แปลไทยโดย Takumi Kun
ตรวจทานโดย Takumi Kun
================================
"มันเป็นศิษย์หลักของนิกายกระบี่สวรรค์ หยุนฉาน เป็นผู้เชี่ยชาญแก่นแท้ศักดิ์สิทธิ์ มันมาเมื่อสองวันที่แล้วและมันมาเพื่อสังหารเจ้าเพื่อแก้แค้นให้เหลียงเซียว อย่างไรก็ตามตั้งแต่ที่เจ้าเก็บตัวบ่มเพาะ ข้าและหวงต้าบอกมันให้มาใหม่เมื่อผ่านไปสองวัน และตอนนี้มันอยู่ที่นี่ ในตอนรุ่งสางยามเช้า"
กั๋วฉานกล่าว
"ศิษย์หลัก?"
เจียงเฉินขมวดคิ้ว เขาเคยได้ยินเรื่องศิษย์หลักของนิกายใหญ่ทั้งสี่ แต่ว่าเขาไม่เคยพบพวกมันมาก่อน
"หยุนฉานเป็นอัจฉริยะหมายเลขหนึ่งแห่งนิกายกระบี่สวรรค์ เป็นที่รู้จักในหมู่รุ่นเยาว์ในแคว้นฉี มันได้ทะลวงเข้าสู่ขอบเขตแก่นแท้ศักดิ์สิทธิ์เมื่อสองปีที่ผ่านมาและได้กลายเป็นศิษย์หลัก หลังจากนั้นมันออกจากแคว้นฉีและไปทำการบ่มเพาะที่แคว้นใหญ่กว่านี้ เหตุที่มันมาเพื่อมาสังหารเจ้า การเติบโตของเจ้าเป็นภัยคุกคามต่อนิกายกระบี่สวรรค์ นอกจากนี้เจ้ายังเป็นศัตรูของนิกายกระบี่สวรรค์เมื่อนานมาแล้วอีกด้วย ไม่เพียงแค่เจ้าได้สังหารศิษย์จำนวนมากของพวกมัน เจ้ายังสังหารกระทั่งเหลียงเซียว นี่เป็นเหตุว่านิกายกระบี่สวรรค์ส่งหยุนฉานมาที่นี่เพื่อสังหารเจ้าขจัดภัยคุกคาม"
กั๋วฉานอธิบายสถานการณ์ในตอนนี้ให้แก่เจียงเฉิน
รอยยิ้มกว้างปรากฎขึ้นที่ใบหน้าของเจียงเฉิน ตอนนี้เขาได้ทะลวงเข้าสู่ขอบเขตแก่นแท้สวรรค์ขั้นปลายแล้ว และเขามีตราประทับมังกรถึงสี่ร้อยสิบดวง พลังยุทธของเขาทรงพลังเป็นอย่างมาก และด้วยฐานการบ่มเพาะของเขาในตอนนี้ เขาสามารถที่จะสังหารผู้เชี่ยชาญแก่นแท้ศักดิ์สิทธิ์ขั้นกลางทั่วๆไปได้ สำหรับผู้เชี่ยชาญแก่นแท้ศักดิ์สิทธิ์ขั้นต้นเขาสามารถสังหารมันได้ในพริบตา แม้ว่าหยุนฉานจะเป็นอัจฉริยะในหมู่รุ่นเยาว์ก็ตาม เขาสามารถที่จะสังหารมันได้อย่างไม่มีปัญหา
"น้องชาย หยุนฉานไม่ใช่เป้าหมายที่ง่ายดาย เจ้าจะต้องระวังให้มากน่ะ"
กั๋วฉานเตือนเจียงเฉิน
"ระวังตัวบ้าอะไรล่ะ!เจ้าหนูเฉินมันทะลวงเข้าสู่แก่นแท้สวรรค์ขั้นปลายแล้ว ด้วยความสามารถของเขา หากเขาลงมือเต็มกำลัง เขาสามารถจะบี้หยุนฉานให้xี้แตกได้!"
