แปลไทยโดย : Subaru Kyun
ตรวจทาน : Subaru Kyun
=============================
กั๋วฉานจ้องมองไปที่เม็ดยาที่ลอยอยู่บนฝ่ามือของเจียงเฉินในทันที เขาสามารถสัมผัสได้ถึงพลังงานบริสุทธิ์ที่แผ่ออกมาจากเม็ดยา และสัญลักษณ์ลึกลับที่ปกคลุมเม็ดยามันให้สัมผัสราวกับพระผู้เป็นเจ้า
พลังงานที่เอ่อล้นออกมาจากเม็ดยาทำให้ใครที่สูดดมมันเข้าไปก็จะรู้สึกสดชื่น และมันให้ความรู้สึกสบายอย่างไร้ที่เปรียบ
"บัดซบ เจ้ายานี่มันดูน่าอร่อยเสียจริง ! มันคงจะดีไม่น้อยหากบิดาผู้นี้กับแกล้มคู่กับไวน์นี่!"
หวงต้าพูดออกมาอย่างไม่รู้สึกรู้สาแต่อย่างใด แต่ก่อนที่มันจะพูดจบ เท้าของเจียงเฉินก็ฟาดลงที่หน้าของมัน หลงเหลือรอยเท้าไว้บนหน้ามัน
"เจ้าหมาบัดซบ อย่าแม้แต่จะคิดเกี่ยวกับมัน! เจ้าเพียงแค่เสาะหาสิ่งที่ทำให้ใจเต้นมิใช่รึไง!"
เจียงเฉินจ้องไปที่หวงต้า หวงต้ารู้ดีว่ามันผิด ดังนั้น นี่จึงเป็นครั้งแรกที่มันไม่ยอกย้อนกลับไป
"สมุนไพรสี่สิบแปดชนิด ผสานเข้ากับดวงจิตหมูป่าหนามอัคคีและน้ำศักดิ์สิทธิ์หกสุริยัน ในที่สุดข้าก็ปรุงยาหกสุริยันได้สำเร็จ ด้วยยานี่ก็จะสามารถประคับประคองชีวิตของหยู่น้อยไว้ได้"
เจียงเฉินพูด เขาได้เตรียมน้ำศักดิ์สิทธิ์หกสุริยัน ก่อนที่เขาจะเริ่มปรุงยา เจียงเฉินได้บ่มเพาะทักษะหกสุริยัน เขาสามารถดูดซับพลังหยางบริสุทธิ์จากธรรมชาติและแปรเปลี่ยนออกมาเป็นน้ำศักดิ์สิทธิ์หกสุริยันได้ มันเป็นส่วนผสมที่ไม่อาจหาสิ่งใดมาทดแทนได้
"โอ้ น้องชาย…."
ทันใดนั้นกั๋วฉานได้ร้องไห้ออกมา น้ำตาได้ไหลริน เขาอดไม่ได้ที่จะร้องไห้ออกมาด้วยความสุข
เจียงเฉินรู้สึกสับสนกับน้ำตาของกั๋วฉาน เขาได้ดวงจิตวิญญาณอสูรหมูป่าหนามอัคคี และปรุงยาหกสุริยันสำเร็จ ดังนั้นตามที่เขาคิดกั๋วฉานควรจะมีความสุข หรือแม้ว่าเขาจะไม่มีความสุข แล้วทำไมเขาถึงร้องไห้ออกมา?
"พี่กั๋ว เกิดอะไรขึ้นกับท่าน? มีใครกลั่นแกล้งท่าน? หรือจะเป็นหวงต้า?เช่นนั้นข้าจะแกล้งมันคืนให้ท่าน!"
เจียงเฉินพูดอย่างจริงจัง แต่นั่นทำให้เสียงร้องไห้ของกั๋วฉานดังขึ้นยิ่งกว่าเดิม
"บัดซบ มันเป็นเจ้าต่างหากที่ทำเขาร้องไห้ เรื่องนี้มันเกี่ยวอะไรกับข้า? เจ้าแก่นี่มันร้องไห้เพราะสิ่งที่เจ้าทำให้นั้นเกินกว่าที่เขาจะรับได้!"
