เมื่อได้ยินสิ่งที่เจียงเฉินพูด ใบหน้าของหวงต้าเต็มไปด้วยท่าทางตื่นเต้น มันกระโจนไปยังด้านหน้าด้วยร่างกายอันแข็งแกร่งของมัน และด้วยการใช้หัวหมาที่แข็งดั่งเหล็กไหล มันพุ่งชนมือขนาดยักษ์ที่สร้างขึ้นจากพลังหยวนของหวังอี้
เปรี้ยง!
พลังได้ร้อนระอุขึ้น มือขนาดยักษ์ที่สร้างจากพลังหยวนไม่อาจต้านทานหัวของหวงต้าได้ มันถูกทำลายราวกับฟองน้ำ
"อะไรกัน?!"
หวังอี้อุทานออกมา เมื่อหวงต้าลงมือ มีแต่เขาเท่านั้นที่รู้สึกถึงความแข็งแกร่งของคู่ต่อสู้ พลังงานที่หวงต้าปลดปล่อยออกมานั้นทรงพลังยิ่งกว่าของหวังอี้
คราวนี้เขาได้ดูถูกศัตรูของเขาเสียแล้ว
หวังอี้รู้ว่าตัวเขานั้นดูถูกคู่ต่อสู้ของเขา ดังนั้น เขาไม่กล้าที่จะละเลยอีก ทันใดนั้นเขาได้ชักดาบเปล่งประกายออกมาและฟันลำแสงไปกว่าโหลด้วยดาบของเขาและมันได้กลายเป็นใยแมงมุมขนาดยักษ์ ตรงกลางเป็นดาบ เขาได้ลงมืออย่างรุนแรงใส่หวงต้า
"ก๊ะก่ะ หัวของท่านปู่ผู้นี้แข็งยิ่งกว่าเหล็กไหล ไม่ใช่สิ่งที่เศษเหล็กสั่วๆเช่นนั้นจะทำอันตรายข้าได้! เจ้ามันอ่อนแอเกินไป!"
หวงต้าหัวเราะดังลั่น สายตาของทุกคนมองไปด้วยความหวาดกลัว มันใช้หัวของมันพุ่งตรงเข้าหาดาบ
การกระทำของมันทำให้เจียงเฉินตกใจ ดาบที่หวังอี้ถืออยู่ไม่ใช่ดาบทั่วไป มันเป็นยุทธภัณฑ์ขั้นกลาง ถึงแม้หัวของหวงต้าแข็ง เจียงเฉินไม่คิดว่ามันจะแข็งพอที่จะรับมือยุทธภัณฑ์ขั้นกลางได้
"ฮ่าฮ่า เจ้ากำลังรนหาที่ตาย!"
ตอนนี้กระทั่งหวังอี้ยังหัวเราะเสียงดังออกมา ในความคิดของเขา ไม่ว่าหวงต้าจะแกร่งเพียงใด ไม่มีทางที่มันจะใช้หัวไปสู้กับยุทธภัณฑ์ขั้นกลางได้
แต่แย่หน่อย หวงต้าได้ทำให้มันผิดหวัง ก่อนที่หัวของมันจะปะทะกับดาบทันใดนั้นสัญลักษณ์ลึกลับได้ปรากฎขึ้นที่ดวงตาของมัน ด้วยการใช้สัญลักษณ์นั่น หัวของหวงต้าปกคลุมด้วยแสงสีทองในทันที
เปรี้ยง!
สิ่งที่เกิดขึ้นทำให้ทุกคนตกตะลึง เมื่อยุทธภัณฑ์ขั้นกลางของหวังอี้ปะทะกับหัวของหวงต้า ดาบได้หักในทันที
"อะไรเนี่ย?"
หวังอี้และศิษย์จากนิกายวิหารมรกตคนอื่นๆผู้มาชมการต่อสู้ตะโกนออกมาอย่างไม่อยากเชื่อในเวลาเดียวกัน
อย่างไรก็ตาม ความเร็วของหวงต้านั้นมากนักและมันไม่ให้เวลาหวังอี้ได้มีปฎิกิริยา หัวของมันเรืองแสงสีทองกระแทกไปที่หน้าอกหวังอี้ในวินาทีต่อมา
ปัง…!
