เทพอสูรบรรพกาล -Ancient Strengthening Technique - AST บทที่ 260 - ฆ่า! ฆ่า! น้ำตาของชิงสุ่ย ฝ่ามือศักดิ์สิทธิ์!

ฝากติดตามเพจด้วยนะครับ แฟนเพจ แจ้งเตือนก่อนใคร กดเลย

https://www.facebook.com/AncientStrengtheningTechnique

บทที่ 260 – ฆ่า! ฆ่า! น้ำตาของชิงสุ่ย ฝ่ามือศักดิ์สิทธิ์!

ชิงสุ่ย รู้สึกเสียใจอย่างมาก ขณะที่มองดูภาพของหญิงงามที่กำลังลอยอยู่กลางอากาศ เขามองเห็นร่างที่แน่นิ่งไปของลิ่วลี่ ในตอนนี้เธออาจตายไปแล้วก็ได้

“ลิ่วลี่ …… .”

ชิงสุ่ยตะโกนออกมาเสียงดัง มันเป็นเสียงที่คร่ำครวญและเศร้าสร้อย เสียงร้องของเขาเหมือนเสียงร้องของหมาป่าที่หดหู่และน่าหวาดกลัว เสียงดังกว่าได้กระจายออกมารอบๆ ตัวของเขา เสียงที่แหบแห้งที่ถูกปล่อยออกมา มันทำให้ทุกคนที่ได้ฟังรู้สึกได้ว่าเสียงนั้นถูกกรีดร้องออกมาจากหัวใจของเขา

หลังจากนั้นเขาปลดปล่อยปราณจากเคล็ดเสริมกายาบรรพกาลมันไหลเวียนออกมาจากร่างกายของเขาอย่างฉับพลัน ปราณที่หนักหน่วงและหนาแน่นได้หมุนวนไปรอบ ๆ ตัวเขา

ปราณที่คลั่งดังม้าพยศของเคล็ดเสริมกายาบรรพกาลได้หมุนเวียนอย่างรวดเร็ว โดยไม่มีท่าทีที่จะหยุดลงแต่อย่างใด ในตอนนี้ดวงตาของชิงสุ่ยได้แดงกล้ำไปด้วยสีของโลหิต ดวงตาของเขาคล้ายของปีศาจร้ายอย่างมาก กระบี่ดารายุพฆาตที่อยู่ในมือเขาได้สั่นสะเทือนเล็กน้อยเพราะในตอนนี้มันได้อัดแน่นไปด้วยปราณของชิงสุ่ย

“ย๊า!”

ลมหายใจที่ดุดันและร้อนระอุถูกปล่อยออกมาจากชิงสุ่ย เขาไม่เคยคิดว่าปราณของเคล็ดเสริมกายาบรรพกาล จะสามารถสร้างความกดดันที่น่ากลัวในระดับนี้ ความก้าวร้าวนี้ยากเกินกว่าที่เขาจะสามารถหยุดยั้งมันได้

ในตอนที่เสียงอันแหลมคมจากปราณของชิงสุ่ยกำลังเสียดสีกับอากาศ มันเป็นการแสดงว่าเขานั้นประสบความสำเร็จอีกครั้งในการโคจรพลังปราณครั้ง 89 เข้าสู่ครั้งที่ 90  อย่างไรก็ตามตอนนี้เขาไม่ได้ยินดีกลับตัวเองที่สามารถพัฒนาขึ้นมาได้อีกระดับหนึ่ง

เมื่อเห็นว่าชิงสุ่ยได้แยกตัวออกไป  อาวุโสหยิงได้ส่งคมมีดแหวกสวรรค์ของเขา ไปทางชิงสุ่ย เกิดรอยยิ้มที่ชั่วร้ายที่ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา

“ช่างแส่หาเรื่องตายจริงๆ”

ทันทีที่อาวุโสหยิงส่งใบมีดขนาดใหญ่ของเขาไปที่ชิงสุ่ย ดวงตาที่กระหายเลือดของชิงสุ่ยได้จ้องมาที่เขา มันก็ทำให้ตัวของเขาแข็งทื่อขึ้นมาในทันที มันทำให้หัวใจของเขาเต้นไม่สม่ำเสมอ เขาได้หยุดมือของเขาลงก่อนที่จะโจมตีชิงสุ่ย ความรู้สึกแบบนี้มันคืออะไร? ดวงตาที่สงบนิ่งของเขาหายไปไหน ทำไมตอนนี้มันกับการเป็นของดวงตาปีศาจร้ายไปได้

หลังจากหยุดโจมตีลงชั่วขณะใบมีดที่ลอยอยู่ได้แตกกระจายออกอย่างรวดเร็ว!

