ฝากติดตามเพจด้วยนะครับ แฟนเพจ แจ้งเตือนก่อนใคร กดเลย
https://www.facebook.com/AncientStrengtheningTechnique
บทที่ 300 – ฝ่ามือสังหารเทวอัสนี ความแข็งแกร่งในระดับเทวะกษัตริย์แต่ละขั้น
ในวันนี้ชิงสุ่ยก็ได้พบว่าเคล็ดวิชานี้ มีการโคจรพลังปราณที่ความรุนแรงเทียบได้กับพายุที่โหมกระหน่ำ ถ้าหากฝึกฝนอย่างโดดเดี่ยว มันก็จะกลายเป็นเรื่องที่จะเข้าใจได้ยาก
ถ้าหากจะฝึกฝนการเคลื่อนที่ของฝ่ามือภายในเคล็ดวิชาฝ่ามือสังหารเทวอัสนีโดยไร้ซึ่งคำแนะนำ คนที่ฝึกฝนอาจเกิดข้อผิดพลาดจนถึงขั้นทำร้ายจุดลมปราณของตัวเองได้ง่าย เคล็ดสำหรับการโคจรพลังปราณครั้งนี้ สามารถประยุกต์มันเพื่อใช้กับการต่อสู้โดยอาศัยฝ่ามือหรืออาศัยศาสตราวุธในการโจมตีได้ แต่ความเข้าใจทางด้านเคล็ดวิชาฝ่ามือสังหารเทวอัสนีของผู้ใช้นั้นจะต้องสูงมาก
ความเข้าใจ!!!
สิ่งนี้ถือว่าเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุด ถ้าหากมีความเข้าใจที่ต่ำมากต่อให้ฝึกฝนวิชาที่แข็งแกร่งเพียงใด คนๆนั้นก็ย่อมจะอ่อนแอดังเช่นแต่เดิม ถึงแม้ว่าจะต้องฝึกฝนเป็นอย่างหนักจนเวลาล่วงเลยไปกว่า 30 ปีก็ยังคงไม่อาจเทียบกับคนที่ฝึกซ้อม 1 วันด้วยความเข้าใจนี่จึงเป็นข้อแตกต่างที่สูงอย่างมาก
เพียงแค่เรื่องความเข้าใจเพียงอย่างเดียวก็สามารถขจัดผู้คนไปมากกว่า 80 เปอร์เซ็นต์ ของเหล่าผู้ฝึกตน ก็คงจะมีเพียงแค่เหล่าอัจฉริยะเท่านั้นที่จะมีความเข้าใจอยู่ในขั้นระดับสูง
ความเพียร!!!
นี่ก็ถือว่าเป็นสิ่งที่สำคัญเช่นเดียวกับความเข้าใจ หากยังคงอยู่ซึ่งความเพียรพยายาม ก็ย่อมไม่มีอะไรที่จะทำไม่สำเร็จ ความสำคัญของความเพียรพยายามนั้นสามารถจะได้ว่า แม้แต่อัจฉริยะอย่างสมบูรณ์แบบก็ไม่สามารถบรรลุสิ่งใดเลยได้ถ้าหากไร้ซึ่งความขยันหมั่นเพียร ความเพียรก็เหมือนตัวกำหนดเป้าหมาย และมันจะยังคงอยู่อย่างถาวรจนกระทั่งงานสำเร็จลุล่วง แม้แต่จะต้องเผชิญกับอุปสรรคและความยากลำบากมันก็สามารถจุดประกายความกล้าหาญขึ้นมาได้
แต่ความอดทนนั้นถือเป็นสิ่งที่ยากที่สุด!!!