หวังอี้เป็นดั่งว่าวที่สายป่านขาด ล่องลอยไปและทำให้ต้นไม้ใหญ่หักโค่นหลายสิบต้นก่อนที่จะร่วงลงพื้น
หลังจากการปะทะกับหัวของหวงต้า ผลลัพธ์นั้นเป็นไปตามคาด หัวของมันสามารถขยี้ได้กระทั่งยุทธภัณฑ์ระดับกลาง นับประสาอะไรกับร่างกายของมนุษย์
หวังอี้ได้กระอักโลหิตเมื่อร่วงลงพื้น มีกระทั่งเศษอวัยวะภายในปะปนอยู่ในโลหิตที่ไหลออกมา หน้าอกของเขาบุบเป็นหลุม
หวังอี้ร่วงลงไปนอนราบกับพื้น ตอนนี้เขาตายแล้ว ถูกสังหารด้วยหัวของเจ้าหมานี่มันน่าหงุดหงิด จนเขาไม่อาจตายอย่างสงบ
หวาาาาาา!
ทุกๆคนตกตะลึง บรรดาศิษย์ทั้งหมดตาเบิกกว้าง และสีหน้าของพวกเขาเต็มไปด้วยความไม่อยากเชื่อ หวังอี้เป็นศิษย์เขตในแก่นแท้สวรรค์ขั้นปลาย และด้วยฐานการบ่มเพาะแก่นแท้สวรรค์ขั้นปลาย เขาได้มีตำแหน่งโดดเด่นในเขตใน และยากที่จะหาคนเทียบกับเขาได้ แต่ว่าวันนี้เขาถูกสังหารด้วยหัวของหมา นี่มันช่างโหดร้ายนัก
อ๊าาาาาาาาาาา!!
ศิษย์สตรีผู้นั้นไม่อาจหยุดตัวเองจากการร้องออกมาด้วยความหวาดกลัว นางคิดว่าหวังอี้จะสามารถจัดการศัตรูได้ นางไม่เคยคาดว่าเรื่องแบบนี้จะเกิดขึ้น
"ไปกันเถอะ"
เจียงเฉินพูดอย่างไม่แยแส หลังจากนั้นเขาพาหวงต้าไปกับเขาและเดินลึกเข้าไปในเขาสายหมอก ไม่นานหลังจากนั้นเขาได้หายไปจากสายตาผู้คน
"พวกเขาไม่ได้ฆ่าข้า?ข้ายังรอดอยู่?"
ศิษย์สตรีได้พึมพำกับตนเอง นางเหม่อเนื่องจากความหวาดกลัว ศัตรูได้สังหารคนไปสามคนในเวลาอันสั้น และนางคิดว่าตนจะถูกสังหารด้วยเช่นกัน แต่นางไม่เคยคิดเลยว่านางได้ถูกไว้ชีวิต นางรู้สึกโชคดีที่สามารถอยู่รอดได้จากเหตุการณ์นี้
เหล่าศิษย์นอกมองกันและกันด้วยท่าทีสยดสยอง
"ชายหนุ่มคนนั้นเป็นใครกันแน่?เขามีความกล้าที่จะสังหารศิษย์จากนิกายวิหารมรกตในเขาสายหมอกได้อย่างไรกัน?"
"เจ้าหมานั่นน่าสะพรึงกลัวยิ่งนัก กระทั่งศิษย์พี่หวังอี้ไม่สามารถทนการจู่โจมของมันได้สักกระบวนท่า!แล้วพวกเราจะฝึกฝนต่อขณะที่มีราชันย์ปีศาจที่ทรงพลังอยู่ที่นี่ได้อย่างไร?"
"พวกเราจักต้องแจ้งท่านผู้อาวุโสนิกายเกี่ยวกับเรื่องนี้และสังหารชายคนนั้นเสีย!"
"อย่าได้แตกตื่นไป อีกไม่นานเวลาฝึกฝนของศิษย์เขตในก็จะเริ่มขึ้น อุบัติการณ์นี้จะต้องแจ้งเตือนท่านผู้อาวุโสแก่นแท้ศักดิ์สิทธิ์อย่างแน่นอน พวกเขาจะปิดเขานี้โดยสมบูรณ์และสังหารชายคนนั้นและหมา!"
……………………………………………………..