ตอนนี้ชิงสุ่ย ได้ตกอยู่ภายใต้การระเบิดของเปลวไฟแห่งความโกรธ เขาปฏิเสธที่จะคิดถึงเรื่องอื่นๆ ในขณะนั้น สิ่งเดียวที่เกิดขึ้นที่เข้ารับรู้ คือลิ่วลี่อาจจะตายไปแล้ว ความทรงจำในอดีตตลอดเวลาที่เขาได้อยู่กับเธอ มันทำให้ความโกรธของเขาทวีคูณขึ้น ในตอนนี้มันได้ทวีความรุนแรงยิ่งขึ้นกว่าครั้งใดๆ

กระบี่ของเขาเต็มไปด้วยความเกลียดชัง มันได้ผสานเข้ากับทักษะกระบี่คลื่นสามสะท้าน!

กระบี่คลื่นสามสะท้าน!

ปัง!

อาวุโสหยิงทำได้เพียงมองคมมีดใหญ่ของเขาที่ถูกทำลายลง และในเวลาเดียวกันเขาก็สัมผัสได้ว่าหน้าอกของเขาได้รับความเสียหายอย่างหนัก ตอนนี้เขารู้ว่าเขาทำสิ่งที่ผิดพลาดไปแล้ว

มันเกิดมาจากการเตะของชิงสุ่ย  ลูกเตะนั้นมันได้ตรงไปที่หน้าอกของอาวุโสหยิงทำให้เกิดหลุมขนาดใหญ่  มันทำให้ร่างกายของเขานั้นเจ็บปวดอย่างแสนสาหัส รางของเขาได้ลอยกระแทกกับกำแพงหินที่อยู่ห่างออกไป ท่ามกลางสายฝนสีเลือดที่กระจายออกมาบนท้องฟ้า คมมีแหวกสวรรค์ขนาดใหญ่ได้ตกสู่พื้นอย่างช้าๆ ต่อหน้าอาวุโสซุน

ชิงสุ่ย มองไปในทางหมิงเยวี่ยที่ได้รับบาดเจ็บ ถ้าเธอไม่ได้สวมชุดเกราทองคำปราการศึกวงแหวนทองคำ เธอคงได้รับบาดเจ็บหนักอย่างมาก เป็นแน่ เขามองไปที่วิหกเพลิงที่เต็มไปด้วยบาดแผล ขนของมันกระจัดกระจายไปทั่วบริเวณนั้น  มันได้รับบาดเจ็บมากที่สุดตั้งแต่มีมา มันได้ใช้ร่างกายที่ใหญ่โตของมันเพื่อปกป้องหมิงเยวี่ยจากอันตรายต่างๆ

ลมหายใจเปลวเพลิงสีม่วงของมันได้จางหายไปเป็นเวลานาน!

ในขณะที่ชิงสุ่ยจ้องมองไปที่ลิวลี่ด้วยความเศร้าโศก  เมื่อเห็นเธอที่กำลังนอนราบอยู่บนพื้นดิน เลือดของเธอได้ไหลออกมานองเต็มพื้นเหมือนสระเลือดขนาดใหญ่ ชิงสุ่ยได้โยนกระบี่ดารายุพฆาตของเขาเข้าไปในดินแดนหยกยุพราชอมตะ

ย่างก้าวกระเรียนทะยาน!

ความว้าวุ่นว่ายในจิตใจและความโกรธที่เขามีมันมากเพียงพอให้เขาต้องถูกทำลายทุกๆสิ่ง อาวุโสซุนมองเข้าไปในดวงตาสีแดงของชิงสุ่ย เขาไม่เคยร้องไห้ออกมาก่อน แต่ตายของอาวุโสหยิงเป็นสิ่งที่นอกเหนือจากสิ่งที่เขาคำนวณ ความรู้สึกที่ไม่อาจยอมรับกับสิ่งที่เกิดนั้นได้ถาโถมเขามาในใจของเขา เขาเพียงต้องการที่จะมีชีวิตรอดเท่านั้นในตอนนี้

"หมิงเยวี่ย ข้าฝากดูแลลิ่วลี่สักครู่ เดี๋ยวข้าจะกลับมา "

หัวใจของหมิงเยวี่ยสั่นขึ้นเมื่อเธอได้ยินเสียงแหบแห้งและเห็นดวงตาของเขาที่แดงกล้ำ จากนั้นเธอก็รีบมุ่งหน้าไปทางทิศทาง ที่ลิ่วลี่อยู่!