หวงต้าพูดขณะที่ผงกหัว มันมีความมั่นใจในตัวเจียงเฉิน เพราะเจียงเฉินสามารถที่จะสังหารผู้เชี่ยชาญแก่นแท้ศักดิ์สิทธิ์ขั้นต้นได้ตั้งแต่แก่นแท้สวรรค์ขั้นกลาง ไม่ว่าหยุนฉานจะแกร่งสักเพียงใด เขาเป็นเพียงผู้เชี่ยชาญแก่นแท้ศักดิ์สิทธิ์ขั้นต้น หากว่าเจียงเฉินไม่ได้ทะลวงขั้นสู่ขอบเขตแก่นแท้สวรรค์ขั้นปลาย เขาอาจต้องพยายามมากขึ้นเล็กน้อยเพื่อจะจัดการมันได้ แต่ตอนนี้มันคนละเรื่อง หยุนฉานนั้นไม่อาจทำสิ่งใดกับเขาได้ เว้นแต่มันเป็นศิษย์หลักแก่นแท้ศักดิ์สิทธิ์ขั้นกลางของนิกายกระบี่สวรรค์ เจียงเฉินไม่อาจเอาชนะได้
"ไอ้หมาเวร เจ้าจะสุภาพหน่อยไม่ได้รึ?อย่าได้เอ่ยคำว่าxี้ เมื่อเจ้าพูด"
กั๋วฉานกรอกตา
ทั้งสามบินขึ้นฟ้า และเพียงพริบตาพวกเขาก็มาถึงประตูหน้าของนิกายทมิฬ
"ศิษย์พี่เจียงมาแล้ว!ข้าบอกเจ้าแล้ว เขาไม่ได้หวาดกลัวหยุนฉานแม้แต่น้อย!เมื่อเขามาแล้ว ข้าแน่ใจว่าการต่อสู้ที่รุนแรงจะปะทุออกมาเร็วๆนี้"
"ข้าสงสัยว่าผู้ใดจะเป็นฝ่ายชนะในครั้งนี้ นอกจากนี้หยุนฉานเองก็เป็นอัจฉริยะที่มีชื่อเสียงเมื่อนานมาแล้ว และมันยังเป็นถึงผู้เชี่ยชาญแก่นแท้ศักดิ์สิทธิ์ มันไม่ใช่ผู้ที่คนทั่วๆไปจะสามารถเทียบมันได้"
"ข้าคาดว่าศิษย์พี่เจียงจะเป็นผู้ชนะ เขาไม่เคยสู้ในการต่อสู้ใดที่เขาไม่มั่นใจว่าจะเอาชนะได้ ลองคิดดูสิ ตั้งแต่การแข่งขันประจำแคว้นฉี ศิษย์พี่เจียงไม่เคยพ่ายมาก่อน"
********************************************
การมาถึงของเจียงเฉินทำให้เกิดความฮือฮาทั่วพื้นที่ เขาดูเหมือนดวงจันทร์ที่รายล้อมด้วยดวงดารานับไม่ถ้วน
หยุนฉานมองหยุดไปยังเจียงเฉิน แล้วถามด้วยน้ำเสียงเหี้ยมโหด "แล้ว เจ้าคือเจียงเฉินเช่นนั้นสินะ?"
"ใช่แล้ว เจ้าคิดว่าเจ้าเป็นใครกัน?บอกนามของเจ้ามาซะ"
เจียงเฉินตอบด้วยน้ำเสียงไม่แยแส แน่นอนว่าเขารู้ว่าหยุนฉานเป็นใคร แต่เขาไม่เคยแสดงความสุภาพใดๆต่อศัตรูของเขา
เมื่อได้ยินเช่นนี้ ความโกรธเกรี้ยวได้ปะทุออกมา ชายผู้นี้กล้าดีอย่างไรถามว่าคิดว่าตัวเองเป็นใคร? มันเป็นถึงหยุนฉานที่เลื่องชื่อ และไม่มีผู้ใดกล้าพูดด้วยน้ำเสียงไม่สุภาพเช่นนี้ แม้ว่ามันจะออกจากที่นี่ไปสักพัก ตำนานของมันยังเล่าขานต่อกันมา
หยุนฉานเป็นบุคคลในตำนาน และแม้มันจากไปสองปีและได้กลับมา ทุกคนที่พบเจอมันจะเกรงกลัวมัน แต่เจียงเฉินพูดลบหลู่เกียรติของมัน
"ฮึ่ม!เจียงเฉิน เจ้าได้ฆ่าเหลียงเซียวไป วันนี้ล่ะข้าจะแก้แค้นให้เขา!ยอมรับการท้าประลองเดี๋ยวนี้!"