เหล่าศิษย์ได้พูดคุยเกี่ยวกับเรื่องนี้ นิกายวิหารมรกตได้ครอบครองเขาสายหมอกเป็นเวลายาวนาน และไม่เคยมีสิ่งแบบนี้เกิดขึ้นในประวัติศาสตร์ ในเขาสายหมอก มันไร้ประโยชน์ที่จะไปยั่วโมโหหมูป่าหนามเพลิง ไม่มีผู้ใดหาญกล้าที่จะลงมือกับศิษย์คนใดของนิกายวิหารมรกต
ไม่นานหลังจากนั้น คนอีกสองคนมาแต่ไกลและลงไปยังเขาสายหมอก เป็นชายชราและชายหนุ่ม ชายหนุ่มเป็นศิษย์ในที่กลับไปยังนิกายวิหารมรกตและแจ้งผู้อาวุโสนิกายในเรื่องที่เกิดขึ้น นามของเขาคือ ฉื่อ หยุน และคล้ายกับหวังอี้ เขาเป็นผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้สวรรค์ขั้นปลาย ผู้อาวุโสนิกายที่ตามเขามานั้นเป็นผู้อาวุโสเขตใน ผู้เชี่ยวชาญอันแข็งแกร่งอยู่ระดับขอบเขตแก่นแท้ศักดิ์สิทธิ์ขั้นต้น
ชายทั้งสองได้มองไปยังร่างไร้วิญญาณบนพื้นทันทีและหวังอี้ที่ตกตายอย่างน่าสยดสยองอยู่ไม่ไกลจากนั้น
"อะไรกันเนี่ย?!แม้กระทั่งหวังอี้ยังถูกสังหาร?!เป็นเจ้าสารเลวคนใด ข้าจักสังหารมันด้วยการหั่นเป็นพันๆชิ้น!"
ชายชรากราดเกรี้ยวในทันใด
"ดูเหมือนว่าเจ้าหมานั่นจะแข็งแกร่งอย่างแท้จริง กระทั่งหวังอี้ยังไม่ใช่คู่มือของมัน โชคดีที่ข้ากลับไปตามผู้อาวุโสนิกายและไม่หุนหันพลันแล่นอย่างหวังอี้หากไม่เป็นเช่นนั้นตอนนั้นข้าอาจตกตายอย่างเขา"
ฉื่อหยุนรู้สึกโชคดีในใจ
"หวังอี้ตายได้อย่างไร?"
ฉื่อหยุนหันไปถามเหล่าศิษย์นอกแก่นแท้มนุษย์
"ศิษย์พี่ฉื่อ หวังอี้โดนเจ้าหมานั่นสังหาร!มันมีหัวที่แข็งแกร่งมาก!มันได้ทำลายยุทธภัณฑ์ระดับกลางของศิษย์พี่หวัง!เขาโดนสังหารโดยเจ้าหมานั่นใช้หัวกระแทกเขา!สำหรับชายหนุ่มคนนั้น เขาไม่ได้ลงมือแต่อย่างใด แต่เมื่อตัดสินจากอายุของเขาแล้ว ข้าไม่คิดว่าเขาจะแข็งแกร่ง เขาได้รับการปกป้องจากเจ้าหมานั่น!"
ศิษย์นอกได้เล่ารายละเอียดว่ามีสิ่งใดได้เกิดขึ้น เมื่อพวกเขานึกขึ้นมาถึงความโหดเหี้ยมของเจ้าหมานั่น ศิษย์ทั้งหมดได้สะท้านไปยังไขสันหลัง
"อะไรน่ะ?!หัวของเจ้าหมานั่นทรงพลังขนาดนั้น?"
ฉื่อหยุนตกตะลึง
"คนและหมาไปไหนแล้ว?"
