แปลไทยโดย : Subaru-Kyun
ตรวจทาน : Subaru-Kyun
=============================
ศิษย์ทั้งหมดของนิกายวิหารมรกต ยืนอยู่ภายใต้รูปแบบอนันต์ด้วยสีหน้าซีดเซียวและมีท่าทีตกใจ เมื่อพวกมันจ้องมองไปบนท้องฟ้าเห็นฉากที่ราวกับวันโลกาวินาศ พวกมันตกใจกลัวอย่างมากแม้แต่จิตวิญญาณของก็ยังสั่นเทาไปด้วยความหวาดกลัว
นี่มันน่ากลัวเกินไป ตลอดมาพวกมันได้ทำตัวหยิ่งยโสและมองไปยังคนเบื้องล่าง พวกมันมีความภาคภูมิใจที่ได้เป็นศิษย์นิกายวิหารมรกต อย่างไรก็ตามเมื่อเจอกับหมูป่าหนามอัคคีที่เหนือกว่าพวกมันมาก พวกมันก็ไม่มีโอกาสที่จะโจมตีแม้แต่น้อย พวกมันอ่อนแอเกินที่จะต้านทานต่อหมู่ป่าหนามอัคคีที่ทรงพลัง เหมือนกับกลุ่มของมดที่ทำได้เพียงหลบซ่อนตัวอยู่ภายในการป้องกันของรูปแบบอนันต์เท่านั้น หากพวกมันไม่หลบซ่อน แค่เพียงระลอกพลังงานที่ปลดปล่อยออกมาจากหมูป่าหนามอัคคีก็เพียงพอที่จะสังหารพวกมันแล้ว
"หมูป่าหนามอัคคีช่างน่าสะพรึงกลัวยิ่งนัก! มันแข็งแกร่งยิ่งกว่าเมื่อสามปีก่อน แม้แต่ท่านผู้นำก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของมัน!"
"หมูป่าหนามอัคคีไม่เคยกราดเกรี้ยวมาก่อน ทำไมวันนี้มันถึงได้มาถามหาลูกของมัน? นี่มันเรื่องไร้สาระอะไรกัน หมูป่าหนามอัคคีมันไปมีลูกตั้งแต่เมือไร?! ข้าไม่เคยเห็นหมูป่าหนามอัคคีตัวน้อยในนิกายวิหารมรกตสักนิดเดียว ไม่ใช่ว่ามันมาสร้างปัญหาที่นี่โดยไร้ซึ่งเหตุผล?"
"ข้าไม่คิดว่าเป็นเช่นนั้น ความกราดเกรี้ยวของหมูป่าหนามอัคคีไม่ใช่เพียงแสร้งทำแน่ ทำไมมันถึงต้องการโจมตีพวกเราโดยปราศจากเหตุผลด้วยโทสะที่รุนแรงเช่นนี้? ข้านึกเหตุผลไม่ออกเลยจริงๆ"
"ท่านผู้นำได้เปิดใช้รูปแบบอนันต์แล้ว! ข้าได้ยินว่านี่เป็นรูปแบบป้องกันของนิกาย ที่ควบคุมโดยผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้ศักดิ์สิทธิ์มากกว่าสิบคน! มันทำให้พวกเขาสามารถส่งผ่านพลังทั้งหมดไปให้ท่านผู้นำ ด้วยสื่งนี้ ข้ามั่นใจว่าหมูป่าหนามอัคคีย่อมพ่ายแพ้เป็นแน่"
"ใช่แล้ว..! ข้าเคยได้ยินว่าหากรูปแบบอนันต์เปิดใช้งานเต็มที่ ศิษย์ทุกคนสามารถส่งพลังงานของพวกเขาพร้อมกันได้! นี่มันช่างสุดยอดจริงๆ"
………………………………..
การเปิดใช้งานรูปแบบอนันต์ทำให้เหล่าศิษย์ที่กำลังตื่นตระหนกกับการโจมตีที่ตกลงมาใจเย็นลงได้ ศิษย์นิกายวิหารมรกต พวกมันทั้งหมดต่างรู้เกี่ยวกับรูปแบบอนันต์ มันได้ถูกใช้เป็นรูปแบบป้องกันนิกายด้วยเหตุผลที่มันมีเอกลักษณ์บางอย่างและมีโครงสร้างที่ทรงพลัง ดังนั้น เหล่าศิษย์นิกายจึงเชื่อว่ามันสามารถจัดการหมูป่าหนามอัคคีลงได้โดยไม่มีปัญหาใดๆ
"หมูป่าหนามอัคคี เจ้ายังคงดื้อด้านไม่ยอมถอยกลับไป? หากเจ้ายังคงสร้างปัญหาเช่นนี้ ข้าก็ต้องสั่งสอนบทเรียนให้แก่เจ้า!"