หยุนฉานโอหังอย่างมาก
"หยุนฉาน มันไม่ใช่งานง่ายนะกว่าจะทำการบ่มเพาะจนถึงระดับเจ้า ข้าเป็นคนมีเมตตา และข้าแนะนำให้เจ้าไสหัวไปให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ มันจะดูน่าอนาถหากว่าเจ้าเดินตามรอยเท้าเหลียงเซียว โอ้ ข้าลืมบอกเจ้าไป เหลียงเซียวตกตายอย่างน่าสยดสยอง มันโดนกุดหัวล่ะ"
คำพูดของเจียงเฉินทำให้หยุนฉานเดือดดาลมาก เจ้าผู้เชี่ยชาญแก่นแท้สวรรค์ตัวจ้อยกล้าดีอย่างไรมาบอกให้มันไสหัวไปให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้?นี่มันเรื่องน่าขันที่สุดเท่าที่เคยได้ยินมา
"เจียงเฉิน พอกันทีสำหรับการคุยกับขยะเช่นเจ้า! เข้ามาสิมาเผชิญกับความตายเดี๋ยวนี้!"
หยุนฉานปลดปล่อยพลังออกมามากมาย มันในตอนนี้เต็มไปด้วยเจตนาฆ่า ดูเหมือนว่ามันไม่คิดที่จะหยุดจนกว่าเจียงเฉินจะเป็นชิ้นๆ
วู่บ วู่บ……(เสียงลม)
ทันใดนั้น สายลมอันรุนแรงได้กวาดผ่านบริเวณนี้ พลังอันทรงพลังไม่กี่สายได้มาแต่ไกล และทันใดนั้น พวกมันได้มาถึงประตูหน้าของนิกายทมิฬ คนเหล่านี้สวมเครื่องแบบสีเขียวและศิษย์ของนิกายทมิฬนั้นคล้ายคลึงกับคนเหล่านี้ พวกมันมาจากนิกายวิหารมรกต ชายหนุ่มอายุราวยี่สิบที่ยืนถัดจากชิงฉื่อ เขามีผมสีแดงปลิวไสวกับสายลมแรง คิ้วของเขาสีแดง และเขาสวมชุดสีแดง ด้วยร่างกายกำยำและท่าทีเย่อหยิ่ง ไม่ว่าผู้ใดสามารถบอกได้ว่าเขาเป็นคนอารมณ์ร้อน
"คนจากนิกายวิหารมรกตมาที่นี่อีกแล้ว!ดูชายหนุ่มผู้นั้นสิ ข้าคาดเดาว่าเขาเป็นศิษย์หลักของนิกายวิหารมรกต"
"บัดซบ คราแรกเป็นหยุนฉาน และตอนนี้เป็นเจ้านี่ มาดูกันดีกว่าว่าศิษย์พี่เจียงจะรับมือได้อย่างไร"
"ท่านผู้นำนิกายได้พูดก่อนหน้านี้ ตราบเท่าที่นิกายวิหารมรกตได้ส่งศิษย์รุ่นเยาว์มา เขาจะไม่เข้ามาแทรกแซงการต่อสู้ ตอนนี้เจียงเฉินจะต้องจัดการกับพวกมันด้วยตนเอง"
สถานที่แห่งนี้ตกอยู่ในความโกลาหลอีกครั้ง วันนี้สถานที่แห่งนี้ดูกว้างกว่าที่จินตนาการเอาไว้
"พวกมันมาจากนิกายวิหารมรกต?"
เจียงเฉินขมวดคิ้ว
"น้องชาย นิกายวิหารมรกตได้มายังที่นี่เมื่อสองวันก่อน แต่พวกเขาถูกท่านผู้นำนิกายขัดขวางเอาไว้ เขาขอให้พวกมันส่งศิษย์หลักของพวกมันมาที่นี่ และข้าคาดเดาว่าชายหนุ่มที่สวมชุดสีแดงเป็นศิษย์หลักของพวกมัน เขาดูแข็งแกร่งใช้ได้เลย"
กั๋วฉานอธิบายให้เจียงเฉินฟัง
"ฮ่าฮ๋าฮ๋า…."
เมื่อได้ยินเช่นนี้เจียงเฉินระเบิดหัวเราะออกมา เขาจ้องมองไปยังชิงฉื่ออย่างล้อเลียน เขารู้ดีว่านิกายวิหารมรกตนั้นโกรธเกรี้ยวและกระทั่งเดินทางมายังนิกายทมิฬที่อยู่ห่างไกล มันเป็นเพราะหมูป่าหนามอัคคี
"ท่านผู้นำ มันคือเจียงเฉิน และนั่นคือเจ้าหมานั่น"
"ไอ้เด็กเวรเจียงเฉิน วันนี้ข้าจะสับเจ้าให้เป็นชิ้นๆไม่ว่าอย่างไรก็ตาม!"