ผู้อาวุโสนิกายระดับแก่นแท้ศักดิ์สิทธิ์ถาม
"เมื่อไม่นานมานี้ พวกเขาเข้าลึกไปในเขาสายหมอกขอรับ"
ศิษย์ผู้นั้นชี้ทิศทางไปยังที่เจียงเฉินและหวงต้าหายตัวไป
"เหอะ…! มันเป็นคนบ้า พวกมันกล้าดีอย่างไรถึงมาท้าทายนิกายวิหารมรกต? พวกมันไม่รู้หรือว่าความตายเป็นเช่นไร! ข้าจักลงมือด้วยตัวเองและสังหารพวกมันซะ! "
ชายชราแค่นเสียง พริบตาเดียว เขาก็บินตรงเข้าไปยังเขาสายหมอก ฉื่อหยุนเคลื่อนไหวในเวลาเดียวกันและตามหลังชายชราไป มีผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้ศักดิ์สิทธิ์มาช่วยเหลือ เวลาตายของเจ้าหมานั่นมาถึงแล้ว ฉื่อหยุนสามารถช่วยสังหารชายหนุ่มชุดขาวได้
ชายหนุ่มผู้นั้นคงเป็นเพียงระดับการบ่มเพาะทั่วๆไปและเขาไม่เคยลงมือมาก่อน เขายังดูเด็กมาก นั่นคือสิ่งที่ฉื่อหยุนอธิบายถึงตัวของเจียงเฉิน ดังนั้นเขาจึงมุ่งความสนใจไปยังเจ้าหมาและไม่ได้สนใจเจียงเฉินสักเท่าไร
อย่างไรก็ตามสิ่งที่ฉื่อหยุนไม่รู้ ข้อมูลหลอกตาเช่นนั้นจักทำให้ตัวเขาถูกสังหารได้
ตูม!
ภายในเขตที่สองของเขาสายหมอก การปะทะกันอย่างรุนแรงส่งผลให้พื้นดินสั่นสะเทือน เจียงเฉินเพิ่งสังหารราชันย์ปีศาจแก่นแท้สวรรค์ขั้นปลายและดึงเอาวิญญาณอสูรไป
ด้วยการใช้ทักษะร่างแปลงมังกร วิญญาณอสูรถูกเขาดูดซับในทันที ด้วยระดับการบ่มเพาะของเขาในตอนนี้ วิญญาณอสูรของขั้นต้นและขั้นกลางแก่นแท้สวรรค์นั้นไร้ค่าสำหรับเขา แต่วิญญาณอสูรของราชันย์ปีศาจแก่นแท้สวรรค์ขั้นปลายยังทำให้เขาสร้างตราประทับมังกรได้อีกสามดวง
ในตอนนี้เขามีตราประทับมังกรอยู่สามร้อยสามดวงในทะเลปราณของเขา เขายังอีกนานกว่าเขาจะทะลวงเข้าสู่ขอบเขตแก่นแท้สวรรค์ขั้นปลาย เขาจำเป็นต้องมีตราประทับมังกรสี่ร้อยดวงในการทะลวงเข้าสู่ขอบเขตแก่นแท้สวรรค์ขั้นปลาย
"ตราประทับมังกรสามดวง นี่เป็นเพียงแค่เศษเสี้ยวที่ข้าจำเป็นต้องใช้ นอกจากนี้ยิ่งระดับบ่มเพาะสูงเท่าใด พลังงานที่ข้าจำเป็นต้องใช้ยิ่งมากขึ้นด้วย ดูเหมือนว่าการที่ข้าจะทะลวงสู่ขอบเขตแก่นแท้สวรรค์ขั้นปลาย ข้าจักต้องสังหารสัตว์อสูรแก่นแท้ศักดิ์สิทธิ์บ้างแล้วล่ะ"
เจียงเฉินถอนหายใจในใจ ตั้งแต่ที่เขาสายหมอกถูกหมู่ป่าหนามเพลิงครอบครอง มันไม่อนุญาตให้สัตว์อสูรแก่นแท้ศักดิ์สิทธิ์อยู่ที่นี่ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม
มีสิ่งทีดีเพียงแค่สิ่งเดียวคือหมูป่าหนามเพลิงยังอยู่ที่นี่ แต่มันไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะจัดการมัน ดังนั้นเจียงเฉินจะต้องพยายามให้ถึงที่สุดในการสังหารสัตว์อสูรในเขตที่สองเพื่อเพิ่มพลังยุทธของเขา
ทันใดนั้น มีพลังงานอันแข็งแกร่งทั้งสองสามารถสัมผัสได้จากบริเวณรอบนอกภูเขา และในพริบตาคนทั้งสองได้ปิดทางเจียงเฉินและหวงต้า
"บัดซบ เมื่อไรมันจะจบสิ้น?!"
หวงต้าเกือบจะพ่นไฟออกมาจากจมูกมัน หลังจากยั่วโมโหนิกายใหญ่อย่างนิกายวิหารมรกตมันเกือบไม่มีทางสำหรับพวกเขาที่จะถดถอย ปัญหาจะวิ่งมายังพวกเขาไม่มีวันจบสิ้น
"ผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้ศักดิ์สิทธิ์ไล่ตามมาได้รวดเร็วดี"
เจียงเฉินเผยรอยยิ้ม เขาได้คาดไว้แล้ว ความขัดแย้งระหว่างตัวเขาและนิกายวิหารมรกตได้มาอยู่จุดที่ยากที่จะแก้ไข
"พวกมันอยู่ที่นี่!"