ความเข้าใจและความเพียร ใครที่เกิดมาพร้อมสิ่งเหล่านี้ย่อมถือว่าได้เปรียบ มันจะสามารถช่วยให้ผู้คนเหล่านั้นทำงานใหญ่ได้สำเร็จลุล่วง แต่หากชิงสุ่ยมีเพียงความเข้าใจและความเพียร แต่ไร้ซึ่งความอดทน เขาก็คงไม่มีวันที่จะกล้าเข้าถึงระดับดินแดนไร้ขอบเขตของเคล็ดวิชากระบี่พื้นฐาน
แม้ว่าความเข้าใจในเคล็ดวิชาฝ่ามือสังหารเทวอัสนีของเขาจะใช้เวลาไม่มากนัก แต่ทุกช่วงเวลานั้นต่างเกิดจากความพยายามมากมาย รวมทั้งสอบถามและขอคำแนะนำจาก ชางหวู่ย่า
ดวงอาทิตย์ค่อยๆเคลื่อนตัวไปทางทิศตะวันตก ชิงสุ่ยเองก็ยังคงใช้เวลาทั้งหมดในการโคจรพลัง แต่พลังปราณของเขานั้นก็ยังไม่ถึงขั้นที่จะจุดระเบิด
ชางห่ายหมิงเยวี่ยและห่าวหยุนลิ่วลี่ ก็เริ่มเข้าใจเพิ่มขึ้นอีกเล็กน้อย โดยเฉพาะอย่างยิ่งห่าวหยุนลิ่วลี่ เธอแสดงท่าทางอย่างมีความสุขเพราะเธอนั้นเริ่มเข้าใจส่วนสำคัญ หรือบางทีมันอาจเป็นเพราะว่าชิงสุ่ยและชางห่ายหมิงเยวี่ยได้เรียนรู้มัน และเธอเองก็ได้เรียนรู้มันเช่นกัน
และแล้วเวลาฝึกฝนเคล็ดวิชาฝ่ามือสังหารเทวอัสนีก็หมดลง ชางหวู่ย่าก็ได้เตรียมอาหารไว้จนเสร็จสิ้นเรียบร้อยแล้ว และได้ทำการเชิญทั้งสามคนไปร่วมโต๊ะรับประทานอาหารด้วยกัน
ในระหว่างเดินทางกลับ ชิงสุ่ยเต็มไปด้วยความรู้สึกตื่นเต้น มันเป็นความรู้สึกราวกับว่าเขานั้นได้พบหญิงที่เคยแอบหลงรักคนหนึ่ง ซึ่งเธอก็แอบหลงรักเขาด้วย
"ในที่สุด ข้าก็เรียนรู้เคล็ดวิชาฝ่ามือสังหารเทวอัสนีจนสำเร็จแล้ว"ชิงสุ่ยคิดในใจอย่างมีความสุข
ชิงสุ่ยนึกย้อนถึงในวันแรกที่เขามองดูชางห่ายใช้เคล็ดวิชาฝ่ามือสังหารเทวอัสนี นับตั้งแต่วันนั้นตัวเขานั้นเต็มไปด้วยความรู้สึกที่อยากเรียนรู้ เพียงแค่พลังการโจมตี 30 %ของมันก็สามารถสร้างความรู้สึกน่าหวาดกลัวได้
ในที่สุดวันนี้ก็มาถึง เมื่อเขากลับมาถึงห้อง เขารีบเคลื่อนย้ายตัวเองเข้าสู่ดินแดนหยกยุพราชอมตะในทันที
ฝ่ามือสังหารเทวอัสนี!!!
ก่อนหน้านี้ ทุกการแสดงของชิงสุ่ยดูเหมือนว่าเขาจะเข้าใจในเคล็ดวิชานี้เพียงเล็กน้อย แต่เมื่อเขาเข้ามาสู่ดินแดนหยกยุพราชอมตะ เขาก็ไม่ได้ปิดซ่อนอะไรอีกเลย เขาเริ่มเพิ่มแรงกดดัน เสียงกระดูกที่บิดไปมาก็เริ่มดังออกจากภายในร่างกายของเขา
เขาเริ่มโคจรหลักเคล็ดวิชาฝ่ามือสังหารเทวอัสนี อาจเป็นเพราะความเชื่องช้าในตอนเริ่มสามารถเข้ากับพลังไทเก๊กได้ เขาจึงค่อยๆรวมมันเข้ากับพลังไทเก๊ก
ท่วงท่าแซ้เดี่ยวไทเก๊ก!!!!