ชิงฉื่อตะโกนใส่หมูป่าหนามอัคคี แม้ว่าพวกมันจะได้เปิดใช้รูปแบบอนันต์ แต่มันยังคงไม่ต้องการให้เรื่องมันแย่ลงไปกว่านี้ มันรู้ถึงความแข็งแกร่งของหมูป่าหนามอัคคีดี วันนี้นิกายของได้รับความเสียหายไปมากมาย ตราบใดที่หมูป่าหนามอัคคียอมถอยกลับไป ถึงอย่างไรชิงฉื่อก็ไม่ต้องการต่อสู้จนกว่ามีฝ่ายหนึ่งแตกดับ
โฮก…!
ถึงอย่างนั้น หมูป่าหนามอัคคีไม่สนใจคำสั่งของชิงฉื่อ มันเปิดปากออกมาพ่นลูกไฟขนาดใหญ่ไปยังรูปแบบนั้น
ตู้มม…!
ลูกไฟปะทะเข้ากับรูปแบบอนันต์ ส่งผลให้เกิดการสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง ม่านแสงที่ปกคลุมไปด้วยสัญลักษณ์นับไม่ถ้วนและดูเหมือนเป็นการป้องกันที่ไม่อาจทำลายได้ มันได้ป้องกันลูกไฟไว้ได้ การโจมตีไม่สามารถทะลุผ่านรูปแบบอนันต์ลงได้
"เอาลูกของข้า.. คืนมา!"
หมูป่าหนามอัคคีที่กราดเกรี้ยวมีเป้าหมายเพียงสิ่งเดียว นั่นก็คือเอาลูกของมันคืน มันต้องการทำลายนิกายไว้ใต้เท้าของมันเสียด้วยซ้ำ
เปลวเพลิงสีทองปรากฏขึ้นมาปกคลุมร่างกายหมูป่าหนามอัคคี ร่างกายที่ใหญ่โตนั่นดูเหมือนกับภูเขาไฟ มันกระแทกเข้าใส่ชิงฉื่อที่ดูเหมือนไม่อาจเอาชนะได้
"เจ้ากำลังมองหาที่ตาย!"
ความชั่วร้ายได้ปรากฏขึ้นบนใบหน้าชิงฉื่อ เสียงเสียดแทงจากหอกในมือเขายังไม่หยุดลง ผู้อาวุโสแก่นแท้ศักดิ์สิทธิ์ทั้งสิบห้าคนส่งพลังงานทั้งหมดของพวกมันเข้าไปยังพลังงานรูปแบบอนันต์ จากนั้นมันก็ส่งผ่านเข้าสู่ร่างกายชิงฉื่อ พละกำลังการต่อสู้ของมันทะยานขึ้นไประดับใหม่
พลังงานที่ให้นั้นมาจากผลจากการทำงานร่วมกัน เมื่อพลังงานทั้งหมดจากผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้ศักดิ์สิทธิ์ทั้งสิบห้าคนส่งพลังงานเข้าสู่คนเพียงคนเดียว คนผู้นั้นก็จะสามารถครอบครองพละกำลังการต่อสู้ที่แข็งแกร่งยิ่งกว่าการโจมตีผสานของผู้อาวุโสแก่นแท้ศักดิ์สิทธิ์ทั้งสิบห้าคนเสียอีก
เสียงโหยหวนดังออกมาจากหอก หลังจากนั้น ชิงฉื่อกระโดดขึ้นไปบนฟ้าเผชิญหน้ากับหมูป่าหนามอัคคี มันฟาดฟันหอกของมันใส่ท้องของหมูป่าหนามอัคคีอย่างรุนแรง
เคร้ง…! ฉึก…!
ในเวลานี้ พลังของหอกแข็งแกร่งยิ่งกว่าก่อน มันเจาะทะลวงเกราะแข็งสีทอง หัวหอกได้ปักลึกลงในร่างกายหมูป่าหนามอัคคี
เลือดสีทองได้ไหลออกมาจากบาดแผลของหมูป่าหนามอัคคี มันส่องแสงเจิดจ้าก่อนที่จะหยดลงบนรูปแบบอนันต์ จากนั้นมันก็ได้เลือนหายไปในทันที
ฮึ่ม..!