หวงต้ากระโดดเข้ามาและยืดสถานการณ์ออกไป
เมื่อได้ยินเช่นนั้น ในที่สุดเจียงเฉินก็เข้าใจว่าทำไมกั๋วฉานถึงร้องไห้ออกมา ทั้งหมดเป็นเพราะว่าเจียงเฉินได้ปรุงยาระดับสูงอย่างยาหกสุริยันสำเร็จภายในครั้งเดียว และยังใช้เวลาเพียงครึ่งวัน กั๋วฉานเป็นนักปรุงยาที่มีชื่อเสียงในแคว้นฉี สิ่งนี้ทำให้ความภาคภูมิใจถูกทำลายลง
"น้องชาย นี่มันมากเกินไปสำหรับข้าจริงๆ"
กั๋วฉานรู้สึกมีความสุข แต่ในขณะเดียวกัน เขารู้สึกค่อนข้างรันทดตัวเอง เขามีความสุขที่เจียงเฉินปรุงยาหกสุริยันสำเร็จ นั่นหมายความว่าหยานเฉินหยู่จะไม่ตาย อย่างไรก็ตามเขารู้สึกรันทดใจเพราะว่าเจียงเฉินได้หักหน้าของเขาอย่างรุนแรง เขาคิดว่าไม่ว่าเจียงเฉินจะอัจฉริยะขนาดไหน อย่างน้อยต้องใช้เวลาสามถึงสี่วันในการปรุงยานี้ แต่เขาไม่เคยคิดว่ามันจะสำเร็จเพียงครั้งเดียวและใช้เวลาแค่ครึ่งวัน แถมดูจากสีของเม็ดยา มันต้องมีประสิทธิภาพร้อยส่วนเป็นแน่ ทักษะการปรุงยาของเจียงเฉินช่างน่าอัศจรรย์ยิ่งนัก
"พี่ชาย ไม่ต้องร้องไห้….ท่านได้เรียนรู้ทักษะรากวิญญาณยอดเยี่ยม ทักษะการปรุงยาของท่านต้องยอดเยี่ยมขึ้นอย่างแน่นอน! เดี๋ยวข้าขอตัวไปช่วยหยู่น้อยก่อน"
เจียงเฉินวางมือไว้บนไหล่ของกั๋วฉานแสดงถึงการปลอบประโลมเขา หลังจากนั้นเขาก็มุ่งหน้าไปยังทิศทางที่หยานเฉินหยู่พักฟื้นอยู่
กั๋วฉานถอนหายใจเฮื่อกใหญ่ออกมา จากนั้นเขาก็ตามเจียงเฉินไป ตัวตนของเจียงเฉินได้สอนเขาว่าปาฏิหารย์คืออะไร นับแต่นี้เป็นต้นไป ไม่ว่าสิ่งที่ท้าทายสวรรค์จะเกิดขึ้นรอบตัวเจียงเฉิน กั๋วฉานก็จะไม่เป็นเช่นวันนี้อีก
หยานเฉินหยู่ยังคงนอนอยู่บนเตียงภายในห้องที่เงียบสงบ นางดูเหมือนกับเจ้าหญิงนิทรา
เจียงเฉินนั่งลงไปข้างกายนาง เขาวางฝ่ามือของเขาลงบนใบหน้าที่เย็นเฉียบ จากนั้นพูดเขาก็ค่อยๆพูดออกมาว่า "หยู่น้อย มันเป็นความผิดของท่านพี่เจียงเฉินที่ไม่สามารถปกป้องเจ้าได้ เมื่อเจ้าหายดีแล้ว ข้าให้สัญญา ข้าจะไม่ปล่อยให้เจ้าต้องประสบกับเรื่องเศร้าโศรกใดๆ ใครก็ตามที่กล้ากลั่นแกล้งเจ้า ข้าจะสังหารพวกมันทั้งหมด"
เสียงของเจียงเฉินนั่นนุ่มนวลและอ่อนโยน แต่กั๋วฉานสามารถสัมผัสได้ถึงความปราถนาที่แรงกล้าและความโหดร้ายภายใน ไม่มีคำไหนจากชายคนนี้ที่เป็นเรื่องล้อเล่น
เจียงเฉินป้องยาหกสุริยันลงไปในปากของหยานเฉินหยู่ เมื่อเม็ดยาได้เข้ามาในร่างกายของนาง ทันใดนั้น พลังงานมหาศาลได้ปรากฏขึ้นจากร่างกายของนาง เพียงแค่ไม่นาน ม่านพลังแสงสีทองได้ปรากฏขึ้นภายนอกร่างกายของนาง หยานเฉินหยู่ยังคงหลับอย่างเงียบสงบภายในม่านพลังนั่น ม่านพลังสีทองนั้นเหมือนกับดักแด้ที่คอยปกป้องหยานเฉินหยู่ รอจนถึงเวลาที่นางจะแตกออกมา และเกิดขึ้นใหม่อีกครั้ง