เมื่อทำการรวมกับฝ่ามือสังหารเทวอัสนี ท่วงท่าแซ้เดี่ยวไทเก๊กที่แปลกประหลาดก็ถือกำเนิดขึ้น เขาแสดงท่าทางร่ายรำท่วงท่าแซ้เดี่ยวไทเก๊กอย่างต่อเนื่องภายใต้การโคจรพลังปราณของฝ่ามือสังหารเทวอัสนี
1 วันผ่านไป!!!
ในระหว่างนั้น ชิงสุ่ยก็ยังคงฝึกฝนเคล็ดวิชากายาบรรพกาลอีก 2-3 ครั้ง และเขาก็ยังคงติดอยู่ในขั้นปลายก่อนจะบรรลุขั้นที่ 97
สำหรับแต่ละเทคนิคการต่อสู้ ชิงสุ่ยได้ให้ความสำคัญกับขั้นเริ่มต้นมากที่สุด เช่นเดียวกับเคล็ดวิชาฝ่ามือสังหารเทวอัสนี ในขั้นเริ่มต้นชิงสุ่ยก็ย่อมต้องทุ่มเทเวลาและความอดทนเป็นอย่างมาก
ตลอดเวลาในดินแดนหยกยุพราชอมตะ เขาก็จะแบ่งเวลาบางส่วนในการฝึกฝนปรุงยา แบ่งเวลาบางส่วนในการทดสอบระฆังสะท้านจิต และแบ่งเวลาอีกเล็กน้อยในการฝึกฝนเคล็ดวิชากระบี่และพันค้อนกัมปนาท
ในเวลาส่วนใหญ่นั้นชิงสุ่ยจะทุ่มเทเวลาทั้งหมดในการฝึกฝนและโคจรพลังเคล็ดวิชาฝ่ามือสังหารเทวอัสนี และในครั้งนี้ชิงสุ่ยก็ได้แสดงให้เห็นถึงความอุตสาหะที่ตัวของเขามีอีกครั้งหนึ่ง เขาใช้เวลากว่าครึ่งเดือนในการฝึกฝนมันอย่างเดียว
แม้ว่าผลของมันค่อนข้างน่าแปลกใจ ในที่สุดชิงสุ่ยก็สามารถฝ่าฟันการเรียนรู้ในเคล็ดวิชาฝ่ามือสังหารเทวอัสนีจนเขาสามารถเรียนรู้จากขั้นแรกเริ่ม จนบรรลุถึงขั้นเชี่ยวชาญ
เมื่อบรรลุถึงขั้นเชี่ยวชาญ ชิงสุ่ยก็ได้รวมเคล็ดวิชาฝ่ามือสังหารเทวอัสนีไว้ในพลังไทเก๊กของเขาอีกครั้ง แต่มันก็ยังคงไร้ซึ่งแรงระเบิดใดๆจากพลังปราณ ไม่มีแม้แต่เงามังกรผงาด 2 ตัวที่ชางห่ายเคยแสดงออกมา
หลังจากทานมื้อเช้าเสร็จสิ้น ชิงสุ่ยก็มุ่งหน้าไปหาชางหวู่ย่าในทันที แม้ว่าเขาจะฝึกฝนเคล็ดวิชาฝ่ามือสังหารเทวอัสนีภายในดินแดนหยกยุพราชอมตะจนคุ้นเคย แต่อย่างไรก็ตามปัญหาที่เขาได้ประสบพบเจอนั้นมันก็ยังคงมีมากและเขาต้องการที่จะไปขอคำแนะนำจากชางหวู่ย่า
ในชั่วพริบตา เวลา 2 วันก็ผ่านไป ในเวลากลางวันชิงสุ่ยก็มักจะไปฝึกฝนในสถานที่ที่ชางหวู่ย่าอาศัย และในเวลากลางคืนเขาก็จะกลับเข้าไปฝึกฝนในดินแดนหยกยุพราชอมตะ
2 วันในโลกแห่งความจริงเที่ยวด้วยกลับเวลาประมาณ 1 เดือนในดินแดนหยกยุพราชอมตะ ในช่วงเวลานี้ชิงสุ่ยก็ยังคงฝึกฝนวิชาฝ่ามือสังหารเทวอัสนี ที่บรรลุในขั้นเชี่ยวชาญ
เมื่อรวมวิชาฝ่ามือสังหารเทวอัสนีเข้ากับพลังไทเก๊ก ผลของมันไม่ได้อ่อนแออย่างที่เคย แต่ในครั้งนี้มันเริ่มส่งผลให้เกิดคลื่นพลังขนาดใหญ่ปะทุขึ้นก่อนที่จะเริ่มนุ่มนวลลงเป็นจังหวะในภายหลัง
คลื่นปราณเร้นลับ!!!
