บทที่ 61 – ถึงกับน้ำลายไหล
ชิงสุ่ยค่อยค่อยปล่อยปลาตัวเล็กน้อยและเต่าลงในทะเลสาบคริสตัล เขาหวังว่าคุณสมบัติที่ลึกลับของมันนั้นจะสามารถผสานเข้าทางจิตวิญญาณของสัตว์เหล่านี้ได้อย่างไม่สิ้นสุดและสามารถพัฒนาพวกมัน
เพียงแค่คิดรอยยิ้มขนาดใหญ่ก็ปรากฏขึ้นบนหน้าของเขา ชิงสุ่ยถูมือตัวเองด้วยความยินดีเพราะรู้ว่าในอนาคตอันใกล้นั้นปลาน้อยและเต่าน้อยเหล่านี้จะเป็นแหล่งรายได้หลักของเขา
ชิงสุ่ยยังคงบ่มเพาะปลาอยู่ในพื้นที่มิติแห่งนี้ ในขณะเดียวกันเขาก็เฝ้าสังเกตการเจริญเติบโตของปลาและเต่ากลุ่มนี้ด้วย เพียงแค่ 3 วันหลังจากทำการทดลอง ขนาดของปลาและเต่านั้นตัวใหญ่ขึ้นอย่างเห็นได้ชัด พวกมันดูแล้วน่าจะอัดแน่นไปด้วยพลัง ถึงขนาดแม้กระทั่งเปล่งแสงครึ่งสีดำออกมาลาวกับพวกมันเรียนรู้ถึงสติปัญญาอายุบางสิ่งบางอย่าง การค้นพบนี้ทำให้ชิงสุ่ยมันพูดอะไรไม่ออก หากมันเป็นอย่างที่เขาคาดคิดจริงๆ หลังจากนี้อีก 10 ปีภายในห้วงมิติแห่งนี้ พวกมันไม่พัฒนากลายเป็นสัตว์ปีศาจร้ายเช่นนั้นหรือ?
อย่างไรก็ตาม เขาก็หยุดเพื่อคิดบางสิ่งบางอย่าง “มันไม่ควรจะเป็นเช่นนั้น เล่าปลาและกุ้งต่างๆจะมีอายุยืนถึง 100 ปีจริงๆอย่างนั้นหรือ คงจะมีเพียงเต่าเท่านั้นที่สามารถมีอายุยืนยาวเช่นนั้นได้”
ขณะที่เขากำลังก้าวออกจากดินแดนห้วงมิติ สมองของเขาก็ประมวลผลอย่างรวดเร็ว ชิงสุ่ยจำเป็นต้องคิดหาวิธีเพิ่มผลกำไรของเขาและเก็บพวกมันเป็นความลับอย่างดีที่สุด ซึ่งวิธีที่ดีที่สุดนั้นก็คือ การทําบ่อปลา กุ้ง และเต่า ภายในสวนร้อยโอสถ
ตอนนี้เป็นไฟกำลังลุกโชติภายในจิตใจของชิงสุ่ย เมื่อมีเป้าหมายก็ย่อมมีแรงจูงใจเสมอ เขานึกภาพสถานการณ์ต่างๆและหาแนวทางแก้ไขปัญหานั้นจนเวลาล่วงเลยไป ปัจจุบันเป็นเวลายามราตรีเขาก็ควรที่จะกลับไปยังร้านขายสมุนไพรของตระกูลชิง
“ชิงสุ่ย เจ้ากลับมาแล้ว พวกเราทุกคนกำลังรอเจ้าอยู่เลย วันนี้ท่านป้าชิงอี้ เข้าครัวทำอาหารที่ดีที่สุดของเจ้าเลยนะ มันคือปลาย่างรวมทั้งซุปเต่าที่เจ้าชอบด้วย!”ชิงสืออุทานอย่างตื่นเต้น โดยไม่ทันสังเกตเห็นใบหน้าชิงสุ่ยที่เปลี่ยนเป็นสีซีดจางเมื่อกล่าวถึงซุปที่เขาชอบ
อย่างไรก็ตามในขณะนี้ความคิดของเขานั้นก็เกิดความคิดบางทีเหมือนยาวออกมา “ใช่เลยนี่มันมันทำให้ข้าคิดได้ ให้ตายเถอะข้านี่มันอัจฉริยะอย่างแท้จริง!!!”