ชิงฉื่อแค่นเสียงเย็นชาออกมา พร้อมกับสะบัดหอกของมัน ร่างหมูป่าหนามอัคคีที่ใหญ่โตได้ถูกขว้างออกไปไกล ชิงฉื่อที่รวมเข้ากับพลังงานทั้งหมดของผู้อาวุโสระดับแก่นแท้ศักดิ์สิทธิ์ทั้งสิบห้าคน ตอนนี้มันได้ครอบครองพละกำลังที่ยอดเยี่ยมยิ่งกว่าหมูป่าหนามอัคคี
ข้างบนก้อนเมฆ เจียงเฉินและหวงต้ายังคงมองสิ่งที่เกิดขึ้น เจียงเฉินยังคงมีสีหน้าเยือกเย็น ในฐานะที่ครั้งหนึ่งเขาเคยเป็นเซียนที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในโลก เขารู้เกี่ยวกับรากฐานที่พวกนิกายใหญ่มีเป็นอย่างดี ไม่ต้องพูดถึงเหล่านิกายขนาดใหญ่ในทวีปศักดิ์สิทธิ์ เฉกเช่นนิกายวิหารมรกตเป็นตัวอย่าง
นิกายใหญ่ไม่ใช่มีเพียงแค่ประโยชน์จากการสร้างในช่วงเวลาที่สมบูรณ์แบบในที่ตั้งที่เหมาะสมเท่านั้น มันยังมีสมบัติที่ทรงพลังที่สามารถสนับสนุนรูปแบบที่แข็งแกร่ง นั่นคือสิ่งที่เกิดขึ้นในตอนนี้ หากนิกายที่ปราศจากความช่วยเหลือจากรูปแบบอนันต์ นิกายวิหารมรกตคงกลายเป็นซากปรักหักพังโดยหมูป่าหนามอัคคีไปแล้ว อย่างไรก็ตาม พวกมันมีรูปแบบอนันต์ พวกมันจึงสามารถพลิกกลับมาได้
สิ่งนี้เป็นรากฐานของนิกายใหญ่ และเป็นเหตุผลที่ว่านิกายใหญ่สามารถยังมีอำนาจในอาณาเขตของพวกมันอยู่ได้หลายปี หากรูปแบบอนันต์เปิดใช้งานเต็มที่ มันคงจะสามารถส่งพลังของทุกคนในนิกายวิหารมรกตให้แก่คนเพียงคนเดียวได้ รวมไปถึงศิษย์ในและศิษย์นอกของนิกายเช่นกัน
ดังนั้นจึงไม่มีใครต้องการโค่นล้มนิกายใหญ่ มันเป็นสิ่งที่ยากยิ่งที่จะสำเร็จลงได้
"หมูป่าหนามอัคคีบาดเจ็บ มันจบลงแล้วหรือ?"
หวงต้าถาม
"ไม่ต้องกังวล บาดแผลเล็กน้อยนี่ไม่มีความหมายสำหรับหมูป่าหนามอัคคี อย่างไรก็ตาม มันได้จุดโทสะที่แท้จริงและความโหดร้ายขึ้นมา ซึ่งจะทำให้มันโต้กลับด้วยการโจมตีที่ร้ายแรงยิ่งกว่า การต่อสู้นี่มันยังห่างไกลจากจุดจบนัก"
รอยโค้งได้ปรากฏขึ้นบนริมฝีปากของเจียงเฉิน
"ฮ่าฮ่า ดูนี่สิ เจ้าหมูป่าหนามอัคคีบาดเจ็บล่ะ!"
"รูปแบบอนันต์ช่างทรงพลังอะไรขนาดนี้! หมูป่าหนามอัคคีไม่ใช่คู่ต่อสู้ของท่านผู้นำอีกต่อไปแล้ว!"
"ดูนั่น ดูเหมือนหมูป่าหนามอัคคีที่บาดเจ็บกำลังเปลี่ยนไป!"
……………………………………………………..
เมื่อศิษย์นิกายเห็นความเปลี่ยนแปลงของหมูป่าหนามอัคคี ท่าทีของพวกมันทั้งหมดก็แปรเปลี่ยนไปอีกครั้ง
โฮก…!
