เนโครแมนเซอร์:ปลูกต้นไม้ ไม่ได้เหรอ - บทที่ 225-227ต้องจ่ายราคา(ฟรี)
บทที่ 225 ต้องจ่ายราคา
เวลาที่จ้าวสำนักปีศาจทั้งสองกำลังลิงโลดนั้นเอง เจี๋ยวเยว่ก็กลับมาทัน เขายิงการโจมตีอันรุนแรงใส่ศัตรูทั้งสองจากระยะไกล
“ไอ้พวกชั่วช้า ข้าทายถูกจริงๆ กล้ากลับมาตายถึงที่ ถ้างั้นพวกเจ้าก็อยู่ที่นี่แหละ ดูท่าพวกเจ้าคงเบื่อชีวิตกันแล้ว”
นอกจากซินเยว่และหมิงเยว่ที่คิดว่าสถานการณ์ยุ่งยากแล้ว เจี๋ยวเยว่ก็กลับมาพอดี พวกเขาสามคนร่วมมือกันน่าจะไม่มีปัญหา อย่างน้อยก็รั้งจ้าวสำนักปีศาจเหวลึกทั้งสองไว้ได้
รอให้ฉางอันกลับมาก็จะสามารถสังหารพวกมันได้ในคราวเดียว จ้าวสำนักปีศาจเหวลึกทั้งสองเห็นอีกคนกลับมาก็รู้สึกว่าเรื่องไม่ดีแล้ว หากฉางอันกลับมาด้วย พวกเขาสองคนจะหนีก็ยาก ตอนนี้พวกเขาไม่มีใจจะฆ่าหมิงเยว่แล้ว แค่หนีออกจากที่นี่ได้ก็ยากเย็นแล้ว
“ไม่นึกว่าพวกเขาจะกลับมาเร็วขนาดนี้ พวกเรารีบไปกันเถอะ ถ้ามนุษย์ผู้นั้นกลับมาด้วย พวกเราสองคนก็ยุ่งแย่”
“ใช่ๆ รักษาชีวิตไว้สำคัญที่สุด พวกเรารีบหนีกันเถอะ ถ้าอยู่ต่อมีโอกาสถูกฆ่าสูง”
ตอนนี้พวกเขาสองคนคิดจะหนี แต่สายเกินไปแล้ว
ซินเยว่และเจี๋ยวเยว่รีบรั้งพวกเขาทั้งสองไว้ทันที ต้องไม่ให้พวกมันหนีไปอีก รอให้ฉางอันกลับมาแล้วค่อยกำจัดพวกมันให้หมด
“ตอนนี้หนีก็สายไปแล้ว พวกเจ้าไม่มีโอกาสนั้นอีกแล้ว”
จ้าวสำนักปีศาจเหวลึกทั้งสองตกใจทันที พวกเขาต้องออกจากที่นี่ให้ได้ ไม่เช่นนั้นเมื่อฉางอันกลับมาต้องตายแน่ เพราะก่อนหน้านี้คนมากมายก็ถูกฉางอันสังหารไปทีละคน
ตอนนี้เหลือแค่พวกเขาสองคน ถ้าไม่หนีก็จะถูกฉางอันฆ่าได้ง่ายๆ อีกทั้งซินเยว่และเจี๋ยวเยว่ก็เก่งกาจมาก
“พวกเราแยกกันหนีกันเถอะ หนีได้คนไหนก็นับว่าโชคดีไป เด็กสาวสองคนนี้ก็เก่งพอตัว ถ้าฉางอันกลับมา พวกเราสองคนต้องตายแน่ๆ”
“ใช่ๆ ตอนนี้ก็ไม่มีวิธีที่ดีแล้ว ได้แต่แยกกันหนีเท่านั้น หนีได้คนไหนก็นับว่าโชคดี ไม่รู้ว่าฉางอันจะกลับมาทางไหน พวกเราก็ลุ้นกันไป คนละทิศคนละทางแยกกันหนี”
พวกเขาสองคนต่อสู้ไปพร้อมกับวางแผนหนีไป เพราะถ้าไม่หนี อยู่ต่อก็มีแต่ทางตาย ต้องหนีออกจากที่นี่ให้ได้ก่อนฉางอันกลับมา……………………
ตอนนี้ฉางอันได้สังหารจ้าวสำนักปีศาจเหวลึกคนนั้นแล้ว เขาต้องรีบกลับมา เพราะเขาก็เป็นห่วงความปลอดภัยของหมิงเยว่ ตอนนี้หมิงเยว่ค่อนข้างอ่อนแอ
