด้วยสายตาจริงจังเหรอ?”
ชิงเฟิงเผียวเมี่ยว@เสี่ยวเมิง@ไป๋เสิน: “ระวังภาพลักษณ์ของตัวเองด้วย แม้จะอยู่ในกลุ่มสนทนาของเราเอง ก็อย่าหลงตัวเองเกินไป ไม่อย่างนั้นถ้ามีคนที่ไม่หวังดีเอาไปแคปจอแล้วโพสต์ออกไป จะทำให้พวกคุณเสียชื่อเสียงได้!”
เสี่ยวเมิง: “อืมๆ หัวหน้าทีมชิงเฟิงของเราดีจัง จุ๊บๆ ฉันจะกลับไปเป็นสาวน้อยน่ารักที่เงียบๆ ละนะ”
ไป๋เสิน: “ฮ่าๆ ไห่ชิงคนนี้กล้าเอาไปแคปจอแล้วโพสต์ออกไปเหรอ? ถ้ากล้า ไม่ต้องให้สมาพันธ์ยวี่หวานลงมือหรอก แค่แฟนคลับของฉันก็ถล่มเฉินซื่อฝูฮวาของพวกคุณราบเป็นหน้ากลองแล้ว!”
มู่ไป๋ดูอย่างจริงจัง
ภาพหน้าจอเหล่านี้มีหลายภาพ มีคำเยาะเย้ยจากผู้ใช้ที่มีตำแหน่งจักรพรรดิและกษัตริย์มากมาย รวมถึงสตรีมเมอร์ชื่อดังของ โต่วยู หลายคน!
พูดได้ว่า ภาพหน้าจอเหล่านี้ไม่เพียงแสดงให้เห็นถึงความหยิ่งยโสของสมาพันธ์ยวี่หวาน แต่ยังแสดงให้เห็นถึงพลังของพวกเขาด้วย!
อย่างไรก็ตาม มู่ไป๋ไม่ได้กังวลหรือกลัวแม้แต่น้อย แต่กลับหัวเราะเบาๆ แม้ในเสียงหัวเราะจะแฝงไว้ด้วยความเย็นชาและความดุร้าย!
ดุร้าย!
ใช่แล้ว คำเยาะเย้ยมากมายในภาพหน้าจอเหล่านี้ บวกกับคุณสมบัติความดุร้ายที่เพิ่มขึ้นโดยภารกิจของระบบ ทำให้จิตใจของเขาเกิดความรู้สึกดุร้ายโดยไม่รู้ตัว
แต่มู่ไป๋ไม่อยากระบายความรู้สึกดุร้ายนี้ให้กับคนในทีม จึงกดไว้และพิมพ์ถึงไห่ชิงว่า: “ฉันดูแล้ว พวกเขาบอกว่าเฉินหนานเสินจะมาตอนหกโมงเย็น?”
“อืมๆ ใช่ครับ พี่หนาว คุณคิดว่าเราควรทำอย่างไร?”
ไห่ชิงพบว่าหลังจากดูภาพหน้าจอแล้ว คำพูดของพี่หนาวยังคงสงบแบบนี้
เขาจึงรู้สึกทันทีว่าพี่หนาวคือพี่หนาวจริงๆ ความใจกว้างและความสง่างามไม่ใช่สิ่งที่เขาจะเทียบได้
แม้ดูเหมือนจะเป็นการยอมจำนน แต่ไม่ว่าใครก็ตาม เมื่อเผชิญกับสถานการณ์แบบนี้ การยอมจำนนก็ไม่ใช่เรื่องน่าอาย!
แต่ไม่นาน ประโยคต่อไปของพี่หนาวก็ทำให้ไห่ชิงเปลี่ยนความคิดนี้โดยสิ้นเชิง
และทำให้เขารู้ว่า ยอมจำนน? คำนี้ช่างดูน่าขบขันเมื่ออยู่กับพี่หนาว!
