แปลไทยโดย Subaru Kyun
ตรวจทานโดย Subaru Kyun
============================
การมาถึงของหยุนฉานได้สั่นสะเทือนไปทั่วนิกายทมิฬ ในขณะเดียวกัน ชื่อของหยุนฉานเริ่มสะพัดไปยังเหล่าศิษย์ทุกคน หลายคนเคยได้ยินชื่อมาก่อน แต่ไม่เคยได้พบเห็น มันเป็นหนึ่งในบุคคลในตำนานของนิกายกระบี่สวรรค์และมีชื่อเสียงมากเมื่อสองปีก่อน หากว่ามีใครก็ตามที่พูดว่าไม่เคยได้ยินชื่อมาก่อน คนผู้นั้นควรจะละอายใจ
ข่าวที่เจียงเฉินได้สังหารเหลียงเซียวได้กระจายไปทั่วทั้งแคว้น และแน่นอนว่านิกายกระบี่สวรรค์ก็ได้ทราบข่าวนี้เช่นกัน เหลียงเซียวเป็นอัจฉริยะอันดับหนึ่งของนิกายกระบี่สวรรค์และถ้าไม่มีอุบัติเหตุใดๆ มันก็จะกลายเป็นศิษย์หลักคนต่อไป การตายของมันทำให้นิกายกระบี่สวรรค์สูญเสียครั้งยิ่งใหญ่
หากคนสังหารเหลียงเซียวเป็นผู้อาวุโสแก่นแท้ศักดิ์สิทธิ์จากนิกายทมิฬ นิกายกระบี่สวรรค์คงปะทุไปด้วยความโกรธแค้นและคงจะเริ่มสงครามกับนิกายทมิฬอย่างเต็มกำลังเป็นแน่ แต่เหลียงเซียวนั้นถูกเจียงเฉินสังหาร นอกจากนี้ขณะที่เจียงเฉินได้สังหารเหลียงเซียว ระดับการบ่มเพาะของเขาอ่อนแอกว่าเหลียงเซียวมาก นั่นเป็นสิ่งที่ทุกคนรู้ดี
มีกฎที่ไม่ได้เขียนไว้ของนิกายใหญ่ทั้งสี่จากแคว้นฉี มันเป็นเรื่องยากที่ผู้อาวุโสจะเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับการต่อสู้ของอัจฉริยะรุ่นเยาว์ ทั้งหมดเป็นการใช้ความสามารถของพวกเขา เข้าห้ำหั่นกันและตัดสินว่าใครจะเป็นผู้ยืนหยัดเป็นคนสุดท้าย
ดังนั้น ถึงแม้ว่านิกายกระบี่สวรรค์จะโกรธแค้นอย่างมากและปรารถนาจะฉีกเจียงเฉินเป็นชิ้นๆ เหล่าผู้อาวุโสก็ไม่กล้าที่จะมาสร้างปัญหากับเจียงเฉินในนิกายทมิฬ พวกมันไม่อาจทนความอัปยศบนใบหน้าของพวกมันได้ อัจฉริยะอันดับหนึ่งจากนิกายกระบี่สวรรค์ถูกสังหารโดยดาวดวงใหม่ของนิกายทมิฬ และสิ่งนี้ได้นำพาความอัปยศอดสูมายังนิกายกระบี่สวรรค์ นอกจากนี้ มันเกิดขึ้นเพราะว่าเหลียงเซียวพยายามลอบสังหารเจียงเฉิน ดังนั้นแล้วนิกายกระบี่สวรรค์จึงไม่อาจเปิดประเด็นการแก้แค้นได้
และแม้ว่าพวกมันต้องการที่จะล้างแค้นให้เหลียงเซียว พวกมันจึงรอจนกว่าเจียงเฉินจะออกจากนิกายทมิฬ เจียงเฉินแข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ และดูเหมือนว่าเขากำลังจะกลายเป็นหนานเป่ยเฉาคนที่สอง ผู้อาวุโสทั้งหมดของนิกายกระบี่สวรรค์ต้องการสังหารเจียงเฉินให้เร็วที่สุดเท่าที่เป็นได้ แต่พวกมันไม่สามารถทำอะไรได้ขณะที่มันยังคงอยู่ภายในนิกายทมิฬ
การกลับมาของหยุนฉานได้สร้างโอกาสในการสังหารเจียงเฉินให้กับนิกายกระบี่สวรรค์ หยุนฉานเป็นอัจฉริยะรุ่นเยาว์เช่นกัน ไม่มีใครสามารถพูดอะไรไม่ดีได้เกี่ยวกับการต่อสู้กันของอัจฉริยะรุ่นเยาว์ ตราบที่พวกมันสามารถสังหารเจียงเฉินได้ ไม่เพียงแต่หนี้เลือดจากการตายของเหลียงเซียวจะถูกชำระ แต่มันยังสร้างชื่อเสียงให้แก่นิกายกระบี่สวรรค์เพิ่มมากขึ้น แต่สิ่งที่สำคัญที่สุดคือเจียงเฉินจะถูกฆ่าตาย
"เจียงเฉิน อย่าขี้ขลาดไปหน่อยเลย ออกมาและรับความตายซะ! หยุนฉานจากนิกายกระบี่สวรรค์ขอท้าประลองกับเจ้า!"