หากถูกจ้าวสำนักปีศาจทั้งสองซุ่มโจมตี ถ้าเกิดอะไรขึ้นมา เขาก็คงรู้สึกผิดเหลือเกิน
ดังนั้นฉางอันจึงรีบเร่งกลับมา แต่เขาก็เชื่อว่าด้วยความสามารถของซินเยว่ จะต้องรั้งจ้าวสำนักปีศาจทั้งสองไว้ได้ เพื่อให้เวลาเขา
ตอนนี้พวกจ้าวสำนักปีศาจเหวลึกที่มาซุ่มโจมตีฉางอันเสียชีวิตและบาดเจ็บไปครึ่งหนึ่งแล้ว ถ้าได้ฆ่าสองคนนี้อีก ก็ถือได้ว่าครั้งนี้ปีศาจเหวลึกสูญเสียหนัก เหลือแค่จ้าวสำนักปีศาจหนึ่งหรือสองคนที่หนีรอดกลับไป
สำหรับปีศาจเหวลึกแล้ว นี่จะเป็นการโจมตีที่หนักหน่วงมาก สำหรับสังฆราชปีศาจเหวลึกก็เป็นการโจมตีที่หนักหน่วงเช่นกัน แม้ว่าใต้บังคับบัญชาของเขาจะมีคนมีความสามารถมากมาย แต่คนที่มีความสามารถระดับจ้าวสำนักปีศาจเหวลึกก็ไม่ได้มีมากนัก พอตายไปแล้วก็ไม่สามารถหาคนมาทดแทนได้ในระยะเวลาอันสั้น
บทที่ 226 ให้ตายเถอะ
ฉางอันรีบเร่งกลับมา พอดีเห็นซินเยว่และเจี๋ยวเยว่กำลังรั้งจ้าวสำนักปีศาจทั้งสองไว้ ตอนนี้พวกมันกำลังปรึกษากันจะหนี แต่เมื่อฉางอันกลับมาแล้ว พวกมันจะหนีก็เป็นไปไม่ได้แล้ว
ถ้าปล่อยให้พวกมันหนีไป ฉางอันก็คงขายหน้าเกินไป เพราะด้วยความสามารถของฉางอัน การจะฆ่าพวกมันก็ค่อนข้างง่าย อีกทั้งผ่านการต่อสู้มาสองครั้ง จ้าวสำนักปีศาจทั้งสองก็สูญเสียพละกำลังไปมากแล้ว
“ไอ้พวกเจ้า สวรรค์มีประตูไม่เข้า นรกไม่มีประตูก็บุกเข้ามา ข้าว่าพวกเจ้าเบื่อชีวิตกันแล้ว แต่เดิมมีโอกาสหนีรอด กลับมาหาความตายเสียนี่ ช่างไม่รู้จักถนอมชีวิตตัวเองเสียจริง”
“วันนี้ยังไงก็ต้องส่งพวกเจ้าทั้งสองไปพบพญายม ไม่งั้นก็ไม่สมกับชื่อเสียงข้าฉางอัน”
จ้าวสำนักปีศาจเหวลึกทั้งสองเห็นฉางอันกลับมาก็ยิ่งร้อนใจ เพราะเมื่อครู่ฝีมือของฉางอันพวกเขาก็ได้เห็นกันแล้ว ถ้าโดนฉางอันร่วมมือกับซินเยว่และเจี๋ยวเยว่ พวกเขาสองคนคงต้องตายที่นี่แน่
ดังนั้นจ้าวสำนักปีศาจเหวลึกทั้งสองจึงไม่รอช้า วิ่งหนีทันที น่าเสียดายที่สายเกินไปแล้ว ตั้งแต่ฉางอันกลับมาที่นี่ ก็เท่ากับกำหนดแล้วว่าพวกเขาทั้งสองไม่มีทางหนีพ้น
“พวกเจ้าสองคนยังจะหนี ช่างเพ้อฝันเหลือเกิน รีบมอบชีวิตมาเสียดีๆ”
เห็นฉางอันกลับมา ซินเยว่ฉลาดมาก พวกเขาสองคนร่วมมือกันรั้งคนหนึ่งไว้ ปล่อยให้อีกคนเป็นหน้าที่ของฉางอัน