รู้สึกหนาวนิดๆ: “เมื่อกี้ฉันเห็นในภาพหน้าจอว่าสมาพันธ์ยวี่หวานมีคนยังไม่รู้ว่าเฉินซื่อฝูฮวาคืออะไร? ดังนั้นเดี๋ยวคุณไปอีกครั้ง บอกพวกเขาสองสามประโยค”
“ประโยคอะไรหรือครับ พี่หนาว”
ตอนนี้ไห่ชิงรู้สึกแปลกๆ ในใจ ความรู้สึกนี้ทำให้ความกระตือรือร้นที่เคยมีในวัยหนุ่มของเขาฟื้นคืนชีวิตอีกครั้ง
รู้สึกหนาวนิดๆ: “ประโยคแรก ให้บอกคนที่ไม่รู้ว่าเฉินซื่อฝูฮวาคืออะไร คุณแค่ต้องอธิบายเหตุผลง่ายๆ ข้อเดียว นั่นคือพวกเขาไม่จำเป็นต้องรู้ว่าเฉินซื่อฝูฮวาคืออะไร แค่ต้องรู้ว่า ในอนาคต เฉินซื่อฝูฮวา จะเป็นชื่อที่พวกเขาได้แต่เงยหน้ามอง!”
ข้อความนี้ดูเหมือนจะเกินจริงไปหน่อย
แต่ไห่ชิงเชื่อ เพราะคนที่พูดประโยคนี้คือพี่หนาว ผู้ที่เคยสร้างปรากฏการณ์เศรษฐีผู้ยิ่งใหญ่มาแล้ว!
เขาพยักหน้าอย่างจริงจังตอนนี้: “ครับ ผมจะทำ พี่หนาว!”
“อืม ดี อีกประโยคหนึ่งก็คือ บอกพวกเขาทุกคนในสมาพันธ์ยวี่หวานที่หยิ่งยโสนั่น ไม่ต้องมาแล้ว ฉันไม่ว่างแล้ว! ถ้าพวกเขาไม่พอใจ ไห่ชิง”
พูดถึงตรงนี้ รู้สึกหนาวนิดๆหยุดไปครู่หนึ่ง ไห่ชิงรีบพูด: “พี่หนาว ผมอยู่นี่ครับ คุณพูดมาเถอะ”
“ให้คุณบอกพวกเขาคำต่อคำโดยไม่ผิดเพี้ยนว่า ฉัน รู้สึกหนาวนิดๆ อยู่ที่ โต่วยู พวกเขาอยากเล่นยังไง ฉันรับ ใครเล่นไม่ไหว ก็ไสหัวออกไปจากสายตาของอีกฝ่าย… ให้หมด!”
ไสหัวให้หมด!
เมื่อข้อความนี้ของพี่หนาวปรากฏต่อหน้าไห่ชิง ไห่ชิงที่เคยก้มหัวให้สมาพันธ์ยวี่หวานมาตลอด คอยประจบเอาใจ ก็ยืดหลังที่โค้งงอขึ้นมาทันที!
ใช่แล้ว พี่หนาวตัดสินใจที่จะหักหน้ากับสมาพันธ์ยวี่หวานแล้ว เขายังต้องกังวลอะไรอีก?
พี่หนาวอยู่ที่ไหน เขาก็อยู่ที่นั่น!
พี่หนาวยังไม่กลัว เขาจะกลัวอะไร
ดังนั้นตอนนี้ไห่ชิงจึงตอบพี่หนาวอย่างจริงจัง: “ครับ พี่หนาว ผมจะไปเดี๋ยวนี้ วางใจได้ ผมจะไม่ทำให้คุณขายหน้าอีก!”
ใช่แล้ว ไห่ชิงรู้ว่าเขาอาจช่วยพี่หนาวไม่ได้มากนัก แต่ใน
ตอนนี้ เขาต้องไม่ทำให้พี่หนาวขายหน้าอีก!
การก้มหัวและการประจบเอาใจในอดีต ตอนนี้ช่างมันไปเลย!