คำประกาศท้าประลองของหยุนฉานกระจายไปทั่วหุบเขาทมิฬอย่างรวดเร็ว
"บัดซบ ทำไมคนจากนิกายกระบี่สวรรค์แต่ละคนถึงได้น่าไม่อายเช่นนี้? ครั้งที่สุดท้ายก็หลี่หวู่หลิง และในครั้งนี้ก็เป็นหยุนฉาน! ศิษย์พี่เจียงเป็นเพียงผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้สวรรค์ขั้นกลางเท่านั้น แต่ใครต่างก็รู้กันดีว่าหยุนฉานเป็นถึงผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้ศักดิ์สิทธิ์ ผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้ศักดิ์สิทธิ์ท้าประลองกับผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้สวรรค์ขั้นกลาง มันไม่รู้สึกละอายใจเลยรึไง"
"ถูกแล้ว หากศิษย์พี่เจียงเป็นผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้ศักดิ์สิทธิ์ เมื่อได้ยินชื่อของศิษย์พี่เจียง หยุนฉานคงวิ่งหนีออกห่างเท่าที่เป็นได้ ข้าไม่คิดว่ามันจะมีความกล้ามาที่นี่ด้วยซ้ำ"
"ศิษย์พี่เจียงใช้ความสามารถที่แท้จริงในการสังหารเหลียงเซียว และเท่าที่ข้ารู้ เป็นเฟินคุนที่ให้ข้อมูลลับแก่เหลียงเซียว ทำให้มันลอบจู่โจมศิษย์พี่เจียงได้ แต่ในที่สุดมันก็พลาดและถูกศิษย์พี่เจียงสังหาร ดังนั้นมันจึงทำได้แค่ตำหนิตัวเองที่ด้อยความสามารถเท่านั้น ข้าคิดว่าหยุนฉานนั้นคล้ายกับเหลียงเซียว"
…………………………………………………………….
ความหยิ่งยโสของหยุนฉานได้ทำให้ศิษย์นิกายทมิฬจำนวนมากรู้สึกไม่พอใจ แต่แม้ว่าพวกเขาจะโกรธมากแค่ไหน ก็ไม่มีใครกล้าออกไปเผชิญหน้ากับหยุนฉาน ศิษย์หลักของนิกายทมิฬยังคงอยู่ห่างไกลจากนิกายนัก
ภายในนิกายทมิฬ กั๋วฉานที่กำลังพักผ่อนและบ่มเพาะพลังได้ยินเสียงตะโกนชัดเจน ท่าทีของเขาพลันเปลี่ยนไปในทันทีและในขณะเดียวกัน หวงต้าได้บินมาหากั๋วฉานขณะที่มันตะโกนว่า "เจ้าแก่กั๋วฉาน เร็วๆเข้า ไปกำจัดเจ้าคนโง่งมนั่น เจียงเฉินอยู่ในจุตวิกฤตในการบ่มเพาะพลังของเขา เขาไม่มีเวลามาสู้กับเจ้านั่นในตอนนี้"
"ได้เลย ไปกันเถอะ"
กั๋วฉานผงกหัวของเขา เขารู้ว่าสิ่งที่หวงต้าพูดนั้นเป็นความจริง เขายืนขึ้นในทันทีและบินไปยังประตูหลักของนิกายทมิฬ
"เจ้าแก่กั๋วฉาน บอกเจ้านั่นให้รออีกสองวัน หากมันต้องการท้าประลองกับเจียงเฉิน สองวันให้หลัง เจียงเฉินจะจัดการมันจนมารดามันไม่สามารถจำมันได้"
หวงต้า พูด
"ฮ่าฮ่า วิเศษ"
กั๋วฉานหัวเราะออกมาอย่างชอบใจ เขาเชื่อในคำพูดของหวงต้า ในปัจจุบัน เจียงเฉินสามารถสังหารผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้ศักดิ์สิทธิ์ขั้นต้นทั่วไปได้ แต่เขาอาจไม่สามารถเอาชนะอัจฉริยะเช่นหยุนฉานได้ อย่างไรก็ตาม หากเจียงเฉินทะลวงเข้าสู่ขอบเขตแก่นแท้สวรรค์ขั้นปลาย เรื่องราวมันจะแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง และหยุนฉานจะไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา เจียงเฉินสามารถบดขยี้มันได้ในทันที
"เจียงเฉิน ทำไมเจ้าถึงไม่ไสหัวออกมา?"