“ท่านแม่ ของที่ท่านทำเหล่านี้นั้นส่วนผสมของพวกมันมีราคาแพงหรือไม่?”ชิงสุ่ยถามขณะชี้ไปยังปลาย่างและซุปเต่า
“ใช้เวลา พวกมันจะยิ่งแพงมากหากนำมาผสมกับราคาของส่วนหนึ่งของเนื้อสัตว์เหล่านี้ คนในเมืองแห่งนี้นั้นไม่ได้เหมาะต่อการเลี้ยงปลาบ่อเลย ดังนั้นแล้วส่วนใหญ่ในการเหล่านี้นั้นจะมาจากแหล่งเลี้ยงภายนอก โดยสำหรับพวกต่อนั้น พวกมันเติบโตช้าเกินกว่าที่จะนำมาเป็นสินค้าบริโภค และยิ่งการล่าเต่าป่านั้นก็ยิ่งหายากอีกด้วย”
“หรืออาจเป็นเพราะว่าบางทีสภาพแวดล้อมในเมืองร้อยไมล์นั้นไม่สามารถจะเลี้ยงสัตว์ทะเลหรือสัตว์น้ำเหล่านี้ได้” ชิงสุ่ยถาม
“ไม่เลยนะมันอาจจะไม่ใช่ทั้งหมด แต่มันเป็นเพราะว่าพวกเขาจะต้องสร้างบ่อเลี้ยงปลาและใช้เวลาไปจำนวนมาก ด้วยเหตุผลนี้ เมืองร้อยไมล์จึงนำเข้าวัตถุดิบจากแหล่งภายนอก”
“ท่านแม่ ลูกอยากจะลองเลี้ยงปลาในสวนร้อยโอสถของเรา”
จิ้งอี้งงงวยมาก หรือเธอไม่ได้อธิบายความยากลำบากในการเลี้ยงปลาเหล่านี้ แล้วทำไมชิงสุ่ยถึงได้สนใจเรื่องเหล่านี้ มันยิ่งทำให้ลูกชายของเธอนั้นดูลึกลับยิ่งขึ้น
“ฮ่า ฮ่า ท่านแม่ทัพไม่ต้องกังวลใดๆเลย ลูกรับรองได้ว่าปลาที่ลูกเลี้ยงเองนั้นมันจะต้องดีกว่าปลาที่ท่านแม่ไปซื้อจากภายนอก” ชิงสุ่ย ยิ้มและมองตรงไปยังชิงอี้ด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความสัตย์จริง
ในวันรุ่งขึ้นชิงอี้ได้ให้บัตรเงิน 300 เหรียญเงินแก่ชิงสุ่ย เพื่อให้อำนาจในการซื้อสิ่งจำเป็นแก่เขา ชิงอี้ยิ้มอย่างมีความสุข มันทำให้เขารู้ว่าชิงอี้นั้นยังคงเป็นคนที่รู้จักตัวตนของเขาดีที่สุด
ในขณะที่เขาเดินไปตามท้องถนนเพื่อหาซื้อปลาเป็นๆ เค้าก็นึกถึงคำพูดที่เด็กหญิงตัวน้อยหนี่เอ่อเธอพูดกับเขาไว้ ดวงตาของชิงสุ่ยก็เปล่งประกายไปด้วยความตื่นเต้น พร้อมทั้งวิ่งไปยังลำห้วยที่หนี่เอ่อเคยกล่าวถึง
ลำห้วยสีทองเหลืองอร่ามทอดยาวอยู่ใกล้ๆหุบเขา แม้ว่ามันจะกว้างแต่ระดับน้ำกับตื้นที่แห่งนี้ใช้เวลาเดินเท้าจากเมืองร้อยไมล์ใช้เวลาเพียงแค่ 15 นาที
ระดับน้ำทะเลลึกเพียงแค่ข่าวแปลกสีน้ำนั้นช่างใสมาก สามารถมองเห็นสัตว์น้ำหลากหลายชนิดไม่ว่าจะเป็นปลาน้อย กุ้งน้อย ปูน้อยหรือแม้แต่กระทั่งเต่า อย่างไรก็ตามขนาดใหญ่ที่สุดของวันนั้นก็ยังไม่ใหญ่เกินฝ่ามือ