"ชิงสุ่ย เจ้านี้มันสุดยอดจริงๆ ในเวลาไม่ถึง 3 วัน แต่เจ้ากลับสามารถบรรลุในระดับขั้นเชี่ยวชาญได้แล้ว"ห่าวหยุนลิ่วลี่กล่าวอย่างกระวนกระวายใจ
ชิงสุ่ยทำได้เพียงแค่ยิ้มตอบเพราะเขาไม่อาจหาคำอธิบายใดๆออกมาได้
ชางห่ายหมิงเยวี่ยมองไปที่ชิงสุ่ยโดยไร้คำพูด ความสามารถของชิงสุ่ยนั้นมีมากจนกว่าจะคาดเดา ซึ่งเธอเองก็ค่อนข้างมีความสุขแต่ภายใต้ความสุขนั้นเมื่อเปรียบเทียบความสามารถในตัวของเขากับเธอ มันจึงทำให้เธอค่อนข้างกระวนกระวายใจ
นับตั้งแต่ที่เขาได้ยอมรับเงื่อนไขของท่านอาจารย์อาวุโส มันยิ่งทำให้เธอรู้สึกใกล้ชิดกับชิงสุ่ยมากกว่าแต่ก่อน
ในช่วงเวลา 2 วันที่ผ่านมา ชางหวู่ย่าก็ได้พบกับความก้าวหน้าที่แสนน่ากลัวของชิงสุ่ยต้นทำให้เขาถึงขั้นตกตะลึงไปชั่วครู่หนึ่ง นี่เป็นการถือกำเนิดปีศาจที่แสนมีพรสวรรค์มากที่สุดในรอบ 300 ปีที่เขาไม่เคยพบเจอมาก่อน
แต่ช่างน่าเสียดายที่เขาไม่รู้ว่าชิงสุ่ยนั้นถือครองดินแดนหยกยุพราชอมตะ ถ้าหากเขารู้ เค้าก่อนไม่คิดเช่นนั้น ในตอนนี้ภายในใจของชางหวู่ย่าเต็มไปด้วยความชื่นชมในตัวของชิงสุ่ยอย่างแท้จริง
ยามราตรี!
ภายในดินแดนหยกยุพราชอมตะ พลังปราณจากเคล็ดวิชากายาบรรพกาลโคจรเริ่มโคจรอย่างบ้าคลั้ง เหลือเพียงอีกนิดเดียวเท่านั้นก่อนที่จะบรรลุ ชิงสุ่ยเริ่มรับรู้ได้ถึงพลังงานที่แข็งแกร่งจากพลังปราณเหล่านั้น
ความรู้สึกในตอนนี้มันรู้สึกราวกับว่าเขากำลังจมลงไปในเครื่องบดเนื้อ หรืออาจจะดีกว่านั้นคือการที่เขากำลังถูกภูเขาที่แสนใหญ่โตมโหฬารทับลงมา แต่ความแข็งแกร่งของเขาในตอนนี้มันเพิ่มขึ้นจนไม่อาจมีสิ่งใดขัดขวางก็ได้ และแล้วเขาก็บรรลุในขั้นที่ 97
ปัง!!!!!