หยุนฉานแข็งกร้าวเป็นอย่างมาก มันยังคงตะโกนเรียกเจียงเฉิน
"หุบปาก"
ในตอนนั้นเอง ก็มีเสียงดังขึ้นมาจากภายในนิกายทมิฬ วินาทีต่อมา ทุกคนก็ได้เห็นผู้อาวุโสกั๋วฉานออกมาด้วยความเร็วสูงพร้อมกันสีหน้าที่โกรธเกรี้ยว
"หยุนฉาน ทำไมเจ้าถึงได้มาตะโกนหน้าทางเข้านิกายทมิฬตั้งแต่เช้าตรู่เช่นนี้? บิดามารดาเจ้าคงไม่เคยสั่งสอนมารยาทให้แก่เจ้าบ้างเลยใช่หรือไม่? เจ้าเชื่ออย่างนั้นหรือว่าตอนนี้ข้าจะไม่สังหารเจ้า?"
กั๋วฉานพูดด้วยท่าทีดุดัน
"ฮึ่ม! พยายามจะสังหารข้า? เว้นแต่เจ้าจะมีความสามารถบางอย่างล่ะนะ ข้าไม่มีเวลามาเล่นกับเจ้า! ให้เจียงเฉินออกมาเดี๋ยวนี้ วันนี้ข้าต้องการสังหารมัน ล้างแค้นให้ศิษย์น้องเหลียงเซียว!"
หยุนฉานแค่นเสียงออกมาอย่างเย็นชา มันมองลงมาที่กั๋วฉาน ศิษย์หลักนั้นมักจะมีความภาคภูมิใจของตัวมันเองและไม่คิดอะไรเกี่ยวกับเรื่องอื่นๆ แม้ว่ากั๋วฉานจะเหนือกว่ามันหนึ่งระดับ หากเข้าปะทะกันจริงๆ กั๋วฉานคงยากที่จะชนะมันได้
หยุนฉานทะลวงเข้าสู่ขอบเขตแก่นแท้ศักดิ์สิทธิ์เมื่อสองปีก่อน และในตอนนี้มันอยู่ในจุดสูงสุดของแก่นแท้ศักดิ์สิทธิ์ขั้นต้น เพียงอีกไม่กี่ก้าวมันก็จะทะลงเข้าสู่ขอบเขตแก่นแท้ศักดิ์สิทธิ์ขั้นกลาง
"ข้าจะบอกให้เจ้ารู้ ตอนนี้เจียงเฉินไม่มีเวลาให้แก่เจ้า อย่างไรก็ตาม หากเจ้ายังต้องการประลองกับเขา เจ้าต้องรออีกสองวัน ในสองวันนี้ เขาจะจัดการเจ้าจนมารดาของเจ้าไม่อาจจำเจ้าได้ หากเจ้ายังคงตะโกนโดยไม่มีเหตุผลอีก อย่าตำหนิข้าหากข้าจะส่งใครบางคนที่แข็งแกร่งโจมตีเจ้าในตอนนี้"
กั๋วฉานแสยะยิ้มขึ้นมา
"ฮ่าฮ่า หยุนฉาน เจ้าได้ยินหรือไม่? อีกสองวัน ศิษย์พี่เจียงจะจัดการเจ้าจนกระทั่งแม่ของเจ้าจำหน้าของเจ้าไม่ได้อีกต่อไป! ข้าคิดว่าทางที่ดีเจ้ารีบๆไสหัวไปเสียดีกว่า และอย่าได้กลับมาที่นี่อีก! เจ้าไม่ต้องการให้สิ่งที่เกิดขึ้นกับเหลียงเซียวมาเกิดขึ้นกับเจ้า จริงรึไม่"
"ถูกแล้ว ศิษย์พี่เจียงไม่เคยแสดงความปราณีในตอนที่เขาลงมือ! หากเจ้าถูกฆ่าตายที่นี่ คงไม่มีใครช่วยฝังศพเจ้า ช่างเป็นการตายที่น่าอนาถเสียจริง"
หวังหยุนกับหวงเจิ้ง พูดกวนประสาทและหัวเราะออกมาเสียงดัง
"ฮึ่ม! อวดดีเหลือเกิน! ก็ดี ข้าจะกลับมาในอีกสองวัน บอกเจียงเฉินล้างคอรอข้า สองวันให้หลัง ข้า หยุนฉาน จะกลับมาอีกครั้งและสังหารมันซะ!"