"พลังของยาหกสุริยันสามารถรับประกันชีวิตของหยู่น้อยได้ นางจะดูดซับความแข็งแกร่งจากเม็ดยาทีละน้อย ขณะที่นางกำลังหลับ ในอนาคตเมื่อข้าหาน้ำศักดิ์สิทธิ์เก้าสุริยันและให้นางดื่มมัน หยู่น้อยก็จะตื่นขึ้นและระดับการบ่มเพาะของนางก็จะทะยานสูงขึ้น"
เจียงเฉินอธิบาย
กั๋วฉานผงกหัวของเขา เขาไม่สงสัยในสิ่งที่เจียงเฉินพูด ยาหกสุริยันมีดวงจิตวิญญาณอสูรหมูป่าหนามอัคคีอยู่ภายใน และมันก็ล้ำค่าเพียงพอ หากมีน้ำศักดิ์สิทธิ์เก้าสุริยัน ไม่ต้องพูดถึงหยานเฉินหยู่ที่มีกายศักดิ์สิทธิ์ครอบครองชีพจรเก้าหยิน แม้แต่คนธรรมดาก็กลายเป็นอัจฉริยะและระดับการบ่มเพาะก็จะทะยานสูงขึ้น
"พี่กั๋ว ข้าคงไปนรกอเวจีในอีกไม่กี่วัน ท่านต้องช่วยข้าดูแลหยู่น้อยกับพี่หยาน"
หลังจากที่ช่วยหยานเฉินหยู่ได้ เป้าหมายต่อไปของเจียงเฉินคือนรกอเวจี และตามหาอสูรโลกา ฮันหยานเป็นพี่ชายคนแรกของเขาหลังจากที่เขาได้เกิดใหม่ ดังนั้นเจียงเฉินต้องช่วยเขาไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น
"น้องชาย เจ้าต้องการเข้าไปยังนรกอเวจีจริงๆน่ะหรือ?"
เมื่อพูดถึงนรกอเวจี กั๋วฉานอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วของเขาขึ้นมา สถานที่ซึ่งเต็มไปด้วยอันตรายมากมาย ทางที่ดีที่สุดคืออย่าได้ย่างกรายเข้าไป
"ข้าสนใจสิ่งที่อยู่ภายในนรกอเวจี นอกจากนี้ข้ายังจำเป็นต้องเข้าไปเพื่อช่วยพี่หยาน เมื่อกวนอี้หยุนมีความกล้าพอที่จะเข้าไป ก็ไม่มีความจำเป็นที่ข้าเจียงเฉินต้องเกรงกลัวมัน"
เจียงเฉินพูดออกมาอย่างจริงจัง เขารักการผจญภัยและสิ่งท้าทาย มันได้ให้ความหมายกับชีวิตของเขา นอกจากนี้ ด้วยทักษะร่างแปลงมังกร เขาจำเป็นต้องผ่านสิ่งท้าทายจำนวนหนึ่งก่อนที่จะคืบหน้าขึ้นมา ทักษะร่างแปลงมังกรเท่านั้นที่จะบ่มเพาะมันยากขึ้นเรื่อยๆเพื่อที่จะทะลวงผ่านขั้นต่อไป ดังนั้นเจียงเฉินจึงถือโอกาสนี้เข้าไปยังนรกอเวจี
"หวงต้า การเดินทางไปนรกอเวจีนี่เต็มไปด้วยอันตราย เจ้าสามารถเลือกจะไม่ตามข้าก็ได้ ข้าไม่บังคับเจ้า"
เจียงเฉินมองไปที่หวงต้าก่อนจะพูดออกมา
"บัดซบ เจ้าจะทิ้งข้าไว้ด้านหลังขณะที่เดินทางไปยังสถานที่อันตรายงั้นรึ?ข้าจะบอกเจ้าคู่หู ไม่มีทางที่เจ้าจะสลัดข้าแล้วหนีไปได้! บิดาผู้นี้จะไปนรกอเวจีกับเจ้าไม่ว่ายังไงก็ตาม!"
หวงต้าเชิดหน้าที่เต็มไปด้วยความภาคภูมิใจและพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่หยิ่งยโส
"ฮ่ะฮ่า ดี!"