เสียงที่ดังและคมชัดปรากฏขึ้นเปรียบดั่งเสียงสวรรค์ของชิงสุ่ย
ชิงสุ่ยข้างๆพึ่งพอใจจับความสามารถที่ก้าวหน้าขึ้น จะมีอะไรที่ทำให้นักรบมีความสุขเท่ากับความสามารถที่เพิ่มขึ้นของตัวเขา
ในตอนนี้ชิงสุ่ยรู้สึกได้เลยว่าความแข็งแกร่งของเขานั้นมีประมาณ 400,000 จิน มันเป็นความแข็งแกร่งที่เกิดจากการบรรลุขั้นสมบูรณ์แบบของรูปลักษณ์พยัคฆ์ และขั้นเพิ่มพูนของรูปลักษณ์หมี และเป็นผลที่เกิดจากการเพิ่มพลังของยาเม็ดฟื้นฟูขนาดเล็ก
ชิงสุ่ยคิดว่าถ้าหากเขาสามารถบรรลุการโคจรในขั้นที่ 99 ได้ ความแข็งแกร่งของเขาก็คงบรรลุระดับพลังที่มากกว่า 500,000 จิน เป็นอย่างน้อย และเมื่อผนวกกับชุดเกราะประการสึกที่เขาได้สร้างขึ้น มันจะยิ่งทำให้วิชาฝ่ามือสังหารเทวอัสนีมีพลังการโจมตีเพิ่มขึ้นอีกกว่า 30% และหากใช้งานร่วมกับค้อนสะท้านสวรรค์มันจะเพิ่มความแข็งแกร่งได้อีก 20%
พลังของเขาก็คงเข้าใกล้ในระดับ 800,000 จินอย่างแน่นอน
เมื่ออนุมานภาพต่างๆขึ้น ชิงสุ่ยก็เป็นไปด้วยความรู้สึกตกใจ เพราะโดยปกติผู้ที่บรรลุในระดับเทวะกษัตริย์ขั้นที่หนึ่งนั้น จะมีพลังเริ่มต้นเพียงแค่ 300,000 จินเท่านั้น แล้วมันจะเป็นอย่างไรถ้าหากเขามีพลังมากถึง 800,000 จิน……………
เมื่อผู้ฝึกฝนบรรลุ ในระดับต่างๆพลังอำนาจของเขาก็จะเพิ่มพูนขึ้นอย่างทวีคูณ เช่น ผู้ฝึกตนเทวะกษัตริย์ในระดับที่ 1 นั้น จะมีพลังประมาณ 350,000 จิน และเมื่อก้าวขึ้นสู่ขั้นที่ 2 ของระดับกษัตริย์พวกเขาก็จะมีพลังประมาณ 700,000 จิน และเมื่อก้าวขึ้นสู่ขั้นที่ 3 ของระดับเทวะกษัตริย์พวกเขาก็จะมีพลังประมาณ 1,005,000 จิน และเมื่อก้าวขึ้นสู่ขั้นที่ 4 ของระดับเทวะกษัตริย์พวกเขาก็จะมีพลังประมาณ 1,400,000 จิน โดยในขั้นที่ 10 ของระดับเทวะกษัตริย์พวกเขาก็จะมีพลังประมาณ 3,500,000 จิน