เสียงคำรามอย่างกราดเกรี้ยวดังออกมาจากสถานที่แห่งนั้น หมูป่าหนามอัคคีไม่ได้สนใจเลือดที่ออกจากบาดแผลของมัน เลือดออกแค่นี้มันเล็กน้อยสำหรับมัน
หมูป่าหนามอัคคีบ้าคลั่งโดยสมบูรณ์ ร่างกายอันใหญ่โตของมันกลิ้งไปรอบๆบนท้องฟ้า มันเงยหน้าของมันอย่างภาคภูมิและกู่ร้องออกมา ดวงตาทั้งสองข้างได้กลายเป็นสีแดงโดยสมบูรณ์ ไม่หลงเหลือสีอื่นภายในดวงตาของมัน
ไม่เพียงแค่นั้น เปลวเพลิงสีทองที่ปกคลุมร่างกายได้เปลี่ยนเป็นสีแดงโลหิตอย่างช้าๆ ด้วยทั้งหมดนี้ เพียงเวลาไม่นาน พลังงานของหมูป่าหนามอัคคีทะยานสูงขึ้นอย่างต่อเนื่อง อย่างไม่ต้องสงสัย
"บัดซบ เจ้านี่มันใช้ทักษะบ้าอะไรกัน มันแข็งแกร่งขนาดไหนกันแน่?!"
หลิวหงอดไม่ได้ที่จะสบถสาปแช่งออกมา
บนก้อนเมฆที่ห่างไกล ดวงตาของเจียงเฉินและหวงต้าถูกจุดประกายขึ้นมา พวกเขารู้ว่าหมูป่าหนามอัคคีเปลี่ยนไปได้อย่างไรและเพราะเหตุใด
"เยี่ยม ภารกิจสำเร็จ!"
เจียงเฉินไม่สามารถเก็บอาการตื่นเต้นไว้ได้อีก
"ถูกต้อง เมื่อหมูป่าหนามอัคคีได้แผลจากคมหอกของผู้นำนิกาย มันก็ได้จุดประกายความดุร้ายของหมูป่าหนามอัคคี และทำให้มันเริ่มแผดเผาพลังชีวิตเพื่อแลกเปลี่ยนกับพละกำลังการต่อสู้ที่เพิ่มขึ้น! มันได้ใช้ชีวิตของมันแลกเปลี่ยนกับพลังงานที่มหาศาล เช่นนั้นมันจะสามารถเอาไข่ทองคำคืนมาได้ หลังจากทำเช่นนั้น หมูป่าหนามอัคคีจะอ่อนแอลงระยะเวลาหนึ่ง และตอนนั้นก็เป็นเวลาที่พวกเราจะลงมือ"
หวงต้าพูด ทั้งมันและเจียงเฉินต่างตัดสินได้อย่างยอดเยี่ยม พวกเขาสามารถบอกว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับหมูป่าหนามอัคคีด้วยการมองเพียงครั้งเดียว แม้ว่ามันจะดูเหมือนคงกระพันในตอนนี้ แต่พละกำลังความแข็งแกร่งนั้นมันแค่เพียงชั่วคราวเท่านั้น เมื่อมันอ่อนแอลง เจียงเฉินและหวงต้าก็จะสามารถสังหารมันได้
โฮก…!
เปลวเพลิงโทสะของหมูป่าหนามอัคคีคงกระพันได้ทะยานขึ้นสูงเสียดฟ้า ดวงตาของมันมีสีแดงโดยสมบูรณ์ มันกระโดดเข้าใส่ชิงเฉิงอย่างแรง
"ทำไมเจ้าสารเลวนี่ถึงได้เผาผลาญพลังชีวิตของตนเอง?! มันมีเหตุผลอะไรถึงต้องพยายามถึงขนาดนั้น? หรือว่า ลูกของมันจะอยู่ที่นิกายวิหารมรกตจริงๆ?"
ชิงฉื่อขมวดคิ้ว จนถึงตอนนี้ มันยังงุนงงว่าทำไมหมูป่าหนามอัคคีถึงได้ทำเช่นนี้ หากมันไม่มีอะไร คงไม่มีความจำเป็นที่หมูป่าหนามอัคคีเผาผลาญพลังชีวิตของมัน
มันไม่มีเวลามากพอที่จะคิด การโจมตีของหมูป่าหนามอัคคีก็ตรงเข้ามาหามันด้วยความเร็วสูง ชิงฉื่อตะโกนออกมาอย่างกราดเกรี้ยวจากนั้นหอกในมือของมันก็แปรเปลี่ยนเป็นมังกร เข้าไปปะทะกับการโจมตีของหมูป่าหนามอัคคี
ตู้มม….!