เจียงเฉินระเบิดหัวเราะออกมา เขารู้สึกค่อนข้างเห็นใจ แม้ว่าความสัมพันธ์ระหว่างเขากับหวงต้าจะเริ่มต้น หลังจากที่สู้กันอย่างดุเดือด หลังจากที่ใช้เวลาด้วยกัน และผ่านเหตุการณ์ต่างๆมากมาย ความสัมพันธ์ลึกลงไปของพวกเขาได้ก่อตัวขึ้น ไม่ว่าเจียงเฉินจะทำอะไร ไม่ว่ามันจะอันตรายขนาดไหน หวงต้าก็เต็มใจที่จะติดตามเขาไปเสมอ ตั้งแต่การสังหารราชันย์จันทราโลหิตจนไปถึงหมูป่าหนามอัคคี หวงต้าได้ช่วยเหลือเขาเสมอ
นอกจากนี้ เมื่อเจ้าหมานี่ติดตามเขา มันก็ได้ช่วยเหลือเขาอย่างมาก
หลังจากที่จัดการเรื่องหยานเฉินหยู่เรียบร้อย ในที่สุดในใจของเจียงเฉินสามารถสงบสุขได้เสียที เขารู้สึกผ่อนคลาย ในคืนเดียวกันด้านนอกสวนสมุนไพรของกั๋วฉาน เจียงเฉิน กั๋วฉาน และหวงต้า นั่งล้อมรอบโต๊ะหิน พร้อมดื่มด้วยกัน และแน่นอนว่า พวกเขาดื่มไวน์ที่ดีที่สุดที่กั๋วฉานได้ต้มขึ้นมา
ฟุ่บ…!
ทันใดนั้น ได้มีร่างร่อนลงมาจากท้องฟ้า และปรากฏขึ้นที่โต๊ะตัวถัดไป ชายคนนั้นไม่ได้แสดงท่าทีอย่างเป็นทางการใดๆ เขานั่งลงและหยิบหม้อไวน์ จากนั้นซดลงไปหนึ่งกรึ๊บ
"ท่านผู้นำ ท่านหยาบคายเกินไปแล้ว ท่านไม่ได้ขออนุญาตข้าสักคำ นั่นมันไวน์ของข้านะ"
กั๋วฉานพูดออกมา ชายคนที่เพิ่งมาถึง คือผู้นำนิกายทมิฬ นักพรตทมิฬ
"ว่ายังไงนะ? บิดาผู้นี้ดื่มไวน์ของเจ้าเพียงแค่กรึ๊บเดียวเท่านั้น เจ้าจะงกไปทำไม?"
มันเป็นเรื่องยากสำหรับนักพรตทมิฬที่จะสุภาพได้
"ข้ามั่นใจว่าท่านผู้นำนิกายมาที่นี่ต้องมีเหตุผลเป็นแน่"
เจียงเฉินพูดพร้อมกับประสานมือของเขาต่อหน้านักพรตทมิฬ
"อันที่จริง ที่ข้ามาที่นี่แจ้งแก่พวกเจ้า มันทำให้เจ้าสัมผัสถึงวิกฤติการณ์บางอย่าง"
นักพรตทมิฬพูดขณะที่จ้องมองไปที่เจียงเฉิน
"สัมผัสถึงวิกฤติการณ์? ข้าคาดว่ามันจะเกี่ยวกับหนานเป่ยเฉา?"
เจียงเฉินเป็นคนฉลาดหลักแหลม สิ่งที่สามารถดึงดูดความสนใจจากนักพรตทมิฬและเจียงเฉินได้ มันต้องเป็นเรื่องบางอย่างเกี่ยวกับหนานเป่ยเฉา
"ถูกแล้ว ข้ามีข่าวมาบอกว่าหนานเป่ยเฉาทะลวงเข้าสู่ขอบเขตแก่นแท้ศักดิ์สิทธิ์ได้แล้ว นี่ยังไม่เท่าไร ส่วนสำคัญจริงๆอยู่ที่มันถูกเลือกโดยวังยุทธ และตอนนี้มันได้กลายเป็นศิษย์ของวังยุทธไปแล้ว"
เมื่อพูดถึงวังยุทธ นักพรตทมิฬที่ใบหน้าของเขาจะแสดงความนับถือออกมาเล็กน้อย
"ว่ายังไงนะ? หนานเป่ยเฉาถูกเลือกโดยวังยุทธ?!"
กั๋วฉานอุทานออกมา สิ่งที่เขาได้ยินนั้นเป็นเรื่องที่น่าตกตะลึงจริงๆ
เจียงเฉินมีท่าทีงุนงง จึงถามออกมาว่า "วังยุทธ มันคืออะไร?"