“เออ นั่นใช่หนี่เอ๋อหรือเปล่า?”ชิงสุ่ยเห็นหนี่เอ๋ออยู่ด้วยกันกับเด็กอีก 2 คนซึ่งมีลักษณะไปขายเธอ กำลังจับปลาตัวเล็กๆของพวกเขาอยู่
“หนี่เอ๋ออออ!!!!”ชิงสุ่ยตะโกน
เด็กหญิงตัวเล็กๆหันหลังกลับมาพร้อมกับรอยยิ้มที่น่ารักในขณะที่เธอกำลังวิ่งออกไป
“พี่ชาย ทำไมท่านถึงมาอยู่ที่นี่?” หนี่เอ๋อต้องไปที่ชิงสุ่ยขณะที่เธอกำลังกระพริบตาอย่างประหลาดใจ
“พี่ชายคงต้องการปลากับเต่ามากขึ้นแน่ๆเลย พี่ชายถึงได้มาอยู่ที่นี่ในวันนี้”หนี่เอ๋อตื่นเต้นที่ได้พบกับชิงสุ่ย เธอได้พาชิงสุ่ยไปหาเด็กน้อยสองคน
“ เดี๋ยวข้าจะขอให้เพื่อนของข้าช่วยเหลือสิ่งที่พี่ชายต้องการเอง มาทางนี้เร็ว เร็ว เร็วขึ้นเร็วอีก”
ชิงสุ่ยไปตามที่หนี่เอ๋อต้องการ เขารับรู้แล้วว่าเธอนั้นกระตือรือร้นจะช่วยเขาอย่างไร
“ เอาล่ะ เอาล่ะ เด็กหญิงตัวน้อย ถ้าเจ้าและเพื่อนของเจ้าช่วยพี่ชายคนนี้ได้ พี่ชายคนนี้จะจ่ายเหรียญทองแดง 10 เหรียญต่อน้ำ 1 ถังเจ้าว่าดีหรือไม่?” ชิงสุ่ยเสนอราคาที่สูงกว่าปกติถึง 5 เท่า
“พี่ชาย ราคานี้มันสูงเกินไป เพียงแค่เหรียญทองแดงแค่ 1 หรือ 2 เหรียญก็พอแล้ว”หนี่เอ๋อปฏิเสธข้อเสนอของชิงสุ่ย
“เจ้าจงเชื่อฟังพี่ใหญ่สิ แม้ว่าพี่ใหญ่จะไม่ได้ร่ำรวย แต่พี่ใหญ่เองก็จะไม่เอาเปรียบพวกเจ้า”
หลังจากที่ได้ยินคำพูดของชิงสุ่ย หนี่เอ๋อยิ้มอย่างมีความสุขขณะที่เธอวิ่งไปรวบรวมเหล่าเพื่อนของเธอ
หลังจากนั้นอีกไม่นานหนี่เอ๋อก็พาเพื่อนมาอีกกว่า 10 คน และใช้เวลาประมาณเกือบครึ่งวันในการจับปลาตัวเล็กๆ กุ้ง และเต่า อีกนับไม่ถ้วน
ชิงสุ่ยรู้สึกว่าหัวใจของเขานั้นอ่อนไหว ขณะที่มองเราเด็กๆเขาก็รู้สึกสงสารว่า เด็กตัวน้อยๆทำไมกลับต้องทำงานหนักขนาดนี้ สุดท้าย เขาก็ได้จ่ายเงินสำหรับน้ำแต่ละถังที่เต็มไปด้วยสัตว์ทะเล
ตอนนี้ชิงสุ่ยคุ้นเคยกับแนวคิดทางด้านการเงินในโลกใบนี้มากขึ้น เขารู้ว่าเหรียญเงิน 1 เหรียญนั้นหากเทียบกับโลกใบก่อนแล้วก็เทียบได้กับเงิน 100 ดอลล่าร์
หลังจากครึ่งวันนั้นผ่านไป ถังน้ำกว่า 20 ถังก็เต็มไปด้วยสัตว์น้ำ เขานำถังน้ำทั้งหมดเข้าสู่ดินแดนห้วงมิติของเขา ชิงสุ่ย เขาเริ่มเทถังกว่าครึ่งจาก 20 ถังลงสู่ทะเลสาบคริสตัล