ฉางอันกับพวกเธอร่วมมือกันต่อสู้ในสนามรบจนคุ้นเคยมาก เพียงสบตาหรือขยับตัวก็เข้าใจความคิดของอีกฝ่าย ฉางอันรีบสกัดจ้าวสำนักที่แยกออกมาทันที ไม่ให้มีโอกาสหนี
“ข้าว่าเจ้าอย่าดิ้นรนให้เสียเปล่าเลย ยอมตายดีๆ เถอะ วาระสุดท้ายของเจ้ามาถึงแล้ว”
ตอนนี้จ้าวสำนักปีศาจเหวลึกคนนี้จะว่าไปก็หน้าซีดเผือด แต่ตราบใดที่ยังไม่ถึงวินาทีสุดท้าย เขาก็จะไม่ยอมแพ้ การมีชีวิตอยู่คือความเชื่อสุดท้ายของเขา
“จะฆ่าข้าไม่ง่ายอย่างที่คิด ไม่นึกว่าเจ้าจะกลับมาเร็วขนาดนี้ ถ้าให้เวลาพวกเราอีกนิดเดียว จะต้องฆ่ามหาบูชาของพวกเจ้ามนุษย์ให้ตายให้ได้”
ฉางอันหันไปมองหมิงเยว่ แม้ตอนนี้หมิงเยว่จะอ่อนแอ แต่โดยรวมสภาพจิตใจยังดีอยู่ เชื่อว่าผ่านไปอีกระยะก็จะฟื้นตัวได้เต็มที่ แค่หมิงเยว่ฟื้นตัว ด้วยความสามารถของเธอ ก็สามารถกักขังจ้าวสำนักปีศาจทั้งสองได้อย่างง่ายดาย จากนั้นซินเยว่และเจี๋ยวเยว่ก็จะมีโอกาสสังหารพวกมันได้
“เพราะความโลภของเจ้านั่นแหละ จึงนำไปสู่ความพินาศ ถ้าหนีตั้งแต่เมื่อครู่ ป่านนี้เจ้าคงใกล้จะถึงดินแดนปีศาจเหวลึกแล้ว แบบนั้นเจ้าก็จะปลอดภัย”
ตอนนี้ฉางอันโกรธมาก พวกมันกล้ามาซุ่มโจมตีหมิงเยว่ โชคดีที่มีซินเยว่อยู่ที่นี่คอยปกป้อง ไม่งั้นหมิงเยว่ต้องเป็นอะไรไปแน่ ถึงตอนนั้นฉางอันจะยิ่งโกรธ ดีที่ตนเองเหลือตาไว้มองข้างหลัง
“ตอนนี้ข้าโกรธมาก ดังนั้นจึงตัดสินใจว่าจะไม่ปล่อยพวกเจ้าทั้งสองไป พวกเจ้าทั้งสองต้องตาย”
จ้าวสำนักปีศาจทั้งสองก็รู้ว่าฉางอันโกรธมาก ตอนนี้พวกเขาต้องหาทางรักษาชีวิต ไม่งั้นคงไม่มีโอกาสแล้ว
“นี่ก็เป็นเรื่องปกติมาก เพราะพวกเราอยู่คนละฝ่าย ต่างก็พยายามเพื่อเป้าหมายของตัวเอง ทำแบบนี้ก็ไม่มีอะไรผิด”
บทที่ 227 ฝ่ายที่แตกต่างกัน
ปีศาจเหวลึกกับมนุษย์แต่เดิมก็เป็นศัตรูกันอยู่แล้ว เกิดเหตุการณ์แบบนี้ก็เป็นเรื่องปกติ แต่ฉางอันก็โกรธมาก ถ้าตนเองไม่ได้ให้ซินเยว่อยู่คอยปกป้องหมิงเยว่ หมิงเยว่ก็จะตกอยู่ในอันตรายมาก เขาไม่ยอมให้เกิดปัญหาแบบนี้อีก
ต้องใช้วิธีรุนแรงเด็ดขาด ให้ปีศาจเหวลึกรู้สึกกลัว จึงจะลดการสูญเสียกำลังรบระดับสูงของตนได้ ถ้าพ่ายแพ้ในสนามรบก็ช่วยไม่ได้ แต่การใช้กลอุบายซุ่มโจมตีแบบนี้ ช่างน่ารังเกียจเหลือเกิน
“การต่อสู้อย่างเปิดเผย แม้จะมีการบาดเจ็บล้มตาย ก็เป็นเรื่องปกติ ฝีมือสู้เขาไม่ได้ก็ช่วยไม่ได้”