หลังจากพูดเช่นนั้น หยุนฉานก็หันหลังและจากไป
"ศิษย์พี่เจียงตอบรับคำท้าประลองของหยุนฉาน….หรือเป็นเพราะว่าเขาใกล้ทะลวงไปอีกขั้น?"
"มันยากที่จะพูดเช่นนั้น ตอนนี้ศิษย์พี่เจียงอาจอยู่ในระหว่างเก็บตัวบ่มเพาะ เขาอาจทะลวงอีกครั้งในระหว่างสองวันนี้ และหากเป็นเช่นนั้น เขาสามารถจัดการหยุนฉานได้โดยไม่มีปัญหาใดๆ"
"ถูกแล้ว ศิษย์พี่เจียงเป็นอัจฉริยะไร้ที่เปรียบ ศักยภาพของเขาไม่ด้อยไปกว่าหนานเป่ยเฉา ความเร็วการบ่มเพาะของเขารวดเร็วเป็นอย่างมาก เขาไม่สามารถตัดสินด้วยมาตรฐานทั่วไปได้ นอกจากนี้ศิษย์พี่เจียงไม่เคยทำสิ่งใดที่เขาไม่มั่นใจ หากเขาพูดว่าเขายอมรับคำท้าประลองหยุนฉานในอีกสองวัน นั่นหมายความว่าเขามั่นใจจริงๆว่าทำมันได้"
"ฮ่าฮ่า หากศิษย์พี่เจียงสังหารศิษย์หลักของนิกายกระบี่สวรรค์ ชื่อเสียงของเขาก็จะเติบโตขึ้นอย่างแน่นอน และมันได้พิสูจน์ว่าเขาสามารถสู้กับหนานเป่ยเฉาได้!"
ศิษย์ทั้งหมดของนิกายทมิฬต่างมีความตื่นเต้นอยู่บนใบหน้าของพวกเขา กิตติศัพย์ของเจียงเฉินได้ทิ้งตราไว้ในใจของพวกเขาชั่วนิรันด์
ขณะเดียวกัน แคว้นเฉวียน นิกายวิหารมรกต
ยามรุ่งสาง ได้มีร่างบินออกมาจากนิกายวิหารมรกตด้วยความเร็วสูง เพียงไม่กี่อึดใจ มันก็มาถึงรอบนอกของหุบเขาสายหมอก ชายคนนั้นคือผู้นำนิกายวิหารมรกต ชิงฉื่อ
ชิงฉื่อได้รับบาดเจ็บสาหัสระหว่างการต่อสู้กับหมูป่าหนามอัคคี แต่ในตอนนี้มันได้ฟื้นตัวโดยสมบูรณ์แล้ว สิ่งแรกที่มันต้องการจะทำหลังจากฟื้นตัวคือการสังหารหมูป่าหนามอัคคีและกำจัดคู่แข่งที่ใหญ่ที่สุดของนิกายวิหารมรกต
"หมูป่าหนามอัคคี ข้ารู้ว่าเจ้าอยู่ในช่วงที่อ่อนแอเป็นพิเศษใช่รึไม่ มาดูกันว่าเจ้าจะสามารถสู้ข้าได้อย่างไร ตราบที่ข้าสามารถสังหารเจ้า หุบเขานี่ก็จะเป็นของนิกายวิหารมรกต และพวกเราก็จะเข้ามายังเขตที่สามได้ตามที่ต้องการ!"
รอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความภาคภูมิใจปรากฏขึ้นบนใบหน้าของชิงฉื่อ จิตวิญญาณของมันพุ่งสูงขึ้น และมันกำลังจินตนาการถึงสิ่งที่เกิดขึ้นหลังจากที่มันสังหารหมูป่าหนามอัคคี ไม่เพียงแต่นิกายวิหารมรกตจะสามารถควบคุมหุบเขาสายหมอกได้ ด้วยความช่วยเหลือของดวงจิตวิญญาณอสูรหมูป่าหนามอัคคี มันก็จะทะลวงผ่านคอขวดที่มันติดมาหลายปี และเข้าถึงขอบเขตจิตวิญญาณยุทธได้
ชิงฉื่อบินเหนือท้องฟ้าของหุบเขาสายหมอก มันถือหอกไว้ในมือ ทุกย่างก้าวพลังงานของมันเพิ่มมากขึ้น ดังนั้นเมื่อมันมาถึงใจกลางของหุบเขาสายหมอก ระดับพลังงานของมันจะแข็งแกร่งอย่างมาก มันแสดงถึงเจตนาสังหารมากมายมหาศาล ความแข็งแกร่งของมันพุ่งขึ้นถึงจุดสูงสุด
"หมูป่าหนามอัคคี ออกมาและรับความตายไปซะ!"