เด็กๆควรได้รับการตอบแทนอย่างแท้จริงสำหรับความพยายามของพวกเขา ชิงสุ่ยยินดีกับผลลัพธ์ที่เขาได้ลงทุนไป ในการจับปลา ชนิดของปลาที่จับได้นั้นมีหลากหลายสายพันธ์ไม่ว่าจะเป็นปลาดำปลาตะเพียนและปลาดุกเป็นส่วนใหญ่ ในขณะที่ปลาประเภทอื่นนั้นเป็นเพียงแค่กลุ่มเล็กๆน้อยๆ สำหรับพันธ์ุ เต่านั้นมีเพียงพันเดียวก็คือพันธ์ุ เต่าดำ
ส่วนอีก 8 ถังที่เหลือ ชิงสุ่ยปรับสมดุลทางทั้ง 8 ถังก่อนที่จะเอาไม้พลองรอยมันเข้าไปและเขาก็ออกมาจากดินแดนพวกมิติ ชิงสุ่ยรีบไปยังบ่อที่ตั้งอยู่ภายในสวนร้อยโอสถ โดยน้ำในแต่ละถังที่อยู่ในถังทั้ง 8 นั้นถูกสลับเปลี่ยนจากน้ำทะเลมาเป็นน้ำจากทะเลสาบคริสตัลเพื่อที่จะเพิ่มอัตราการเติบโตของพวกสัตว์เหล่านนั้น
ระหว่างทางชิงสุ่ยก็พบกับชิงสือ ที่กำลังหัวเราะคึกครึ้น ขณะมองเห็นความกังวลของชิงสุ่ย ซึ่งเสียงหัวเราะของเขาก็ได้ดึงความสนใจของ หยานหยิง และชิงอี้ ที่กำลังมองอย่างมีความสุขไปที่ชิงสุ่ย
ชิงสุ่ยหาได้สนใจชิงสือแต่อย่างไร เขารีบเดินไปที่บ่อน้ำก่อนที่จะปล่อยสัตว์น้ำทั้งหมดออกจากทั้ง 8 ถัง เขาหวังเพียงว่าการคาดเดาของเขานั้นจะถูกต้อง น้ำที่เต็มไปด้วยพลังปราณจะยังคงสามารถกระตุ้นการเติบโตของสัตว์เหล่านี้ได้
หลังจากที่เขาทำภารกิจเสร็จสิ้นเขาก็รู้สึกโล่งใจ ขั้นต่อไปคือการมองหาพันธมิตรทางธุรกิจเพื่อที่จะขายเหล่าสัตว์ที่มีชีวิตเหล่านี้ เพียงแค่ทุกอย่างไม่ตั้งใจความทรงจำเรื่อง โรงเตี๊ยมอวี้เหอ ก็ลอยขึ้นมาในใจทันที ทั้งเรื่องซุปเต่าและโดยเฉพาะอย่างยิ่งเรื่องหญิงสาวจอมทะลึ่ง ชิงสุ่ยเพราะว่าตัวเขาเองนั้นต้องการสารสัมพันธ์กับเธอ
ในขณะที่เขาหลุดเข้าไปในโลกจินตนาการ เขานั้นมองเห็นภาพของอวี้เหอ ใบหน้าที่ดูสง่างาม ร่างกายที่อ่อนนุ่มและดึงดูดใจ ปรากฏในรูปแบบชุดบิกินี่แบบเดียวกับโลกใบก่อนหน้าของเขา เติมเต็มด้วยรอยยิ้มที่แสนยั่วยวน ใกล้เข้ามาเรื่อยๆ ใกล้เข้ามาเรื่อยๆ หัวใจของเขานั้นก็เต้นระรัว และจู่ๆก็……..
“ เจ้ากำลังคิดอะไรอยู่อย่างนั้นเรื่องเด็กเสเพล น้ำลายเจ้านี้แทบจะหกแล้วนะ?”