"เจียงเฉิน ดูเหมือนว่าเจ้าจะไม่รู้ถึงขุมกำลังในทวีปตะวันออกดีนัก แล้วเจ้ารู้เกี่ยวกับเซียนยุทธแห่งยุครึเปล่า?"
นักพรตทมิฬ ถาม
เจียงเฉินส่ายหัว เขาไม่เคยได้ยินเกี่ยวกับเซียนยุทธแห่งยุคอะไรนั่นมาก่อน ตั้งแต่เขาเสี่ยงภัยจากเมืองสีชาด ผ่านเขาต้นกำเนิด และมายังแคว้นฉี เขาก็ไม่ได้ไปหยุดที่อื่น มีแคว้นทั้งหมดยี่สิบแปดแคว้นในทวีปตะวันออก และยังมีความสัมพันธ์ที่ซับซ้อนของนิกายและตระกูลที่ทรงพลังอีกมากมาย เขาไม่คุ้นเคยกับพวกมันทั้งหมด
"น้องชาย เซียนยุทธแห่งยุคนั้นเป็นขุมกำลังยักษ์ใหญ่ของทวีปตะวันออก เจ้าสามารถบอกได้ว่าขุมกำลังของพวกมันได้ปกครองทั่วทั้งทวีปตะวันออก เซียนยุทธแห่งยุคได้สร้างวังยุทธขึ้นมา และเป้าหมายของมันคือฝึกฝนอัจฉริยะในทุกแคว้นของทวีปตะวันออก"
กั๋วฉานอธิบาย
"เข้าใจแล้ว ด้วยความสามารถและศักยภาพของหนานเป่ยเฉา เป็นธรรมดาที่มันจะถูกวังยุทธเลือก โอ้ ใช่แล้ว เมื่อเซียนยุทธแห่งยุคปกครองทั่วทั้งทวีปตะวันออก ข้าคาดว่าแคว้นฉีก็ถูกปกครองเช่นกัน…แต่ทำไมถึงไม่มีใครพูดถึงมาก่อน?"
เจียงเฉินถาม
"มันน่าอายอย่างแท้จริง แคว้นฉีเป็นหนึ่งในแคว้นที่อ่อนแอที่สุดในทวีปตะวันออก และเซียนยุทธแห่งยุคไม่เคยจริงจังกับพวกเรา ในความจริงนั้น ไม่มีนิกายไหนในแคว้นฉีที่มีคุณสมบัติที่จะถูกปกครองโดยเซียนยุทธแห่งยุค มีอัจฉริยะค่อนข้างน้อยจากสี่นิกายใหญ่และพวกมันทั้งหมดทะลวงเข้าขอบเขตแก่นแท้ศักดิ์สิทธิ์ก่อนพวกมันจะอายุสามสิบ และกลายเป็นศิษย์แกน แต่ไม่มีพวกมันคนใดที่ดุงดูดความสนใจของเซียนยุทธได้ ดังนั้น พวกมันจึงทำได้เพียงเดินทางไปยังแคว้นที่ทรงพลังยิ่งกว่าเพื่อฝึกฝนตัวเอง มันเป็นครั้งแรกในประวัติศาสตร์ที่เซียนยุทธมายังแคว้นฉีเพื่อเชิญหนานเป่ยเฉาเป็นศิษย์ของพวกเขา นี่มันได้พิสูจน์ถึงศักยภาพที่เหลือเชื่อของหนานเป่ยเฉา ตอนนี้ หนานเป่ยเฉาทะลวงเข้าสู่ขอบเขตแก่นแท้ศักดิ์สิทธิ์แล้ว และแรงกดดันกับเจ้าก็จะยิ่งใหญ่ขึ้น"
นักพรตทมิฬพูดด้วยน้ำเสียงที่เป็นกังวล หนานเป่ยเฉาเป็นคนแรกจากแคว้นฉีที่ได้เป็นศิษย์ของเซียนยุทธ ตัวตนของมันไม่เป็นเพียงแค่ภัยคุกคามสำหรับเจียงเฉินเท่านั้น แต่มันยังเป็นภัยคุกคามสำหรับนิกายใหญ่อีกสามนิกายในแคว้นฉี อีกแค่ไม่กี่ปีสถานการณ์ปัจจุบันในแคว้นฉีก็จะเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง
============================
โปรดติดตามตอนต่อไป………..