หลังจากคำกล่าวเพียงสั้นๆหมิงเยวี่ยก็หันหลังไปมองที่เขาอย่างรวดเร็ว และตกใจเมื่อเห็นชิงสุ่ยที่กำลังวิ่งตรงไปยังอาวุโสซุน

ในชั่วพริบตา ชิงสุ่ยได้ใช้ย่างก้าวกระเรียนทะยานเคลื่อนย้ายไปในทิศทางของอาวุโสซุนโดยความเร็วที่สูงมาก อาวุโสซุนได้รีบใช้สิ่งประดิษฐ์ของเขาเพื่อป้องกัน  โดยตั้งใจจะเอากระบี่แทงไปที่หน้าอกของชิงสุ่ย การโจมตีนั้นรุนแรงและรวดเร็วดังสายฟ้าฟาด

หมิงเยวี่ยอยู่ในภาวะตกใจและงุนงงเธอจ้องมองไปที่กระบี่หลายเล่ม ที่แทงทะลุผ่านช่องท้องของชิงสุ่ยไปได้ เธอเห็นรอยยิ้มโหดร้ายปรากฏขึ้นบนใบหน้าของอาวุโสซุน เธอรู้สึกราวกับว่าวิญญาณของเธอนั้นกำลังถูกดูดกลืนไป

อาวุโสซุน จ้องมองที่ชิงสุ่ยด้วยท่าทางที่ไร้ความปรานี และแสดงรอยยิ้มเยาะเย้ยออกมาเล็ก ๆ น้อย ๆ  แต่เมื่อเขาจ้องมองไปทางดวงตาทั้งคู่ของชิงสุ่ย ดวงตาสีแดงโลหิตนั้นทำให้เขาสั่นสะท้านด้วยความหวาดกลัว!

ในขณะนั้น!

ชิงสุ่ยได้ใช้รูปแบบพยัคฆ์ เขาได้ใช้ทักษะกรงเล็บฉีกกระชาก นั้นเป็นทักษะที่ดุดันและโหดเหี้ยมที่สุดของการโจมตีในรูปแบบพยัคฆ์ทั้งหมด! อาวุโสซุนทำได้แค่มองดูชิงสุ่ยใช้มือของชิงสุ่ยทะลวงผ่านหน้าอกของเขาไปอย่างง่ายดาย!

แรงระเบิดของทักษะพยัคฆ์คำรามสามารถเพิ่มพลังให้กับฝ่ามือพุทธองค์ได้ถึง 10%!

เขาได้ใช้มืออีกข้างหนึ่งชกไปที่หัวของอาวุโสซุน เขาไม่ปล่อยให้อาวุโสซุนตายอย่างสบาย ยิ่งชิงสุ่ยคิดถึงอาการบาดเจ็บของลิ่วลี่ มากเท่าไหร่เขาก็ยิ่งต้องการให้คนเหล่านี้ กลายฝุ่นผงมากเท่านั้น แม้ว่าเขาจะทำอย่างไปแล้ว มันก็ไม่สามารถลดความเกลียดชังในใจของเขาไปได้

เขาดึงกระบี่ออกมาจากท้องของเขาทำให้เลือดจำนวนมากได้ไหลออกมาจากแผลที่เกิดในทันที แต่มันก็ทำให้ชิงสุ่ยรู้สึกดีขึ้น ชิงสุ่ย รีบวิ่งไปทางลิ่วลี่และ ทิ้งรอยเลือดของเขาไว้ข้างหลัง เมื่อเขามาถึง หมิงเยวี่ยๆจ้องมองเขาในด้วยความงุนงง

แต่บาดแผลของชิงสุ่ยไม่ได้ดูแย่แต่อย่างใด บาดแผลของเขาค่อยๆหายเป็นปกติโดยเคล็ดเสริมกายาบรรพกาล เขาไม่ได้กังวลกับการมองของหมิงเยวี่ย ขณะที่เขาวิ่งผ่านเธอไป และหยุดลงเมื่อเขาไปถึงลิ่วลี่