เสียงดังแสบแก้วหูได้สั่นสะเทือนไปทั่วทั้งรูปแบบอนันต์ ศิษย์จำนวนมากที่ยืนอยู่ภายใต้นั้นได้สูญเสียการได้ยินไปในทันที ความแข็งแกร่งของหมูป่าหนามอัคคีได้เพิ่มขึ้นเป็นเท่าตัว และชิงฉื่อที่ได้เปิดรูปแบบอนันต์ก็ยังไม่สามารถต้านทานการโจมตีเพียงครั้งเดียวของมันได้
อั่ก…
ชิงฉื่อเปิดปากและพ่นเลือดออกมา เลือดได้ร่วงหล่นลงบนรูปแบบอนันต์ เกิดประกายแสงเจิดจ้าขึ้นและมันก็เลือนหายไป ใบหน้าของชิงฉื่อเปลี่ยนเป็นซีดขาว พลังปราณและเลือดของมันปั่นป่วนไปหมด ทำให้มันรู้สึกคลื่นไส้ การปะทะกันทำให้มันบาดเจ็บสาหัส
ชิงฉื่อมองไปยังฝ่ามือของมัน พบว่าระหว่างนิ้วชี้กับหัวแม่มือได้ฉีกขาดออกไป และเลือดได้ไหลออกมา
เปรี๊ยะ…!
หมูป่าหนามอัคคีกระทืบเท้าที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามของมันลงบนรูปแบบอนันต์ ส่งผลให้เกิดการสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง หลายแห่งในรูปแบบได้เริ่มแตกออก ดูเหมือนมันจะแตกกระจายในเร็วๆนี้เป็นแน่
โฮก..!
หมูป่าหนามอัคคีที่กราดเกรี้ยวได้โจมตีอย่างเต็มที่ ในตอนนี้ทุกคนในนิกายวิหารมรกตต่างมีใบหน้าซีดเซียว ไม่มีใครรู้ว่าทำไมหมูป่าหนามอัคคีถึงได้โกรธขึ้นมา และพวกมันไม่คิดว่าจะมีลูกของหมูป่าหนามอัคคีอยู่ในนิกายวิหารมรกตด้วย
ในตอนที่หมูป่าหนามอัคคีกำลังโจมตีรูปแบบอยู่ ชิงฉื่อก็มีท่าทีเปลี่ยนไป ทันใดนั้นมันก็นึกขึ้นได้เกี่ยวกับไข่ทองคำ
"ไข่ทองคำ ต้องเป็นไข่ทองคำนี่เป็นแน่! ไม่ต้องสงสัยเลย ข้าสัมผัสถึงพลังงานที่คุ้นเคยจากมัน! คล้ายกับพลังงานของหมูป่าหนามอัคคี! ใช่แล้ว ไข่นี่เต็มไปด้วยพลังงานชีวิตที่มหาศาล ลูกหมูป่าหนามอัคคีอยู่ภายในไข่นี่เป็นแน่!"
เมื่อคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ ชิงฉื่อก็กระอักเลือดออกมาอีกครั้ง อย่างไรก็ตาม มันเป็นเช่นนี้เพราะว่าความโกรธของมัน ความจริง เมื่อชิงฉื่อเห็นไข่ทองคำครั้งแรก มันก็สัมผัสถึงพลังงานที่คุ้นเคยจากมันได้ แต่มันผ่านไปสามปีตั้งแต่มันได้พบกับหมูป่าหนามอัคคีครั้งสุดท้าย รวมถึงความจริงที่ไข่ทองคำที่หลิวหงนำกลับมา และมันได้รับจากชายหนุ่มเพื่อเป็นการขอโทษ มันไม่รู้ว่าเกี่ยวข้องกับหมูป่าหนามอัคคี
"หมูป่าหนามอัคคี หยุดการโจมตีของเจ้าเดี๋ยวนี้! เจ้ากำลังตามหาสิ่งนี้ใช่หรือไม่?!"
ชิงฉื่อรีบตะโกนออกมา มันไม่สามารถรับการโจมตีของหมูป่าหนามอัคคีได้อีกต่อไป ทันใดนั้นมันก็เอาไข่ทองคำออกมาจากแหวนเก็บของ
เมื่อหมูป่าหนามอัคคีเห็นไข่ทองคำ มันก็หยุดการโจมตีของมันลงทันที ดวงตาที่แดงก่ำของมันค่อยเลือนหายไปอย่างช้าๆ พลังงานรุนแรงของมันสงบลง
=============================
โปรดติดตามตอนต่อไป…………..