ชิงฉื่อตะโกนออกมาอย่างเกรี้ยวกราด ลืมไปสนิทว่ามันเป็นผู้นำนิกาย เมื่อมันมองไปยังเจียงเฉิน มันนึกถึงหมูป่าหนามอัคคีทันที เจียงเฉินได้เตือนมันถึงความทะเยอทะยานอันยิ่งใหญ่ของมัน แล้วมันได้กลายเป็นฟองสบู่ที่แตกไป มันต้องการที่จะกินเจียงเฉินทั้งเป็น
"มีคนมากมายต้องการที่จะสังหารข้า แต่ข้ายังมีชิวิตอยู่และปลอดภัยดี"
เจียงเฉินยักไหล่ เขาไม่ได้คาดคิดว่ามีสิ่งต่างๆเกิดขึ้นมากมายหลังจากที่เขาทำการบ่มเพาะเสร็จ อย่างไรก็ตาม เขาไม่รู้สึกหวาดกลัว เขาถือโอกาสนี้เพื่อดูความสามารถของศิษย์หลักจากนิกายใหญ่
"ฮัวหยุนเอ้อ ฆ่ามันซะ"
ชิงฉื่อกล่าวด้วยท่าทางโหดเหี้ยม
ชายหนุ่มผมแดงก้าวไปด้านหน้า เปลวเพลิงเริงระบำบนร่างของมันและอุณหภูมิรอบตัวมันกำลังเพิ่มขึ้นอย่างเห็นได้ชัด
"เจียงเฉิน เป็นโชคของเจ้าแล้วที่จะถูกข้าเป็นคนสังหาร ฮัวหยุนเอ้อ"
เมื่อเปรียบกับหยุนฉานแล้ว ฮัวหยุนเอ้อเย่อหยิ่งยิ่งกว่า
"มันง่ายดายมากที่ตัวเจ้าจะถูกแผดเผาเมื่อเจ้าเล่นกับเพลิง ฮัวหยุนเอ้อ ข้าจะแนะนำเจ้านะ รีบไสหัวไปให้ไวที่สุดเท่าที่จะทำได้ มันไม่สนุกหรอกนะที่จะตายที่นี่"
เจียงเฉินแสยะยิ้ม เขาสามารถบอกถึงรากฐานของฮัวหยุนเอ้อได้อย่างง่ายดาย ฮัวหยุนเอ้อทำการบ่มเพาะด้วยทักษะเพลิงอันทรงพลัง และมันทำให้เขามีความสามารถอันแข็งแกร่ง หากเปรียบเทียบความแข็งแกร่งระหว่างฮัวหยุนเอ้อและหยุนฉาน ฮัวหยุนเอ้อนั้นแข็งแกร่งยิ่งกว่าหยุนฉาน แต่แย่หน่อยที่คู่ต่อสู้ของพวกมันคือเจียงเฉิน ทำให้ความได้เปรียบได้กลายเป็นเสียเปรียบ ต่อหน้าเพลิงมังกรแท้จริง เพลิงของฮัวหยุนเอ้อเป็นเรื่องน่าขัน นอกจากนี้เจียงเฉินเป็นนักเล่นแร่แปรธาตุอีกด้วย และเขาเชี่ยวชาญในการเล่นกับเพลิง
"เหลวไหล! เจ้ากล้าดีอย่างไรถึงมาพูดกับข้าเช่นนั้น?!เจ้าจะต้องตายวันนี้ ถึงแม้ว่าเจ้าจะมีสิบชีวิตก็ตาม!"
ฮัวหยุนเอ้อตะโกนออกมาเสียงดัง ความโอหังของมันไม่อาจมีผู้ใดเทียบได้
"บัดซบ เจ้านี่มันกินผงระเบิดเข้าไปหรืออย่างไร?มันถึงได้คิดว่าตัวมันนั้นอยู่เหนือผู้อื่น?"
กระทั่งหวงต้ายังไม่อาจรับทัศนคติของมันได้
"เจียงเฉิน ข้าไม่คิดว่าเจ้าจะมีศัตรูมากขนาดนี้ อย่างไรก็ตาม พี่ชาย พวกเราต้องเรียงลำดับการลงมือตามผู้ที่มาก่อน ชีวิตของเจียงเฉินเป็นของข้า ข้าไม่คิดว่าเจ้าจะได้ทำสิ่งใดมากมายที่นี่"
หยุนฉานกล่าว
"เจ้าเป็นใคร? เจ้ากล้าดีอย่างไรมาขวางข้า?วันนี้ชีวิตของเจียงเฉินเป็นของข้า ฮัวหยุนเอ้อ!"