“แต่พวกเจ้าใช้วิธีซุ่มโจมตี ช่างน่ารังเกียจนัก ถ้าไม่จัดการพวกเจ้า ให้ปีศาจเหวลึกได้เห็นดำเห็นแดงกันบ้าง ต่อไปพวกเจ้าก็จะทำแบบนี้บ่อยๆ แล้วกำลังรบระดับสูงของข้าจะไม่ต้องกังวลตลอดเวลาหรือ”
ที่ฉางอันพูดก็มีเหตุผลมาก เพราะสองฝ่ายทำสงครามกัน มีการบาดเจ็บล้มตายก็เป็นเรื่องปกติ ถ้าความสามารถสู้อีกฝ่ายไม่ได้ ถูกฆ่าก็ช่วยไม่ได้ เพราะฝีมือสู้เขาไม่ได้
แต่ตอนนี้จ้าวสำนักปีศาจใช้วิธีซุ่มโจมตี นี่ทำให้น่ารังเกียจมาก ถ้าไม่สามารถจัดการเรื่องแบบนี้ได้ ต่อไปฉางอันและกำลังรบระดับสูงอื่นๆ จะลำบากมาก
จ้าวสำนักปีศาจก็รู้ว่าที่ฉางอันพูดมีเหตุผล แต่อยู่คนละฝ่ายกัน ก็ช่วยไม่ได้ เรื่องดำเนินมาถึงจุดนี้แล้ว พูดมากก็ไม่มีประโยชน์ ได้แต่รักษาชีวิตตัวเองไว้ก่อน แล้วค่อยว่ากัน
ตอนนี้ฉางอันโกรธมาก จึงลงมือโดยไม่ปรานี จ้าวสำนักที่เขาโจมตีก็ตกอยู่ในอันตรายอย่างรวดเร็ว นี่อันตรายยิ่งกว่าการต่อสู้ก่อนหน้า เพราะก่อนหน้านี้พวกเขาอยู่รวมกันเป็นกลุ่มยังช่วยเหลือกันได้ ตอนนี้เผชิญหน้าฉางอันตัวต่อตัวถึงรู้ว่าฉางอันน่ากลัวเพียงใด
จ้าวสำนักปีศาจอีกคนถูกซินเยว่และเจี๋ยวเยว่สกัด เขาก็เห็นว่าสหายอีกฝ่ายกำลังตกอยู่ในอันตราย! แต่เขาก็ทำอะไรไม่ได้ ถ้าหนีรอดไปได้ก็ดีแล้ว จะคิดช่วยอีกฝ่ายนั้นเป็นไปไม่ได้เลย
ตามสถานการณ์ที่เป็นอยู่ สหายที่ต่อสู้กับฉางอันจะถูกกำจัดในเร็วๆ นี้ ต่อไปก็จะถึงคิวตน เขาต้องฉวยโอกาสนี้รีบหนีไปจากที่นี่
ถ้าสหายของตนถูกกำจัด เหลือแค่ตนคนเดียว ก็ยิ่งไม่มีความหวังจะหลุดพ้น ตอนนี้เป็นโอกาสสุดท้ายของเขา
ดังนั้นจ้าวสำนักปีศาจผู้นี้จึงเพิ่มการโจมตีซินเยว่อย่างรุนแรง บังคับให้ซินเยว่ต้องถอยหลังไปหลายก้าว นี่คือโอกาสของเขา
จ้าวสำนักปีศาจผู้นี้ก็ผ่านสนามรบมามาก เห็นโอกาสเช่นนี้ต้องไม่พลาด รีบหนีไปอีกทิศทางทันที นี่เป็นโอกาสสุดท้ายของเขา ถ้าหนีไม่สำเร็จ เขาต้องตายที่นี่แน่
ซินเยว่ไม่คิดว่าความเผลอเพียงชั่วครู่ของตน จะทำให้จ้าวสำนักปีศาจผู้นี้หนีไปได้ จึงรีบไล่ตามทันที ความเร็วของนางมาก ไม่นานก็ตามมาอยู่ด้านหลังจ้าวสำนักปีศาจผู้นี้
ความสามารถของซินเยว่ก็แข็งแกร่งมาก ตอนนี้จ้าวสำนักปีศาจผู้นี้หันหลังให้นาง เป็นโอกาสดีที่สุด ถ้าเป็นไปได้ ก็อาจจะสังหารเขาได้ในคราวเดียว
“จะหนีไปไหน? วันนี้เป็นวันตายของเจ้า เจ้าจะต้องชดใช้ด้วยชีวิตสำหรับสิ่งที่ทำในวันนี้”