ฉือหยุนมองไปยังเจียงเฉินและหวงต้าอย่างดุร้าย
"ข้ารับมือเจ้าหมานั่นเอง ส่วนไอ้หนูนั่นเป็นของเจ้า อย่าเพิ่งฆ่ามันซะล่ะ หลังจากจับตัวพวกมันทั้งคู่แล้ว พวกเราจะค่อยๆทรมานพวกมัน พวกที่กล้าท้าทายเกียรติยศของนิกายวิหารมรกตและสังหารศิษย์ของพวกเรา พวกเราไม่อาจให้มันตกตายอย่างสบาย"
"เข้าใจแล้วขอรับ โปรดระวังตัวด้วยท่านผู้อาวุโส เจ้าหมานั่นแข็งแกร่งอย่างแท้จริงสำหรับชายหนุ่มผู้นี้ข้าสามารถสังหารมันได้อย่างสบายๆ"
ฉื่อหยุนพูดพร้อมแสยะยิ้มออกมา
"ไม่ว่ามันจะแข็งแกร่งเช่นใด มันยังคงอยู่เพียงแค่แก่นแท้สวรรค์ ดูว่าข้าจะจับมันอย่างไรแล้วพวกเราจะฉลองเนื้อหมากันภายหลัง"
ชายชราหัวเราะเสียงดัง เมื่อหวงต้าได้ยินเขาพูดว่าจะฉลองเนื้อหมา มันกราดเกรี้ยวในทันที มันหอนขึ้นฟ้าดังมาก แล้วในวินาทีถัดมามันได้กลายเป็นแสงสีทองและพุ่งตรงไปยังชายชรา
แม้ว่าคู่ต่อสู้เป็นผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้ศักดิ์สิทธิ์ขั้นต้น เจียงเฉินไม่ได้เป็นกังวลหวงต้าแม้แต่น้อย สายเลือดของสัตว์เทวะทรงพลังอย่างมาก และแม้ว่าหวงต้าจะอยู่เพียงแค่ขอบเขตแก่นแท้สวรรค์ขั้นปลาย มันสามารถที่จะสู้กับผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้ศักดิ์สิทธิ์ขั้นต้นจำนวนมากได้อย่างไม่มีปัญหา
"เจ้ารนหาที่ตาย!"
ชายแก่ปลดปล่อยพลังออกมาและปล่อยหมัดไปอย่างดุร้าย หมัดนั้นได้ปลดปล่อยลำแสงสีทองยิงไปยังหวงต้าด้วยความเร็วดุจฟ้าผ่า
หวงต้าไม่ได้แสดงความหวาดกลัวใดๆออกมา มันพุ่งตรงไปยังการจู่โจมนั่นด้วยหัวซึ่งๆหน้า
ตูม!
ระลอกคลื่นพลังกระจายไปทั่ว หัวของหวงต้าขยี้ลำแสงสีทองแหละเป็นเสี่ยงๆ อย่างไรก็ตามกระบวนท่าของมันก็ถูกหยุดเช่นกัน คู่ต่อสู้ของมันเป็นถึงผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้ศักดิ์สิทธิ์ มันไม่ใช่การต่อสู้ที่ง่ายดาย
การแลกเปลี่ยนกระบวนท่าครั้งแรกจบลงที่เสมอ
"หัวมันแข็งแกร่งอะไรเช่นนี้!"
ท่าทีของชายชราเปลี่ยน แต่เขาไม่ได้สนใจมันมากนัก พลังมหาศาลไหลเวียนทั่วร่างของเขา เขาเตรียมตัวที่จะปลดปล่อยกระบวนท่าที่ทรงพลังยิ่งกว่าเดิม
ในอีกด้านหนึ่ง ฉื่อหยุนเดินมายังเจียงเฉินพร้อมมองอย่างเหยียดหยาม มันตั้งใจจะทรมานชายหนุ่มผู้มีระดับการบ่มเพาะทั่วๆไปอย่างสบายใจ
*************************************************
โปรดติดตามตอนต่อไป