ใบหน้าของห่าวหยุนลิ่วลี่เปรอะเปรื้อนไปด้วยคราบเลือด ขณะที่ร่างกายของเธอนั้นได้นอนจมอยู่ในกองเลือดจำนวนมาก

ชิงสุ่ย รีบยื่นมือไปที่จมูกของลิ่วลี่เพื่อตรวจสอบว่าเธอยังหายใจอยู่ ทันใดนั้นเขาก็ใช้เข็มทองเก้าเล่มของเขาทันที เขาได้ยื่นมือขวาของเขาไปสัมผัสกับเธออย่างช้าๆ มือของเขาได้โปร่งใสคล้ายกับหยกโปร่งแสง มันกำลังเปล่งประกาย!

มันเป็นฝ่ามือที่ลึกลับอย่างมากมันเต็มไปด้วยพลัง!

"ลิ่วลี่ ฟังข้านะ เจ้าต้องไม่ตาย! ข้าจะไม่ยอมให้เจ้าตาย เจ้าได้ยินข้าไหม? "น้ำตาเริ่มร่วงหล่นจากดวงตาของ ชิงสุ่ย เสียงที่แหบแห้งของเขาได้เปล่งออกมา

โดยไม่ลังเล ชิงสุ่ยได้ฝังเข็มทองลงไปทันที เขาได้ใช้เข็มแรกปักลงไปที่หน้าอกของเธอซึ่งนั้นเป็นที่รู้จักกันว่า นั้นคือจุดแห่งความตาย ชานจง!

ดวงตาของหมิงเยวี่ยนั้นเต็มไปด้วยน้ำตา เธอกำลังคุกเข่าลงข้างลิ่วลี่ เธอไม่สามารถห้ามตัวเองไม่ให้ร้องได้ ภาพที่เห็นมันทำให้เธอเสียใจอย่างมาก  มันควรเป็นเธอมากกว่า ร่างกายที่นอนอยู่บนพื้นในตอนนี้ควรจะเป็นเธอ  แต่ใครจะคิดว่า ลิ่วลี่จะออกมาขว้างในวินาทีสุดท้าย

"ชิงสุ่ย ลิ่วลี่เป็นอย่างไรบ้าง?"

หมิงเยวี่ย มองไปที่ทั้งสองคน: ลิ่วลี่นั้นได้รับบาดเจ็บอย่างสาหัส ส่วนชิงสุ่ยนั้นเต็มไปด้วยเลือดและมีบาดแผลน่ากลัว แต่ตอนนี้ ชิงสุ่ยก็ยังคงรักษาให้ลิ่วลี่ต่อ เขาได้ฝังเข็มและร้องไห้ไปพร้อมๆกัน

นี่เป็นครั้งแรกที่เธอได้เห็นชิงสุ่ยร้องไห้ เขาได้ร้องออกมาเพราะผู้หญิงคนนี้เป็นสาเหตุ ภาพเหตุการณ์เมื่อครู่ยังคงฉายซ้ำในอยู่ใจของเธอ เขาได้เสี่ยงชีวิตของเขาเพื่อทีจะจบการต่อสู้อย่างความเร็ว

ทั้งหมดนี้ เพื่อให้เขาสามารถช่วยลิ่วลี่ได้เร็วขึ้น

ความกลัวปรากฏขึ้นในหัวใจของเธอขณะที่เธอทำได้เพียงมองดูภาพลักษณ์ของชายที่บาเจ็บสาหัสแต่กลับกำลังพยายามอย่างเต็มความสามารถเพื่อรักษาลิ่วลี่อย่าง

น้ำตาของเขาไหลลงที่ข้างแก้มของเขาทุกๆครั้งที่เขาได้ฝังเข็มลงไป เขาได้ใช้ฝ่ามือศักดิ์สิทธ์ทุกครั้งหลังจากฝังเข็ม มือที่เต็มเปี่ยมไปด้วยพลังแห่งการรักษา มันได้สัมผัสกับกับร่างกายที่ที่เต็มไปด้วยรอยเลือด เสียงของกระดูกแตกหักกำลังเคลื่อนไหวฟื้นสภาพกลับไปยังรูปลักษณ์เดิม เสียงยังคงดังขึ้นเรื่อยตลอดการรักษา