ความแข็งแกร่งของผู้ที่บรรลุขั้นที่ 10 ของระดับเทวะกษัตริย์เพียงแค่พื้นฐานของพลังก็มีความน่ากลัวมากเพียงพอแล้ว แต่เมื่อผนวกกับยาเม็ด อุปกรณ์หรือของมีค่าต่างๆ ความแข็งแกร่งในตัวบุคคลเหล่านั้นคงเปรียบได้กับปีศาจร้ายที่หิวกระหายสงคราม
ในตอนที่เขาได้เผชิญกับเฒ่าตาบอดนั่นคงเป็นพลังประมาณขั้นที่ 7 ของระดับเทวะกษัตริย์ เพียงแค่เขาสะบัดนิ้วก็สามารถปลิดชีพผู้คนได้มากมาย ถ้าหากไร้ซึ่งความแข็งแกร่งและพลังในการฟื้นฟูของเคล็ดวิชากายาบรรพกาลเขาเองก็คงจะต้องตกอยู่ในที่นั่งลำบากอย่างแน่นอน
ความแข็งแกร่งก็เปรียบดังสิ่งที่น่ากลัวเช่นกัน แม้ว่าภายในมหาทวีปเมฆามรกตนั้นจะไร้ซึ่งผู้ฝึกตนระดับพลังปราณนักบุญพิโรธ แต่ชิงสุ่ยก็รู้ดีว่าภายในมหาทวีปแห่งนี้มีผู้คนมากมายที่อยู่ในระดับสูงสุดของขั้นปราณเทวะกษัตริย์ ชิงสุ่ยรู้ดีว่าพวกเขาจะต้องมีอุปกรณ์ในการเสริมพลังอย่างแน่นอน
มันทำให้เขาคาดคิดว่าพละกำลังของคนเรานั้นคงไม่ต่ำกว่า 7,000,000 จินแน่นอน……
ในระดับพลัง7,000,000 จิน ชิงสุ่ยจินตนาการได้ในทันทีว่าเพียงแค่หมัดเดียวที่พวกเขาปล่อยออกมาก็มากพอที่จะบดขยี้ภูเขาขนาดเล็กๆให้กลายเป็นฝุ่นผง
มันยิ่งทำให้ชิงสุ่ยอยากไขว่คว้าความรู้ทางด้านยาเม็ดสมุนไพร อาวุธและชุดเกราะต่างๆ มากยิ่งขึ้น ผู้คนมักจะต่อสู้กันจนกระทั่งสามารถปลิดศีรษะคู่ต่อสู้ได้ คนเหล่านั้นจะยอมทำทุกอย่างไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น
ในโลก 9 มหาทวีปแห่งนี้ ความแข็งแกร่งคือทุกสิ่งทุกอย่าง
การปรุงยา เคล็ดสรรค์สร้างบรรพกาล…..เป็นสิ่งที่ทำให้ชิงสุ่ยตระหนักได้ว่าเขานั้นมีความสุขมากเกินไป ถ้าหากเขาสามารถกลั่นยาเม็ดฟื้นฟูมหัศจรรย์ และยาเม็ดวิศิษฐ์โฉมได้ พละกำลังความแข็งแกร่งในตัวชิงสุ่ยก็คงเพิ่มขึ้นอีก 50%
แต่ช่างน่าสงสารที่สิ่งเหล่านั้นใกล้แค่เอื้อมแต่ก็ไม่อาจเอื้อมถึง มันเป็นความรู้สึกที่มืดมนอย่างช่วยไม่ได้!!!