ฮัวหยุนเอ้อโอหังมากขึ้นเรื่อยๆ มากขึ้นเรื่อยๆ
"ฮึ่ม!ข้าเป็นศิษย์หลักจากนิกายกระบี่สวรรค์ หยุนฉาน เจียงเฉินมันได้สังหารหนึ่งในอัจฉริยะ พวกเรามีความเคียดแค้นกับมัน ไม่ว่าอย่างไรข้าจักสังหารมันวันนี้! ผู้ใดกล้าที่จะมาแข่งเรื่องนี้จักต้องเป็นศัตรูของข้า!"
หยุนฉานแค่นเสียงเย็นชา
เพียงแค่ไม่กี่คำพูด หยุนฉานและฮัวหยุนเอ้อได้สู้กันเอง ฉากนี้ทำให้ศิษย์ทั้งหมดของนิกายทมิฬต่างมึนงง และมันทำให้พวกเขาบางคนโมโห
"นี่มันxxxx อะไร เจ้าสองคนนี่พวกมันคิดว่าศิษย์พี่เจียงเป็นอะไร?เหตุใดพวกมันถึงคิดว่าศิษย์พี่เจียงจักต้องตายอย่างแน่นอน?"
"บัดซบ นี่มันเหลวไหลชัดๆ! พวกมันมาที่นี่เพื่อท้าทายคนของพวกเรา และพวกมันยังโอหังอีก! แม้กระทั่งบิดาเจ้าที่อยู่ที่นี่ไม่อาจทนพวกมันได้อีก!ข้าต้องการไปตบหน้าพวกมันตอนนี้ แต่น่าเสียดายที่ข้าไม่ใช่คู่มือของพวกมัน"
"พวกมันพูดราวกับว่าศิษย์พี่เจียงจะต้องตายแน่นอน! พวกเจ้าต่างไม่ใช่คู่มือศิษย์พี่เจียง เหตุใดพวกเจ้าถึงสู้กันเพื่อตัดสินว่าผู้ใดจะมาโดนฆ่าก่อน?! ปัญญาอ่อนชะมัด!"
…………………………………………………………………………..
ไม่เพียงแค่ศิษย์ของนิกายทมิฬ กระทั่งเจียงเฉินยังพูดไม่ออก เขาทนมามากพอสำหรับเจ้าปัญญาอ่อนทั้งสอง ผู้ที่มีความภาคภูมิใจในตนเองสูง
"เฮ้ เหตุใดพวกเจ้าไม่สู้กันเองเพื่อตัดสินล่ะว่าผู้ใดจะเป็นคนสังหารข้า?เจ้าคิดเช่นไร?"
เจียงเฉินแนะนำด้วยท่าทีจริงจัง
"ฮัวหยุนเอ้อ เจ้าแน่ใจเรอะว่าจะมาขวางทางข้า?"
หยุนฉานปลดปล่อยพลังออกมามากมาย
"เจ้านั่นแหละนี่มาขวางทางข้า"
เปลวเพลิงระบำรอบๆฮัวหยุนเอ้อ มันไม่ได้อ่อนแอกว่าหยุนฉานเลย
เมื่อเห็นเช่นนี้ ท่าทางของผู้อาวุโสนิกายวิหารมรกตทั้งหมดเปลี่ยนไป พวกมันมาที่นี่เพื่อสังหารเจียงเฉิน ฮัวหยุนเอ้อเป็นพวกเลือดร้อน และหยุนฉานเป็นผู้ที่มีความภาคภูมิใจสุดยอด หากพวกมันทั้งคู่ได้โกรธเกรี้ยวและสู้กันเอง มันจะเป็นการต่อสู้อย่างยากลำบากที่จะตัดสินว่าผู้ใดจะเป็นผู้ที่ยืนอยู่คนสุดท้าย ท้ายสุดแล้วพวกมันทั้งคู่จะบาดเจ็บหนัก และทำให้เจียงเฉินสู้ได้อย่างง่ายดาย
"ฮัวหยุนเอ้อ หยุดเดี๋ยวนี้!"
ชิงฉื่อตะโกนออกมาดังลั่น และมองไปยังหยุนฉานและกล่าวออกมา "ในเมื่อนิกายกระบี่สวรรค์ต้องการที่จะสังหารเจียงเฉิน พวกเราจะให้เจ้าลงมือก่อน"
นอกจากนั้นที่แห่งนี้เป็นแคว้นฉี และชิงฉื่อไม่ได้ปัญญาอ่อน มันได้ล่วงเกินนิกายทมิฬแล้ว ดังนั้นมันไม่ต้องการที่จะล่วงเกินนิกายกระบี่สวรรค์ด้วย ตัดสินจากสถานการณ์ในตอนนี้ ความตายของเจียงเฉินได้ถูกกำหนดไว้แล้ว
****************************************
โปรดติดตามตอนต่อไป……………