ชิงฉื่อตะโกนออกมาสั่นสะเทือนไปทั่วฟ้า ในเวลาเดียวกัน มาก็มาถึงด้านหน้าของหมูป่าหนามอัคคี ฉากที่มันเห็นตรงหน้าทำให้มันสะดุดเท้าของตัวเอง และร่วงหล่นลงมาจากท้องฟ้า
มันเห็นหมูป่าหนามอัคคี แต่สิ่งที่มันเห็นเป็นเพียงร่างที่ตายแล้ว ทั่วทั้งพื้นที่ในใจกลางหุบเขาสาดเต็มไปด้วยเลือดของหมูป่าหนามอัคคี มันผ่านไปสองวัน แต่เลือดยังไม่แห้งสนิท
ร่างของหมูป่าหนามอัคคีเต็มไปด้วยบาดแผล สมองของมันถูกควักออกมา ร่องรอยแตกหักที่สามารถมองเห็นได้ทุกแห่ง ต้องมีการต่อสู้อย่างรุนแรงเกิดขึ้นที่นี่
"มันเกิดขึ้นได้อย่างไร?ใครเป็นคนทำมัน?"
ชิงฉื่อถึงกับงุนงง ทันใดนั้นความฝันทั้งหมดของมันเกี่ยวกับอนาคตของนิกายวิหารมรกต แผนที่ยอดเยี่ยมทั้งหมดของมัน ต้องพังทลายหมดสิ้น
เพียงพริบตา ชิงฉื่อก็ได้เข้ามายังถ้ำและพบว่าไข่ทองคำได้หายไปเช่นกัน สถานการณ์เช่นนี้ทำให้มันแทบกระอักเลือดออกมา
ชิงฉื่อเริ่มหายใจถี่ขึ้นด้วยความโกรธแค้นอย่างมาก มันรู้สึกเหมือนกับว่ามีใครบางคนขโมยสมบัติที่ล้ำค่าและหวงแหนที่สุดของมันไป
"เจียงเฉิน ต้องเป็นมันแน่ ชายหนุ่มที่ชื่อว่าเจียงเฉิน! หมูป่าหนามอัคคีคือเป้าหมายที่แท้จริงของมัน และมันยังใช้ไข่ทองคำหลอกให้นิกายวิหารมรกตสู้กับหมูป่าหนามอัคคี และท้ายที่สุด มันก็เก็บเกี่ยวผลประโยชน์ไปทั้งหมด! ช่างเป็นแผนที่เจ้าเล่ห์อะไรเช่นนี้ บัดซบ! นี่มันไร้สาระสิ้นดี!"
ทันใดนั้น ชิงฉื่อก็ได้เข้าใจทุกอย่าง ใครก็ตามสามารถใช้จมูกของพวกเขาเพื่อเข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้นข้างหน้า สิ่งที่ชิงฉื่อไม่คาดคิดคือหมูป่าหนามอัคคีเข้าสู่สภาวะอ่อนแอทำให้มันไม่สามารถปกป้องตัวเองจากชายหนุ่มขั้นแก่นแท้สวรรค์กับหมาได้ หากมันรู้ว่าหมูป่าหนามอัคคีอยู่ในสภาวะอ่อนแอ ชิงฉื่อคงไม่ใช้เวลาพักฟื้นสองวัน มันคงเข้าจู่โจมในทันที
"เจียงเฉิน ข้าต้องฆ่าเจ้าให้ได้!"
ชิงฉื่อคำรามออกมาด้วยความกราดเกรี้ยวอย่างถึงที่สุด มันพุ่งไปยังแคว้นฉีขณะที่ปกคลุมไปด้วยความโกรธ ความหวังทั้งหมดของมันพังทลาย ผลจากความพยายามที่มันควรได้ก็สูญเปล่า พวกมันทั้งหมดถูกเจียงเฉินเอาไปจนหมดสิ้น
=========================
โปรดติดตามตอนต่อไป………….