และแล้วเขาก็มองเห็นผงยาบรรเทาทองคำที่เขาได้สร้างขึ้นอย่างมากมายเอาไว้ มันถูกบรรจุลงไปในขวดกระเบื้องซึ่งจากการคาดคะเนแล้วมันคงมีน้ำหนักไม่ต่ำกว่า 1000 จิน
เมื่อวันรุ่งขึ้นมาถึง ชิงสุ่ยก็ได้นำมันไปมอบเป็นของขวัญให้แก่ชางหวู่ย่า เฟยหวู้จี้ ชางห่ายหมิงเยวี่ยและห่าวหยุนลิ่วลี่คนละประมาณ 50 จิน ตัวยาชนิดนี้เป็นยาที่สามารถรักษาอาการบาดเจ็บได้อย่างน่าพิศวง มันเป็นตัวยาที่ใช้สำหรับการรักษาบาดแผลภายนอก
ซึ่งชิงสุ่ยก็ได้มอบบางส่วนเพิ่มเติมให้แก่หญิงสาวทั้งสอง เพื่อให้พวกเธอเก็บไว้ใช้สำหรับตัวเองและสามารถแบ่งปันให้กับคนที่พวกเธอโปรดปรานได้
ความเป็นจริง ทุกตระกูลย่อมต้องการยารักษาที่มีจำนวนไม่สิ้นสุดเพราะในทุกๆวันนั้นการต่อสู้และอุบัติเหตุย่อมเกิดขึ้นได้ทุกเมื่อ
ในวันรุ่งขึ้น เฟยหวู้จี้ได้เข้ามาหาชิงสุ่ยและถามออกมาว่า "ชิงสุ่ย เจ้ายังมีมันอีกไหม? แล้วเจ้ามีมากเท่าไหร่กันล่ะ? จะเป็นอย่างไรถ้าคฤหาสน์ดาราจันทราของข้าจะขอซื้อมันทั้งหมดจากเจ้า"
"ท่านลุง ข้าไม่ได้มีมันมากมายเลย และถ้าสามารถหามันได้เพียง 50 จินต่อเดือนเท่านั้นเพราะค่าใช้จ่ายของมันนั้นค่อนข้างสูง ในการกลั่นพวกมันยิ่งจำเป็นต้องใช้ส่วนหนึ่งของสมุนไพรอายุประมาณพันปี และที่ข้าให้ไปนั้นก็คือทั้งหมดที่ข้าได้สะสมมาตลอดปีนี้นี้"ชิงสุ่ยกล่าวตอบพร้อมกับรอยยิ้ม เขาเชื่อว่าภายในนิกายเทวโลกนั้นย่อมต้องมีสมุนไพรมากมาย
"เอาอย่างนี้แล้วกัน เจ้าเขียนรายชื่อสมุนไพรทั้งหมดที่เจ้าต้องการมา และเมื่อไหร่ที่เจ้าว่าง เจ้าก็เพียงแค่กลั่นมันมามอบให้กับพวกเราบ้าง ส่วนค่าตอบแทนก็ตามแต่ที่เจ้าต้องการเลย เจ้าคิดว่าอย่างไร?"เฟยหวู้จี้ กล่าวข้อเสนอพร้อมกับระเบิดเสียงหัวเราะ
"ถ้าไม่ได้ต้องการค่าตอบแทนใดใด และข้ายังจะมอบมันให้ท่านเป็นจำนวน 50 จินในทุกเดือน เพื่อแลกกับการฝึกฝนวิธีปรุงยาของข้า" ชิงสุ่ยกล่าวตอบ
หลังจากตกลงกันเสร็จสิ้น เฟยหวู้จี้ก็ทิ้งให้ชิงสุ่ยอยู่ตามลำพัง ซึ่งชิงสุ่ยก็ได้เขียนรายชื่อสมุนไพรมากมายหลากหลายชิ้น รวมถึงรายชื่อสมุนไพรที่จำเป็นต่อการกลั่นยาเม็ด 5 มังกร และยาเม็ดฟื้นฟูมหัศจรรย์
"ชิงสุ่ย ข้ามีใบส่วนผสมยาอยู่ 2 ชิ้น อีกทั้งข้ายังมีเหล่าสมุนไพรที่จำเป็นต้องใช้อีกด้วย แต่ช่างน่าเสียดายนะที่ชายชราคนนี้ไม่สามารถกลั่นมันออกมาได้ ใบส่วนผสมยาเหล่านี้เป็นสิ่งที่ดีมากๆ ข้าจึงอยากให้เจ้ารู้เอาไว้"
